Valla ben de anlamıyorum nasıl cesaret ediyorlar? 1 saniye bu, tek 1 saniye. O saniye geçtikten sonra kemeri kendine bağlasan ne fayda. Asansör sırası beklemeye eriniyorlar, işin ucunda evladının mezarı başında beklemek varken… ana kucağı kullanıyorum ben de. Kendi hareketiyle sallanandan. Hiç yalnız bırakmıyorum bebeğimi ama yine de korktum çok. Nasıl oldu olay sorulmuyor da tabi…
Ne denebilir, nasıl yaşanabilir bilmiyorum, Allah sabrın en büyüğünü versin o aileye.
Güvenlik konusunda üst düzey takıntılıyım, buna rağmen başımıza birçok şey geldi ama çok şükür ki hepsi küçük yaralanmalardı.
Ben şu devirde evinde küçük çocuk olup, cam kilidi, dolap kilidi, alt dolaplarda cam ve tehlikeli eşya, sivri köşelerde korumalık, duvara sabit olmayan ağır mobilyalar, kilitlenmeyen banyolar, sallanan stor perde ipleri, ulaşılabilir düzeyde ilaç kutuları ve kesici aletler vb olan evleri anlayamıyorum.
Çünkü bunun adı bebek, sonra çocuk.
İşi bu, yaramazlık yapmak ve bir şeyleri kurcalamak.
İlla başa gelmesi gerekmiyor, her türlü önlemi insan aklıyla aldıktan sonra gerisi tevekkül, yapacak bir şey yok ama pişmanlığa da yer yok.
Kısaca, saydığım ve daha paragraflarca yazabileceğim şeyleri yapın, gerisi gerçekten teslimiyet.
Başka şekilde büyümüyor zaten, bir yerde kendimizi olacağa salmak durumundayız.
Benim çocuklarım büyüdü ama hala kapalı balkon olsa dahi çıkamazlar yasaktır, araçta çocuk ve cam kilidi vardır, evde bebek düzenindedir her şey.
Cam açılamaz zaten kilitleri var ama yetmiyor, zarar verecek olan kendi kıyafetiyle de yapıyor.
O sebeple en en önemlisi yalnız bırakmamak, ne olursa olsun!