Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Benim de bebegim var onsuz bir an bile düşünemiyorum, bazen işyerinde ağlıyorum annelik alışana kadar cok zor alıştıktan sonra vazgecilemeyen bir duygu hepsi geçecek herkes bunları yaşıyor..

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

Hangi lohusa anne hissetmemistir dusunmemistir ki kizim 4.5 yasnda oglum 9 aylik hala cok ozluyorum bozluyorum bebeksiz gunkerimi sonra etrafima bakiyrm cok kisi kis yillarca cocuk isyeyipte olmayan tedaviler goren dusukler yapan aglayan uzulen sirf bu yuzden yuvasi yikilan yonra kendime donuyorum ve sukrediyorum suanda sadece aklinda korkular var sen kendini bebegine birak yanina yatir kokla kucagina al saril gozunu kapat koklaya koklayaksaril hayal kur zaten2 aylik olumca agu agu deyip gulmeye baslayacak dedelireceksin bir kere daha desin bi daha gulsun dye Bir de sunu sunu dusun ya olmasaydi ya o kadar zamn bekleyipte dogumda kaybetseydin ama cok sukur kki kucagnda ve sana muhtac aslnda sen de ona muhtacson sadece kendini ona birak hayatini dusunme ne olacak deme sadece aninyasa

chamallows .!.:

amin insallah.
allah minnoslara can sagligi versin hersey yerine gelir yeterki onlara bisey olmasin

Genişletmek için tıkla...

Cooook amin

gokyuzundekiturna .!.:

Benim de bebegim var onsuz bir an bile düşünemiyorum, bazen işyerinde ağlıyorum annelik alışana kadar cok zor alıştıktan sonra vazgecilemeyen bir duygu hepsi geçecek herkes bunları yaşıyor..

Genişletmek için tıkla...

sende mi burdaydin cnm

Gizembetulyusa .!.:

sende mi burdaydin cnm

Genişletmek için tıkla...

Canim

ayyy bemde acaba 4ncü çocuğu doğursammı diye düşünüyorum bir bebeğimiz olsunda seveyimmm kucağımda gezdireyim karnını doyurayım diye hevesleniyorum okadar özlemişimki kızım bu sene üniversiteye hazırlanıyor kazanırda giderse bir kaç sene sonra diğerleride giderse yanlız kalacağız diye eşimle çok üzülüyoruz
annesi inan alışacaksın hiç olmadı psikatriye git,ilaç içmeden tedavı ol emin ol dünyanın en güzel emaneti,hasta olsa senin yüreğin yanacak fazla istemiyorum deme birgün Allahu teala elinden alırsa ozaman pişman olursun sakın demeyin annesiii her yaptığı andan zevk almaya çalışş bir insanın nasıl büyüdüğünün keşfine bak sadece

okeanoss00 .!.:

Bebeğine karşı hislerin zamanla netlesecek suan hormonların verdiği bir sıkıntı bu yaşadıkların eminim hep iyi ki diyeceksin bir zaman sonra . Eski hayata gelince hicbir sey eskisi gibi olmayacak önce onu kabullenmelisin. Bebeğim 15 aylık 3 saat kesintisiz uyumuslugum yok çalışıyorum vücut alışıyor bir şekilde. D vitamini takviyesi almanı tavsiye ederim. Ben bir muddet sonra kolumu kaldıramayacak hale gelmiştim ve ruh halim cok depresifti. Takviye aldığımdan beri iyiyim cok şükür. Bu yoğun duyguların geçecek demeye geldim yalnız değilsin

Genişletmek için tıkla...

D vitamini takviyesi alıyorum demişsiniz. İsmini paylaşabilir misiniz acaba?
İncelemek istiyorum da.
Şimdiden teşekkürler. :)

iggyzo .!.:

ya saçma sapan yorumlar yapılmıs gercekten
ban yerim belki ama icimde kalmasın
yok sımarık denmiş yok anne değil denmiş
konu sahibi en azından bir bebeğin hayatına engel olmamıs

anaç olmayabilir bu cok normal.
anaç değil diye aldırıp katil mi olmalıydı?????
bencil olsaydı aldırırdı asıl.
zihniyete bak yahu.

Genişletmek için tıkla...

Yok öyle değilde keşke en başında geri çekilmenin bir doğum kontrol yöntemi olmadığını bilseydi diyor konuya yazanlar

Samimiyetle yazıyorum inşallah düzelirsiniz ve her şey yoluna girer.

karabiber01 .!.:

ayyy bemde acaba 4ncü çocuğu doğursammı diye düşünüyorum bir bebeğimiz olsunda seveyimmm kucağımda gezdireyim karnını doyurayım diye hevesleniyorum okadar özlemişimki kızım bu sene üniversiteye hazırlanıyor kazanırda giderse bir kaç sene sonra diğerleride giderse yanlız kalacağız diye eşimle çok üzülüyoruz
annesi inan alışacaksın hiç olmadı psikatriye git,ilaç içmeden tedavı ol emin ol dünyanın en güzel emaneti,hasta olsa senin yüreğin yanacak fazla istemiyorum deme birgün Allahu teala elinden alırsa ozaman pişman olursun sakın demeyin annesiii her yaptığı andan zevk almaya çalışş bir insanın nasıl büyüdüğünün keşfine bak sadece

Genişletmek için tıkla...

