Benim henüz çocuğum yok. Olunca da biliyorum ki hayatım değişecek eskisi gibi olmayacak günlerce uyumicam. Eskisi gibi gezemicem,hic birsey ayni olmayacak. Benim bunu yazmamin nedeni zaten en başta bu çocuğu istememsiydi,cinsiyeti öğrenince eşinin üzülmesi. Sadece bu yazdigina dayanarak yorum yapmadim ben.Ya yazmayayım yazmayayım dedim ama bu nasıl bir yorum ya ?! O yorumu yeni doğum yapmış bir kadına yapıyorsunuz farkındasınız değil mi ?
Herkes en mükemmel anneyi oynamak zorunda sizin gibiler yüzünden.Kadın bakmak istemiyorum alın şunu başımdan mı demiş ? Hayır.Yaşadığı şey yeni doğum yapmış her kadınla konuştuğunuzda duyabileceğiniz şeyler yaklaşık olarak,ne abartıyorsunuz bu kadar ?
bende hep derim zengin koca alsaydım en az 3 tane dogururdum derim gerçektende doguracaktım
ama 1 taneyle kaldım gerisini sen düşün artık
Bebeğine karşı hislerin zamanla netlesecek suan hormonların verdiği bir sıkıntı bu yaşadıkların eminim hep iyi ki diyeceksin bir zaman sonra . Eski hayata gelince hicbir sey eskisi gibi olmayacak önce onu kabullenmelisin. Bebeğim 15 aylık 3 saat kesintisiz uyumuslugum yok çalışıyorum vücut alışıyor bir şekilde. D vitamini takviyesi almanı tavsiye ederim. Ben bir muddet sonra kolumu kaldıramayacak hale gelmiştim ve ruh halim cok depresifti. Takviye aldığımdan beri iyiyim cok şükür. Bu yoğun duyguların geçecek demeye geldim yalnız değilsin
4 ay önce doğum yaptım. Bende buraya konu açmıştım. Sonra bi uzmandan yardım aldım öylede atlattım. Annem zaten hep yanımdaydı. Bebeğimi çok seviyodum ama bişeyler eksik gibiydi. Eşimde çok yardımcıydı sağolsun. O ilk zamanlar bi geçsin 2.aydan sonra herşey çok güzel olmaya başlıyo. Ben şimdi o günleri özlüyorum. Küçücüktü. Kucağımda uyuyup kalıyodu. Şimdi mümkün diil 2dk rahat durmuyoSelam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...
Kıyamam ben size.Beklemediğim bir hamilelikti. Bazen keşke aldırsaydım diye düşünüyorum sonra bebeğime bakıp inanılmaz üzülüyorum dünyaya gelmesini engelleyecektim diye. O kadar mutsuzum ki anlatamam...
ek gıdaya geçene kadar 6 aydan sonra ise baslayin bence2 ay sonra siz mi işe başlayacaksınız?