Uffff korkunçMerhabalar, herkese iyi akşamlar. Çok üzücü bir haberle ve kaygılarımla geldim bu defa.
İki gün önce eşimin memleketinden haber aldık. Bir akrabasının bebeği 7 aylık. Ana kucağından yüz üstü düşmüş annesi diğer odadayken. Çocuk nefessiz kalıp vefat etmiş. Korkunç bir acıya tanık olduk uzaktan da olsa. Annesinin cenazede bebeğini verememesi, başından ayrılamaması… Psikolojim çok ciddi düzeyde yıprandı. Kendimi çok kötü hissediyorum. O anneyle empati yapmanın acısı bile kalbimi çürütüyor, kadıncağızı düşünemiyorum. Her önlemi alıyorum ama yine de çok korkuyorum. Bebeğime bir şey olursa düşüncesini atamıyorum son iki gündür. Hep kaygılıyımdır ama öyle başka çekiyorum ki bu kaygının acısını. Başında babası varken odaya geldim mesela şimdi. O uyuyor. Yatağın üstünde oyuncağı kalmış. O an aklımdan “benim bebeğime bir şey olmuş olsa bu oyuncağı görmek çok canımı yakardı” diye o saniye geçiyor düşünceler. Engel olamıyorum. Çok mutsuzum ve paylaşmak istedim
Uykusuz değilim genelde şükürler olsun, eşim sabah uyuyor ben gece uyuyorum. Beraber idare ediyoruz bir şekilde. Uyurken kustuğunda başında olmasak ne olur düşünemiyorum mesela. Bir kere de nefesi tıkandı ses de çıkarmamıştı tesadüf fark ettimLouder bak canım böyle bu çocuk büyümez . Osman Gönülal diye bir doktor var onun videolarında bulabilirsin güvenli uyku kriterlerini. Hasta olduğu zamanlarda tabi ki bekle ama sürekli uykusuz olan bir insan hiç dikkatini toplayamaz ki
Katılıyorum.Louder bak canım böyle bu çocuk büyümez . Osman Gönülal diye bir doktor var onun videolarında bulabilirsin güvenli uyku kriterlerini. Hasta olduğu zamanlarda tabi ki bekle ama sürekli uykusuz olan bir insan hiç dikkatini toplayamaz ki
Evet gece uykusu çok başka birşey . Benim kızımda dört aydan sonra uyku gerilemesi başladı sonra dış falan derken altı aydır geceleri uyku uyumuyorum saçlarımın yarısi beyazladi gören şok oluyor. Kendini fazla yipratinca sonra sabrin azaliyor. Çocuktan cikaramayacagin için etrafa sarmaya başlıyorsun . Çok kötü bir kısır döngü .Katılıyorum.
Louder, yakında eşinizde hem fiziksel hem psikolojik bozukluklar başlar. Gece uykusu uyumayanlar sinirli agresif olur, güçten düşer. Ben de iki çocuk annesiyim ama kimse bebeğin başında sabahlamadı. Eğer ateşli hasta değilse nöbet tutmak çok abartı.
4 aylık bebek yüzüstü dönse bile nefessiz kalmaz. Ya sağa ya sola çevirirler başlarını uyurken. Önemli olan yüzlerini kapatacak bir şey olmasın yatakta. Ayrıca yataktan kanepeden düşen çocuk çığlık çığlığa ağlar bağırır. Ne kadar derin uyunsa da o ağlamaya uyanılır.
AHAHA benim de tek oğlum öyle büyüyormuş meğerBurdakileri okuyunca benm 2. Çocugun Allaha emanet büyüdüğünü gördüm
Bebekten önce de genelde sabahlayıp 7-8 gibi uyuyorduk biz. Alışmışız sanırım. Ben artık mecburen gece uyuyorum tabi, işim uzamadıysa. Eşim bebeğimiz uyurken normalde ne yapıyorsa onu yapıyor, bana faydası şöyle, bebeğim pışpış isteyen, çok sık döndürmemiz gereken bir bebek. Oynaşmaya başladığında pışpış yapılmazsa uyanıp 2 saat ayakta kalıyor. Benim uykum emzirme dışında bölünmemiş oluyor bu şekilde. Hem de içimiz rahat ediyor nefesi tıkanırsa, tükürüğü boğazına kaçarsa diye. Çok sık oluyor bunlar maalesef.Katılıyorum.
