kızıma ilk olarak annem bakıyordu iki gün sonra senesi olacak vefat edeli 1 sene oldu. Annem ölünce kayınvalidem bakmaya başladı o zaman daha ufaktı tabi 1 hafta içinde alışmıştı duruma. 1 ay sonra ben işsiz kaldım ve 8 ay kadar evdeydim kızımla. Şimdi yeni işe başlayınca yine babaanneye götürmeye başladık. Sever kızımı yedirme içirmede gözüm arkada kalmaz ama kızım hareketlidir oyun oynamak ister biraz yorulduğunu ve tablete yönlerdiğini farkediyorum. yaza doğru kreşe başlatmak istiyorum bu nedenle2,5 yaşındaki bi çocuk ağlamak dışında kendini ifade edebileceği bir yaştadır, hele ki kız çocuğu.
2ye kadar anlarım, yani bi tür iletişim biçimi derim.
Ama burda yarıştırılması gereken bi kaygı var.
Kayınvalideniz komşuların tepkisine odaklandığı kadar kızınıza da erişebiliyor mu?
Yani çocuk kendini güvende hissediyor mu?
Günlük rutini siz yokken nasıl?
kızıma ilk olarak annem bakıyordu iki gün sonra senesi olacak vefat edeli 1 sene oldu. Annem ölünce kayınvalidem bakmaya başladı o zaman daha ufaktı tabi 1 hafta içinde alışmıştı duruma. 1 ay sonra ben işsiz kaldım ve 8 ay kadar evdeydim kızımla. Şimdi yeni işe başlayınca yine babaanneye götürmeye başladık. Sever kızımı yedirme içirmede gözüm arkada kalmaz ama kızım hareketlidir oyun oynamak ister biraz yorulduğunu ve tablete yönlerdiğini farkediyorum. yaza doğru kreşe başlatmak istiyorum bu nedenle
nedense mesajınız gözümde bir damla yaşa sebep oldu. Çözümleriniz için gerçekten teşekkür ediyorum belkide stresten aklıma gelmeyen yöntemleri söylediniz çokta mantıklı. ilk çocuğum hala çok tecrübeliyim çocuk bakımı konusunda diyemem. hergün onunla berbaer yeni şeyler öğreniyorum bazende böyle tıkandığım oluyor. Bu gözle hiç bakmamıştım olaya çok sağolunAllah rahmet eylesin, başınız sağolsun, çok fazla şey atlatmışsınız.
Size bu kadar zorken o yavrucak da alıyor nasibini süreçten demi.
Allah kolaylasın.
Anladım, yani babannesiyle iletişimi iyi bu durumda.
Ama bi annenin yerini tutamaz tabi, oyuzden bi şansını deniyor kuzum, belki bi ümit gitmezsiniz diye :)
Ne tatlı bi mücadele sergiliyor aslında ama işte komşu olunca işin içinde, insan gerilir çok normal.
Çözüm:
1. Evde cazip gelen şeylerin sayısı arttırılabilir. Tam sizin çıkacağınız esnada onla meşguliyet başlarsa belki çok etkilenmez.
Ama yine de çocuğun terk edilmiş hissetmemesi için vedalaşmak şart.
Biliyorum çok zor, ama gerekirse her gece yatarken bunun telkinini verebilirsiniz.
Mesela bir masalın içine bunu yerleştirerek, ya da bi ninniye.
2. Evden çıkışı oyunlaştırabilirsiniz. O sizin anneniz olur ve siz evin genç kızı olarak çarşıya gidersiniz şakacıktan. Dönüşte de oyunu devam ettirirsiniz.
3. Gün içinde belli aralıklarla arayarak yanında hissetmesini sağlayabilirsiniz.
4.Ve bence en önemlisi kreşe başlatmak. Eğer imkân varsa hemen. Çünkü şuan tam sosyalleşme çağı, babanne buna iyi bir alternatif değil :)
Kısacası sorunun kökeni neyse ona yönelik bi çözüm seçebilirsiniz. Sıkılmak, yalnız hissetmek, ihmale uğramak, güvensizlik... Hepsi neden olabilir. Nedene göre çözüm bulmalı.
:)Konu sahibi senin gibi komşum olsun be
İnanın bende bu konuda şaşkınım hiç fikrim yok demekki bizim bildiğimiz gibi değilmiş. duyunca çok şaşırmıştımçocuk bu ne yapabilirsiniz ki. apartman düzeni de bir garipmiş mutfağın altına yatak odası mı olur. bir düzen içinde olmaz mı genelde apartmanlar ya
Mantıklı deneyeceğim teşekkür ederimSiz uyandiginizda kizinizi da uyandirin sona birakmayin bence.. Birden uyandirip, daha kendine gelmeden giydirmeye calisiyorsaniz sinirlenip aglayabilir.
