Ben de artık dertlenmeye başladım.

Ben çocukla geçirilen kaliteli zamanın alinan gram altından daha değerli olduğunu savunan taraftayım.
Bir haftasonu maaile beraber yapılacak bir geziden,etkinlikten kısarak birikim yapmam,yapamam zira benim çocuklarım hep bu yaşta olmayacaklar. Güzel anlar yaşayıp,güzel anılar biriktirmekte elzem.
Tabi ki herkes bütçesi dahilinde yapar bunu ama bundan kısayım bana uymuyor.
Birikim bizde yapıyoruz, yapmaya çalışıyoruz ama aile olarak belirli bir standart düzende kalmak yada bir tık standart yükseltmek için uğraşıyorum bu çocuklarıma da yansır zaten şartlar olgunlaşırsa.
Özel okul konusunda şunu söyleyebilirim,saatler uyuyorsa iyi bir devlet okuluna da pekala gönderilebilir çocuk. Uzun çalışma saatleri mecbur bırakıyor insanları özel okula.
Benim kızım 5.sınıfta şu an ve özel okuldaydı hep ama seneye iyi bir devlet okuluna almayı planlıyorum, memnun değilim her sene uçuk meblağları ödemekten. Kitap satıyorlar bakıyorsunuz ederi asla sizden alınan para değil,test kitabı kendiniz aıyorsunuz biraz yeni nesil soru görsün diye. Bu sene 20 bin liralardan bahsediliyor kitap için ki inanın 2 bin lira etmeyecek basit kitaplardı. En basit örnek bu. Daha pek çok şey var. Yemek konusu da öyle,çoğu zaman ac geliyor kızım ya kalabalıktan sıraya girip alamamış,almışsa anne çok az koyuyorlar doymadım diyor ki öyle tabak tabak yemek yiyen bir çocuk değildir az yer ona rağmen bu durum. Bazen yenemeyecek kadar kötü koktuğunu söylüyor. 30 bin liralara varan bedeli olan ve sadece tek öğün yemekte de durum bu. Bunlardan artık bıktim ben cidden yolunacak kaz gibiyiz özel okulların gözünde.
Bu sene deneyeceğim devleti,özel ders aldırırım gerekirse,ek olarak istediği bir etkinlige de götüreceğim. Özel okula ödeyeceğim tutarı kızım icin biriktireceğim ,Üniversite zamanı gerekli şekilde kullanır değerlendiriz diyorum.
 
Benzer hayatlar benzer çocukluklar geçirmiş olabiliriz. Okumak benim için tercih değil zorunluluktu. Çünkü anadan babadan kalacak iş ev arsa yok. Olsa bile bizde belli bir kültür düzeyi var,belli bir seviye var. Anneannemin annesi bile Osmanlıda öğretmenlik yapmış. Şimdi benim okumamam gibi bir seçenek olabilir mi?

Devir değişti ama işte,bizim çocukluğumuzla aynı değil şu an. Siz eğitimcisiniz tabii sınıfların halini bilirsiniz. Ben sadece oğlumun okulunu görüyorum,o da özel okul. Sınıfta herkes canavar gibi başarılı. Hepsi hırslı çocuklar. Ben asla ders odaklı yetiştirmedim oğlumu ama bugün çarpım tablosundan sorsam da bilemese dellenir,oturur ağlar. Çünkü sınıfta arkadaşları da öyle. Bu çocuklar normal okullarda okusa asla yeterli gelmeyecek o basit seviyeler. Hep daha iyisini istiyorlar. Benden marka ayakkabı istese almayabilirim,gerekli görmezsem hayır diyebilirim. Ama çocuk yurt dışına kampa gitmek istese de ben sırf para için yok desem kahrımdan ölürüm ya. Ne bileyim. Elimizden geleni yapacağız artık. Ama deprem ülkesinde asla kalkıp da ikinci üçüncü evi alıp da başıma bela etmem şahsen. Bir evin olsun içinde otur diye düşünüyorum ben. Geriye kalan paramı eğitime ve kültüre harcamayı uygun görüyorum.
 
Kesinlikle öyle.
Bir de bizim ailede babam çok kültürlü adamdir.
O hep kız çocuğum var okumama lüksü yok dedi.
Üçümüz de öğretmeniz.
Bizimde cevremiz okuyan bir gruptu.
Okumak aile dürtüsü ve çevre ve biz de isteyince oldu mesela.
Çalışmayı severdim ben.
Çocuğuma da iyi eğitim sağlamaya çalışırım ama kendi de ugrasmali.
Biz çok uğraştık.
 
