- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.557
- Konu Sahibi Yokuspokus
- #1
Nasılsınız, nasıl gidiyor hayat hanımlar?
Mune Müdürüm, beni bi banlasana gideyim şuralardan, yine dadandım, saldım, iki saattir boyamaya geçeceğim oturdum kaldım buralarda. :/
Ya günlerdir deli gibi bir şeyler çizip boyuyorum, tablo, su kabağı da kesmedi, saksılara da merak saldım; her yer saksı oldu. Insta adımı belirledim, açtım, oraları da anlayıp takip etmeye çalışırım bir yandan, tahminimden fazla ilgi alaka istiyormuş meğer sanal şeyler de.
Boyama yapacağım diye milleti de boşladım, herkesi ekiyorum şu ara, iyice asosyal oldum çıktım, gözümde koca bi gözlük, geceden sabaha sabahtan akşama sürekli bir şeyler boyuyorum ve sigara içiyorum. Duruyorum duruyorum boyuyorum, kah kahve sigara, sonrasında yine boyama. (Oğlan günlük anneme gidiyor şu ara, fırsat bu fırsat diye işin şeyini çıkardım biraz)... Geldim burada üç-beş yorum yaptım 2-3 saat boş bakındım ya, sinir oldum kendime. Canım mı sıkılıyor nedir?
Bir de öleceğim gibi hissediyorum esas sorun da bu, nasıl anlatsam; boğazımda mütemadiyen bir ağrı-yumru, doktora gittik işte geçtiğimiz haftalarda, bademcikler iltihap bağlamış, ilaç milaç... Geçer gibi oldu yine başladı, ciğerlerim derseniz eskisi ciğerlerim değil; sigarayı çok abarttım son aylarda ve hiç hoşuma gitmiyor bu durum, resmen ölüme koşuyor gibiyim ve kendime de mani olamıyorum. Bugün oğlanı almak için annemlere kadar yürüdüm, asansöre binmedim katları çıkayım dedim, tıkandım, elimi göğsüme koydum kaldım.
Sızlıyor... Boğazımın arkası balçık gibi, sabaha öksürük ve affedersiniz balgamla başlar oldum, kahvaltı yapmaz oldum iyice...
Kendimi durduramıyorum sigara konusunda, delireceğim. Resim yaparken elime-ağzıma yapışmış halde. Elim boş durmasın diye boyadıkça çat çat sigara yakıyorum art arda. Suratımda renk kalmadı. :/ Sanki resim yaparken aklımı sigara çalıştırıyor gibi, nasıl anlatsam.
Kendi kendimi öldürüyorum.
Ya... Aklıma bir teyzem geliyor her gün. Seneler önce akciğer kanserinden kaybettiğimiz... Benim gibiydi, ikindiye kadar öğünü, sigara ve kahveden ibaretti... Aklıma geliyor, bir sigara daha yakıyorum.
Yine geçtiğimiz günlerde psikiyatrıma gittim, bu sigara konusu için. Dedim "Ben bundan öleceğim, yemeğim suyum sigara oldu"...
Depresyon emareleri gösteriyorum ufaktan diye yine verdi antidepresanı, zaten hayatımın yarısı depresyon alışkınım, sigaradan kurtulmam lazım. Sigara bıraktırmak için kullanılan ilaçları ben alamıyorum maalesef, başka bir sağlık sorunumdan ötürü, bana önerilmiyor. Yerine ne koyacağım bunun ne yapacağım iyice sapıttım.
Eşimden yana boşluk mu var, hop sigara dostum yak.
Canım mı sıkılıyor, bir daha yak.
Resim mi yapacağım, yak.
Oh oğlan evde yokken art arda yak yak yak...
Of...
Bir şeyleri yine sağlıktan kaybetmek istemiyorum, yıldım sağlık sorunlarıyla uğraşmaktan ama bile bile koşuyorum işte.
Alan Carr izlerim bir gün, iki gün, sonra haldır huldur gersin geri yak.
Ya ben çocuğum için bırakmıştım, 2 sene ağzıma sürmedim hamilelik ve emzirme sürecimde, şimdi aynı iradeyi gösteremiyor olmama şaşıyorum. Öldürüyorum kendimi... Zararı telafi edecek beslenmem de yok, bakım da yok. Eşim de diyor arada "Bir kase yoğurt filan ye bari zehrini alsın" vb... Ağzıma süresim yok, yemek de ayrı işkence. Ölümüm böyle olacak galiba... Şu aralar çok geliyor aklıma.