Tamamen kendine gelmis olursa belki huysuzluk yapmaz.
Kendine geldikten sonra hala giydirirken agliyorsa kalin bir battaniyeye sarip kucaklayabilirsiniz. Esyalarini yaniniza alip babannesinde uzerini ve altini degistirebilirsiniz.
Komsular da kendilerince hakli.
Benim de kızım ikibucuk yasiinda ve iki hafta önce bizde şikayet aldık komşu aradı söyledi eşime gerçektende çok ses vardı evde çocuğum koşuyordu eşimde özür diledi hatta adam ben şu anda sizi aşağıdan duyuyorum dedi. Yani telefon konuşmasınıHanımlar herkese çok güzel bir hafta diliyorum. Şu an oturduğumuz eve 1 sene önce taşındık. 1 kızım var 2,5 yaşında. Kendim 8 ay kadar evdeydim. bundan 2 ay önce yeni bir işe başladım ve kızımı da her sabah babaannesine bırakmaya başladık. Fakat kızım sabahları çok huysuzluk yapıyor. uyanmadan kucağıma alıp sarıp arabaya kadar götürsem yok olmuyor uykusu çok hafiftir. Biz hazırlanırken uyanmış oluyor çoğu zaman ve evden çıkmak tam bir eziyet. Geçenlerde hava çok soğuk olduğu için kayınvalidem bize gelmişti. ben evden çıkarken de kapıdan anne diye bağırmaya başladı. kaçarak gitmek istemiyorum öpüp koklamak istiyorum kızımı çünkü o da öyle istiyor. öper beni seslenir bi daha öper ben işe giderken babasına da öyledir. Neyse yine aynı sahne yaşandı sessiz olalım kızım bak herkes uyuyordur daha anlatmaya çalışıyorum anlıyor da biliyor musunuz ama sessiz olmayı öğretemiyorum kızıma .Çocuk bu diyip işin içinden çıkmakta istemiyorum ama çocuk işte anne anne diye bağırmaya başladı. neyse bindim asansöre . Akşam eve geldim. Kayınvalidem sen gittikten sonra aşağıdan beri bağırdı dedi. Sabah sabah ne bu gürültü deyip kapıyı vurmuşlar. Bu arada saat 09:30 civarı çıkmıştım evden. Daha sonra biz kayınvalidemi bırakmak için hep beraber çıktık evden. Canımda sıkıldı bi yandan hava alalım dedik. yan komşum ile karşılaştık. Selamlaştık. kızımdan bahsederek İremde bizi her sabah uyandıyor dedi güldü. Aa öylemi dedim. evet büyük kızımın sabah dersi oluyor uykusunu alamadan kalkıyor gibi şeyler söyledi ama Allah var yukarda tatlı dille söyledi kadın. Kusura bakmayın dedim . Ama işte çocuk vs diye konuştuk öyle. Her sabah kızımı giydirmek bir ölüm. Mont bile giydirirken çok uğraşıyoruz o esnada bazen ağladığı oluyor. bir şekilde ikna ediyoruz zorla yaptırmak mümkün değil o zaman daha çok ağlar bağırır biliyorum. şaklabanlık yapıyoruz anlayacağınız.
evde koşmak istiyor makul saatler değilse dikkatini başka şeye çekerim. Hoplamak zıplamak ister yer yatağını çıkarırım. Bisiklet istedi dedesi aldı olmaz babacım bu dedik kaldırdık gittik ilk araba gibi bir şey aldık yaşına uygun olmamasına rağmen o ses çıkarmaz diye baktık olmuyor onuda kaldırık. Pandemi var çocuklar evde biz anneler babalar şaşırdık ne yapacağımızı ama komşularım beni inanın daha çok yoruyor.
akşam 9 da uyuyup sabahta 7 buçukta kalkmış olur ortalama. bu haftasonu içinde geçerlidir. ve ben gürültü olmasın diye her cumartesi pazar salonda oyalarım çocuğu çünkü mutfağımızın altı komşunun yatak odası. Bununla ilgilide yeni taşındığımız zamanalar bir olay olmuştu. Erken kalkan bir aileyiz 8 de kahvaltı yapmak istiyoruz bende uyumak isterdim belki ama kızım kalkmış oluyor aç oluyor eşimde öyle o kalkınca kalkar erkenden yapardık mutfakta ailecek. çok gürültü yapıyormuşuz komşum kapıma bir ikramlıkla gelerek söylemişti bunu yeni taşındığımızda. o zamanda size yazdığım gibi anlattım ve kusura bakmayın dikkat edicez dedim. şimdide 9 10 na kadar kızımı oyalamaya başladım. Artık evde şöyle bir şey olmaya başladı aman kızım ses etme aman kızım koşma. saklambaç oynamak istiyor çocuk koşar şimdi diye aman olmaz kızım gel başka şey yapalım diye diye çocuğumuzla güzel vakit geçiremez olduk. bizimle oynamayı seviyor babasıyla sakalaşmaya bayılıyor ama hep huzursuz evin içinde aman rahatsız olmasınlar diye.
