Gerçekten yardım etmek istiyorsanız ev işi yapın. Yemek yapın. Çocuğun kıyafetlerini yıkayın ütüleyin. Anneye bir kahve yapın. Çok bunalmışsın çık dolaş ben burdayım deyin. Yada git bir duş al yat uyu, acıkınca ben seni uyandırırım diye teklif edin.
Bebek odası için yardım etmiştik. Temizliğe yardım edeyim mi desem alınmaz mı peki yani kirli olduğunu ima etmişim gibi. Yemek götürülebilir ama bu aklıma gelmemişti
Samimyetinize güveniyorsa alınmaz, memnun olur.
Her bebek sanslı doğmuyor maalesef.. Keşke herkes çocuk sahibi olmaya çalışmasa..Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için. Ama ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor alışık olmadığımdan heralde.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin. Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum cidden kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?
Yaaa biri bana bunları yapsa keşkeeee
Benim hiç öz yeğenim olmayacak o yüzden onu da öyle benimsedim. Alakası bu. Dediği cümleyi sinirini anlatmak için yazdım, gercekten öyle yapar mi diye sormadım. Hayır öfkelenmek yerine normaldir zor bir şey falan yazsanız bir faydası olur
Ah ah
Yani aslında bunu söylemiş olmasi bizi yakin gördüğünün göstergesi o zaman degil mi? Her anne az biraz yaşamış gibi çıkarım yaptım. Demek ki doğal bir durum valla rahatladım açıkçası
Bazi sozler aslında yardim cigligidir. Kimse duymaz sadece. Orda bebekten nefret etmiyor anne, muhtemelen destek veriyor gibi görünen ama destek olan kimse yok. Bebeğe kizmiyor, kendisi uyuyamadigi için öfkeli.
Ya işte ben de öyle düşünüyorum. Yani yardım etmeliymişim gibi hissediyorum ama fazla burnumu da sokmaktan çekiniyorum o yüzden napabilirim diye sordum da ponçik olmaya çalışan gelin ilan edildim
KeNDİsİ seni yakin görüp icini acmadan birşey yapamazsin maalesef. Çünkü o sinir harbinde hele kimse yardımcı olamaz onaYa işte ben de öyle düşünüyorum. Yani yardım etmeliymişim gibi hissediyorum ama fazla burnumu da sokmaktan çekiniyorum o yüzden napabilirim diye sordum da ponçik olmaya çalışan gelin ilan edildim
Ya inanın ki surekli bir şeyleri teklif eden taraf biziz. İstersen bize bırak veya biz gelelim vs dedik ama uyku düzeni bozuluyor öyle dedi. Mesela eve sığmıyorlar birsuru ev bakıp ilan gönderdik. Yani bizim yanımızda yakininca sorumlu hissediyorum ama bir sey isteyecek kadar yakin mi görmüyor nedir ben de anlamıyorum nasıl yaklasayim
Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde "uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz de şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben zor tutuyorum kendimi ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor alışık olmadığımdan heralde.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana. Ama tabii ki sinirlerini germemek için karışmıyoruz.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin, samimiyetimiz var. Benim çevremde yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum cidden kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?
(Geçmişte size karışan kişilere öfkenizi yansıtmak yerine size ne yapılsa hoşunuza giderdi onun tavsiyesini verseniz hepimuz için daha yararlı olur sanki
Ya kendi kendine uyuyamadığını söylüyor. Ben daha çok sorar pozisyondayim bu böylemiymiş şu şöylemiymiş. Fikir belirtiyor olmayayım diye. Ama kafama da yatmıyor yani bir köşede sızar kalır gibi geliyor aktif çaba olmasa
