Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Konuya anında süper baba olmuş kocalara sahip şanslı süper anneler teşrif etmiş bile.

Lohusa kadının bu ruh hali normaldir birincisi.
Erkek milleti kadından daha çok bocalar çoğu zaman bu ikincisi.
2 aylık bebeği bırakıp işe giden anne canavar değildir bu da üçüncüsü.
Zaman her şeyin ilacıdır dördüncüsü.

Abartmasanız olmazdı bu da beş olsun bari...
Tövbe estağfurullah..
 
2 çocuk annesiyim ve ikiside sezeryanla oldular onları gördüğüm ilk anda onlarsız yasayamayacagimi anladım.Bebeğe isanamayip aglayani ve bunalıma gireni ilk defa duydum. Esim de isinamadi yazmissiniz o nasil bisey ki biz dogdugu gunlerde dahi gece gunduz uykusunda bile izlerdik cocuklarimizi ...yazacak cok sey var ama ...Neysee Allah bağışlasın bebeginizi..
Çok kötü bişey ama ben duydum canim.bi tanıdığım lohusayken bebeğe isinamamisti.bir keresinde tam bebeği boğacakken kayinvalidesi yakalamıştı.sonra hiç bebekle yalnız bırakmadılar.sonra geçti tabiki.simdi ölür çocuğu için
 
Bugunler gececek , oyle bir duygu ki zamanla daha derinden hissedeceksin. Sakasina bakamiyor bunlar sana dediklerinin 4.günü saka oldugunu anlamayan ben gecenin bir yarisi ben bakamiyorum cekip gideyim evden diye plan kurardim kafamda:)) sonra otur oturdugun yerde kimi emecek dedim. Oyle kendi kendime konusa konusa bi r bucuk yasina geldik. 2 aylik bakiciya birakip ise basladim. O mutlu huzurlu saglikli ya gerisi bos geliyor.
 
ozaman doğurmasınlar. Maddi durumun yoksa... 2 aylık cocuk burakılmaz
Maddi durumu hiç düzelmezse ne olucak doğurmasınlar mı anne olmasınlar mı
Zaten anne baba ne için çalışıyor çocuğuna daha iyi bir hayat için
Bence yorumun yanlış
Burda konu o değil
Bu anne-babanın çocuğuna ısınaması ve çocuk sahibi olduklarından dolayı içlerindeki pişmanlık ve vicdan azabı yani konu sahibinin
Bence içinde eşinden dolayı da bir korku var.eşim bebeğe ısınamadı cümlesi herşeyi anlatıyor.belki içinde bebeğiyle birlikte terk edilme duygusu var bilinçaltında.
 
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Hiçbirşey eskisi gibi olmayacak koalina öncelikle bu fikre alışmaya bak. Fakat mevcut hayatından zaman zaman memnun olacak zaman zaman da nefret edeceksin .Hafif bir lohusa sendromu yaşıyorsun sanırım ben daha ağırını yaşamıştım.Her gelene halimden şikayet ediyordum ve tahmin edersinki geçecek zamanla cevabını alıyordum ama bana hiç geçmeyecek ömrüm boyunca sürecek gibi geliyordu. Sana verebileceğim tek tavsiye kendini bebek için hayattan soyutlamaman ben o şekilde atlattım psikolojik durumu.Bebeğim yokmuş gibi gezdim işlerimi hallettim tabi bebeğimde benimleydi :)
 
Son düzenleme:
Çok kötü bişey ama ben duydum canim.bi tanıdığım lohusayken bebeğe isinamamisti.bir keresinde tam bebeği boğacakken kayinvalidesi yakalamıştı.sonra hiç bebekle yalnız bırakmadılar.sonra geçti tabiki.simdi ölür çocuğu için
Tövbe yarabbi...ben hiç böyle şeyler hissetmediğim için çok garip geldi cnm ..Ne zorluklar yaşadım 1 saat uykuya hasrettim tuvalete bile gidemezdim yinede isinamadim demedim şikayet etmedim simdi kızım 1 yasinda bana ve emmeye çok düşkün aynı şekilde o uyuynca işlerimi hallediyorum onsuz hiçbir yere gitmiyorum.Maddi zorluk çekiyorsa calismak zorundaysa dogurmasinlar dimi ama..
 
vay baciii daha çok yolun var :KK70: Allah hepimize yardım etsin. Onlar bize Rabbimin emaneti. Herkes zorlanıyor tek sen değilsin. Şükretmek için sağlıklı onu düşün. Allah evlat kokusunu nasip etmiş. Bunları düşün
 
Çok kötü bişey ama ben duydum canim.bi tanıdığım lohusayken bebeğe isinamamisti.bir keresinde tam bebeği boğacakken kayinvalidesi yakalamıştı.sonra hiç bebekle yalnız bırakmadılar.sonra geçti tabiki.simdi ölür çocuğu için
Neee???
 