Bana bir akıl vermenizi rica edeceğim haklı haksız aramıyorum ama ben artık biri daha laf ederse bu kadar sakin kalamıcam gibi hissediyorum. Taşınmayı bile düşündüm. bundan sonrası için ne yapmalı kapıya gelen olursa ne demeli sizce. Bütün günde evde değiliz be kardeşim ne istiyorsunuz bizden diye başlıcam söylenmeye galiba. Bu konuyu fazlaca kafama taktım.
Emin olun kendimi haklı görerek sadece açmadım konuyu zaten onları hak vermesem saygı çercevesinde yanıt verip özürler dilemezdim. acaba biraz daha hoşgörü haketmedim mi düşüncesi oldu. Çünkü kızımı uyandırsınız diyen komşum rahatsız olmasın diye yatak odamı kullanmayan insandım ben (yan komşu ilede yatak odalarımız dip dibe kızım benimle uyurdu ama hasta olduğu bir dönemde uykuda sorun yaşadık ve uymak istemeyip huysuz olurdu gürültü etmesin diye salona geçerdik kızımla)Benim de bir önceki evimde alt katımızdaki bebek sürekli ağlardı. Hiç sorun etmedik. Sadece acaba bebek hasta mı diye endişe ederdik. Annesi de her fırsatta mahcubiyetini dile getirirdi sağolsun.
Ama düşünüyorum benim de çocuğum olsaydı ve gürültüden uyuyamasaydı mutsuz olabilirdim. Yine örneğin çok yoğun geçen iş günlerinin akşamı ve gecesinde oturup tez yazdığım bir dönem vardı. Geç saatte yatağa girdiğimde uyuyabilmek benim için çok önemliydi. Çünkü sabah erkenden kalkıp işe gittiğimde odaklanabilmeliydim. Komşunun gürültüsünden uyuyamadığım bir gece sinir krizi geçirecektim.
Demek istiyorum ki komşularınız sizi anlamalı evet, ama sizin de onları anlamanız lazım.
nedense mesajınız gözümde bir damla yaşa sebep oldu. Çözümleriniz için gerçekten teşekkür ediyorum belkide stresten aklıma gelmeyen yöntemleri söylediniz çokta mantıklı. ilk çocuğum hala çok tecrübeliyim çocuk bakımı konusunda diyemem. hergün onunla berbaer yeni şeyler öğreniyorum bazende böyle tıkandığım oluyor. Bu gözle hiç bakmamıştım olaya çok sağolun
elbette sevgilerNe demek
Faydası olduysa çok mutlu olurum.
Aynı günlerden geçtim.
Benim kızım da 4 yaşında.
Ve çok önemli çocukların 0-6 yaşı, biliyosunuz.
İnşallah kaygısı tamamen sona erer.
Huzurla ayrılır kavuşursunuz.
Sevgiler, yerime sarılın ona
Yani çocuk evde bağırsa çağırsa keyfi bir şekilde,oyuncaklarinı atsa sabahın köründe hak vereceğim ama 9.30 erken bir saat değil. Sizde çaba gösteriyorsunuz belli ki,erken saatte mutfağa gidip kahvalti hazırlamayıp bekliyorsunuz ki biraz geç olsun. Mutfağın orda olması sizin suçunuz degil ki. Ne yapabilirsiniz ben anlamıyorum. Gece de acıkıp birşeyler hazirlayabilmeli insan mutfağına girip. Buna bile laf edilecek kadar sessiz bir apartman mı oturduğunuz? Kimsenin supürme sesini de mi duymuyorsunuz olur olmaz saatlerde? Yada camaşır makinesi de mi çalıştırmıyorlar akşam saatlerinde ?kızımın bizden ayrılmaya alışmama durumu yok. evden çıkmak istemiyor alltını aldırmıyor mont giymek istemiyor. Her uykudan uyandığınnda dokunmayız biz ona zorla uyandıysa huysuz olur çünkü. .alıp götürmek mecburiyetindeyim. Hadi altını almadım peki montta mı giydirmiyim çocuğa. Ben komşum haksız vs zaten demiyorum ki elimden gelenin fazlasını yaptığıma inanıyorum ama kabul görmüyor