Bebeim senden zr diliyorum

aysesifa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Eylül 2009
10
0
86
42
Ankara
çalışmak zorunda olduğum için kızıma yeteri kadar zaman ayıramıyorum o bana hergün anne işe gştme derken kapıyı yüzüne kapayıp işe gidiyorum senin büyüyüşünü bile kaçırıyorum bebeğim annenle büyümeyi senden çaldığım için özür dilerim:çok üzgünüm::çok üzgünüm:
 
canım bazen hayat şartları hem bizlerin hemde çocukların hayallerini elinden alabiliyor... yapılacak bir şey yok malesef... hayatt çok zor...
 

canım yaaa,en iyisi zengin bi koca bulup çalışmamak:1hug:
şaka tabii ki bir emek verip meslek sahibi oluyoruz dolayısıyla çalışmak üretmek en doğal hakkımız ama işte en büyük dezavantajı bu çocuk meselesi yazık yavrucaklar bi babaanne bi anane bi bakıcı derken harap oluyolar,anne ilgisiyle terbiyesiyle büyümek çok farklı aslında onları bundan mahrum bırakmaya hiç hakkımız yok bence de ama şartlar işte başka çare bırakmıyo insana.
Allah kolaylık versin canım,evladını sana bağışlasın her akşam sevgiyle sarıl onaa.s.
 
Ah arkadaŞım ahh. Ben de bebeĞımı 1 buÇuk aylıkken bırakdım. Şu durumda ÇalıŞmamak benım ıÇın Çok bÜyÜk bır lÜks olur ve hııÇ bır Şekılde geÇınemeyız ona yetemeyız.
Her sabah annecım ben ıŞe gıdıyorum ama gelcem tamam mı dıyorum mamamm dıyor. Arkamdanda abaa mamaa dıyor. Mama parası kazanmaya gıdıyorum ya mama getır dıyor.

Bazen aĞlıyor bazen el sallıyor ama hıÇ kaÇarak gıtmıyorum bı Şekılde buna alıŞması gerekıyor ÇÜnkÜ.
Her Şeyını annemden kardeŞımden duydum ve Öylede devam edıyor. Anıl bugÜn ımekledı, anıl bugÜn adım attı, baba demeyı ÖĞrendı, aaa annesı dıŞı Çıktı. Hep baŞkasından duymak Şahıt olamamak Çok kÖtÜ.
Her sabah anılım allaha emanet oĞlum tamam mı dıyom mamammm dıyor yaaaa.
 
Sizi gerçekten çok iyi anlıyorum ama dediğimiz gibi hayat şartları buna zorluyor, çalıştığım dönemde işe kaç kez ağlayarak gittiğimi haırlamıyorum bile, tatil olup evde kalacağımı söylediğimde çocuklar biribirne müjdelerdi annem işe gitmeyecekmiş diye,oğlum gelir teşekkür ederdi işe gitmiyorum diye, çok şükür o günler geride kaldı , artık onlar okuldan geldiğinde kapıyı ben açıyorum, büyüdüklerinde anlıyorlar, hiç merak etmeyin,
 
annelik onun sürekli yanında olmak değildir kızlar..
sevmektir,sevdiğini gösterebilmektir.kendine olan güvenini sağlamada ön planda olmaktır.kaliteli bir birey yetiştirebilmek için uğraşmaktır.
üzmeyin kendinizi.
hayatınızı idame ettirebilmek için çalışıyorsunuz neticede.herşey onun geleceği için değilmi?
bende 1 yaşından sonra dönücem işime kısmetse.belkide 2 yaşından sonra bilemiyorum..
ama biz anneyiz.onları bizden daha iyi kimse sevemez değilmi?
 

gözlerim doldu yaaaaaaaa çok iyi anlıyorsun beniiii çok duygulandım
 
eminim anlıcaklardır.sen böyle sevgi doluyken,seni anlamamalarına imkan yok.çocuklarınla güzel bi hayat dilerim,şimdilik bi tane anladığım kadarıyla ama belki bi daha olur
 
seni o kadar iyi anlıyorum ki doğum izninden sonra yavrumu bırakıp ilk işe geldiğim gün boyu zaman durmuştu sürekli ağlamıştım yok yapamayacağım demiştim tüm bunların üzerine birde o tarifsiz suçluluk duygusu bir çoğunu atlatsamda o özlem yokmu işe başlayalı 1.5 yıla yakın bir zaman oldu hala burnuğum direğini sızlatıyor oğlumun özlemi Rabbim başka ayrılıklar vermesin tabi ama çalışan anne olmak ilklerine yaptıklarına şahit olamamak en güzel anlarında yanında olamamak çok zor gerçekten ama çalışmak zorundayız buda bir gerçekten Rabbim sağlıklı güzel bir ömür bahşetsin evlatlarımıza olmayan arkadaşlarımıza da muradlarını versin tez zamanda yüzlerini güldürsün
inşallah
 
hernekdar çocuğum olmasada sizi çok iyi anlıyorum ilerde çocuğum olursa ben de çalışmak durumunda olucam ve sizin yaşadıklarınızı yaşıcam hayat nekdar acı kimileri çok şanslı kimileriyse elindekiyle yetinmek durumunda sağlık olsun üzücü bir durum iş yüüznden çocuk tedavime bile gidemezken okdar kahroluyorumki ve belkide sırf bu yüsden minik kelebek gelmek için çaba sarfetmiyor çünkü ben bişey yapamıyorum onun için allah yardımcımız olsun
 
Bende kızım 23 günlükken başladım çalışmaya
çok küçük ama anlıyor şimdiden ayrılığı sabahları evden çıkmak için kapıya yaklaşınca başlıyor söylenmeye
her pazartesi çok agresif oluyor hafta sonları evdeyken alışıyor bana çok mutlu ama pazartesileri babanesine çok eziyet ediyormuş gün içinde bi kaç kez gitmem gerekiyor sakinleşmesi için
Yanlız değilsin yani böyle büyüyen birsürü çocuk var ve beim kuzum çok küçükken tatttı bu duyguyu ALLAH'a emanetler ne diyeyim herhangi bi tesellisi yok bu sorunun
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

1
Eşimin Akrabalarının Can Sıkıcı Halleri
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
5K
1penguen
1
E
Kaynanam yüzünden mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
8K
Selcan9496
S
Her şeyi abartan k. Aile
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
4K
samyeli34
A
Eşim narsist mi emin olamıyorum yardım?
3 4 5
Yorumlar
81
Görüntüleme
5K
Salon Kadini
D
Annem koşullu seven manipülatif biri ,kaldıramıyorum?
5 6 7
Yorumlar
124
Görüntüleme
7K
pisekar
P
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…