Louder, yakında eşinizde hem fiziksel hem psikolojik bozukluklar başlar. Gece uykusu uyumayanlar sinirli agresif olur, güçten düşer. Ben de iki çocuk annesiyim ama kimse bebeğin başında sabahlamadı. Eğer ateşli hasta değilse nöbet tutmak çok abartı.
4 aylık bebek yüzüstü dönse bile nefessiz kalmaz. Ya sağa ya sola çevirirler başlarını uyurken. Önemli olan yüzlerini kapatacak bir şey olmasın yatakta. Ayrıca yataktan kanepeden düşen çocuk çığlık çığlığa ağlar bağırır. Ne kadar derin uyunsa da o ağlamaya uyanılır.
bu dediğiniz önlemleri evde alabiliyoruz ama dışarıda pek mümkün değil tatilde yemek yediğimiz yerde fırladı koltuktan bende peşinden fırlayınca oyun zannedip kaçtı masanın köşeye vurdu kafasını oluyor maalesef böyle kazalarNe denebilir, nasıl yaşanabilir bilmiyorum, Allah sabrın en büyüğünü versin o aileye.
Güvenlik konusunda üst düzey takıntılıyım, buna rağmen başımıza birçok şey geldi ama çok şükür ki hepsi küçük yaralanmalardı.
Ben şu devirde evinde küçük çocuk olup, cam kilidi, dolap kilidi, alt dolaplarda cam ve tehlikeli eşya, sivri köşelerde korumalık, duvara sabit olmayan ağır mobilyalar, kilitlenmeyen banyolar, sallanan stor perde ipleri, ulaşılabilir düzeyde ilaç kutuları ve kesici aletler vb olan evleri anlayamıyorum.
Çünkü bunun adı bebek, sonra çocuk.
İşi bu, yaramazlık yapmak ve bir şeyleri kurcalamak.
İlla başa gelmesi gerekmiyor, her türlü önlemi insan aklıyla aldıktan sonra gerisi tevekkül, yapacak bir şey yok ama pişmanlığa da yer yok.
Kısaca, saydığım ve daha paragraflarca yazabileceğim şeyleri yapın, gerisi gerçekten teslimiyet.
Başka şekilde büyümüyor zaten, bir yerde kendimizi olacağa salmak durumundayız.
Benim çocuklarım büyüdü ama hala kapalı balkon olsa dahi çıkamazlar yasaktır, araçta çocuk ve cam kilidi vardır, evde bebek düzenindedir her şey.
Cam açılamaz zaten kilitleri var ama yetmiyor, zarar verecek olan kendi kıyafetiyle de yapıyor.
O sebeple en en önemlisi yalnız bırakmamak, ne olursa olsun!
Cidden her sese uyanıyorum hatta beşikte kıpırdadığında uyanıyorum. Eşim sorun yok dediğinde devam ediyorum uyumaya. Emzirip ona veriyorum işte. Uyku gerilemesi dedin kalbime öküz oturdu adeta. Çok zorluyor bu mesele. Benden ziyade bebeğimi zorluyor. Uyuyamıyor sürekli huzursuz ağlamaklı. Neşesiz. Meme isteği iyice arttı. Çok salyası var her şeyi ağzına götürüyor diş dönemi yaklaşıyor galiba ama emin de olamıyorum. Diş olduğunu nasıl anlarım bilmiyorumEvet gece uykusu çok başka birşey . Benim kızımda dört aydan sonra uyku gerilemesi başladı sonra dış falan derken altı aydır geceleri uyku uyumuyorum saçlarımın yarısi beyazladi gören şok oluyor. Kendini fazla yipratinca sonra sabrin azaliyor. Çocuktan cikaramayacagin için etrafa sarmaya başlıyorsun . Çok kötü bir kısır döngü .
