Her zaman heyecan olacak diye birşey yok ki.Zamanla rutinleşir herşey.Yeni bir telefon aldığında bile,ilk önce kıyamazsın çizilir diye,zamanla önemsemezsin.Hayat her gün düz zemin değildirçİniş çıkış vardır.Az önce kadınlık gururuyla ilgili konuyu okudum. Kendime sordum "ben ne yapıyorum" diye. Gerçekten mantıklı bir açıklamam yok. Eşimi çok çok çok seviyorum sanki o olmasa nefes alamayacak gibiyim ama aynı zamanda bazen oluyor ki ağzını burnunu kırmak istiyorum resmen aklımda bunu kuruyorum "dövsem mi şunu" diye. Sanki yapabilecekmişim gibi ciddi düşünüyorum bunu.
En başından başlarsam eşimle birbirimizi çok sevdik ve herkesin de yakıştırdığı bir çift olduk. Ailelerimizde sorun çıksa da dimdik durduk hiç birbirimizden vazgeçmedik. Mecburen herkes sustu. Konularımı çoğunuz biliyorsunuz bıktırma derecesinde çok açıyorum ve bunun için özür dilerim ama gerçekten herkes,her şey üzerime geliyor. Gözlerine bakmaya kıyamadığım kızımın sesi bile beynime kurşun gibi geliyor. Kendime ya da çevremdekilere zarar vermekten korkuyorum.
Neyse,konularımı biliyorsunuzdur ve eşimin bugünlere tek başına gelmediğini söyleyebilirim. Evlendiğimizde borç içindeydi. Bankayı saymazsak,elden 1 milyona yakın borcumuz vardı. Her zaman eşime destek oldum. Asla geri çekilmedim,onu yalnız bırakmadım. Eşim de işte ne olursa olsun evde hep güldü,belki parasız gezdiği günler oldu ama hiç bunun lafını etmedi. Biz 1 senede bu borçları kapattık. Hak ettik mi bilmiyorum ama çok çok yükseldik.Şımardık mı bilmiyorum ama ikimize de bir rahatlık geldi. Eşim işini asla bırakmadı ama hesabını da tutmadı. Ben deseniz öylesine. Asalak gibi yaşamaya başladık. İlk evlendiğimizde ikimiz bir tabaktan yesek de çok mutluyduk. Şimdi istediğimiz yerde yiyebiliriz yine mutluyuz ama ilk zamanlardaki gibi olmuyor hiçbir şey. Eşim değişiyor mu onu bile bilmiyorum. Evliliğimizin ilk aylarında annesi yanımızda olduğu halde her akşam benimle ilgilenen eşim artık eve geldiğinde ya sürekli telefonda konuşuyor iş için ya da kumandayı alıp aptal gibi televizyon izliyor. Aptal diyorum çünkü o anda transa geçiyor,bir şey söylesem 10 dakikada anca anlıyor böyle boş boş bakıyor. Benim sevdiğine eminim. Söylemesi ne kadar doğru bilmiyorum ama cinsellik konusunda hiçbir sıkıntımız yok. Eşim hastalık derecesinde artık bağımlı olduğundan şüphelendim. Her gün hatta gecede birden fazla kez yapıyoruz yani bu sebep değil aramızda bir soğukluk yok. Kızımız yanımızdayken hele biz dünyanın en mutlu insanları oluyoruz ya da olduğumuzu zannediyoruz.
Eşimi çok seviyorum. Bazen çok zıt oluyoruz ama birbirimizi tamamlıyoruz genel anlamda. Ama içimde eksilen bir şey var. Sevgi değil bu çünkü eşim için gözümü kırpmadan canımı bile veririm bu yani bu başka bir şey sanki. Mesela normalde çok alınacağım şeyleri o söylese ve özür dilese unuturum küs kalamam. O da aynı şekilde. Ama olmuyor bir yerden eksiliyoruz. İlk baştaki heyecanımız yok oluyor ama böyle olması için bir sebebimiz yok. Daha daha iyi durumdayız. Biz hep evliliğimizin ilk aylarında "belimizi doğrultacağız,çocuğumuz olacak daha mutlu olacağız" diyorduk. Olmadı. Her sorun büyüyor,büyüyor sanki benim sırtıma biniyor. Eşime baktığımda hala içim titriyor ama eskisi gibi hissedemiyorum.
