Simdiki bebekler bir ilginc zaten. Benimkini hastaneden getirdik. Daha 5 gunluk. Bizim yataga koydu rahmetli annem. Anne dikkat et kenara yakin doner duser dedim. Guldu bana kac cocuk buyutmus kadin, 5 gunluk bebek nasil donsun dedi. Ama resmen iki dk sonra bir baktik bacagini kaldirip yana dondu bizimki. Annem de sok oldu bu nasil bebek diye. O haliyle resmi var, gobek bagi duruyor ama bacagini yana atmis. Cocuk soz konusuysa hic olmaz yapmaz dememek lazim.
Aynen öyle, birkaç günlükken sürünerek köşe koltuğun bir ucundan diğerine gittiği video var, izletene kadar doktoru inanmadı.
Kafa zaten dimdik, hiç tutamama yaşamadı.
Yani eski bebeklerle alakaları yok, 6 aylık doğmuş gibiler ve aynı şekilde zeka da açık.
Daha neler geldi de başımıza, neyse.
Çocuk bu, hiçbir zaman yapmadı diye yapmayacağı anlamına gelmiyor.
Takıntı kaldı bende bir ortama, eve, restoran otele giriyorsam gözlerim sensör gibi tarıyor güvensiz ne varsa.
Sivri köşe, devrilebilecek pano, raf gibi süs grupları, kırılacak eşyalar, yer zemini ve aralıkları, sabit olmayan unsurlar derken beynimin içi çorba.
O alanların 2 metre yanına yanaştıklarında ‘oğluuum’ diye haykıran bir anneyim, diğer herkes ‘aa bir şey yapmıyor bırak bir sal aaa’ dese bile yapabilecek ve olabilecekleri görmek diken üstünde tutuyor beni.
Sağlıcakla ergenliklerine gelsek, en azından beden sağlığı sorumlulukları kısmı kendilerine geçse derin bir oh çekeceğim.