Birde zaten annelerin bildiğim kadarıyla beyinde bir kısım gece uyurken bile uyanık kaliyormis bu sayede her sese insan uyanıyor . Yattığı düz ve sert bir zeminse inşallah bir sıkıntı olmaz zatenLouder
Diş dönemi geliyor canım . Benimki dördüncü ayda salya pik yaptı altıncı aya kadar sonra tee dokuzuncu ayda dış çıkardı bazıları daha erken çıkarır .Cidden her sese uyanıyorum hatta beşikte kıpırdadığında uyanıyorum. Eşim sorun yok dediğinde devam ediyorum uyumaya. Emzirip ona veriyorum işte. Uyku gerilemesi dedin kalbime öküz oturdu adeta. Çok zorluyor bu mesele. Benden ziyade bebeğimi zorluyor. Uyuyamıyor sürekli huzursuz ağlamaklı. Neşesiz. Meme isteği iyice arttı. Çok salyası var her şeyi ağzına götürüyor diş dönemi yaklaşıyor galiba ama emin de olamıyorum. Diş olduğunu nasıl anlarım bilmiyorum
Bilmiyorum canım düşecekse, tıkanacaksa da elimizden gelen her şeyi yapmış olalım en azından, içimiz böyle rahat ediyor. Herkesin kendi yetiştirme süreci işteDiş dönemi geliyor canım . Benimki dördüncü ayda salya pik yaptı altıncı aya kadar sonra tee dokuzuncu ayda dış çıkardı bazıları daha erken çıkarır .
Seni çok iyi anlıyorum benim kızda çok huysuz bir bebekti uykuyu tam alamayınca bol bol parka çıkar duş aldir . Bak gerçekten onu bunu kafama taka taka saçlarım bembeyaz oldu o yüzden diyorum Allah korusun uyurken kacmiyordur tükürüğü değil mi ? Zaten öksürür aksirir sürekli tetikte korkarak çocuk buyutursen kendinden verirsin. Bu sefer gelecek şeylere enerjin kalmayacak . Çocuk düşüyor Louder sen istediğini yap bir gün seninki de düşecekçünkü öğrenme donemindeler kafasını dönerken vura vura yavaska koymayı öğrenecek emekleye çalışırken oraya buraya vuracak eğer sürekli kucakta tutarsan ki benim kız öyleydi huysuzlugundan kucakta dura dura geç döndü bu sefer gelişimi yavaşlıyor . Anlayacağın evet çok korkunç bir olay anlattığın ama ben mesela böyle haberler ve olaylar olunca okumuyorum ,geçiyorum, dinlemiyorum zaten altyapim hazır çünkü takıntı yapmaya en güzeli uzak durmak
yaşadıklarınız çok normal,zaten bir annenin empati yapması,evladı için endişe duyması çok olağan bir durum,maalesef bu tip kazalar sıklıkla oluyor ve temkinli olmak gerekiyor,ben 6 ay kadar oturma odasında tv açıkken uyudum bu korkularım yüzünden,heran kalkıp bakıyodum birşey olmasın diye,annem fln paranoyaksın demişti ama bende eşimin iş arkadaşının 5 aylık bebeğini gece ani bebek ölümü yüzünden kaybettiğini öğrenmiştim,halamın oğluda ben küçükken o da 4 yaşında flndı camdan düşüp vefat etmişti,bunları neden söylüyorum,temkinli olmak lazım bu takıntı değil önlem aslında,gece battaniyesi burnunu kapatabilir,yataktan düşebilir,ana kucağından düşebilir,kusabilir vs. o kadar çok ihtimal varki,hepsini düşünmek bir annenin görevi,rahat ol ya diyenleri bende anlamıyorum,aşağı bakıyorum otoparkı bahçesinde olan bir sitedeyim ve çocuklar bisiklet sürüyor,koşuşturuyor,küçücük çocuklar gecenin 12 snde tek başına oynuyor,bunlarınkide anne baba,araba çarpabilir,birisi kötü bişey yapabilir ama rahatlar,bana sen neden bırakmıyorsun abartma diyorlar ama ben öyle rahat olamıyorum...Merhabalar, herkese iyi akşamlar. Çok üzücü bir haberle ve kaygılarımla geldim bu defa.
