- 3 Kasım 2019
- 13.604
- 28.751
- 37
Genel olarak herkes bir birikim yapıyor.
Genel olarak herkes bir birikim yapıyor.Özel okulu bilmiyorum da çocuğun için en azından bir birikim yapılmalı. Ben altın hesabı açtırdım atıyoruz oraya yok sayiyoruz. Belli bir yaşa kadar çocuğumuza Bir gelecek hazırlamak zorundayız.
Evet malesef cocuklarimizi kolay bir hayat beklemiyor. O yüzden bir şekilde yapabildiğimizi şu dönemde yapabilmeliyiz.Genel olarak herkes bir birikim yapıyor.
SuçlarAynen anlatmak istediğim bu.
İleride çocuğum bana sen niye böyle yapmadın diye suçlar mi?
Kendimi bencil miyim diye sorgulamaya başladım.
Aileden bir mal mülk görmeyen çocuklar bu durumu çocuklar yaşamasın diye birikim yapıyor genelde.Suçlar
Annem babam hiçbir şey alıp kenara koymamışlar. Malesef dipten başladım. Ne bi ev ne bi araba ne bi tarla almışlar. Şimdi ev aldım 14 yıl kredi
Araba aldım 97 model
Evin borcu bitene kadar yaşım 45-46 olacak
Benim hayat bitti zaten borç öderken
Çocuğumuza 3 yerden bireysel emeklilik birikimi ödüyoruz çocuk 4 yaşında
Bir birikimi üniversitede birini iş kurarsa birini de evlenirse diye düşündük
Ben 3 ay çalışmasam borçlarımı ödeyemem evim bile kalmaz
Ama kızımın bi evi olsa çalışmasa bile kafasını sokacak bir yeri olur hayatını bi evim olsun diye harcamaz
Benim annem bana göre savruktur mesela. Hep size en iyisini yedirdim size en iyisini giydirdim der ama çocukken giydiğimin pek önemi yok benim için. Keşke bi yazlık alsaymış ziyarete gidince kayınvalidemde değil onda kalırdık. Ben ona göre daha tutumluyumdur. Gelirimiz epey yüksek, ilk çocuğum olmasına rağmen bebeğimin yeni doğan giysilerinin çoğunu ikinci el aldım mesela. Bu anneme tuhaf geliyor ama iyi ki öyle yapmışım doğalı 7 hafta oldu, çoğunu bir iki kere giydi, bazılarının ise içine mıçtı.Şöyle mesela ben onlara göre çok savrugum.
Ki bende artık kendimi sorgulamaya başladım.
Ben mesela haftasonu evde durmam hiç.
Hep gezerim.
Yeme içme dışarda genelde.
Temizlikçi alırım.
Böyle böyle biriktiriyor bu insanlar.
Zaten maaşlar kuş kadar.
Ben şuan kendimize bir ev araba alıyoruz o da kredi ile ve çok luxs değil borçları da beş yıla biter.
Ama bu dediğim insanlar hep özel okulda okusun gibisinden hep yatırım.
Ben daha çok sosyal olarak gezerim cocugumla yeriz içeriz.
Eğitici oyuncaklara dünya para harcadim.
Hala alıyorum.
Yani benimki onlara göre çok hesapsizca.
Ama ülke ekonomisi de günden güne iyi olmuyor.
Hepsinin kira geliri var.
Ben de anneniz versiyonuyum.Benim annem bana göre savruktur mesela. Hep size en iyisini yedirdim size en iyisini giydirdim der ama çocukken giydiğimin pek önemi yok benim için. Keşke bi yazlık alsaymış ziyarete gidince kayınvalidemde değil onda kalırdık. Ben ona göre daha tutumluyumdur. Gelirimiz epey yüksek, ilk çocuğum olmasına rağmen bebeğimin yeni doğan giysilerinin çoğunu ikinci el aldım mesela. Bu anneme tuhaf geliyor ama iyi ki öyle yapmışım doğalı 7 hafta oldu, çocuğunu bir iki kere giydi, bazılarının ise içine mıçtı.