Eşimi günde 4-5 saat anca görebiliyorum yaz aylarında. Bazen keşke eskisi gibi olsaydık diyorum. Sonra kızıma haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Onun için mutlu olmalıyız diyorum. Sanırım ben ne dediğimi bilmiyorum.
Ne düşündüm,ne yazdım inanın bilmiyorum sadece ağlıyorum bu sanırım sinir boşalması bilmiyorum ama artık çok yoruldum. Nasıl düzelteceğimi ya da nasıl tamamen koparacağımı bilmiyorum. Bugüne kadar beni okudunuz yardımcı olmaya çalıştınız lütfen yine yardım edin. Çok uzun oldu kusuruma bakmayın.
Fakir ve borçluyken mutluymuşsunuz, şimdi zengin ama mutsuzsunuz
Zenginler hep mutsuz kişilerden ibaret değil midir zaten?
Sizin cook acil bi profosyonel destege ihtiyaciniz varbilmiyorum işte saçımı başımı yolasım geliyor lanet olsun diyorum eşimi de üzüyorum evet ama isteyerek değil ben onu her şeyden çok seviyorum. mutsuz olmam için hiçbir sebep yokken böyle hissediyorum. arkamda yavrum olmasa artık kendimi öldürmeyi bile düşündüm
Peki esinize bunu sakince anlattinizmuBende hep bu borclari oderken oyle olacagini zannediyordum. Esimden emindim yani biz bu borcun altindan kalkariz cok cok mutlu oluruz diyordum. Su an borc yok ama mutluluk da yok. Zengin demeyelim onu sevmiyorum ama etrafimizda da bir suru durumu iyi insan var onlar hep gamsiz ne bileyim kadin kocasiyla kavga ediyor kosa kosa alisverise gidiyor bu bana sacma geliyor iste ben boyle mutlu olamiyorum esim yanimda olunca mutlu oluyorum para olmasa da olur bile diyebilirim artik.
Esim de durumu duzeltince tamamen patron havasina girdi dunyanin en rahat insani oldu o yuzden artik bagirip cagirmadan halimi hatrimi bile sormuyor. Mutsuzlugum bu yuzden.
bence simariklik soz konusu. buldum bunuyorum ama yetmiyor dert ariyorum durumu...
Bence esinden ilgiyi tam almiyorsun
hani dogal olarak rahatlama geldi esine...gunluk gorusme sureniz de az olunca...tatminsizlik kacinilmaZ
Kendinize meşgale bulun derim.
Boşluktasınız hedefiniz kalmamış,sarmaya yer arıyorsunuz.
İmkanınız varmış kendinize küçük bir iş kurun,yanınıza güvenebileceğiniz birini alın siz yokken işi yürütebilecek,hem kızınızla ilgilenin,hemde işinizi yapın. Biraz bedenen ve zihnen yorulursanız inanın bunlara kafa yormazsınız,dertsiz başınıza dert aramazsınız. İhtiyacınız yokmuş maddi anlamda ama manen ihtiyacınız var bence işe.
Can sıkacak bir durum göremiyorum ben. Ya depresyondasiniz ya fazla rahatlıktan böyle oldunuz.
Yazdiklarina maasallah diyorum,
Her gece seks, 1 yilda 1 milyondan fazla kazanmak, tamamen saglikli kizin ,her aksam evindeolan kocan
Ne gecim derdi var ne dayak ne baska bisey
Allahim bana da boyle dert ver ne olur aminnnnn
Çalışmak zorunda değilsiniz, kursa gidin yardım kuruluşlarına gidin, sadece kendiniz için bir şey yapın.