İki gün önce eşimin memleketinden haber aldık. Bir akrabasının bebeği 7 aylık. Ana kucağından yüz üstü düşmüş annesi diğer odadayken. Çocuk nefessiz kalıp vefat etmiş. Korkunç bir acıya tanık olduk uzaktan da olsa. Annesinin cenazede bebeğini verememesi, başından ayrılamaması… Psikolojim çok ciddi düzeyde yıprandı. Kendimi çok kötü hissediyorum. O anneyle empati yapmanın acısı bile kalbimi çürütüyor, kadıncağızı düşünemiyorum. Her önlemi alıyorum ama yine de çok korkuyorum. Bebeğime bir şey olursa düşüncesini atamıyorum son iki gündür. Hep kaygılıyımdır ama öyle başka çekiyorum ki bu kaygının acısını. Başında babası varken odaya geldim mesela şimdi. O uyuyor. Yatağın üstünde oyuncağı kalmış. O an aklımdan “benim bebeğime bir şey olmuş olsa bu oyuncağı görmek çok canımı yakardı” diye o saniye geçiyor düşünceler. Engel olamıyorum. Çok mutsuzum ve paylaşmak istedim
Yoo, çocuklarımı oto koltuğuna, bebek arabasına öyle bir bağlamam vardır ki çevredekiler dövüyorum zannederdi.AHAHA benim de tek oğlum öyle büyüyormuş meğeryorumları okudukça psikolojim bozuldu çocuğu bebek arabasına nasıl bağlıyorsunuz benim oğlum hayatta bağlatmaz zaten bebek arabasında da durmuyordu kucakta gezdi hep benim bebe bozuk dedim içimden
İyi de 7 aylık bir bebek sadece ana kucağından düşse başını çevirir kolları üzerinde kalkar bir şekilde toplar kendini ya çok yüksekten düştü başı çarptı bilinci kayboldu ondan ya da engelli bir bebek olmalı yani ortada ciddi ihmal var .. böylesi ciddi ihmal yapan bir anneyle empati yapıp Kendinizi yıpratmayin her anne mutlak önlemleri almalı gerisi takdiri ilahi ama bu hikayede ciddi ciddi ihmal var !Merhabalar, herkese iyi akşamlar. Çok üzücü bir haberle ve kaygılarımla geldim bu defa.
İki gün önce eşimin memleketinden haber aldık. Bir akrabasının bebeği 7 aylık. Ana kucağından yüz üstü düşmüş annesi diğer odadayken. Çocuk nefessiz kalıp vefat etmiş. Korkunç bir acıya tanık olduk uzaktan da olsa. Annesinin cenazede bebeğini verememesi, başından ayrılamaması… Psikolojim çok ciddi düzeyde yıprandı. Kendimi çok kötü hissediyorum. O anneyle empati yapmanın acısı bile kalbimi çürütüyor, kadıncağızı düşünemiyorum. Her önlemi alıyorum ama yine de çok korkuyorum. Bebeğime bir şey olursa düşüncesini atamıyorum son iki gündür. Hep kaygılıyımdır ama öyle başka çekiyorum ki bu kaygının acısını. Başında babası varken odaya geldim mesela şimdi. O uyuyor. Yatağın üstünde oyuncağı kalmış. O an aklımdan “benim bebeğime bir şey olmuş olsa bu oyuncağı görmek çok canımı yakardı” diye o saniye geçiyor düşünceler. Engel olamıyorum. Çok mutsuzum ve paylaşmak istedim
benim de beneğim 3 aylıkken yanımda yatırmışım kıştı battaniye yüzüne gelmiş bi anda uyandım çocuk altta zar zor nefes alıyordu Allahtan mucizevi bi şekilde ses bi şey olmadan uyandım Gala atlatamıyorum onu o zamanlar hiç kimseye anlatmıyordum bile hiç yaşanmamış gibi varsayıyordum şu an 2 yaş civarı yeni yeni anlatıyorum çok kötüydü 1 dk geç kalsam ne olurdu düşününce çıldırıyorumMerhabalar, herkese iyi akşamlar. Çok üzücü bir haberle ve kaygılarımla geldim bu defa.
İki gün önce eşimin memleketinden haber aldık. Bir akrabasının bebeği 7 aylık. Ana kucağından yüz üstü düşmüş annesi diğer odadayken. Çocuk nefessiz kalıp vefat etmiş. Korkunç bir acıya tanık olduk uzaktan da olsa. Annesinin cenazede bebeğini verememesi, başından ayrılamaması… Psikolojim çok ciddi düzeyde yıprandı. Kendimi çok kötü hissediyorum. O anneyle empati yapmanın acısı bile kalbimi çürütüyor, kadıncağızı düşünemiyorum. Her önlemi alıyorum ama yine de çok korkuyorum. Bebeğime bir şey olursa düşüncesini atamıyorum son iki gündür. Hep kaygılıyımdır ama öyle başka çekiyorum ki bu kaygının acısını. Başında babası varken odaya geldim mesela şimdi. O uyuyor. Yatağın üstünde oyuncağı kalmış. O an aklımdan “benim bebeğime bir şey olmuş olsa bu oyuncağı görmek çok canımı yakardı” diye o saniye geçiyor düşünceler. Engel olamıyorum. Çok mutsuzum ve paylaşmak istedim