Şu satırları yavrum, yatağımın yanında kövezde ağlamaya çalışırken yazıyorum.
Evet Doğum yaptım, suyum fazlaydı ve erken Doğum riskim vardı. Ben ise hiç olmazsa 38.haftaya kadar gelelim hayırlısıyla kafasındaydım. Ve geldik de şükür. Tam 38+1 oldu gece 4te birden suyum geldi. Doktorumuzu falan filan aradık gittik. Kasılmalar da başladı, Doğum olacak sancıyı çekiyorum ama yavrum ters durumda, kalp atışları da zayıf bu yüzden nstye bağlı duruyordum. Arada duşa giriyorum çıkıyorum. Yok başını çeviremiyor.
Doktorum akşama kadar bekleyelim sancı vermiyorum prensip olarak ki zaten sancın var diyor. Tek temennimiz dönmesi diyor.
Ebem dönmesi için çeşitli hareketler yaptırıyor falan filan, eşim destek veriyor çok uğraşıyoruz tam 15 saat boyunca ama yok artık yavrumun çok yorulduğunu ve sezeryan olmam gerektiğini söylüyor doktorum.
Benim için önemli olan bebeğimin sağlığı sonuçta. Kabul ediyoruz falan belden uyuşturma, ameliyat ekibi, doktor, ebe herkes harika. Neyse ilk işlemler tamamlandıktan sonra bebeğimi veriyorlar hemen göğsüme. Görseniz küçücük hemen de ağlıyor.
Ben ona kurban olurum, öyle güzel ki/ ama işte 2540 doğuyor. Suyum fazla olduğu için beslenememiş içerde.
Neyse şükür sağlıcakla alıyoruz, kalbinde bir sorun vardı diye çocuk kardiyoloji uzmanı profesör geliyor bakıyor eko vs yapılıyor, şükür kalbi her şeyi çok iyi Allah’ıma bin şükür. Kafası vs vs çok güzel. Hafif bir üfürüm var ama o da kontrol altında takipte olacağız 3 ayda bir.
Neyse sütüm minicik geliyor, iştahım yok. Bu sebeple yavrumun kan şekeri çok düşük. 1 gece boyunca mama vermemiz gerek diye ısrar ediyorlar, bir kaç çocuk doktoru geliyor hayır diyorum, sütümü sağıcam mama olmaz. Ama işte cehalet bu yaptığım. Neyse süt sağma maceram saçma sapan bir hal alınca mamayı kabul ediyorum. Mama alınca kan şekeri süper ama mama almayınca düşük.
Neyse hem bol emziriyorum hem mama ama süt gelmiyor. Bugün taze badem alıyorum ve sütüm fışkırarak geliyor Maşallah. Tabi böyle olunca kan şekeri de normale dönüyor şükür ama sarılık değeri fazla çıktığı için de ben de çok pimpirikli olduğum için yavrumu, odama kövez getirip koyuyorlar. İstediğim zaman çıkartıyorum. Öpüyorum kokluyorum. Yeni doğan hemşireler oğluma aşık, altını temizliyorlar, mamasını veriyorlar, gazını çıkartıyorlar, seviyorlar muhabbet edip gidiyorlar. Sürekli gelip takip ediyorlar.
Ebeler ayrı bir Boyut.
Bugün çok ağladım bu sebepten. Neden sarılık diye ne güzel evimize gidecektik falan diye. Ebeler yeni doğan hemşireleri hepsi geldi sarıldı, sakın ağlama çok etkileniyor, bu düzelecek onun iyiliği için diyorlar. Sadece zayıf doğdu ve suyu fazla olduğu için böyle ufak tefek sorunlar olabilir hiç korkma diyorlar. Ne zaman istersen bizi çağır kafanı dağıtırız diyorlar.
Allah razı olsun.
Ama ben çok korkuyorum. Yavrumu kucağıma aldığımda onun o elleri gözleri ah kurban olurum çok ağlıyorum. Önemli bir şey değil ben de biliyorum ama korkuyorum. Evlat ne başkaymış, ne tatlıymış/ evet çok bekledim, çok seviyorduk zaten ama 5 dakika bile uzak kalamıyoruz.
Ayağından kan aldıklarında ben de ağlıyorum.
Canımdan canmış meğer.
Çok duygusalım lohusalıktan mı bilmiyorum ama hep ağlıyorum/
Allah kimseyi evladıyla sınamasın diyorum. Şimdi yine ağlıyor. Eğer Kövezde olmasaydı mememe koyup sabaha kadar beraber uyuyorduk mışıl mışıl.
Dua edin lütfen. Ben onu çok seviyorum. Sabah artık sağlıcakla evimize gitmek istiyoruz.
Taze lohusa olarak içimi dökmek istedim.
Cevapları geç verirsem kusura bakmayın lütfen.