evet.
beş parmağın birbirinden farkı yokmuş.
et tırnaktan ayrılmazmış.
Annemle hiç bir zaman anne-kız ilişkisi kuramadım ben de.
Bir gün tartışırken
Hani 5 parmağın 5 i birdi? Dedim
Cevap olarak 5 parmağını yüzüme doğru göstererek
Bak bakalım birbirlerine benziyorlar mı? Dedi :)
En azından dürüst davrandı.
Biz hiç bir zaman kopma noktasına gelmedik.
Ben bir noktadan sonra hep alttan aldım.
Babam arayı biraz buldu.
Evlendim, uzak kalınca daha iyi bir ilişkimiz oldu.
Ama derdimi paylaşmam, kendimi anlatmam. Bana sorarsan annem beni pek tanımıyor da :)
Çok zor bir bebekmişim. İlk çocuk.
Beni büyüttüğü dönemde maddi olarakta zor bir donemden geçiyorlarmış.
Babaannemle oturmak zorunda kalmış ve sanırım istediği gibi bir olmadığımı düşünüyor.
Diğer kardeşlerimde kendi evinde, yanında yardımcısı, altında arabası vardı.
Ve ben hala benim bebekliğimdeki travmalarından ötürü bana kızgın olduğunu görüyorum.
Suçum var mı? Yok.
Ben ona bir şey yapmadım. Yanlış zamanda doğma kararı da bana ait değildi :)
Şimdi bu durumla barışık olabiliyorum ama çok çok çok zor bir çocuk ve ergendim.
Onun hırçınlığı bana yansıdı, ben hırçınlaştıkça her şey kötüye gitti.
Şimdi süt liman.
Aramızda al ver ilişkisi yok.
Özlüyoruz birbirimizi.
Geçen kötü günleri pek anmıyoruz. Anarsak büyük kavgalar :)
Ama kardeşlerimle hep iyiyiz.
Benim Herşeylerim.
Kardeşlerin en azından yanında olmalı.
Aksi durumda hayatın boyunca yaralı kalıyorsun...