Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

RIVAVIRA .!.:
En rahat cocuk yatili bakiciyla oluyor. Gorumcemin bakicisi vardi devamli peşinde gezdirirdi nereye gitse bakiciyi da yaninda goturuyordu, evde de disarda da rahat ediyordu. Gorumceye bebegi sevmek, oynamak, emzirmek kaliyordu bir tek. :) Daha cocugun 40i cikmamisken kadin ojeli, bakimkiydi her zaman ki gibi ve hic kendini parcalamadi o cocuk buyurken...
+Evinde temizlikcisi filan da var.

Evde yatili bakici, temizlikci ve hizmetli varsa ancak hersey eskisi gibi kalabiliyor bence onun disinda kalani gormedim.
Genişletmek için tıkla...
tam aklımdan geçeni siz yazmıssınız gercekten
evde hizmetliler vs varsa hersey eskisi gibi olur ancak..
valla zengin olan sanslı
 
Anaçlık baska bir sey bu bence tamamen karakteristik bir özellik
kimi anaç doğar kimi doğmaz..
bu bebeğini sevmediği anlamına gelmez elbette ki.
eminim canını verecek kadar seviyorsun suan ona birsey olsa canın yanar
ama ben seni anlıyorum konu sahibi..

uykusuzluk zaten baslı basına depresyon sebebi
 
Hayırlı uğurlu olsun Koalina Koalina
Gebelikte de benzer duyguların vardı zamanla geçecek diye düşünüyorum zamanla bir düzen oturuyo,zor elbette hepimiz zaman zaman çocuksuz hayatı özlüyoruzdur ben bekarlığa da özlüyorum mesela ara ara

Yardım istemekten çekinme ara ara bebeği bırak çık kendine bak zaman yaratmaya bak Allah seni ona, onu sana bağışlasın tebrik ederim tekrar
 
Koalina .!.:
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Genişletmek için tıkla...
Sevmen onu senden bir parça hissetmen herşeyi kolaylaştıracak ins bebeğine sağlıklı güzel yıllar diliyorum

Evet çok zor bebek bakımı koligi olup birde her aglamada moraran 3 tane çocuk büyüttüm emin ol anlıyorum halini sen beslenmeme dikkat et bebek de gaz olmasın ins herşey geçecek

Biraz daha büyüdüğünde hala uyanmadi bile diyor insan :))

Rabbim sağlık versin herşeyin düzene girecek :))
 
Kusura bakmayin ama banada simariklik olarak geliyor bu tarz durumlar.belki yasamadigim icin bilemiyorum.
3 cocugumuda uyudugunda hayranlikla izledim.ortanca uyuyunca bile yataginda yatmazdi kucagimda uyurdu ozaman bile dinlenemezdim yani.

bebek uyurken sende uyu dinlen denilen seyide hic yasayamadim cunku onlar uyudugunda sihirli degnek degipte uyuyamiyosun .bebegin uyanmasina yakin uyku bastirirdi fln.

en kucugum 2 yasinda uykusuzluktan gozumdeki damarlar atiyor genellikle.cok yorgunum uykusuzum.cocuk isi bana gore degilmis istemiyorum flnda diyorum bazen ama hicbirini gercekten soylemiyorum
Bazen esimde isi devralsin diye o varken soyluyorum ama hiiic umrunda degil.
Bu yazdiklariniz hayatinda hicbir zorluk gormemis bir insanin yazdiklari olarak degerlendiriyorum.bebege isinanamamak nasil birsey mesela onu hele hic anlayamiyorum.dua edinde uslu bir bebek olsun yoksa daha boyle cok konulariniz olur.
Ev hanimlarini kucumser ya insanlar,bi forumdada cok oluyor.siz mesela 2 aylikken birakip calisma planlari yapiyorsunuz.belkide calismayi dinlenmek olarak algiliyorsunuz.cunku gercekten dort duvar arasinda devamli bebek ,yemek,temizlikle ugrasmak her kadinin harci degil.gercekten cok yorucu.
Yazdiklarim cok karisik oldu farkindayim ama neyse oyle iste..
 
Koalina .!.:
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Genişletmek için tıkla...
Bu duyguları henüz yaşayamayacak olan ve bebeğinin olacağı garantı olmayan bi kadın ve tüp bebek raporu çıkarıp en azından devlet bi kısmını karşılar inşallah olumlu rapor olur diye düşünen biri olarak yazıyorum çok şanslısın diyeceklerim bu kadar.
 