Haaa gezmemden tatilden ödün vermem, her yıl tatilim, corona öncesi 2 yılda bi yurtdışı seyahatim vardı. Parfümüm çantam veya genel olarak aldıklarım kalitelidir. Ama promosyon kovalarım. Yaz tatilimi şubatta alırım. Her çıktığımda bi kahve içmem dışarıda, yemeğe giderim sadece. Sezon sonu alışveriş yaparım.
Annem dışarıda bi kafeye veya restorana oturunca su gelir ya, hemen açar içerbenim arabada su vardır veya evden çıkmadan içerim çünkü evde bedava suya dışarıda 5-10 tl vermek saçma gelir (ayrıca gereksiz plastik tüketimi) bizim elektrik belli saatlerde daha ucuz, makineleri o zaman çalıştırırım. Gibi gibi.
Genel olarak herkes birşeyler yapıyor.cocuklara banka hesabi acmistik dogduklarinda, her ay duzenli para yatiririz ve bugune kadar hic ellemedik. Zamani geldiginde onlara teslim edeceğiz.
Aynen öyle.Genel olarak herkes birşeyler yapıyor.
Çünkü ilerisi ne olur bilinmiyor.
Bakın annemin hep gururla anlattığı bi anısı vardır: dedem, ben doğunca, bebek arabası almayın sakın, halasının çocuğu büyüdü nasıl olsa o size verir demiş. Annem de sinir olmuş dedeme, ne münasebet ben görümcemin eski bebek arabasını kullanayım, ben çocuğum için çalışıyorum demiş gitmiş bana çok güzel bebek arabası almış. Yani keşke yapmasaymış, onun yerine bi çeyrek alsaymış keşke banaBen de anneniz versiyonuyum.
Acayip harcarken düşünmeme durumum var.
Esim frenliyor yoksa bana kalsa değişik kafada olurdum herhalde.
Böyle bir ortamda saglıklı çocuk büyümez yarış atı yetiştiriyordur onlar tamam birikim yapmak önemli ama tamamen sosyal hayatı bitirme doğru degil böyle mutlu olabilmeleri zor mutsuz Bi evde de istedigi kadar imkan para olsun çocuk için anlamsız ben hiç babam bize bunu bıraktı falan diye önemseyen birini görmedim ölüm geldigi zaman çocukların aklında sadece anne babası ile geçirdiği güzel anlar hatıralar kalıyor onun için çocuguma belli imkanları verdikten sonra önceliğim onun ruhunu doyurmak ona güzel anılar bırakmak 5 dk sonra ne olacagı belli degil bu kadar kasmak herşeyi planlamak bana mantıklı gelmiyor yaşadığı anı kaçırıyorlarBir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
İşte benim sorum buydu.Bakın annemin hep gururla anlattığı bi anısı vardır: dedem, ben doğunca, bebek arabası almayın sakın, halasının çocuğu büyüdü nasıl olsa o size verir demiş. Annem de sinir olmuş dedeme, ne münasebet ben görümcemin eski bebek arabasını kullanayım, ben çocuğum için çalışıyorum demiş gitmiş bana çok güzel bebek arabası almış. Yani keşke yapmasaymış, onun yerine bi çeyrek alsaymış keşke bana
Onemli olan miktarda değil, biz de her ay 100/150 falan yatirdik ama 12 senedir duruyor, onemli olan o parayı yok saymak.Genel olarak herkes birşeyler yapıyor.
Çünkü ilerisi ne olur bilinmiyor.
Çocuğunuz henüz küçük sanırım. Bence bu yaşta ne giydiğini haftasonu hangi yerlere gittiğini çok takdir edecek yaşta değil. Bence şimdi birlikte eğlenceli vakit geçirmeye odaklanın. Zaten yakında arkadaşlarından görüp marka ayakkabı, yeni model telefon isteyeceği günler başlayacak. Birşeyden geri kalmasın isterseniz o zaman biraz daha kesenin ağzını açarsınız. Çünkü şimdi değil ileride takdir edecek bu harcamaları.İşte benim sorum buydu.
Bende anneniz gibiyim.
Öyle davrandım bu zamana kadar.
Benimde çocuğum ilerde belki de aynı sizin gibi düşünecek.
Bunları sorgular oldum bende.
