Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
yazdığınız herşeyi noktası virgülüne kadar okuyorum. o muhteşem anne tasvirlerini okuyunca oyle mutlu oluyorum ki... demek ki diyorum melek anneler de var, yavrularının arkasında duran, derdiyle dertlenen fedakar anneler de var... benim annem biz çocukken bi şarkı soylerdi devamlı "gidiyorum donemem artık, yavrularımı goremem artık"... ben de geceleri hep ağlardım annem bizi bırakıp gidecek diye. sonra bir gün bırakıp gitti gerçekten. babam annemin yanına annaneme götürdü kuzumla(kardeşim) beni.. annem yuzumuze bile bakmadı sanki boşanma sebepleri bizdik... odada anneme arkamı döndüm. hungur hungur ağlıyordum. sesim çıkmasın annem duymasın diye nefesimi tutuyordum. yüzüm sırılsklamdı. annem kucağına almadı, gözyaşımı silmedi. 9-10 yaşlarındaydım. ne suçum olabilirdi ki... annanem tuttu elimden yuzumu yıkayıp burnumu sildi. ben hüngür hüngür ağlıyodum.
bazen kahkahayla güldüğümde kendimi kotu hıssediyorum, eşim ne güzel guluyosun diyo şaşırıyorum. benim gülüşüme mutlu olan biri var.. oysa annemden bu lafı hiç duymadım. kızardı annem çok güldugumuzde. burnunuza şeytan mı bilmem ne yaptı derdi. anlatacak o kadar cok sey var ki annemle ilgili. arasıra eşime ağlaya ağlaya anlatıyorum. o da bana sarılıp öpüyor. eşim benim annem babam herşeyim oldu. iyi ki o var...