Çocuğunuzun her anını görünce mükemmel mutlu anne olmuyorsunuz, çocuğunuza mutlu olursanız faydanız olur, günde bir kaç saat ayrı kalarak çocuğunuzun bir şeyini kaçırmazsınız.
Sürekli çocuklarımla dip dibeyim nefes almak istiyorum mesela hem kendim için hem çocuklarım için.
Etik olarak bir psikolog tanıdığı insanlara terapi yapamaz.
Eşine hele hiç anlatamaz, danışan gizliliğini bu şekilde ihlal edemez.
Her halükarda psikologunuzun yaptığı yanlış.
Düzgün bir psikolog bulmanızı öneririm.
Iyi de herkes esjni o kadar görüyor ki. Ben ise baslayınca evlendigimde bazı günler esimi görmiycem bile meslegimden dolayı.
Bence siz bir kisisel destek alın. Kızınızn sesi bile rahatsz ediyorsa zaman zaman, sizinle alakalı bitakım problemler olabilir. Depresyon demesek bile depresif bir periyod diyebiliriz.
Maddi durumunuz da iyi anladigim kadaryla, gidip bir terapi alın iyi bir uzmandan. Daha fazla geciktirmeden onleminizi alın muhakkak
Problem ne anlamadım. İlk günkü heyecanı istiyorsan yeni insanlarla görüşüceksin. Evlenmiceksn. Evlilik böyle bir şey. Hayat bir rutine biniyor. Akşam işten gelince bireysel vakit de geçirmek istiyosun. Bunu kafaya takıp sorun yapmak hastalıklı bir düşünce. Regl mi olacaksın ondan mı ağlıyosum diyesim geldi artık.
Ne zaman başladı bu tatminsizlik tam olarak? Doğumdan sonra depresyon geçirmiş olabilir misiniz. Lohusa evresi iyi geçmezse uzun yıllar devam edebilir. Maddi bir sorununuz da yok herkesin hayal ettiği bir yaşamınız var depresyondan başka bir şey gelmedi aklıma.
20 bin miiii şu komisyoncular mı oluyor kabzımal dediğiniz şey ? Eşim de çalışsa işi bırakır kendimi spora tatile veririmvar mı bizimde tanıdıklar acaba
Offf of haftada 3 gün ancak 6 saat uyanık görüyorum adamı. 100 bin borcumuz var aptalligi yüzünden. Öyle 1 yılda bitecek değil. Ikimiz de çalışıyoruz üstelik.
Benim Ona bakınca içim titrer ama aşktan değil ne zaman mutlu olcam ben diye.
Bence sen bana yardım et kardeş...
Her zaman heyecan olacak diye birşey yok ki.Zamanla rutinleşir herşey.Yeni bir telefon aldığında bile,ilk önce kıyamazsın çizilir diye,zamanla önemsemezsin.Hayat her gün düz zemin değildirçİniş çıkış vardır.
Bazen şüketmekte gerek.Geçim derdin yoksa,evladın varsa,sağlık sorunu yoksa,aldatma şiddet şu bu yoksa gerisi çözülür.
senın baslıklarını takıp edıyorum. evliliğinde hiç bir sorun yok. ben eşimi günde 4 saat görebiliyorum. onda da tv falan ızlıyor elınde telefon taklıyor ama ben dıkkatını dagıtmaya calısıyorum hep. yorgun oldugu ıcın eylemsız kalmak ıstıyor, dınlenmek ıstıyor ben anlıyorum onu. aklını basına al yuvana eşine sarıl ve acılen bır psıkologa gorun. hafıf bır ılac versın kı rahatlayabılesın. boyle mutsuz olur mutsuz edersın. ne var ortada aglanacak!