Mune Müdürüm, beni bi banlasana gideyim şuralardan, yine dadandım, saldım, iki saattir boyamaya geçeceğim oturdum kaldım buralarda. :/
Ya günlerdir deli gibi bir şeyler çizip boyuyorum, tablo, su kabağı da kesmedi, saksılara da merak saldım; her yer saksı oldu. Insta adımı belirledim, açtım, oraları da anlayıp takip etmeye çalışırım bir yandan, tahminimden fazla ilgi alaka istiyormuş meğer sanal şeyler de.
Boyama yapacağım diye milleti de boşladım, herkesi ekiyorum şu ara, iyice asosyal oldum çıktım, gözümde koca bi gözlük, geceden sabaha sabahtan akşama sürekli bir şeyler boyuyorum ve sigara içiyorum. Duruyorum duruyorum boyuyorum, kah kahve sigara, sonrasında yine boyama. (Oğlan günlük anneme gidiyor şu ara, fırsat bu fırsat diye işin şeyini çıkardım biraz)... Geldim burada üç-beş yorum yaptım 2-3 saat boş bakındım ya, sinir oldum kendime. Canım mı sıkılıyor nedir?
Bir de öleceğim gibi hissediyorum esas sorun da bu, nasıl anlatsam; boğazımda mütemadiyen bir ağrı-yumru, doktora gittik işte geçtiğimiz haftalarda, bademcikler iltihap bağlamış, ilaç milaç... Geçer gibi oldu yine başladı, ciğerlerim derseniz eskisi ciğerlerim değil; sigarayı çok abarttım son aylarda ve hiç hoşuma gitmiyor bu durum, resmen ölüme koşuyor gibiyim ve kendime de mani olamıyorum. Bugün oğlanı almak için annemlere kadar yürüdüm, asansöre binmedim katları çıkayım dedim, tıkandım, elimi göğsüme koydum kaldım.
Sızlıyor... Boğazımın arkası balçık gibi, sabaha öksürük ve affedersiniz balgamla başlar oldum, kahvaltı yapmaz oldum iyice...
Kendimi durduramıyorum sigara konusunda, delireceğim. Resim yaparken elime-ağzıma yapışmış halde. Elim boş durmasın diye boyadıkça çat çat sigara yakıyorum art arda. Suratımda renk kalmadı. :/ Sanki resim yaparken aklımı sigara çalıştırıyor gibi, nasıl anlatsam.
Kendi kendimi öldürüyorum.
Ya... Aklıma bir teyzem geliyor her gün. Seneler önce akciğer kanserinden kaybettiğimiz... Benim gibiydi, ikindiye kadar öğünü, sigara ve kahveden ibaretti... Aklıma geliyor, bir sigara daha yakıyorum.
Yine geçtiğimiz günlerde psikiyatrıma gittim, bu sigara konusu için. Dedim "Ben bundan öleceğim, yemeğim suyum sigara oldu"...
Depresyon emareleri gösteriyorum ufaktan diye yine verdi antidepresanı, zaten hayatımın yarısı depresyon alışkınım, sigaradan kurtulmam lazım. Sigara bıraktırmak için kullanılan ilaçları ben alamıyorum maalesef, başka bir sağlık sorunumdan ötürü, bana önerilmiyor. Yerine ne koyacağım bunun ne yapacağım iyice sapıttım.
Eşimden yana boşluk mu var, hop sigara dostum yak.
Canım mı sıkılıyor, bir daha yak.
Resim mi yapacağım, yak.
Oh oğlan evde yokken art arda yak yak yak...
Of...
Bir şeyleri yine sağlıktan kaybetmek istemiyorum, yıldım sağlık sorunlarıyla uğraşmaktan ama bile bile koşuyorum işte.
Alan Carr izlerim bir gün, iki gün, sonra haldır huldur gersin geri yak.
Ya ben çocuğum için bırakmıştım, 2 sene ağzıma sürmedim hamilelik ve emzirme sürecimde, şimdi aynı iradeyi gösteremiyor olmama şaşıyorum. Öldürüyorum kendimi... Zararı telafi edecek beslenmem de yok, bakım da yok. Eşim de diyor arada "Bir kase yoğurt filan ye bari zehrini alsın" vb... Ağzıma süresim yok, yemek de ayrı işkence. Ölümüm böyle olacak galiba... Şu aralar çok geliyor aklıma.
Kurtulmak isteyip bir türlü kurtulamamak 
2 seneyi geçtim 2 gün içmesem ne olur ki 
20 senenin sonunda yapabilir miyim? Hep 2 olunca acaba 2020 bir işaret mi bana bırakmaya ? 