Ayy içim ısındı Allah yavrularınızın güzel gunlerıno göstersin torun sevin insallah

Koalina canım ya bu duyguları bir tek sen yaşamıyorsun, emin yalnız değilsin. Kendini suçlama lütfen. Tamamen hormonal değişimlerle ilgili. Annelerin neredeyse hepsi bunu yaşıyor.

Biliyorsundur belki biz 2yıl tedavi gördük bebek için. O kadar özlemle bekledim ona rağmen özellikle ilk iki hafta çok zorlandım. Hele ilk hafta deliriyorum sandım bir ara, konuşamıyordum bile sadece ağlıyordum.
4günlükken sarılık yüzünden hastanede yattık, o yorgunlukla sezeryan dikişim açıldı filan, onlar da tuzu biberi oldu. Kimseye de söylemedim bu ruhsal sıkıntımı eşimden başka, çünkü geçeceğini biliyordum. Çok şükür çabuk da geçti, şimdi bir aylık bizim fıstık, doya doya seviyorum onu :)

Yani demem o ki, yıllarca bebeğinin yolunu gözleyen biri bile delirecek noktaya gelebiliyor. Sen bir de çalışmaya başlayacaksın diye iyice geriliyorsundur diye düşünüyorum. Ama emin ol haftadan haftaya değişiyor durumlar. İnşallah müdürün de insaflı davranır ve işe geri dönüş sürecini kolay atlatırsın.

Bu durumlar gecici.degil yani deprasyonun gecicide cocuksuz hayattaki yasam tarzin bir daha hic olmayacak isterse coxugun 5 yasina gelsin isterse 15 her gecen yil daha buyuk sikintili sorumluluklariniz olacak. Esin hep boyle olmayacak tabi ki cocugunuzu cok.sevecek önu gormek icin işten koşar adimlarla eve geldigi günler olacak. Cok cocuk seven bir cift degilsiniz anlasilan bazilari cok heveslidir bazilari icinde olmasa da olur siz 2.dilimdesiniz sanirm. Dikkat edin 2. Coxugu hemen düsünmeyin ya da hix dusunmeyin

_Silent Scream_ .!.:

Hayır hayat felsefem bu değil aksine ön yargıdan nefret ederim.Sizin de dediğiniz gibi tedaviyle anne olmaya çalışan evlat hasretiyle yanıp tutuşan ne insanlar tanıyorum.Ama isinamadim deyip kesip atması çok saçma bana göre...Ben cok erken yasta anne olmama ragmen boyle seyler hissetmedim ay bakamam mi ay yetemem mi diye.Allah zaten o annelik duygusunu veriyor bu yaradilista var ha bazılarında olmuyor adını " lohusalik depresyonu " diye değiştiriyorlar ... O zaman bu durum polemiğe dönmeden konu sahibine adı "lohusalik depresyonu "olan bu durumdan kurtulmasını dileyeyim.

Genişletmek için tıkla...

Adini ezberleyecegim uyelerden oldunuz. Bir sure profil fotonuzu degistirmeyin olur mu? Vay arkadas tip dunyasinin pospartum depresyon dedigi şeyi nasil da ozetlediniz oyle. Yalniz Allah bu duyguyu verirken annelerin %50 ila 70'ini atliyor galiba.

Ahhh canımmmm aynı ben diyemem çünkü bnmki daha kötüsüydü, tamamiyle bi lohusa sendromu. Aynı senin gibi bnde bi kaç günlükken böyle bi konu açtım buraya. Bnm ruh halim bi aya düzeldi ama çocuk olmasaydı keşke demelerimiz 6-7 ayı buldu. Eşim zaten hiç istemiyodu çocuk ve doğduğunda o da depresyona girdi. Ama şuannn 11 aylığız gece kesintisiz uyumasakta aşk üstü bişi yaşıyoruz hanfendiyle. Geçecek lafı şuan bişi hissettirmesede geçiyo gerçekten ikinciyi bile istiyosun

40 çıksın daha da rahatlayacaksın ruhsal olarak normal bunlar senin gibi hissedenlerin aileden daha çok destek alması lazım. Bol bol açık hava yürüyüşü yap. Bu süreç geçicek evet duymak istediğin belki bu degil çok klişe ama valla geçiyor. Ha yoruculugu geçmiyor onu diyeyim ama keyif almaya bakacaksın zamanla bebeğine de alışacaksın öyle ay gökten bi şey indi aşık oldum diyenleri dinleme lütfen şuan bu hislerin çok çok normal