Türkiyede yaşam artık çok üzücü bir hal aldı ya.Bence ev değilde çocuğun eğitimi için harcamak o parayı en güzeli olur .Ev bir saniyede yıkılan bir şey ama bilgi meslek ömür boyu aç kalmamaya hayatını kazanmaya katkı sağlar .Mesela çocuğu küçük yaşta dil edinimi için kursa göndermek önemli ileriki yaşlarda gitse bile çocuklukta öğrendiği gibi olmaz .Bu küçük bi örnekti ama ev yerine o çocuğu en iyi şekilde potansiyeli dahilinde yetiştirmek en güzeli kaldı ki ülke ne olcak bilmiyoruz .Ama iyi bir mesleği olan her zaman ekmeğini kazanır dünyanın sonu gelsede
 
bu mal yigip biriktirenlerin de hem amaci cocuk icindir. cocuk icin yapmiyorlar, mal biriktirmeyi seviyorlar. ayip mi, degil. ama cocugu bahane etmesinler.
 
kendini tamamen ötelemek yanlış ama yatırım yapılmalı bana göre de. ben de eşimi sürekli darlarım elimize para geçince altın alalım arabayı değiştirelim vs vs. o daha kanaatkardır. yiyelim içelim istediğimizi yapalım evimiz arabamız bize yete kafasında. ama yaşadığımız ülke ve geldiğimiz ve geleceğimiz durumlar beni haklı çıkarıyor. artık geçti bence bi daha mı gelcez dünyaya yiyip içip gezelim kafası. o zaman da bir şey sahibi olamayıp vicdansız ev sahiplerinin vs gözünün içine bakıyor insan kirayı vs arttırmasın diye. ben dışarda kahvaltıyı çok seven biri olmama rağmen son 5-6 aydır artık ya ne gerek var kafasına girdim ki imkanımız var çok şükür.
çok abartıp kendine çok cimrileşmeden birikim yapma taraftarıyım. tamam hepimiz ölücez de ya Allah ömür verir uzun yaşarsak çocuk çocuğun geleceği de daha önem kazandı. artık eline mesleğini alsın yeter diyemiyoruz yetmiyor.
ha deprem oldu insanlar 1.5 dakikada her şeyini kaybetti. o da takdiri ilahi. sen elinden geleni yapacaksın gerisi nasip kısmet kader bence
 
Eşim özelde doktor, bende kendi şirketimi kurdum 1 yıldır freelance çalışıyorum.5 yaşında bir oğlumuz var. Ev ve arabaları zamanında aldık, çocuğumuz özel okulda. Orta halli bir aileyiz. Gerektiği kadar hiç birşeyden kismiyoruz ama düzenli olarak yatırım yapma derdindeyiz. Ben yatırımın çok önemli olduğunu düşünenlerdenim, birkaç yıl sonra emeklilik için primlerim dolmuş olacak mesela... 58 yaşına kadar neden çalışayım? Ya da çocuğum neden daha iyi eğitim olanakları ve yaşam standardından mahrum kalsın. Herşey çocuklar küçükken ve gençlikte yapılıyor bana göre.
 
Birikim yapmak tabiki cok onemli.hayatin ne getiricegi belli olmadigindan bile birijim yapmak sart.birde hakikaten cocuklar buyuyunce harcanalar artiyor.bizde iki cocuk var ikisinin dersane yol yemek gideri vs arti.yarin oburgun unv vs derken hep para.bizdede durum hep cocuklara endeksli onlarin gelecegi icin cabaliyoruz
 
Sirf birikim icin yasanmaz onlar kendilerinden vazgecmisler cok sacma zevk almadigim hayati neden yasayayim ben her ay bir miktar altin atarim dogdugundan itibaren atilsa buyuyene kadar baya para yapar yeterli. Gezip tozmamdan arta para kalirsa ev araba degerlendirilir ya aksi durumda ben mutlu olamam
 
Üc tane evladım var ve kısmetse dördüncüyü düşünüyorum. Onlar icin hic bir zaman mukemmel bir anne olamadım belki ama mutlu anne oldum. Elimden gelenin en iyisini yapmaya calistim herzaman. Cok sukur sevgi dolu mutlu evlatlar yetistiriyorum gelecek kaygısı gütmeden. Cunki buyuduklerinde benim istedigim gibi degil kendi istedikleri gibi bir birey olacaklar. Ne isterlerse o yani. Onlar adina simdiden kararlar asla almam gözümü bu denli karartmam.
 
Beni ailem birikim ile yetştirdi ve kıyafetim her şeyim tamdı. Şimdi evlerini arabalarını aldılar bana bi şeyler bırkaacakları için mutlular. Eşimin ailesi ise elinde olanları dahi yemiş, gezmişler eğlenmişler. Ama benim ailem stres içinde, gergin, hayata karşı eleştirel. Eşimin ailesi ise yıllarca harika anılar biriktirmişler ve şimdi dahi evde hep kahkaha. Maaşları yok ama ele para geçtiği gibi tatile çıkarlar. Yani bakıyorum, eşimin karakteri de benden daha iyi, sevgi mutluluk neşe içinde büyümüş. Fikrim çok değişti, elbette birikim önemli ve güzel ancak öncelik keyifli anılar ve eğlence olmalı. Oradan para artarsa biriktiririm.
 