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Aynı hisleri yaşadım canım.işin garip tarafı kimseye de diyemiyorsun.hamileyken çok zevkli alısverişler, gezmelerde ikramlar , iltifatlar oh oh poh poh!!!herkes büyük bir sırmış gibi bu lohusa sendromunu söylemiyor.çevremizdeki anneler yani.sonra bir doguruyorsun.Allahım dank ediyor beynine resmen.bakamayacağım , asla eskisi gibi olamayacağım, hayatım bitti.ikincisi asla asla gibi gibi...

Hep seninkinden 1 ay bile olsa büyük bebeklere gıpta ile bakarsın.pencereden iki çocuğuyla yürüyen bir anne görmüştüm.Allahım ben de böyle olur muyum dedim.O ara kızım ağladı :)) eskisi gibi olamayacaksııın der gibi.

ilk aylar böyle geçecek.sizin bebeğe alışmanız onun düzen oturtması 2-3 ay sürüyor.sonra emerken gözüne bakınca, agu gugu yapınca, sana tepki verince o bağ o hisler çıkıyor ortaya.büyudükçe de artıyor.biraz sabır.bu yasadıgın hisleri unutacaksın.sevgisi o kadar ağır basacakki.o yüzden anneler ağız birliği etmişcesine bu hislerden bahsetmiyor.çünkü unutuyorlar.unutup ( benim gibi :) ) ikinciyi, üçüncüyü yapıyorlar.

Eşle vakit geçirme konusu da biraz askıya alınıyor haliyle.ama bir yudum çay içmek bir bölüm dizi izlemek daha keyifli oluyor.yemekleri sırayla yiyorsunuz bir süre ama hepsi geçiyor.5 6 yaşlarında evde gezen minik birileri oluyor ve bu güzel ama bir o kadar garip bir his.sanki ömür boyu berabermiş gibi gelirken bazen de bu bizim çocugumuz mu ne garip yahu diyorsun eşine :) her sey çok daha güzel olacak sadece biraz zaman tanı bebişe ve size
 
herşeyi gectim 2 aylık bebek birakılır mi canavarmısınız siz
Devletin verdiği izin bu kadar. Doğumdan önce eşimi eşten çıkardılar halyle ücretsiz izin planları da suya düştü hayt istediğim gbi gitseydi şikyetçi olmazdım herhalde...
 
Eşle arada kopukluklar olabiliyor başta. Ne hissttigini cok iyi anlıyorum. Esim dogumdan sonra benimle yatmak istemedi. Annem bunun uykusu derindir biri yatsin yaninda dedi benim için. Kv yattı benimle. Esime kırıldim icimden. Ikimizden bir parca niye yanimda degil diye. Anama kizdim ne diyor bu kadin diye o gun sabaha kadar uyumadim. Bebegimin her ihh demedine kalktim emzirdim, altini degistirdim. Kv yaa ben uyumusum sana da yardimci olamadim diyor sabah:)) ama esimin davranislari bu soylemler istahimi kesti. Bir hafta sadece su ekmek yedim sanirim ve surekli agladim. Kimseyi gormek istemedim. Kendimi yetersiz hissettirdiler cunku. Bebeginin ne anana ne kv ihtiyaci var. Sadece sana ihtiyaci var. Bu soylemlere kulak tika ve bebeginle bol bol ten tene temas yapin. Babasiyla ds ten tene temas yapmasibi sagla. Ucuniz birbirinize sarildigibiz o an anlayacaksin demek istedigimi.
 