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

arkadaşlar demiş ama bende söylemek istedim.canım benim bebeğin daha çok minik 3 -4 aylık olsun o zaman daha iyi anlayacaksın onun annesi olduğunu,seni emerken durup seni seyredecek sonra eliyle yüzünü sıvazlayacak.Şimdi sadece ağlayan altını kirleten sürekli acıkan ve bu istekleriyle istemeden seni yoran bir bıdık.Ben eşimle evlenirken çocuk yapmamak üzere anlaşarak evlendik ve evliliğimizin 5. yılı dolana kadarda ağzımızdan bir kere dahi olsun çocuk bebek kelimesi çıkmadı.Hayatımızı gezerek çocuksuz dertsiz geçirecektik.Ben öyle bebek ağlaması çekemezdim.Acırdım çocuk arabası ittiren insanları görünce.Zavallı derdim almış başına işi, çocuk sahibi olmak benim ve eşim için çok gereksiz bir şeydi. Sonra nedense hayatımızın çok boş anlamsız olduğunu fark ettik (ki çok yoğun bir dönemdi)
Evet bu sefer biz istedik ama olmadı 2 yılın sonunda tedaviye başladık,nedende bulunamadı 15 ayda 3 aşılama ve 3 kürtaj sonrası 4. tüp bebek sonucunda oğlumu kucağıma alabildim. hamile olduğuma doğurana kadar inanamadım.Ama bütün bu aşamalardan da geçsem doğduktan sonra bebeğime karşı senin yaşadıklarını hissettim.halbuki ne acılar çekmiştim eşimle hastane köşelerinde sarılarak ağladıklarımızı mı üzüntüden uykusuz geçen panik atak gecelerimi mi anlatayım.Ama bende ilk baş alışamadım hatta içten içe kendimi eleştirdim kızdım ama inan dedikleri gibi hepsi geçti.Şuan uyuttuktan sonra istersem karı koca oturup film izleyebilirim.Ha yapmıyorum çünkü çok erken işe gitmek zorundayım ertesi gün.(bebek olmasa da yapamam yani bu duruma bebeğim neden olmuyor)
Bende erken başladım bebeğim 2.5 aylıktı işe döndüğümde çünkü senin gibi düşük tehlikem vardı erken çıktım izne.Çalışırken hem sosyalleşeceksin hemde bebeğinin ihtiyaçlarını görecek kadar sana zaman vereceklerdir eve gidip mınığının ihtiyaçlarını gidereceksin(çalışmak canilik değil vahşilik değil).Şimdiden bu duygularınla kendini ve hayatını sorgulama kuzum

befer .!.:

20 gün önce gebelik zehirlenmesi yaşadım yüksek tansiyon yüzünden 30+4de doğuma alındım bebeğim iki gün yaşadı ben iki gün yoğun bakımda kaldım odada üç gün kaldım şimdi hala dikiş yerlerim ağrıyor böbreklerde kalıcı hasar bıraktı tansiyonym kontrol altına alınmaya çalışılıyor ama tek şey isterdim bir kere kucağıma almayı olmadı kısmet değilmiş o yüzden çok sarıl çok kucakla bebeğini ve benim için öp onu minik ayaklarından

Genişletmek için tıkla...

Çok geçmis olsun.Şu an iyisinizdir umarim.
Annemde ilk bebeğini kaybetmis.Kucağina vermemisler görmemis bile doğru dürüst.Ama şu an bize sahip.Bu zamnlari atlatir tekrar anne olursunuz insallah.

O sizi en az 15 yaşına gelene kadar hiç karşılık beklemeden sevecek tek insan bunu bi düşünün

dstn33 .!.:

Ayy içim ısındı Allah yavrularınızın güzel gunlerıno göstersin torun sevin insallah

Genişletmek için tıkla...

inşallah canım çok sağol o günleride görmeyi çok isterim

Maddi açıdan cok zorlanmiyacaksaniz en azından ek gıdaya baslayincaya kadar ise donmeyip kendiniz baksaniz. Çok küçük daha size, annesinin kokusuna çok ihtiyacı var. Ben de özel nedenlerden dolayı 1 aylıkken ise dönmek zorunda kaldım. Gerçi 5 saat ayrı kaldık sut izni falan o süreçte de annem bakti sağolsun. Ama o zamanlar oğluma tam baglanamamistim, tam benimseyememistim bunu simdi anliyorum.Ne zaman ki özel durum ortadan kalkti izne ayrılıp oğluma tek bakmaya başladım birbirimize daha çok baglandik.

Esinize gelince de 2-2.5 ay sonra tepki vermeye, gülmeye sizle iletişim kurmaya başlayınca daha çok baglanacak. Benim esim de oğlumuz ilk doğduğunda eşiniz gibiydi. Şimdi oğlu için ölür işten koşa kosa gelir, oyunlar oynarlar hatta oglum babasına daha bile düşkün. Ayrica bebegin bakimini tek basiniza ustlenmeyin mutlska esiniz de sorumluluk alsin oglu icin emek harcadikca babalik duygusa daha cok gelişecek. Daha çok bağlanacak.

Zamanla alışırsınız,daha çok yenisiniz