- 27 Ocak 2009
- 1.477
- 4.380
Yahu akıl vermiyorum tam tersi burada soruyorum ki normal bir şeyse bileyim diye. Siz başkalarıyla olan meseleleri bana projekte ediyorsunuz
Yahu akıl vermiyorum tam tersi burada soruyorum ki normal bir şeyse bileyim diye. Siz başkalarıyla olan meseleleri bana projekte ediyorsunuzGerçekten sizi ilgilendiren bir durum yok. Benim ablamın iki çocuğu olduğu halde bana akıl vermeye kalkmadı ben sordum o söyledi. Anneleri rahat bırakın
Öfff ponçik nişanlı gelin gelmişte görümcesini eleştirmiş. Pardon eleştirmemiş, üzülmüşte destek olcakmışta… he he evet öyledir.Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için. Ama ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor alışık olmadığımdan heralde.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin. Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum cidden kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?
Ay lafın gelişi yarım saat dedim yani annesi gibi gece gündüz maruz değilsiniz bu duruma. Dediğim gibi çok zor bir süreç, sadece o lafı öylesine söylemiştir ne kadar zor durumda olduğunu betimlemek için. Ya da gerçekten öyle öfkeleniyordur ki yapar mıyım acaba diye düşünüyordur vs vsYarım saatlik misafir değilim ya yıllardır görüşüyoruz bu detayı ekleyeyim de sanki dışarıdan ayipliyormusum gibi anlaşılmasın. Kendim uykusuz kalınca da zombi gibi olmamdan pay biçiyorum ama yöntemi verimli bulamadım ya iki tarafı da yıpratıyor gibi geldi
Teşekkur ederim tam böyle tavsiyeler için açtım başlığı. Ben de psk masterı yapıyorum ama alanım çocuk degil bilgim kısıtlı bu yüzden insanlara deneyimlerini sormak istedim. Ayrıca ileride kendi çocuğum için de hazırlık olmuş olurAy lafın gelişi yarım saat dedim yani annesi gibi gece gündüz maruz değilsiniz bu duruma. Dediğim gibi çok zor bir süreç, sadece o lafı öylesine söylemiştir ne kadar zor durumda olduğunu betimlemek için. Ya da gerçekten öyle öfkeleniyordur ki yapar mıyım acaba diye düşünüyordur vs vs
Yöntemi ben de sağlıklı bulmuyorum ama denedim içler acısı bir yöntem. Her iki tarafı da çok yıpratıyor. Zaten yapamadım. Size bir kitap önereceğim; “uykusuz anne kalmasın” yazarı tansu oskay. Ağlatmadan uyku eğitimini savunuyor. Keşke en başta alsaydım. Yani alıp hediye etmemiz uygun olur mu bilemiyorum ama çok güzel bir kitap keşke bahsettiğiniz kişi bir bakabilse.
Tamam sizi ilgilendiren bir şey yok bu durum normal. KarışmayınYahu akıl vermiyorum tam tersi burada soruyorum ki normal bir şeyse bileyim diye. Siz başkalarıyla olan meseleleri bana projekte ediyorsunuz
Kesinlikle. Benim de şahsi düşüncem öğrenilmiş çaresizlik sonucu oluşan güvensizlik. Anneme de guvenmeyeceksem bu dünyada tek başımayim ve tehlikedeyim mesajı kodlaniyor bence. Hatta çocuk esirgemede büyüyen yenidoğanlarda görülen bir sendrom var, onun da adını unuttum şimdi. İlk hafta anne gelsin diye ağlayıp kendini paraliyor bebek. İkinci hafta ağlamaya devam ama daha az. Üçüncü haftadan sonra annenin ya da onun yerini alan kişinin (7 gün 24 saat her gün onunla ilgilenen kisi- yani vardiyalı personel olmaz) gelmeyeceğini anlayıp çaresizliği kabulleniyorlar. Bu sendromun tipik özelliği gamsız görünen, donuk bakışlı çocuk/ yetişkinlere evrilmek. Ne büyük bir psikolojik acı. Allah kimseye yaşatmasın. Gerçi ailesi olup da hem ülkemizde hem dünyada köpek gibi sadece yemekle beslenerek büyütülen o kadar çocuk var ki. Duyguları, ihtiyaçları hiç düşünülmemiş veya sorulmamış çocuklar.Bence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor.
Evet ya bunu duymuştum da bi içim yanmıştı hatırlıyorumBence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor.
Katılıyorum güvenli bağlanma ve güvenli ayrılma konusunu pedagog adem güneş çok güzel anlatıyor. Konu sahibiKesinlikle. Benim de şahsi düşüncem öğrenilmiş çaresizlik sonucu oluşan güvensizlik. Anneme de guvenmeyeceksem bu dünyada tek başımayim ve tehlikedeyim mesajı kodlaniyor bence. Hatta çocuk esirgemede büyüyen yenidoğanlarda görülen bir sendrom var, onun da adını unuttum şimdi. İlk hafta anne gelsin diye ağlayıp kendini paraliyor bebek. İkinci hafta ağlamaya devam ama daha az. Üçüncü haftadan sonra annenin ya da onun yerini alan kişinin (7 gün 24 saat her gün onunla ilgilenen kisi- yani vardiyalı personel olmaz) gelmeyeceğini anlayıp çaresizliği kabulleniyorlar. Bu sendromun tipik özelliği gamsız görünen, donuk bakışlı çocuk/ yetişkinlere evrilmek. Ne büyük bir psikolojik acı. Allah kimseye yaşatmasın. Gerçi ailesi olup da hem ülkemizde hem dünyada köpek gibi sadece yemekle beslenerek büyütülen o kadar çocuk var ki. Duyguları, ihtiyaçları hiç düşünülmemiş veya sorulmamış çocuklar.
