Herkes bir şeyler yaşıyor..Peki büyük sınavınızla karşılaştınız mı? Ya da hepimizin başına gelir mi bu büyük sınav? Bugunlerde bunu düşünüyorum sürekli.. Birde merak ettiğim başka bir şey var yaşadıklarımız günahlarımızın sonucu mu yoksa Allah ın sevdiği kulu olduğumuz için mi yaşarız.. Bu arada benim sınavım sanırım bebeğimle 3 aydır yoğun bakımda ünitesinde. Çok fazla ağlayıp sızlanmak istemiyorum çünkü biliyorum ki bundan daha büyük sınavları olanlar var.. Allah zor durumda olanlara yardım etsın...
annemin 5 sene yatalak olması her şeyi anlaması ama konuşamaması, yemek yiyememesi, kıpırdayamaması, gözümün önünde eriyip gitmesi (bunun üstüne yok bence)
eşimle 3 sene boyunca iş bulma mücadelesi vermemiz (eşimin işsizliği) dönüm noktası diyemem ama bir bunalım dönemiydi.
yine eşimle evlenme sürecimizde çektiklerimiz (aile sorunları, ailelerin küslüğü, bana atılan gerçekten büyük iftiralar)
eltimin ikimiz de evlenmeden önce kocamdan ümidinin olması (daha nahif ifade edemedim, bak bu da mega bi sorundu)
yıllarca emek verdiğim kadrolu işimde kadromun haksız yere alınması ve sözleşmeli yapılıp işsizlik tehlikesiyle karşı karşıya kalmam. (hala şoku atlatamadım, Türkiye genelinde bir sorun benim gibi 15 bin kişi daha aynı şokta)
ama bunların ilki dışındakilerin kendimi kahretmeye değmeyecek şeyler olduğunu, tek önemli olanın SAĞLIK olduğunu annem ölünce anladım.
umarım bebeğin sağlığına kavuşur,
nedenini bilmiyorum ama dinlere inanmadığım için bence yaşananlar sadece hayat mücadelesi
bazıları şanslı bazıları değil
iyi mutlu gördüklerimizin de ne sorunları var içinde.
herkesin kendine göre büyük olan dertleri var
hep babamı seçti. Varsa yoksa kocasiydi. İşte beynim bir türlü bunu kabuk etmiyor maalesef. ..ve bence als nin nedeni de sinir & stres başka bir şey degil.