Öyle görünüyor dışarıdan anlıyorum. Ama gerçekten elde ettiklerime her zaman şükrederim. Maddi anlamda eksiğim yok binlerce kez şükürler olsun ama manevi eksiklik beni bitiriyor.
Eşim aynen öyle oldu önceden eve gelince dibimden ayrılmayan adam artık evin içinde "naptın gelen giden oldu mu" haricinde ben konuşmasam konuşmuyor. Bir şey söyleyecek olsam sakince konuştuğumda "off benim sırtımda dünyanın yükü var bak kaç tane adam çalıştırıyorum hepsinin derdi ayrı bir de sen çıkma başıma" gibi şeyler söylüyor. Yani eşimin benimle ilgilenmesi için illa kavga gürültü gerekiyor.
Benim her zaman hayalimdi aslında butik bir kafe açmak. Sanırım bunu gerçekleştirebilirim şu tatil dönemini atlattıktan sonra. Mesai saati olan bir işte bilmiyorum kızıma haksızlık edecekmişim gibi geliyor.
Ya fazla rahatlık değil de büyük beklenti olabilir. İnsanın neyi eksikse o olunca sanki tamamlanacakmış gibi hissediyor. Paramız eksikti,şu an şükürler olsun iyiyiz ama beklediklerim olmuyor işte. Eşim değişiyor falan yani böyle olmamalıydı diyorum.
Hanfendi öyle söylemeyin lütfen. Allah herkese versin,biz yattığımız yerden kazanmadık. Benim eşim patron görünüyordu ama kabzımal olduğu dönemde kamyonlarla meyve çektiğini bilirim sırtında,müteahhit ama elleri yara bere içinde geldiğini de biliyorum. Benim söylediğim ben sandım ki hayalini kurduğumuz şey gerçekleştiğinde tamamen mutlu oluruz. Olmuyormuş.
Bilmiyorum kızım daha çok küçük bana ihtiyacı olduğunu hissediyorum onu hemen bırakmamalıyım diyorum ama günde 2-3 saat uzak kalmak da gerekiyor haklısınız.
Başından beri eşime söylediğim şeydi ama dinletemedim. Kesinlikle bambaşka bir uzman bulmalıyım.
Teşekkür ederim,şu an için aklımda sadece iyi bir uzman bulup çözüm yolları aramak var.
Reglim de yaklaşıyor evet ama sanırım o rutinden değil hayalim gerçekleşti ama ben hala mutlu değilim onun için ağlıyorum.
Lohusalık döneminde çok çok çok kötüydüm. Yanıma annem ya da ablam gelemedi. Kayınvalide vardı o da kızımın adı yüzünden şeytan,iblis gibi laflar söyledi. Hiç kendime gelemedim o günleri düşündükçe bile böyle içime bir şey oluyor. Depresyon gibi evet,bunu anlamak için de psikologa gitmem lazım.
Evet meyve sebze hallerindeki komisyoncular.
Geliriniz sabitse bir şey diyemem Allah yardımcınız olsun ama sabit değilse söylediklerimi düşünün derim aslında büyük bir kumar gibi görünüyor yani biz kazançlı çıktık. Allah herkesin gönlündekine göre versin inşallah.
Söylediğiniz gibi,devamlı kendimi telkin ediyorum. "İyi durumdasın,senden kötüler de var bak büyük bir sorunun yok" diyorum. Şükrettiğimi de düşünüyorum ama eksiğin nerede olduğunu bir türlü anlayamıyorum.
Offf of haftada 3 gün ancak 6 saat uyanık görüyorum adamı. 100 bin borcumuz var aptalligi yüzünden. Öyle 1 yılda bitecek değil. Ikimiz de çalışıyoruz üstelik.
Benim Ona bakınca içim titrer ama aşktan değil ne zaman mutlu olcam ben diye.
Bence sen bana yardım et kardeş...
