Bana Annenizi anlatın...

yaa kizlar bilmiyorumki bu konuyu nerden buldunuz....o kadar duygulandimki gözyaslarina boguldum....bende anneyim ama annelik cok sabir fedakarlik isteyen bir meslek...meslek diyorum evet cunku ögrenilmesi gereken birsey....annelik zormus....analarimizin hakkini ödeyemeyiz....

Annem..Nasıl anlatsam bilmiyorum. Annem ve babam ben 11 kardeşimde 6 yaşındayken ayrıldılar. Annem 35 yaşındaydı ne çalışmıştı ne kenarında birikimi vardı. Dayım bizimle yaşıyordu ve onunla kaldık ama o da evlendi biz başka eve çıktık iki çocukla İstanbul gibi bir yerde bzi yetiştirmeye çalıştı. İş bulamadı, bizimle aç kaldı, çok ağladı çok yıprandı. Çok tepki aldı aileden dayımlar hep memlekete gelmesini söylediler onlara göre ne işi vardı dul kadının tek başına oralarda. Ama dedem durdurdu. Annem de bilirdi baba evine gitmesini rahatta ederdi ama biz varız ve asla yengemle anlaşamazdı kendi çocuklarından üstün görse git öte dese katil olurdu annem ayrıca orda geleceğimizde olmazdı. Hep bizi düşündü iş bulamadı kötü teklifler aldı ama sonunda iş buldu çalıştı bizi yetiştirdi babam hiçbir şeyle ilgilenmezdi bir şey istesek tama der öbür gün teli kapatırdı. Ama biz hiç yılmadık annem çok çaresiz zamanlarında bizi babama vermek istedi ama biz istemedik hep birbirimize destek olduk. Öyle böyle büyüdük ben liseyi bitirdim annemin çalıştığı yerde işe girdim kardeşim okudu ortaokuldan sonra gitmedi iş buldu. Tabii ki annemin bazı sevmediğim huyları vardı hiçbir yere göndermezdi iş arkadaşının kızıyla gönderirdi bazen. Sürekli gözü üzerimdeydi evden işe, işten eve giderdim az kaza bir yere oturup geç geleyim kavga çıkardı. Korkardık annemden bazen hapisim ben bu evde derdim işyerinde kızdığı zaman bize gelir kızardı ama ben hiç saygısızlık yapmazdım. Sonra biri çıktı karşıma başka şehirden anneme açtım tabi çok şaşırdı evlenebileceğim aklına bile gelmezdi en büyük desteğiydim aslında ben çocuk olmadan büyümüş, doğurmadan anne olmuştum ben anneme küçücük aklımla akıl verendim her şeyiydim aslında. Mutluluğumu istediği için hayır demedi vardm geldim. Ama o zaman anladım ne severmiş annem beni diye. 2 gün aramasam deli oluyor. Gittiğimde her an yanımda olamıyor çalışıyor ama her anını benle geçirmek istiyor. Kardeşim askere gitti bitirdi geldi çalışıyor eşim çok iyi çok şükür yaşadığım onca şeyin ödülü gibi. Anneme de yardımları oluyor. Ben üniversite okuyorum bir senem kaldı açıköğretim ve bitecek. Hepsi annemin sayesinde onun fedakarlığı ve kendini feda etmesi. Feda etmesi diyorum çünkü annemin bunca senenin yorgunluğu şimdi çıkıyor kalbine stent takıldı, sağ gözü az görüyor, kireçlenmesi var ondan çok daha büyük olanlardan bile büyük gösterir yaşı ve bizim için yaşamadı hayatı. Ama babam doğum günümüzü bile bilmez, örgünün kazanmam rağmen parasızlıktan gidemedim o yanımda olsaydı gidebilirdim ama o lise bile fazla diyen bir adam. Kaça gittiğimizi bile hiçbir zaman bilmedi. Şimdi huzurevinde ve umrumda bile değil düğünüme bile çağırmadım. Benim annem benim şu anda var olma sebebim ayaklarımın üstünde durma nedenim modelim. O kızdığım şeyleri bile iyi ki yapmış ki kötü hiçbir işe bulaşmamışım aklı başında olmuşum iyi ki kısıtlamış beni. Bana gibi anne olmuş. Allah razı olsun ondan meleğim her şeyim…

evlenmeden önce her anne kız gibi tartışmalarımız epeyce olmuştur şuan evliyim belki yeni evliliğinde getirdikleriyle 1000 km uzağında olduğum annemi çok özlüyorum.Hele türlü entrikalarla kendinden başkasını düşünmeyen sözde bize annelik yapan kayınvalideme zorlada olsa mecburen anne demek canımı çok acıtıyo...hatta abartı diyebilirsiniz ama bazı geceler gözlerimi kapatıp onun yanında uzandığımı düşünüyorum o uyurken okşuyorum yüzünü ellerini..öpüyorum ondan uzakta kaldıkça değerini hergün biraz daha anlıyorum aylardır göremiyorum onu şimdi bütün dualarım ona daha yakın olmak için onunla biraz daha zaman geçirebilmek için...zaten kısacık bir ömür onu daha kaç kez görebilcemki zamanla ne değişir farklımı düşünürüm bilmiyorum ama çok zorlanıyorum....Annem kurban olurum senin bi kızım deyişine seni çok seviyorum

