kızıma ilk olarak annem bakıyordu iki gün sonra senesi olacak vefat edeli 1 sene oldu. Annem ölünce kayınvalidem bakmaya başladı o zaman daha ufaktı tabi 1 hafta içinde alışmıştı duruma. 1 ay sonra ben işsiz kaldım ve 8 ay kadar evdeydim kızımla. Şimdi yeni işe başlayınca yine babaanneye götürmeye başladık. Sever kızımı yedirme içirmede gözüm arkada kalmaz ama kızım hareketlidir oyun oynamak ister biraz yorulduğunu ve tablete yönlerdiğini farkediyorum. yaza doğru kreşe başlatmak istiyorum bu nedenle
Allah rahmet eylesin, başınız sağolsun, çok fazla şey atlatmışsınız.
Size bu kadar zorken o yavrucak da alıyor nasibini süreçten demi.
Allah kolaylasın.
Anladım, yani babannesiyle iletişimi iyi bu durumda.
Ama bi annenin yerini tutamaz tabi, oyuzden bi şansını deniyor kuzum, belki bi ümit gitmezsiniz diye :)
Ne tatlı bi mücadele sergiliyor aslında ama işte komşu olunca işin içinde, insan gerilir çok normal.
Çözüm:
1. Evde cazip gelen şeylerin sayısı arttırılabilir. Tam sizin çıkacağınız esnada onla meşguliyet başlarsa belki çok etkilenmez.
Ama yine de çocuğun terk edilmiş hissetmemesi için vedalaşmak şart.
Biliyorum çok zor, ama gerekirse her gece yatarken bunun telkinini verebilirsiniz.
Mesela bir masalın içine bunu yerleştirerek, ya da bi ninniye.
2. Evden çıkışı oyunlaştırabilirsiniz. O sizin anneniz olur ve siz evin genç kızı olarak çarşıya gidersiniz şakacıktan. Dönüşte de oyunu devam ettirirsiniz.
3. Gün içinde belli aralıklarla arayarak yanında hissetmesini sağlayabilirsiniz.
4.Ve bence en önemlisi kreşe başlatmak. Eğer imkân varsa hemen. Çünkü şuan tam sosyalleşme çağı, babanne buna iyi bir alternatif değil :)
Kısacası sorunun kökeni neyse ona yönelik bi çözüm seçebilirsiniz. Sıkılmak, yalnız hissetmek, ihmale uğramak, güvensizlik... Hepsi neden olabilir. Nedene göre çözüm bulmalı.