- 19 Kasım 2013
- 18.644
- 33.614
Ben çocukla geçirilen kaliteli zamanın alinan gram altından daha değerli olduğunu savunan taraftayım.Bende sizlerin fikirlerini merak ettim.
Ben zorunlu hizmette bulunuyorum.
İl merkezine 80 km bulunduğum yer.
Neredeyse her haftasonu il merkezine gidiyorum.
Kışın oyun yerlerinde yazın da bahçe park alanlarinda zaman geçiriyorum.
Ve tiyatroya gidiyoruz beraber ve her gitmem haftasonu 1000 lira.
Kadının biri diyorki o yaşta gereksiz harcama onun yerine gram al diyor mesela.
Hep mevzu bu ve sanki ben azinliktayim biraz da umruma olmazdı ama bakıyorum tek ben gibi düşünen okulumda yok.
Benzer hayatlar benzer çocukluklar geçirmiş olabiliriz. Okumak benim için tercih değil zorunluluktu. Çünkü anadan babadan kalacak iş ev arsa yok. Olsa bile bizde belli bir kültür düzeyi var,belli bir seviye var. Anneannemin annesi bile Osmanlıda öğretmenlik yapmış. Şimdi benim okumamam gibi bir seçenek olabilir mi?Açıkçası üç günlük dünya diye bakıyorum.
Ben de son zamanlarda ölümler depremler vs bir boşvermislik var.
Onceden yaşadığım şeyler de olabilir.
Parayı hep araç olarak kullandım.
Hiç amacım para kazanmak olmadi.
Geçinmek kimseye muhtaç olmamak.
Üç yıl atanamadim o zaman param yoktu o şartlarda yaşadım.
Param olunca da aa ben hiç harcamamaliyim olayına giremedim.
Şuan geçmişe dönünce iyiki gezmisim gormusum güzel anılar birktirmisim diyorum.
Şuan evliyim bekarkenki gibi gezemiyorum.
Gunden güne sağlık sorunlarım da çıkıyor mesela mide tansiyon vs.
Yani bundan on yıl önceki yerken düşünmediğim şeyleri şimdi düşünmek zorundayım sağlık için.
Yaşlanınca tabiki emekli maaşı ve ev şart bu ulkede.
Ama suanki hevesim heyecanım kalmayacak.
Birde öğrencilerime bakıyorum çok amacsizlar çünkü herşey önlerinde hazir duruyor.
Her sınıfta çalışmaya azimli üç öğrenci zor var.
Yeni nesil aşırı tembel.
Biz şartlarımız gereği hep okumak istedik zorladik kendimizi.
Çocuklarımız da zorlaşır uğraşsın isterim.
Ama suanki eğitimle o zamanki eğitim aynı değildi tabiki.
Dersaneler çok aktifti vs vs.
Kesinlikle öyle.Benzer hayatlar benzer çocukluklar geçirmiş olabiliriz. Okumak benim için tercih değil zorunluluktu. Çünkü anadan babadan kalacak iş ev arsa yok. Olsa bile bizde belli bir kültür düzeyi var,belli bir seviye var. Anneannemin annesi bile Osmanlıda öğretmenlik yapmış. Şimdi benim okumamam gibi bir seçenek olabilir mi?
Devir değişti ama işte,bizim çocukluğumuzla aynı değil şu an. Siz eğitimcisiniz tabii sınıfların halini bilirsiniz. Ben sadece oğlumun okulunu görüyorum,o da özel okul. Sınıfta herkes canavar gibi başarılı. Hepsi hırslı çocuklar. Ben asla ders odaklı yetiştirmedim oğlumu ama bugün çarpım tablosundan sorsam da bilemese dellenir,oturur ağlar. Çünkü sınıfta arkadaşları da öyle. Bu çocuklar normal okullarda okusa asla yeterli gelmeyecek o basit seviyeler. Hep daha iyisini istiyorlar. Benden marka ayakkabı istese almayabilirim,gerekli görmezsem hayır diyebilirim. Ama çocuk yurt dışına kampa gitmek istese de ben sırf para için yok desem kahrımdan ölürüm ya. Ne bileyim. Elimizden geleni yapacağız artık. Ama deprem ülkesinde asla kalkıp da ikinci üçüncü evi alıp da başıma bela etmem şahsen. Bir evin olsun içinde otur diye düşünüyorum ben. Geriye kalan paramı eğitime ve kültüre harcamayı uygun görüyorum.
