Akıllı uslu erkek çocuk benim çocuğum
eşine okut. Tepelerde gezmez, 2 yaşında bi tane oyuncak kırmadı, uyku düzeni çok iyi, yemesi sorunsuz, uyumlu, hırçın değil aksine çok naif, güleryüzlü ve şimdiye kadar aklı erdiğinden beri bana bile 1 kere vurmuşluğu yok sinirlendi diye. Çok garanticidir o yüzden ciddi düşmeleri nerdeyse hiç yok. Hiç yorucu bi çocuk değil maşallah diyelim yine de
çocuk büyütmek ekip işidir benimde bunlara rağmen zorlandığım tuvalete gidemediğim zamanlar oldu. Şimdi aklı eriyor biraz sıkıntı yaşadığında eşim alt katta alıyor yanına yarım saat bile olsa bana alan tanıyor. Ya da bakıyor çocuğa evde. Hiç değilse duşa giriyorum. Yani demem o ki tam tersi zor bi çocuk olsa bile en kötü senaryoda iş durumuna bi süre ara verirsin. Yani herkesin etrafında bi büyüğü yok sonuçta bi yerlerde birileri mecburen dünyanın en zor çocuğuna tek başına bakıyor. Sağlıklıysa hastalığı yoksa gerisi mutlaka çözülür. Beklentiniz ne kadar düşük, ne kadar zor bi çocuk beklerseniz o kadar aaa bu muymuş ya dersiniz. Bence yani. Tersini düşünen destek önemli diyen biri elbet çıkar. Eminim desteğe ihtiyaç duyulacak zaman gelir ama kreş, bakıcılar bunun için var
ama bunlar zaten her çocukta oluyor, kolik bile olsa en zorlayıcı süreç genelde onların olur o kadar yaygın ki. Ne biliyim uykusuzluğa tahammülüm yoktu evi toplamak yemek yapmak hiç birini önemsemedim çocuğumla uyudum. Eşimde bi gün gık demedi işten gelip oturmadan işi gücü halletti yemeği de dışarıdan yedik. Bence en önemli etken sakin kalabilmek. Eğer tahammül seviyeniz yüksekse soğukkanlı biriyseniz her şey çok kolay oluyor. He panik biriyseniz evet bi tık daha yorucu olabilir. Gönlünüzü ferah tutun Sırf bebek bakmak zor diye şehir değiştirelim fikriyle gelen eşinize kanmayın diye anlatıyorum. Bu bi sebep değil taşınmaya 