20 gün önce gebelik zehirlenmesi yaşadım yüksek tansiyon yüzünden 30+4de doğuma alındım bebeğim iki gün yaşadı ben iki gün yoğun bakımda kaldım odada üç gün kaldım şimdi hala dikiş yerlerim ağrıyor böbreklerde kalıcı hasar bıraktı tansiyonym kontrol altına alınmaya çalışılıyor ama tek şey isterdim bir kere kucağıma almayı olmadı kısmet değilmiş o yüzden çok sarıl çok kucakla bebeğini ve benim için öp onu minik ayaklarından
 
nomunomuchua .!.:
Her durumun insanlar üzerindeki etkisi farklıdır.
Benim yaşadıklarımı bir başkası yaşasa atmıştı kendini bir yerden bence mesela..
Bense kendimi hiç bir şeyden çekmeyip işime gücüme sarılmaya hep devam ettim.
Bunca sıkıntı üzerine istenmeyen gebelik yaşasam falan onun altından da güçlü bir şekilde
kalkarım eminim.
Ama bu eminlikle de böyle büyük büyük konuşmam.

Çünkü bireysel farklılık diye bir gerçek var ki içinden şımarıklık deyip tek kelime ile çıkılmıyor.

Yazdıklarınız arasında konu sahibine faydalı küçücük cümle aradım göremedim.
Vahh o bebeğin haline, tüh böyle anneye!
Tamam!

Bir kaç tekme tokatla bence bu iş çözülür.
Koalina kendine gelir ve şımarıklığı(!) anında bırakır..
Genişletmek için tıkla...
Silkelenir belki kendine gelir..bireysel farklılıkların gayet farkındayım..ama bu kaçıncı konusu ve her konu bebekle ilgili olumsuz konular olumsuz düşünceler..
Hiç bı yorum etki etmiyor ki belki bu şekilde kendine gelir biraz
 
minik meleklerim .!.:
Sevmen onu senden bir parça hissetmen herşeyi kolaylaştıracak ins bebeğine sağlıklı güzel yıllar diliyorum

Evet çok zor bebek bakımı koligi olup birde her aglamada moraran 3 tane çocuk büyüttüm emin ol anlıyorum halini sen beslenmeme dikkat et bebek de gaz olmasın ins herşey geçecek

Biraz daha büyüdüğünde hala uyanmadi bile diyor insan :))

Rabbim sağlık versin herşeyin düzene girecek :))
Genişletmek için tıkla...
benim kizimda kolikti uyusun diye gozunun icine bakar o aglarken morarir ben uykusuzluktan kulaklarimda cinlayan aglama sesinden morardim
simdi sabah 6 da en gec 6.30 da kalkmazsa her 10 dk bir gidip suratina bakiyorum hareket ediyomu ddiye bakiyorum annelik ne tuhaf sey :)))
 
Merhaba lohusalık bu sen misin?
Hani klasik bir tabir var ya "Bebeğin dış dünyaya alışma süreci..." diye işte sizinki de tersi "Dış dünyanın bebeğe alışma süreci."

Çok da anormal değil yaşadıklarınız, daha yeni doğum yapmış sayılırsınız. Evinize, odanıza, hayatınıza, işin özü sizle ilgili olan her şeye +1 eklemek herkese çok kolay olmayabilir. Bocalayacaksınız, ağlayacaksınız, acabalarınız olacak. Bunların hepsini birçoğumuz yaşadık. Aşk denen şey bitti mi? Rahat bir duş alamayacak mıyım? Biz asla birlikte yemek yiyemeyecek miyiz? Bitmek bilmeyen olumsuz sorular içinizi kemirecek evet.

Ama sonra siz bile farkında olmadan öyle bir rutin oluşacak ki bu sizi kemiren sorulara kızacaksınız. Her şey yoluna girmeyecek, siz zamanla her şeyi yoluna sokmayı öğreneceksiniz. Emin olun o güven duygusu sizi bulduğunda bu hislerinizin hepsi koşa koşa kaçacak. Ne güzel olduk böyle diyeceksiniz.

Nacizhane tavsiyem, olabildiğince sakin kalmaya çalışin, destek istemekten çekinmeyin. Bebeğinizle konuşun. Onun evinizde ağır misafir değil ev sahibi olduğunu hatırlayın. Güle güle büyütmenizi dilerim.
 
TaeYang .!.:
Lohusalık hüznü ya da postpartum depresyon bu.
Tıbbın kabul ettiği bir şeyi şımarıklık olarak görmeniz komik gerçekten.
Siz yaşamadınız diye başkaları yaşamayacak değil.
Yaşayanlar da anormal değil.
Genişletmek için tıkla...
Tamam bu şekilde devam etsin o zaman.
Burda herkes kendi yaşantılarını tecrübe ederek yorum yazar..konu sahibi anne olmaya henüz hazır değilken anne oldu..bu durumu kabul Edip en iyi ruh hali ile devam etmesi gerekiyor.
Kendinden olumsuz örnekleri düşünerek belki bu nebze olsun farkına varır elindekilerin diye dusunuyorum
 
Silent_women .!.:
Silkelenir belki kendine gelir..bireysel farklılıkların gayet farkındayım..ama bu kaçıncı konusu ve her konu bebekle ilgili olumsuz konular olumsuz düşünceler..
Hiç bı yorum etki etmiyor ki belki bu şekilde kendine gelir biraz
Genişletmek için tıkla...
Sizinki silkelemek değil.
Her konuda 'ben bunları yaşadım sen ne yaşadın ki' alt metniyle iticilik sınırlarında geziyorsunuz.
Bir şeyleri anlatmanın yolu bu olmamalı.
 
