Bebeğime bir şey olursa korkusu

Ben de böyle şeyler duydum ve bebeğim olmamasına rağmen çok korkuyorum. Sizi çok iyi anlıyorum. Senelerdir bu korkular içimde hatta bazen Çocuk isteğim bile olmuyor korkudan. Çocuğunuza sağa sola dönmesini öğretin, içiniz rahatlar bir az.
 
Merhabalar, herkese iyi akşamlar. Çok üzücü bir haberle ve kaygılarımla geldim bu defa.
İki gün önce eşimin memleketinden haber aldık. Bir akrabasının bebeği 7 aylık. Ana kucağından yüz üstü düşmüş annesi diğer odadayken. Çocuk nefessiz kalıp vefat etmiş. Korkunç bir acıya tanık olduk uzaktan da olsa. Annesinin cenazede bebeğini verememesi, başından ayrılamaması… Psikolojim çok ciddi düzeyde yıprandı. Kendimi çok kötü hissediyorum. O anneyle empati yapmanın acısı bile kalbimi çürütüyor, kadıncağızı düşünemiyorum. Her önlemi alıyorum ama yine de çok korkuyorum. Bebeğime bir şey olursa düşüncesini atamıyorum son iki gündür. Hep kaygılıyımdır ama öyle başka çekiyorum ki bu kaygının acısını. Başında babası varken odaya geldim mesela şimdi. O uyuyor. Yatağın üstünde oyuncağı kalmış. O an aklımdan “benim bebeğime bir şey olmuş olsa bu oyuncağı görmek çok canımı yakardı” diye o saniye geçiyor düşünceler. Engel olamıyorum. Çok mutsuzum ve paylaşmak istedim :KK43:
Çok üzüldüm , Allah kimseye yaşatmasın. Anneye sabırlar diliyorum...O yüzden benimki 6 yaşına geldi hala gözümü üstünden ayırmam, balkon demirlerim ekstra yüksektir, cam balkonlarım genelde kapalıdır. sesi biraz çıkmasın hemen gider bakarım, uyandığı zaman mutlaka onunla uyanmaya çalışırım veya eşimi yönlendiririm. Biraz tedbirli bi çocuk oldu ben korumacı olduğum için ama pişman değilim. Tedbirden zarar geldiği görülmemiştir ama tedbirsizliğin yaktığı canların haddi hududu yok. En sıkı tedbirlerle bile her an herşey olabilir tabi, etkilenmeniz de çok normal ve sağlıklı bi tepki bence şu aşamada. Bi süre böyle devam edecek bu süreç, bi süre sonra kaygılarınız daha tolere edilebilir bi seviyeye gelir umarım. Kaygılarınız azalmaz da çoğalır günlük hayatınızı etkilerse o zaman daha farklı yöntemler devreye girebilir.
 
Simdiki bebekler bir ilginc zaten. Benimkini hastaneden getirdik. Daha 5 gunluk. Bizim yataga koydu rahmetli annem. Anne dikkat et kenara yakin doner duser dedim. Guldu bana kac cocuk buyutmus kadin, 5 gunluk bebek nasil donsun dedi. Ama resmen iki dk sonra bir baktik bacagini kaldirip yana dondu bizimki. Annem de sok oldu bu nasil bebek diye. O haliyle resmi var, gobek bagi duruyor ama bacagini yana atmis. Cocuk soz konusuysa hic olmaz yapmaz dememek lazim.
Aynen öyle, birkaç günlükken sürünerek köşe koltuğun bir ucundan diğerine gittiği video var, izletene kadar doktoru inanmadı.
Kafa zaten dimdik, hiç tutamama yaşamadı.
Yani eski bebeklerle alakaları yok, 6 aylık doğmuş gibiler ve aynı şekilde zeka da açık.
Daha neler geldi de başımıza, neyse.
Çocuk bu, hiçbir zaman yapmadı diye yapmayacağı anlamına gelmiyor.

Takıntı kaldı bende bir ortama, eve, restoran otele giriyorsam gözlerim sensör gibi tarıyor güvensiz ne varsa.
Sivri köşe, devrilebilecek pano, raf gibi süs grupları, kırılacak eşyalar, yer zemini ve aralıkları, sabit olmayan unsurlar derken beynimin içi çorba.
O alanların 2 metre yanına yanaştıklarında ‘oğluuum’ diye haykıran bir anneyim, diğer herkes ‘aa bir şey yapmıyor bırak bir sal aaa’ dese bile yapabilecek ve olabilecekleri görmek diken üstünde tutuyor beni.
Sağlıcakla ergenliklerine gelsek, en azından beden sağlığı sorumlulukları kısmı kendilerine geçse derin bir oh çekeceğim.
 
Her Anne endiselenir. Fakat cok ileri derece hastalikli dusunceler kimseye iyi gelmez. Normal bulmuyorum ben.

Ayrica farkli farkli olaylar anlatip birbirinizi iyice evhamlandirmaya gerek var mi?
Zaten hassas Anne dolu burasi
 
Rabbim sabır versin ailesine. Benimde ara ara aklıma geliyor bana bişey olsa kızım ne yapar. Ona bişey olsa ben ne yaparım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum saçmalama diyorum kendi kendime
 
X