Merhaba arkadaşlar...bu yazıyı yazarken bile şu anda 1.5 yaşındaki kızımı ayağımda sallıyorum ve 9 gün önce doğum yaptım...bizim tavuk çiftliğimiz var normalde kaynanamların alt katında evimiz olmasına rahmen evimize yarım saat uzaklıktaki çiftlikte kalıyordum...sırf eşim hergün gel git uğraşmasın yorulmasın diye...doğum sonrası ben yine çiftlikte kalmayı planlıyordum ama kaynanam onlarda kalmam için çok ısrar etti ...el alem ne der işte orda yalnız başına olmaz bana gülerler illakide bizde kalacaksın dedi..bende bari kendi evimde kalayım dedim ama olmaz senin evinde soba yok boşuna soba almayalim bizde kal dedi...kaynanamlarin evi dogal gazli....aslında benim annemde cok ısrar etti ama eşim annesine ayıp olur diye annemlerde kalmama izin vermedi...bende gönlü olsun diye kabul ettim...neyse normal doğum yaptım cok şükür 2. Doğumum daha kolay oldu ama ne kadarda kolay olsa dogum sonuçta ....yırtıklarım oldu ve tabiki dikişlerim...afedersiniz ama totomun üstüne zor oturuyordum ....bi gün hastahanede kaldım eve geldigimde kızımın hali perisandı onu öyle görünce ilk şoku yaşadım zaten altıda pişik olmuş ...bas bas bağırıyodu..hemen onu temizledim uyuttum...kaynanamın yanina yatirdim ..bu arada biz geldikten 5 dakka sonra kaynanam başım agırıyo dedi yattı ....bütün gece bebek uyumadı onunla uğraştım kaynanam duydu ama hiç bakmaya gelmedi...neyseki sabaha karşı bebek tam uyuduki kapı açıldı saat 6.30 kaynanam kızın seni istiyo dedi kızımı odaya attı gitti .....ŞOK oldum..oysaki uyanınca yat kızım dese geri uyuyacaktı...neyse ertesi gün oldu kahvaltıya oturduk ...çayı biten bardağı önüme koyuyo mecbur kalkıp dolduruyorum...zaten zor oturup kalkıyorum bide kızım mızmız yapıyo ....kucağımda onla dolaşıyorum...sonra bebek ağladı ben emzirmeye gittim geldigimde sofrayı kaldırmış bulaşıklar tezgahta duruyodu,kendiside gitmiş yatmış ...napayım mecbur bulaşıkları yıkadım...kızımın karnını doyurdum..bu arada evde kaynanam....kayınpederim...eşimin dedesi ...iki tanede kaynım var yani bırakın pijama giymeyi tülbentimi geriye bile bağlayamıyordum....her tuvalete çıkışım zaten işkence ...kızım kapıda ağlıyo kaynanam duymamazlıktan geliyo....yani kısaca ne kızımla ne bebekle nede benle ilgilenmedi...hep hasta hep başı ağırıyo diye yatıyo ...evin işini yemeği temizligi ben yapıyorum bide 2 çocukla uğraşıyorum sütüm daha tam gelmedi ....dogum yaptığıma bile sevinemiyorum....hep ağlayasım var...eşimin eve gelesine kaynanam izin vermiyo...boşuna mazot yakmasinmış ....3 gündür onuda görmedim...bi odanın içinde hapis gibiyim...evin hizmetcisi gibi hissediyorum kendimi..kimse bana acımıyo...annemler üzülmesin diye hiçbirsey diyemiyorum...desem biliyorum cok kızacak ama annem tansiyon hastası onu üzmek istemiyorum...ciftlige gitmek istedigimi söyledim kaç kere.... her defasında orası soguk hasta edersin cocukları diyo...ama geçen kış kızım hic hasta olmadı...ben iki yavrumada bakarım kendimede bakarım en azından eşim yanımda olur....evin içinde rahat olurum..bebegimi istedigim gibi emziririm istedigim saatte uyurum...ama burda onların yanında hep oturmak zorundayım sabahta erkenden kalkıp kahvaltı hazırlıyorum...cok yorgunum...bunalımdayim....eşimde sesini çıkaramıyo ...annesinin gönlü olsunmuş...ama nereye kadar böyle devam edecek ...ne yapayım bilmiyorum....
( Allah yardimciniz olsun esinizin aileaine de vicdan versin biraz. Popoda bi sivilce ciksa insan ustune otururken acidigini hissediyo rahatsiz oluyo yani cus gercekten esinize soyleyin ben burda hizmetci gibiyim diye esiniz arasin ya da sey desin gelsin karim burda yemegimi yapsin ac yatiyorum desin kaynananiz bu tip seylere ikna olur bi tipe benziyo cunku . ayrica esinize de kaynlarimin yaninda rahat olamiyorum diye israrla soyleyin evinize gidin:/