canım annem!
evlenmeden önce şiddetli tartışmalarımız olmuştur.
okul zamanında özellikle de eşimle tanıştığımız zamanlarda.
aramızda 15 dakikalık yürüme yolu var.ama evlenince annemin değerini çok anladım.
keşkelerim çok anneciğimin üzerinde.
annem her zaman der ki kızım anne olduğun zaman beni daha iyi anlarsın!
annem çok merhametli evlatları için canını feda edecek kadar içtenlikle sever.
kaynanamı gördükten sonra da annemin değerini kat be kat anladım.
hasta olsam geceler boyunca başımdan ayrılmayan,ben üzülsem o 10 kat üzülen bi insan.
bize kıyamayan bize hizmet etmesini seven çok fedakar bir kadın.
eve giderim ardımdan dört döner.sadece bana değil abime ve kardeşime karşı da.
son gördüğümde başı çok ağrıyordu.23 yaşındayım ve ilk defa kızım yemek yap dedi bana!
canım annem.hakkını nasıl öderim bilmiyorum.bayramlarda kızım sen gez,gelenlerle ben ilgilenirim,işleri yaparım derdi.el bebek gül bebek büyüttü bizi.
Allah binlerce kez razı olsun ANAM dan.
seni çok seviyorum canım annem.Allah başımızdan eksik etmesin.

Seni üzdüysem affet annem beni
Seni çok seviyorum hemde çok

ANNEM canım annem. bekarken hiç anlaşamazdık:) diktatör derdim hep. bişeye hayır dedimi o hayırdır. asla evet dedirtemezsiniz. erkek arkadaşa karşı, erkekten arkadaşmı olurmuş derdi hep hala da aynı düşüncede :) evlatlarına düşkün, kocasına ilk günkü kadar sadık ve saygılı, benim hiç olmadığım ve de olamıyacağım kadar sabırlı.

annem ne dese haklıymış. benimde 4 yaşında bir kızım var ve ben şimdiden okula gideceği zamanı düşünüp endişeleniyorum. annem hep derdi sana güveniyorum ama ortalık çok kötü die. bende şimdi daha bir bozuk ve dejenere olmuş dünyadan korkuyorum. annem ne dese doğru söylemiş. onu çok özledim. şimdi gurbetteyim. onun yanımda olmasını o kadar isterdim ki. ( benim saf temiz nur melek annem ayy gözlerim doldu ya çokkkk seviyorum onu çok. Allah'ım ömür versin ona.


ANNEM HAKLIYMIŞ.
Annem derdi ki: “Terli terli su içme ”
İçten içe kızardım ona
Oyunun en tatlı yeri...nde
Bu müdahale de niye?
Hastalanınca anlardım ki!
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Sakın geç kalma”
Meraklanırmış sonra
İçten içe hayıflanırdım ona
Gidenin dönmesini beklerken anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Odanı dağıtma”
İçten içe karşı gelirdim ona
Toparlamayı erteleyip dururken
Hayatımı dağıttığım anlarımda anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Öfkende fakir ol, sevginde zengin”
İçten içe önemsemezdim bakışlarımla
Kırdığım kalpleri telafi edemediğimde anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Tek kişilik yaşama”
Diğer türlüsü bencillik olur
Sevilmezmişim sonra
İçten içe güler geçerdim bu kelâma
Yalnızlık ağır gelmeye başlayınca anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Doğal ol, yapmacık olma”
İçten içe burun kıvırırdım ona
Ezberlediğim yaşam biçiminin tatsızlığını fark edip
Rollerimi karıştırmaya başlayınca anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Gençliğinin kıymetini bil, geri gelmez bir daha”
İçten içe sitemkâr davranırdım ona
Yüzümdeki çizgiler
Saçımdaki beyazlar zafer kazandıkça anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Bir dilek tut, gerçek olana kadar çabala”
İçten içe söylemesi kolay, yapması zor derdim ona
Hayatımı sorgulamaya başlayıp
Sürekli yapamadıklarım aklıma geldiğinde anladım ki !
Annem haklıymış

Annem derdi ki: “Bu sözlerimi kullan, yabana atma”
Şimdi…
İçten içe teşekkür ediyorum ona
Çünkü…
Ben de bir anneyim
Bana miras kalan bu cümleleri sarf ederken bileceğim ki !
Ben haklıyım..

02-01-2002 Annem gideli ne çok olmuş.
Nur içinde yat annem. O kadar çok şey var ki onu anlatacak, buraya sığmaz yarım kalır.