Teşekkür ederimÇocuğunuz henüz küçük sanırım. Bence bu yaşta ne giydiğini haftasonu hangi yerlere gittiğini çok takdir edecek yaşta değil. Bence şimdi birlikte eğlenceli vakit geçirmeye odaklanın. Zaten yakında arkadaşlarından görüp marka ayakkabı, yeni model telefon isteyeceği günler başlayacak. Birşeyden geri kalmasın isterseniz o zaman biraz daha kesenin ağzını açarsınız. Çünkü şimdi değil ileride takdir edecek bu harcamaları.
Ama kendinizi eve hapsederek de yaşamayın tabii, sağlığınız yerinde çocuğunuz yanındayken bol bol gezip eğlenip gülün
Mantıklı bir çocuksa suçlamaz.Aynen anlatmak istediğim bu.
İleride çocuğum bana sen niye böyle yapmadın diye suçlar mi?
Kendimi bencil miyim diye sorgulamaya başladım.
Bana gore çocuğa yapilan en iyi yatirim onunla sağlikli bir iletişim ve bolca zaman geçirmekdir. 7 yaşindaki çocuğu kursa, ozel dershaneye koymak bana çok anlamsiz geliyor. Çocuklari robot gibi buyutuyorlar. Daha kendi dilini bilmeyen cocuğa yabanci dil dersleri veriliyor. Sistem çocuklarla ebeveynler arasindaki baği koparmak, aile duzeyini bozmak ve çocuklarin dusunme becerisini elinden alarak robot gibi kitaba bağli yapmayi amaçladi. Ve tabiki bu kadar okuyan çocuklarin da kitapdan okuldan daha erken bikarak saçma tercihler yapmasi da olasi. O yuzden bu tür çocuklari istedikleri yone çeke bilirler. Internet ortami zaten kukla gibi oynatiyor. Onerim evet yatirim yapin sağa sola harcamayin. Ama daha 2 yaşindaki çocuk için yapacaginizin en iyisi işden gelince onunla oyun oynamak, yuruyuşe çikmak, ne ogrenecekse masa arkasinda değil de ilk once sizlerden ogrenmesiBir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Açıkçası üç günlük dünya diye bakıyorum.Mantıklı bir çocuksa suçlamaz.
Ben memur çocuğuyum,tüm ailem öğretmen. Ev sahibi olduklarında 45i aşmışlardı. 80li yıllarda öğretmen maaşıyla kirada yaşadılar, 4 çocuk büyüttüler. Biri ben,ikisi babamın ilk evliliğinden ablalarım,bir de evlatlık oğlan büyüttüler. Hiç birimize ev arsa alamadılar. Hepimiz okuduk, meslek edindik. Benim maaşım TR ortalamasının oldukça üzerinde,eşim de esnaf. Ailemin bana verdiği parayla malla mülkle ilgilenmem şahsen. Gösterdikleri çaba,yarattıkları huzurlu aile ortamı hepsinden değerli. Bunu önemsemeyip de mirasla ilgilenen kişileri normal görmüyorum şahsen.
Benim amacım hep zaman geçirmek onunla.Bana gore çocuğa yapilan en iyi yatirim onunla sağlikli bir iletişim ve bolca zaman geçirmekdir. 7 yaşindaki çocuğu kursa, ozel dershaneye koymak bana çok anlamsiz geliyor. Çocuklari robot gibi buyutuyorlar. Daha kendi dilini bilmeyen cocuğa yabanci dil dersleri veriliyor. Sistem çocuklarla ebeveynler arasindaki baği koparmak, aile duzeyini bozmak ve çocuklarin dusunme becerisini elinden alarak robot gibi kitaba bağli yapmayi amaçladi. Ve tabiki bu kadar okuyan çocuklarin da kitapdan okuldan daha erken bikarak saçma tercihler yapmasi da olasi. O yuzden bu tür çocuklari istedikleri yone çeke bilirler. Internet ortami zaten kukla gibi oynatiyor. Onerim evet yatirim yapin sağa sola harcamayin. Ama daha 2 yaşindaki çocuk için yapacaginizin en iyisi işden gelince onunla oyun oynamak, yuruyuşe çikmak, ne ogrenecekse masa arkasinda değil de ilk once sizlerden ogrenmesi