İki çocuk annesi olarak, evet hiçbir şey eskisi gibi olmayacak ama eskiyi aramayacaksiniz, ilk kızımda bir hastaneden çıksam, göbeği düşse bir ayı atlatsa kırkı çıksa 4 ayı geçse otursa emeklese yürüse konuşsa tuvalet eğitimi memeyi biraksa vs...
Şimdi özlüyorum 4 yaşında kucağa gelmiyor opturmuyor:KK70:keske daha çok oynayıp ilgilensem diyorum. Eski düzenimi aramıyorum, temizlik ev kendim çok değiştim:mad::mad: ama herşeye rağmen iyiki var.
Bu zamanlar çok çabuk geciyor:21:
 
Tövbe yarabbi...ben hiç böyle şeyler hissetmediğim için çok garip geldi cnm ..Ne zorluklar yaşadım 1 saat uykuya hasrettim tuvalete bile gidemezdim yinede isinamadim demedim şikayet etmedim simdi kızım 1 yasinda bana ve emmeye çok düşkün aynı şekilde o uyuynca işlerimi hallediyorum onsuz hiçbir yere gitmiyorum.Maddi zorluk çekiyorsa calismak zorundaysa dogurmasinlar dimi ama..
Ilk kızımda bende aynıydım uyku nedir unutmuştum.cokda zor bi bebekti.simdi 4.5 yaşında uykusu gelince gidip odasina uyuyo kendisi.her baktığımda iyiki doğurmuşum diyorum ;-)
 
Bu aralar yakınlarınızdan destek alın lütfen Bebek bakımı için geçici bir süre sonra iyiki anne olmuşum diyeceksin bende 6 aya kadar o hisler olmuştu şimdi iyiki oluşum var diyorum evlat sevgisi hiç birşeye benzemez Zaman'la geçicek bu arada emzirmeye devam ettik o duygular dahada azalıcak
 
Böyle şımarık konuları gördükçe sinirlerim bozuluyor .
Ben doğum yaparken aynı anda ölü doğum yapan biri vardı..
Bebeği son haftasında ölmuş karnında..
Çektiği doğum açısı,kucağına verilen ölü bebek..onlarca yaptığı bebek hazırlığı..dolu dolu süt olan goguslerinin açısı ile eli boş döndü kadın cağız..

Ben 10 günlük bebeğime ev sahibim eve ben oturcam taşının diye hir gür çıkarması ile ameliyatli halimle ev toparladım..
Başımda kayinvalide yoktu çünkü o sıra eşimle kavga ediyorlardı ve bebeği görmeye dahi gelmemislerdi.
Annem vardı yanımda..
Ben mecbur 15 günlük bebeğime çıktım annemle İstanbul'a gittim eşim tek başına şehir dışına ( atandığım yere) ev taşıdı.
Maddi manevi çökmüştük.
Annemin evinde o dönem kombinler bozuktu,ablamın evi tadilatliydi..
Kalabalık bı halde bı odada hepimiz kalmak zorundaydik.
2 yeğenime küçüktü..bağırış cagiris sesleri bı yandan bebeğim çok küçük.
Eşim uzakta.
Atandığım yerde bebeğime kim bakacak soruları yüzünden sürümde kesildi üstelik.
Bunların hepsi geride kaldı şükür.
Atlattık.
Şimdi düzenli bı hayatımız var.
Ama halimize sukretmeyi öğrenin .
Açtığınız her konu bebek üzerine.
Ben bebeğinize çok açıyorum.
Ona iyi bı anne olacağınıza hiç inanmıyorum..fazla bencil geliyorsunuz..
Rahatlık canınızı batıyor gibi.
Lohusa depresyonu adı altına altına siginip bu tarz melonkiliye girenleri o yüzden hiç anlamiyorum

EDT,2 aylıkken mecburen doğuya gelip ise başladım..İstanbul'dan uçakla geldim aralık ayiniayinin soğuğunda.
Ve kimim kimsem yoktu bu şehirde..eşim yanıma 7 ay sonra geldi.
Tek başıma ayaklarının üzerinde durdum hem bebeğimi büyüttüm hem işime gittim hem evin babası oldum yanlız kaldım aylarca.
Biraz kendinizden zor hayatları düşünüp motive olun.
Üstelik evliliğinin 4 .yılında anne oldum.
Bizde eşimle çok gezdik ve huzurlu keyifli bir evliliğimiz var şükür.
O günleri bende özlüyorum ama asla geri dönmek istemiyorum .
Sebebi ise kızım..


 
Son düzenleme:
X