Koalina .!.:
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Genişletmek için tıkla...
Bunlari yasamayi o kdr cok isterdim ki caninizdan bir parcaniz olmus sukredin bence bunlar da tabj lohusalikdan olabilir ama eski hayatiniz bir cocugunuz olmsindan dahami onemli onu anlayamadim Allah size bir mucize vermis ne kdr guzel ben onu elde edebilmek icin 2 senedir tup bebek tedavisi goruyorum ve boyle yazilar gorunce gercekden cok uzuluyorum insan elindekilerin degerini sahip oldugu icin anlamiyor sizi yargilamiyorum fakat bana gore dunyanin en guzel seyi anne lik duygusunu yasayabilmis olmak. Dilerim kiymetini yakinda anlarsiniz lohusalikla atlatirsiniz sevgiler
 
_Silent Scream_ .!.:
Tövbe yarabbi...ben hiç böyle şeyler hissetmediğim için çok garip geldi cnm ..Ne zorluklar yaşadım 1 saat uykuya hasrettim tuvalete bile gidemezdim yinede isinamadim demedim şikayet etmedim simdi kızım 1 yasinda bana ve emmeye çok düşkün aynı şekilde o uyuynca işlerimi hallediyorum onsuz hiçbir yere gitmiyorum.Maddi zorluk çekiyorsa calismak zorundaysa dogurmasinlar dimi ama..
Genişletmek için tıkla...
su calismakla cocuk yapmayi nasil bagdastiriyorsunuz anlamadim ne sacmalik ya dogurdu diye evde oturmakmi zorunda yani calismasi lazimsa dogurmasinmis siz calismiyorsunuz bu rahat konusmalar ondan sanirim yok soyle anne oldum yok boyle annelik yaptim bence asil annelik hem calisip hem cocuguna maddi manevi yetebiliyor olmak bende calismayip cocuk bakiyorum evde.
hem calisip hem cocuk bakip aksama kadar cocugunun kokusu burnunda tuterek calisan calismak zorunda olan annelerinde elinden operim helal olsun tebrik ediyorum guclerini bu hayattaki amaçli var oluslarini
 
Koalina .!.:
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Genişletmek için tıkla...
Ben bu lohusa depresyonunu öyle ağır atlattım ki. Ve hiç kimseye soyleyemeden. Oyleki internetten araştırmaya bile cekiniyodum. Bebeğime alışamadım,yabancı geliyor hissini kendime bile itiraf edemiyorum. Kızim 2 yaşında ben daha iyiyim. Ama hala dönem dönem eski hayatım ne kadar özgürdü diyorum. Umarım uzun sürmez. Şimdiki gibi asla kalmayacak. Rahatlayin. Şöyle düşünün eninde sonunda büyüyecek
 
Bravo ya valla bravo ! Daha 2 hafta once dogum yapmis hormonlari yerinden oynamis bir kadina edilen laflara bak..Telefon klavyesinden sallamak cidden bu kadar kolay mi ya ?
Koalina ,bu platformun %99 u anaç.Seni anlamayacaklar ve kendi annelik hissiyatlarini ve sureclerini sana empoze edip senin de boyle olmani bekleyecekler.Zaten su anda tamamen farkli bir hayata alisma surecindesin.Hayir bir de bu duzgun bir dille yapilsa amenna da yok yani.Kapattir konunu gitsin.
Bebek tedavi surecine giris yapmaya hazirlayan biriyim bu arada ben, seninle ayni dusuncede de degilim ama köpürerek biz burda neler cektik&cekiyoruz senin yaptigina bak diye uzerine çullanmiyorum.Arkadaslara da tavsiye ederim diyecegim boyle yaklasmalarini sana ama nerdee...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
Boşanma sonrası yeni hayat
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
685
nagmem
N
N
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
4K
Nida1234
N
Lady Guinevere
Yenidoğan bebekle yolculuk ve yalnız kalma.
7 8 9
Yorumlar
161
Görüntüleme
4K
littleemom
littleemom
M
Kendi Annemin Manipülatif Davranışları
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
990
Vasfiyeteyzeniz
Vasfiyeteyzeniz
F
Hayat mucadelesi..
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
2K
Niloyatospikk
Niloyatospikk
X