şe Yarayan Anne Baba Tutumları
• Bir yemeğin tadına tanışıklığın artması da çocuğun kabulünü artıran bir etken olabilir. Yeni bir yemek tanıttığınız zaman önce o yemeği kendiniz yiyebilir ya da çocuğunuzun tercih ettiği yemekle beraber sunabilirsiniz. Yeni besinle karşılaşma sıklığı arttıkça artık o yemek çocuk için yeni olmaktan çıkacaktır.
• Onunla savaşa girmeden farklı zenginlikteki tatları yavaşça sunabilirsiniz. Ondan her tadı beğenmesini beklemeyin.
• Yemeği çıkarması ya da reddetmesi gibi durumlar sakin karşılanmalı ve kesin bir şekilde görmezlikten gelinmelidir. Biraz bekledikten sonra yorum yapmadan tekrar sunulmalıdır.
• Çocuğunuzla beraber yemek, onun iştahını ya da yediği besinlerin repertuarını artırabilir. Anne babalar çocuklarına model olabilmek için onlarla beraber yemeliler ve yeme zamanı hoş bir aktivite olarak sunulmalıdır.
• Bebeklik dönemindeki çocukların konsantrasyon süreleri kısa olduğundan, ilgilerini çekmek ve mama sandalyesinde oturmalarını sağlamak için birkaç oyuncaktan yararlanabilirsiniz. Çocuklara yönelik malzemeler, örneğin mama sandalyesi, önlük ve küçük kaşık, kase, su vb. gibi malzemeler, yemeği kolaylaştırıp çocuğun kendini besleme alışkanlığını kazanmasına yardımcı olabilir.
• Kendi başına yemesi için ona fırsat verin. Çevreyi kirletme endişesi taşıyorsanız bunun geçici bir dönem olduğunu ve yemek yemeyi öğrenebilmesi için denemeler yapmaya ihtiyacı olduğunu kendinize hatırlatın.
İşe Yaramayan Anne Baba Tutumları
• Yemeye zorlama, katı disiplin teknikleri (sözel ya da fiziksel tehditler) çocuklar için üzücü olabilir ve çocuğun yemeği reddetmesine neden olabilir. Diğer yandan cesaret vermek için yapılan aşırı müdahaleci teknikler (her lokmadan sonra yapılan alkış, rüşvet, kovalamaca) ona, yemeği reddetmeyi sizin davranışınızı kontrol etmede güçlü bir yol olduğunu öğretir.
• Çocuğunuz yemeyi reddettikten sonra yedirmekte ısrarcı davranmak, zorlamak ya da yemesi için sayısız oyunlara başvurmak anlık çözümler sunsa da, uzun vadede uygun yeme alışkanlığı kazanmasını sağlamaz.
• Yemenin sonucunda ona sunacağınız ödül, yediği besini antipatik bulmasına neden olacaktır. Eğer olumlu bir davranışının sonucunda ona ödül olarak sunarsanız, o yemek çocuk için daha değerli olacaktır. Açıkçası yemek konusuyla ilgili sunulan rüşvetler ve ödüller çocuğun uzun dönemde yemeğe karşı sağlıklı tutum geliştirmesini sağlamaz.
• 20-30 dakikadan fazla bir süre masada oturmak çocuk için zordur ve sıkılmasına neden olabilir.
• Bebeğinizin tokluk sinyallerini anlayamama ve onu daha fazla beslemeye çalışma sonucunda bebeğiniz, doymuş olma duygusunu hoş değil, olumsuz olarak deneyim eder.
• Anne ya da baba olarak sizlerin de yemekte seçicilik göstermesi çocuğunuz için olumsuz model olabilir.
• Eğer çocuk bir öğünü yememeyi seçerse, bir sonraki öğüne dek tekrar sunulmaması gerekir. Yemek ve atıştırmaların arasının çok uzun olması açlığıyla başa çıkmakta zorlanıp kontrolünü kaybetmesine yol açabilir.
• Çocukların beslenme ihtiyaçları hakkında yanlış bilgiye sahip anne babalar ise onlara uygun olmayan yemekler vererek yeme sorunlarının gelişmesine neden olabilirler. Örneğin, çocuklar için pazarlanmış birçok ürün (örneğin, tatlandırılmış içecekler) çocukların açlıklarını ya da susuzluklarını giderebilir ama minimum besin değerine sahiptir, bunları tüketen çocuklar yemek zamanında açlık hissetmeyebilirler.
• Yemek sırasında mümkün olduğunca eleştirilerden, azarlamalardan ya da katı ısrarlardan uzak durun. Bu süreci keyifli bir havada yaşamaya gayret edin.
• Bunların dışında, çocuğun içinde bulunduğu gelişimsel süreç de yemesinde önemli etkendir. Örneğin, bağımsızlığını deneyimleyen 2 yaş çocuğu her şeye daha kolay “hayır” dediğinden, anneler için besleme saatleri oldukça yorucu geçebilir. Bu nedenle özellikle bu dönemde yemek yemesi için fazla ısrarcı olmamak gerekir.
Birçok yeme problemi geçici ve küçük müdahalelerle ya da müdahalesiz çözülebilir. Ancak uzun süreli devam eden yeme sorunları çocuğun büyümesini, gelişimini ve anneyle olan ilişkilerini etkilediği için uzun dönemli gelişimsel ve ruhsal sorunlara yol açabilir. Bu noktada bir uzmandan psikolojik yardım almak gerekebilir.