Hayalin para kazanıp rahat etmek miydi yani? Şimdi o yüzden mi tatminsizsin? Yanıldığın bir şey var. Para amaç değil araçtır. İnsanın hayatta hedefleri yapmak istedikleri vardır bu yüzden para kazanmak ister. Evet çok paranız olmuş ama bir gününüz nasıl geçiyor çok merak ettim. Sürekli bunları mı düşünüyosunuz? Ben emekli olduğumda kendime kocaman bir sera kurmak istiyorum. Şu an balkonum minyatür bir sera. Yurtdışına tatile gidiyor musunuz? Birgün vaktm olursa kendime 2 3 ayırıp afrikayı gezmek istiyorum mesela. Sizin vaktiniz bol paranız da var ama yapacak bie şey mi bulamıyorsunuz. İki gün evde otursam gün yetmiyor bana aklımda yapacaklarımla ilgili.
Hayalin para kazanıp rahat etmek miydi yani? Şimdi o yüzden mi tatminsizsin? Yanıldığın bir şey var. Para amaç değil araçtır. İnsanın hayatta hedefleri yapmak istedikleri vardır bu yüzden para kazanmak ister. Evet çok paranız olmuş ama bir gününüz nasıl geçiyor çok merak ettim. Sürekli bunları mı düşünüyosunuz? Ben emekli olduğumda kendime kocaman bir sera kurmak istiyorum. Şu an balkonum minyatür bir sera. Yurtdışına tatile gidiyor musunuz? Birgün vaktm olursa kendime 2 3 ayırıp afrikayı gezmek istiyorum mesela. Sizin vaktiniz bol paranız da var ama yapacak bie şey mi bulamıyorsunuz. İki gün evde otursam gün yetmiyor bana aklımda yapacaklarımla ilgili.
Balkonda sera mı ? En büyük hayalim ama hayatımda bir çiçek alıp bakmış büyütmüşlüğüm yok. Artı üç canavar kedim var ama çok özeniyoum balkonda minik bile olsa bir serası olanlara. Ayrıca Afrika benim de hayalim aslanlar ve dev kediler en çok görmek istediğim.
"hem çekilmezim hem vazgeçilmezim allah başka dert vermesin"diye haykırıyor yazdıkların.bacım sen daha derdinin ne oldugunu bilmiyorsun ki.
Ben sana kıyamam ama ya :)
Amourum bak aşık oldum şu an. gel bana taşınO kadar komplike bişey değil daha önceden bilgin olmasına gerek yok canım. Küçük bişeylerle başla bir iki taneyle. Halledersin. Ama kediciklere bişey diyemem. Ben de kesi hastasıyım da en son eve aldığımda her gün öksürmeye başlayınca bahçeye saldım. Hala sitenin bahçesinde besliyorum. Hatta şu an 7 8 tane falan var yürüyüş bahanesiyle çıkıp her akşam mama koyduğum :) maaŞımı mamalara akvaryum malzemelerne bahçe malzemelerne harcıyorum. :)
Az önce kadınlık gururuyla ilgili konuyu okudum. Kendime sordum "ben ne yapıyorum" diye. Gerçekten mantıklı bir açıklamam yok. Eşimi çok çok çok seviyorum sanki o olmasa nefes alamayacak gibiyim ama aynı zamanda bazen oluyor ki ağzını burnunu kırmak istiyorum resmen aklımda bunu kuruyorum "dövsem mi şunu" diye. Sanki yapabilecekmişim gibi ciddi düşünüyorum bunu.
En başından başlarsam eşimle birbirimizi çok sevdik ve herkesin de yakıştırdığı bir çift olduk. Ailelerimizde sorun çıksa da dimdik durduk hiç birbirimizden vazgeçmedik. Mecburen herkes sustu. Konularımı çoğunuz biliyorsunuz bıktırma derecesinde çok açıyorum ve bunun için özür dilerim ama gerçekten herkes,her şey üzerime geliyor. Gözlerine bakmaya kıyamadığım kızımın sesi bile beynime kurşun gibi geliyor. Kendime ya da çevremdekilere zarar vermekten korkuyorum.