Benim annem 23 yaşında babamı kaybetmiş ve bir daha evlenmemiş.tek evladıyım.O kesinlikle bir melek.Tüm hayatını bana ,çocuklarıma ve eşime adamış durumda.O bizim canımız.

içimde bir yara.Herşeyi azarlayarak söylemesi.Herşeye kızması.En zor anımda yanımda olmaması yalnız kalmam.Çocukluğuma yazık olmuş diyorum şimdi.Bana yazık olmuş.Ne yazık bir ömre saçın okşanmadan ,öpülmeden,teselli edilmeden,sığınacak yumuşak bir kucağın olmadan.Babam vardı evet ama babanın sevgisi anne sevgisizliğini bastıramıyor.Hep bir tarafı eksik kalıyor insanın.Aramak hal hatır sormak bile istemiyorum.Ona bile ters verecek bir cevap buluyor.Ne tuhaf okuduğum güzel cümleleri annem için yazamamak.Hissedememek.Biri canını acıttığında haketmişsin gibi hissetmek.Zaten annen bile çekinmiyor üzmekten diye düşünmek.Cennet anaların ayağı altındaymış.hepsinin mi acaba?Hepsinin mi hakkı ödenmez?Çocukların hiç hakkı yok mu bu dünya da.Tüm sevgimi çocuğuma veriyorum onun ömrü heba olmasın istiyorum.

haytımda kaybetmekten en çok korktuğum tek varlık diyebilirim...çocuğu yok henüz evlat sevgisini tatadım henüz ama şu an annem çok başka...allh önü başımdan hiç eksik etmesin...her anımda aynımda acımda sevincimde benim ellerimi tutan meleğimi allahım hep korusun kollasın

canımdan daha öte canımı istese bi an bile dşünmem onun yolunda ölürüm ben.25 yaşındayım birgün kırılmadım canım anneme.Allahım bana onun acısını göstermesin.ömrüm oldukça yanımda olsun o bana yeter.hayatta ki her anımda hep sevgiyle baktı bana az derin nefes alsam bişeyin mi var kurbanolduğum der hemen.yzüm asılsa benden beter üzülür bu yaşımda hasta olsam sabaha kadar başımda bekler bi an uyumadan o benim bu hayattaki en kıymetlim.

ben = annem .. sanırım insan kendini anlatamaz...

Allah hiçkimseyi anacığından ayırmasın

...çooooook ilginç bir kadındı.anlatılmaz,yaşanır tarzından.

az önce babam için yazdığım güzel şeyleri keşke annem için de yazabilseydim çocukluğumda çok dayak yedim annemden, Annem; "unutamadınız 30 sene evvelini her anne döver" der, oysa bilirim benim arkadaşlarım da çok dayak yedi ama bugün anneleri ile bunu konuştuklarında anneleri hep pişman, hatta gözleri dolu... dayaklarını geçtim onları unuttum ama beddualarını unutamam ne beddular, üniversiteyi şehirdışında okudum ben, o zaman bile kavga ettiğimizde "kamyonların altında kal" derdi aklım almıyor bir anne kızı yola çıkıyor nasıl böyle diyebilir... bunlar aklımdan çıkmıyor ne yazık ki, hatta şimdi bile içim acıdı yine en kötüsü de bir o kadar zıttı melek gibi bir babam vardır ben annemden dolayı ona bile doyamıyorum... şimdilerde artık pek sorunumuz yok anlık tartışmalar ama geçmişten kalan bitiremediğim öfkem...yine de Allah başımızdan eksik etmesin annemi, onun canı yanınca yine içimden giderr dayanamaaammmmmm....

anneciğim kanserin pençesinde çabucak bu hayattan göçüp gidiveren gül kokan yumuşacık yanaklı pufidik elli 36 bnumara ayaklı minik bir kadındı...sporu sanatı ekonomiyi eğlenceyi giyinmeyi evini yerini bilen donanımlı ender kişiliklerdendi gençkızlığında ata binmiş olgunlaşma enstitüsünde okumuş.defilelere çıkmış mutlu bir evililği varken en değerli varlığını babacığımı yitirdikten sonrada hayata sadce çocukları için tutunmuş biriydi..
onu yaptıklarını çok özlüyorum birlikte kurduğumuz hayallerin hiçbirini gerçekleştirememenin acısını yanlızlığı kimsesizliği hersaniye yaşıyorum şimdi kendi yok ondan kalan birkaç parça eşyası geriye kalan hatıra ...
torunu olacaktı ona bakacaktı gelinliğimle beni uğurlayacak damadına gelince sevdiğimiz şeyleri yapacaktı...şimdi kondurup mezarına bile gitmeye kıyamıyorum...zaten mezarı yapıldıktan sonra ilk gördüğümde kendi gibi minicik ne kibar olmuş deyip gözyaşlarına boğulmuştum..

yağmurum du ,
kirlendiğim de beni yıkayan ..

Benim en temiz halim di annem ..
Beni tamamlayan , tanımlayan dı ..

Nedensizce sevmenin anlamı gibiydi ..
Nedensizce sevdi , sabır etti ..
Bana sevmenin gücünü gösteren di

Cümlelerim hep di ' ile bittiyor .. her bitiş ömrümden ömür alıyor ..
Oysa ben annelerin hiç ölmüyceğini falan sanırdım .. Anne ya , sanki süper kahraman gibi
Benim süper kahramanım artık yok ..

Bütün cümlelerim di eki almaya mahkum kaldı ..