bu mal yigip biriktirenlerin de hem amaci cocuk icindir. cocuk icin yapmiyorlar, mal biriktirmeyi seviyorlar. ayip mi, degil. ama cocugu bahane etmesinler.Bir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
kendini tamamen ötelemek yanlış ama yatırım yapılmalı bana göre de. ben de eşimi sürekli darlarım elimize para geçince altın alalım arabayı değiştirelim vs vs. o daha kanaatkardır. yiyelim içelim istediğimizi yapalım evimiz arabamız bize yete kafasında. ama yaşadığımız ülke ve geldiğimiz ve geleceğimiz durumlar beni haklı çıkarıyor. artık geçti bence bi daha mı gelcez dünyaya yiyip içip gezelim kafası. o zaman da bir şey sahibi olamayıp vicdansız ev sahiplerinin vs gözünün içine bakıyor insan kirayı vs arttırmasın diye. ben dışarda kahvaltıyı çok seven biri olmama rağmen son 5-6 aydır artık ya ne gerek var kafasına girdim ki imkanımız var çok şükür.Bir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Üc tane evladım var ve kısmetse dördüncüyü düşünüyorum. Onlar icin hic bir zaman mukemmel bir anne olamadım belki ama mutlu anne oldum. Elimden gelenin en iyisini yapmaya calistim herzaman. Cok sukur sevgi dolu mutlu evlatlar yetistiriyorum gelecek kaygısı gütmeden. Cunki buyuduklerinde benim istedigim gibi degil kendi istedikleri gibi bir birey olacaklar. Ne isterlerse o yani. Onlar adina simdiden kararlar asla almam gözümü bu denli karartmam.Bir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Beni ailem birikim ile yetştirdi ve kıyafetim her şeyim tamdı. Şimdi evlerini arabalarını aldılar bana bi şeyler bırkaacakları için mutlular. Eşimin ailesi ise elinde olanları dahi yemiş, gezmişler eğlenmişler. Ama benim ailem stres içinde, gergin, hayata karşı eleştirel. Eşimin ailesi ise yıllarca harika anılar biriktirmişler ve şimdi dahi evde hep kahkaha. Maaşları yok ama ele para geçtiği gibi tatile çıkarlar. Yani bakıyorum, eşimin karakteri de benden daha iyi, sevgi mutluluk neşe içinde büyümüş. Fikrim çok değişti, elbette birikim önemli ve güzel ancak öncelik keyifli anılar ve eğlence olmalı. Oradan para artarsa biriktiririm.Bir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Bu da farklı bakış açısı.Beni ailem birikim ile yetştirdi ve kıyafetim her şeyim tamdı. Şimdi evlerini arabalarını aldılar bana bi şeyler bırkaacakları için mutlular. Eşimin ailesi ise elinde olanları dahi yemiş, gezmişler eğlenmişler. Ama benim ailem stres içinde, gergin, hayata karşı eleştirel. Eşimin ailesi ise yıllarca harika anılar biriktirmişler ve şimdi dahi evde hep kahkaha. Maaşları yok ama ele para geçtiği gibi tatile çıkarlar. Yani bakıyorum, eşimin karakteri de benden daha iyi, sevgi mutluluk neşe içinde büyümüş. Fikrim çok değişti, elbette birikim önemli ve güzel ancak öncelik keyifli anılar ve eğlence olmalı. Oradan para artarsa biriktiririm.
Benim çocuğum yok olsaydı maddi olanaklarıma göre iyi okullarda okusun isterdim. Fakat bildiğim kadarıyla her kolej çok süper olmuyor galiba. Siz eğitimcisiniz tabi benden daha iyi bilirsiniz. Benim düşüncem çocuklara okula başlamadan önce yabancı dil eğitimi çok küçük yaşta başlamalı. Kolej yerine İyi devlet okulları var devlet okuluna gidip öğrenmekte zorluk çektiği derslerini özel öğretmenlerle tamamlanabilir. Çocuğun neye yatkın olduğunu keşfetmek için ekstradan yabancı dil eğitimleri sanat eğitimleri spor aktivitelerine vb şeylere gönderilebilir hem koleje verilen parayla bunlar rahat yapılır hatta üstüne biraz daha eklenip yılda bir ülke görme planları da yapılabilir. Çocuğa da anneye de baba yada da iyi gelir.Bir kaç gündür aklımı kurcalayan bir sorun var.
İki maaslisiniz ve iki çocuğunuz var diyelim.
Çocuklara gelecek yatırımıni nasıl yapıyorsunuz daha doğrusu yapıyor musunuZ?
Ben çalıştığım kurumdan bahsedeyim.
İki öğretmen ekdersi kursu özel dersi tam çoğunun ve aşırı çalışıyorlar.
Hep birikim yapıyorlar.
Çocuklarınız özel kolejde yada okulda okutuyorlar ve özel hayat neredeyse yok hiçbirinde.
Evden okula okuldan eve.
Ben maaşıma göre harcamam çok geliyor onlara ki bencede öyle.
Mesela biz karı koca ikimiz de düz maaş alıyoruz ekders veya diğerleri pek yok bransimiz sözel ikimizinde.