Neyse,konularımı biliyorsunuzdur ve eşimin bugünlere tek başına gelmediğini söyleyebilirim. Evlendiğimizde borç içindeydi. Bankayı saymazsak,elden 1 milyona yakın borcumuz vardı. Her zaman eşime destek oldum. Asla geri çekilmedim,onu yalnız bırakmadım. Eşim de işte ne olursa olsun evde hep güldü,belki parasız gezdiği günler oldu ama hiç bunun lafını etmedi. Biz 1 senede bu borçları kapattık. Hak ettik mi bilmiyorum ama çok çok yükseldik.Şımardık mı bilmiyorum ama ikimize de bir rahatlık geldi. Eşim işini asla bırakmadı ama hesabını da tutmadı. Ben deseniz öylesine. Asalak gibi yaşamaya başladık. İlk evlendiğimizde ikimiz bir tabaktan yesek de çok mutluyduk. Şimdi istediğimiz yerde yiyebiliriz yine mutluyuz ama ilk zamanlardaki gibi olmuyor hiçbir şey. Eşim değişiyor mu onu bile bilmiyorum. Evliliğimizin ilk aylarında annesi yanımızda olduğu halde her akşam benimle ilgilenen eşim artık eve geldiğinde ya sürekli telefonda konuşuyor iş için ya da kumandayı alıp aptal gibi televizyon izliyor. Aptal diyorum çünkü o anda transa geçiyor,bir şey söylesem 10 dakikada anca anlıyor böyle boş boş bakıyor. Benim sevdiğine eminim. Söylemesi ne kadar doğru bilmiyorum ama cinsellik konusunda hiçbir sıkıntımız yok. Eşim hastalık derecesinde artık bağımlı olduğundan şüphelendim. Her gün hatta gecede birden fazla kez yapıyoruz yani bu sebep değil aramızda bir soğukluk yok. Kızımız yanımızdayken hele biz dünyanın en mutlu insanları oluyoruz ya da olduğumuzu zannediyoruz.
Eşimi çok seviyorum. Bazen çok zıt oluyoruz ama birbirimizi tamamlıyoruz genel anlamda. Ama içimde eksilen bir şey var. Sevgi değil bu çünkü eşim için gözümü kırpmadan canımı bile veririm bu yani bu başka bir şey sanki. Mesela normalde çok alınacağım şeyleri o söylese ve özür dilese unuturum küs kalamam. O da aynı şekilde. Ama olmuyor bir yerden eksiliyoruz. İlk baştaki heyecanımız yok oluyor ama böyle olması için bir sebebimiz yok. Daha daha iyi durumdayız. Biz hep evliliğimizin ilk aylarında "belimizi doğrultacağız,çocuğumuz olacak daha mutlu olacağız" diyorduk. Olmadı. Her sorun büyüyor,büyüyor sanki benim sırtıma biniyor. Eşime baktığımda hala içim titriyor ama eskisi gibi hissedemiyorum.
Eşimi günde 4-5 saat anca görebiliyorum yaz aylarında. Bazen keşke eskisi gibi olsaydık diyorum. Sonra kızıma haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Onun için mutlu olmalıyız diyorum. Sanırım ben ne dediğimi bilmiyorum.
Ne düşündüm,ne yazdım inanın bilmiyorum sadece ağlıyorum bu sanırım sinir boşalması bilmiyorum ama artık çok yoruldum. Nasıl düzelteceğimi ya da nasıl tamamen koparacağımı bilmiyorum. Bugüne kadar beni okudunuz yardımcı olmaya çalıştınız lütfen yine yardım edin. Çok uzun oldu kusuruma bakmayın.
kendini topla cnm senin imkanlırına sahip olmak için neler verilmezd bi düşün allaha dua et şükret cnm.Teşekkür ederim. İçimi döktüm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?