Bu da farklı bakış açısı.
 
Benim çocuğum yok olsaydı maddi olanaklarıma göre iyi okullarda okusun isterdim. Fakat bildiğim kadarıyla her kolej çok süper olmuyor galiba. Siz eğitimcisiniz tabi benden daha iyi bilirsiniz. Benim düşüncem çocuklara okula başlamadan önce yabancı dil eğitimi çok küçük yaşta başlamalı. Kolej yerine İyi devlet okulları var devlet okuluna gidip öğrenmekte zorluk çektiği derslerini özel öğretmenlerle tamamlanabilir. Çocuğun neye yatkın olduğunu keşfetmek için ekstradan yabancı dil eğitimleri sanat eğitimleri spor aktivitelerine vb şeylere gönderilebilir hem koleje verilen parayla bunlar rahat yapılır hatta üstüne biraz daha eklenip yılda bir ülke görme planları da yapılabilir. Çocuğa da anneye de baba yada da iyi gelir.


Yatırım tabikide çok önemli ev araba varsa birde kira geliri getirecek bir dükkan alınırsa yeter bence (tabi bu zamanda bunları da almak pek kolay değil) zaman geçiyor Sadece yatırım için mi yaşayalım yemeden içmeden gezmeden anı biriktirmeden bu hayatı bitirelim mi hiç mi anımız olmasın hayata bir kez geliyoruz bugün yaşamadığımız her güzellikler için ilerde keşke diycez biriktirmediğimiz anılara üzülcez o yüzden hayatı güzel değerlendirmek yatırımın yanında güzel anılar biriktirmek gerekiyor diye düşünüyorum
 
Şimdi benim dedigim insanlar sdece yatırım amaçlı yaşıyor
Çünkü ikisi bir arada yapacak maddi durumları yok.
Bir şekilde feragat ediyorlar.
Bana o hayat pek uymuyor.
Ama onlara da ben tuhaf geliyorum.
Ben de biraz musrifim.
Kendimi frenlemek gereken yerler var
 
Ülkenin gidişatı farklı bir yöne doğru kaymaya başladıkça maddi kaygılar bizde de başladı.
Ama kişisel zevklerimizden mahrum etmiyoruz kendimizi.Zamanında yatırımlarımızı yaptık hala yapmaktayız. Bazı şeyler şuan daha zor, daha sınırlı hale gelmeye başladı maalesef ki.
İnsanlar panik halinde birikim, geleceğini garanti altına alma derdine düştü.Ama ne kadar yaşayacağımızın garantisi de yok.
O yüzden hem birikim yapmak,sağlıklı psikolojiye sahip olabilmek,mutlu olabilmek için de motivasyon sebepleri yaratmak lazım.
 
yarın öbür gün para yetiremeyip sizin cüzdana dadanmazlarsa iyi
 
benim etrafımda da aşırı yatırım odaklı karı koca öğretmen çok çift var. ama asosyal olduklarını düşünmüyorum. arkadaşlarına giderler onlar gelir pikniklere giderler. tatillere giderler. 5 yıldızlı otele değil de aparta giderler. minimum harcama yaparlar ve ciddi birikim yaparlar maaşlarına göre. öyle de mutlular. ben o kadar kısamam mesela ama iyiler yani. evden okul okuldan eve diye gördüğümüz insanların belki bizim eğlence anlayışımıza uymayan ama onları mutlu eden bir sosyal hayatları vardır. tiyatroya dışarda yemeğe gitmez de pikniğe gider mesela
 
Çocukken kuzenim ögretmisti : Elime geçen paranin yüzde onunu bir kenara koyarim geri kalanini harcarim. Ömrüm boyunca 100 lira kazandiysam 90 lira gibi davrandim.

Sizin hataniz bence, egitici oyuncaklar, gezme tozma veya yardimci kadina para ayirmak degil, tasarrufa bir bütce ayirmamis olmak.
 
Yani ayirsam da az oluyor belki olay bu.
Ya da illa ayiracagim mantığımin olmamasi.
 
Dengeli olmak lazım, yani ne bileyim her ay birer gram alabilirsiniz çocukların hesabına, gittiği yere kadar. Yani gün olur köşede birikmiş 5-10bin bile sizi rahatlatır o yüzden ben az da olsa birikim yapılmalı diye düşünüyorum. Çok yapabilirsen, ama kendinizden kısmadan, ne ala. Yoksa tamamen hayattan elini eteğini çekip çocuğa yatırım bence normal değil.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…