Okulca bir yemeğe gitsek çoğu gelmez.
Benim şuan iki buçuk yaşına yakın bir çocuğum var ve ileride ikinciyi dusunebilirim daha karar vermedim.
Bana hepsi birikim yap diyor.
İleride dersane özel okul şart olacak diyor.
Ve hepsinin yaşamı çocuk endeksli.
Bütün gelirleri yatırım amaçlı.
Şuan kriz var ama çoğu önceden almış zaten bakıyorum iki ev arsa araba en luksunden.
Hala da emlak alma derdindeler.
Bu çocuklar daha mı sansli?
Olması gereken bu mu?
Kafam karıştı son zamanlarda.
Çünkü okulda bugünlerde mevzu bu.
Şimdi benim dedigim insanlar sdece yatırım amaçlı yaşıyorBenim çocuğum yok olsaydı maddi olanaklarıma göre iyi okullarda okusun isterdim. Fakat bildiğim kadarıyla her kolej çok süper olmuyor galiba. Siz eğitimcisiniz tabi benden daha iyi bilirsiniz. Benim düşüncem çocuklara okula başlamadan önce yabancı dil eğitimi çok küçük yaşta başlamalı. Kolej yerine İyi devlet okulları var devlet okuluna gidip öğrenmekte zorluk çektiği derslerini özel öğretmenlerle tamamlanabilir. Çocuğun neye yatkın olduğunu keşfetmek için ekstradan yabancı dil eğitimleri sanat eğitimleri spor aktivitelerine vb şeylere gönderilebilir hem koleje verilen parayla bunlar rahat yapılır hatta üstüne biraz daha eklenip yılda bir ülke görme planları da yapılabilir. Çocuğa da anneye de baba yada da iyi gelir.
Yatırım tabikide çok önemli ev araba varsa birde kira geliri getirecek bir dükkan alınırsa yeter bence (tabi bu zamanda bunları da almak pek kolay değil) zaman geçiyor Sadece yatırım için mi yaşayalım yemeden içmeden gezmeden anı biriktirmeden bu hayatı bitirelim mi hiç mi anımız olmasın hayata bir kez geliyoruz bugün yaşamadığımız her güzellikler için ilerde keşke diycez biriktirmediğimiz anılara üzülcez o yüzden hayatı güzel değerlendirmek yatırımın yanında güzel anılar biriktirmek gerekiyor diye düşünüyorum
yarın öbür gün para yetiremeyip sizin cüzdana dadanmazlarsa iyiBeni ailem birikim ile yetştirdi ve kıyafetim her şeyim tamdı. Şimdi evlerini arabalarını aldılar bana bi şeyler bırkaacakları için mutlular. Eşimin ailesi ise elinde olanları dahi yemiş, gezmişler eğlenmişler. Ama benim ailem stres içinde, gergin, hayata karşı eleştirel. Eşimin ailesi ise yıllarca harika anılar biriktirmişler ve şimdi dahi evde hep kahkaha. Maaşları yok ama ele para geçtiği gibi tatile çıkarlar. Yani bakıyorum, eşimin karakteri de benden daha iyi, sevgi mutluluk neşe içinde büyümüş. Fikrim çok değişti, elbette birikim önemli ve güzel ancak öncelik keyifli anılar ve eğlence olmalı. Oradan para artarsa biriktiririm.
benim etrafımda da aşırı yatırım odaklı karı koca öğretmen çok çift var. ama asosyal olduklarını düşünmüyorum. arkadaşlarına giderler onlar gelir pikniklere giderler. tatillere giderler. 5 yıldızlı otele değil de aparta giderler. minimum harcama yaparlar ve ciddi birikim yaparlar maaşlarına göre. öyle de mutlular. ben o kadar kısamam mesela ama iyiler yani. evden okul okuldan eve diye gördüğümüz insanların belki bizim eğlence anlayışımıza uymayan ama onları mutlu eden bir sosyal hayatları vardır. tiyatroya dışarda yemeğe gitmez de pikniğe gider meselaŞimdi benim dedigim insanlar sdece yatırım amaçlı yaşıyor
Çünkü ikisi bir arada yapacak maddi durumları yok.
Bir şekilde feragat ediyorlar.
Bana o hayat pek uymuyor.
Ama onlara da ben tuhaf geliyorum.
Ben de biraz musrifim.
Kendimi frenlemek gereken yerler var
Yani ayirsam da az oluyor belki olay bu.Çocukken kuzenim ögretmisti : Elime geçen paranin yüzde onunu bir kenara koyarim geri kalanini harcarim. Ömrüm boyunca 100 lira kazandiysam 90 lira gibi davrandim.
Sizin hataniz bence, egitici oyuncaklar, gezme tozma veya yardimci kadina para ayirmak degil, tasarrufa bir bütce ayirmamis olmak.