Canım doğumuma 3 hafta var. Hissettiğin en yoğun duygu ne diye sorsan “korku” Nasıl doğacak, nasıl büyüyecek, ben yetebilecek miyim… Ben gündüzden bakıcı tuttum kendime. Gece uykusuz kalırsam, en azından gündüz beni dinlendirsin diye düşündüm. Rabbim bana dayanma gücü verir inşAllah ben de karşılaşacağım zorluklarla başerebilirim inşAllah. Sende benim için dua et lütfenNihal sen sen ol asla böyle bir cümle kullanma. Annemin ağzından ne çıksa bana oldu. Annem hep der “ağzımdan cıkanlara o kadar dikkat ediyorum ki hep geliyor başına” diye.
Küçükken ayağıma kaynar çay dökülmüştü. Dökülmeden önce annem bana rahat durmuyorum diye bacaklarına kaynar su dökülürse o zaman görecem seni nasıl kalkıyosun demişti. 8 ay yatalak oldum kalkamadım, başımda ağladı.
Bir gün dışarıya çıkmak istedim oyun için caddede oturuyorduk bak çıkta arabanın altında görürüm seni dedi.
Sonra kafam motosikletin arasında kaldı boğuluyordum ağlaya ağlaya hastaneye kaldırdılar.
Annem ne dediyse teker teker kücükken yaşadım. Bazen çok dikkat etmek gerekiyor. Şu an ağzımızdan çıkanlar gelecekteki yaşamımızı etkileyen şeyler. Yani ben buna çok inandığım için korkarım.
Doğumunu dört gözle bekliyorum. DualarımdasınCanım doğumuma 3 hafta var. Hissettiğin en yoğun duygu ne diye sorsan “korku” Nasıl doğacak, nasıl büyüyecek, ben yetebilecek miyim… Ben gündüzden bakıcı tuttum kendime. Gece uykusuz kalırsam, en azından gündüz beni dinlendirsin diye düşündüm. Rabbim bana dayanma gücü verir inşAllah ben de karşılaşacağım zorluklarla başerebilirim inşAllah. Sende benim için dua et lütfenSana da büyük geçmiş olsun. Annende başına onlar gelsin diye içten dememiştir ama demek ki gerçekten bir noktada dayanılmaz hale geliyorlar. Öbür başlıkta da söyledim. Analarımızın hakkı gerçekten ödenmezmiş. Hamileliği, doğurması, büyütmesi… gerçekten çok zor süreçlermiş.
Ne alaka ya? Siz kendi kötü deneyimlerinizi projekte etmişsiniz tamamen. Dışarıdan bir destek verilebilir mi bunu soruyorum tamamen. Annem hasta kardeşime bakarken hep kimsenin destek olmadığından şikayet ederdi. Ben de sinirleri yıpranmış insanlara moral motivasyon verilebilir diye düşündüm. Her şeye bu kadar negatif yaklaşmayın gercekten yaYahu bir rahat bırakın şu anneleri yaa .Lohusaligimda sizin gibi insanlar yüzünden bunalıma girdim ,çocuğumu kucağıma almak bile istemedim.Zehir oldu .Şimdi bile korkum var 1 ay sonra bebeğimi kucağıma alacağım .Biz anlatsak burada o anneye ne faydası olacak.Burayi okuyup evet yanlis yapıyor ben doğru tespitte bulunmuşum diye kendinizi mi tatmin edeceksiniz .Benim kızım da oyleydi.Pediatrist sabırlı olacaksın .Gerekirse 1 saat ağlayacak dedi.Herkes bebeğini istediği gibi büyütür .Siz de dogurun bir tane onu istediğiniz gibi buyutun.
Kendi doğurdu zaman görümce hele bir yorum yapsın dahaYahu bir rahat bırakın şu anneleri yaa .Lohusaligimda sizin gibi insanlar yüzünden bunalıma girdim ,çocuğumu kucağıma almak bile istemedim.Zehir oldu .Şimdi bile korkum var 1 ay sonra bebeğimi kucağıma alacağım .Biz anlatsak burada o anneye ne faydası olacak.Burayi okuyup evet yanlis yapıyor ben doğru tespitte bulunmuşum diye kendinizi mi tatmin edeceksiniz .Benim kızım da oyleydi.Pediatrist sabırlı olacaksın .Gerekirse 1 saat ağlayacak dedi.Herkes bebeğini istediği gibi büyütür .Siz de dogurun bir tane onu istediğiniz gibi buyutun.
Bende sinirlenince ay kendimi asagi atasim geliyo diyorum“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.
Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
Ortada bir görümce yok ki? Kendiniz yazıp oynuyorsunuz şu an. Amacım can sıkmak olsa orda susup burada annelere danışmam zaten.Kendi doğurdu zaman görümce hele bir yorum yapsın daha
Görümcem yüzünden lohusalığım zehir oldu, sütüm kesildi diye anlatır.
Görümcemde iyi niyetindenmi yardımcı olmak istiyor diye düşünmez bile