Lütfen terapi alın,aslında böyle yaparak en çok zararı yine kendinize yapıyorsunuz.Zor biliyorum ama şu hayatta sizi kimse sevmesede siz kendinizi sevin, en değerli sizsiniz varlığınız ruhunuz kalbiniz herşeyiyle bir butunsunuz.Bu psikolojiyle evlilik yapamaz,çocuk yetistiremezsiniz.çok haklısınız ve evet çok ağır. tam bir korkak gibiyim yapmam gereken şeyi yapmıyorum. hala ondan medet bekliyorum. normalde asla böyle birisi değilimdir başka insanlarla ilişkim böyle değildir. ama babamla ilişkim böyle. hala ona muhtaç gibiyim. istiyorum ki bana kızım desin beni tebrik etsin benimle gurur duysun. yanımda olsun. düğünümde dans edelim. çocuğum olunca benimle mutlu olsun. nişanlımla bir sofrada otursun. yok. o kadar üzülüyorum ki. kendime çok kızıyorum. o küçük kız 26 yaşında hala küçük kız ben maalesef ki sevmiyorum sevemiyoruum ona hala eziyet ediyorum. inandırıcı gelmiyor olabilir ama cidden ben bunları unutmuştum. lisede hiç aklıma gelmiyordu. babamın kötü olduğunu görmüyordum. şimdi düşündükçe yüreğim ağrıyor çok kötü ezik hissediyorum özgüvenim kırılıyor tir tir titriyorum. ama eksiden böyle değildi. bu eve yeniden girene kadar böyle değildi ya. kayınpederimle ilişki kurana kadar böyle değildi. şimdi her şey çok üzüyor. terapi alacağım kafaya koydum
zaten çok yeni bir durum babA olayı diğeri hep vardı. doktor araştırıyorum artık kaçmak istemiyorum travmaları geriye attıkça birikiyor herhalde. ve normalde dediğim gibi böyle karamsar biri asla değilim yani beni tanıyan herkes benim için azıcık cadı neşeli biri der hep. sürekli Gülen biriyim kin vs kimseye tutmam babam harici. girdiğim her ortamda bu zamana kadar sevilmişimdir de. ama içime bakınca tam bir muamma asla memnun olmayan bir babamın kopyası iç ses... umarım şifa bulurum. terapi almayı kötü Bir şey sanan gerizekalı beyinsiz insan dolu ortalık tabii. ama araştırırken gördüm doktorlar hep terapiye başvuranların bilinçli olduğunu öz farkındalığının olduğunu asıl sıkıntı olanın diğer taraf olduğunu söylemişler.Lütfen terapi alın,aslında böyle yaparak en çok zararı yine kendinize yapıyorsunuz.Zor biliyorum ama şu hayatta sizi kimse sevmesede siz kendinizi sevin, en değerli sizsiniz varlığınız ruhunuz kalbiniz herşeyiyle bir butunsunuz.Bu psikolojiyle evlilik yapamaz,çocuk yetistiremezsiniz.
Hemen ama hemen bu durumdan çıkmaya bakın .......
En azından nişanlın iyi diyeceğim ama baba önemli bir figür tabiki İnşallah oda sana davranışından ötürü pişman olur.Arkadaşlar herkese merhaba. Yine konu açtım. Nasıl başlasam bilmiyorum çok uzun olacak. Pek yazıma dikkat etmiyorum noktalama vs beklemeyin. 26 yaşına yeni girdim ama nasıl anlatsam sanki 16 yaşındayım. aşırı aşırı derecede depresif bir haldeyim. sanki yeniden ergenliğe girmiş gibi hissediyorum. geçmiş anılar gün yüzüne çıktı. geçmişimin canavarı da babam.
Çocukken babamdan şiddet gördüm ve öyle böyle değil. çok sık değildi ama vücudumda morluklar olurdu. yanağımda 5 parmak izle okula gittiğimi hatırlıyorum. döverken parmakları kırılmıştı. annem neden sessiz tepkisiz kaldı bilmiyorum. bazen annem üstüme salardı hatta bunu da hatırlıyorum. sebebi huysuz ve yaramaz olmam. dehbli Zor bir çocuktum kabul ediyorum ama 2 yaşındayken camdan içeri atmış. sebep gezelim diye inat etmem. tesbihi ile 3 yaşında popoma vurmuş izi çıkmış. bunları bir şekilde unuttum. nasıl unuttum bilmiyorum ama unuttum. lise ortaokul üni hayatım bunları unutup geçti. depresif biri değildim aksine mutlu güler yüzlü sevilen biriydim. Hiç içine kapanık değildim. mutluydum.
Şimdi bu geçmiş anılarım aşırı derecede huzursuz ediyor. Geçenlerde yengem yeğenime kızdı diye babam çok bozuldu. dayanamadım beni camdan atıyordun. nasıl dövüyordun. şimdi birden çocuk mu sevmeye başladın dedim.nankörsün dedi direkt.
Hayatımın her anında hayatı zehir etmiştir. ama aksine dışardan görenler babamın bAna düşkün olduğunu düşünür. üniversite kazandım bir kere tebrik etmedi. bir kere derslerin nasıl demedi. bir kere. ir derdin var mı demedi. Mezuniyetimi neşeyle haber verirken bile tebrik ederim demedi. O zaman ne kadar körmüşüm diyorum. hala ondan medet ummuşum. çünkü bu anılarım yok olmuştu beynimden. silinmişti.
Yüksek lisansa başladım. bir kere bölümü bile sormadı alanımı sormadı. yani o kadar üzülüyorum ki. nişanlıyım ve kayınpederimden gördüğüm babalığı herhalde henüz babamdan görmedim. daha geçen akşam aradı ve derslerimi sordu. gelinim şöyle olacak böyle olacak dedi. oturup onunla 2 saar boyunca dertlestim. 26 yıldır bir kere bile babamla dertleşmedim. Bir kere kızım nasılsın bir derdin var mı dememiştir. nişanlımın babasının kızlarına ve oğluna karşı davranışlarını gördükçe sanırım tetiklendim.
babamla tartışma yaşadık nişanlım yüzünden. (bir sebep yok) hayatımda ha varsın ha yoksun. ölü olsan ölü derdim ama sağsın. ölü olsan babasız olmamı buna bağladım dedim. hala bekliyorum biliyor musunuz. hala istiyorum ki babam sevsin. babam düşünsün. Geçen yine ona sen benim demek ki arkamda olmayacaksın dedim. yani sanki eskiden çok arkamda babam varmış gibi. ama geçmişte babamın kötülüğünü unutmuşum herhalde. 1-2 sene önce bana sorsanız eh işte derdim. kafamda babamla ilgili kötü anıları silmişim çünkü. şimdi yeni girdiğim ergenlikle tanıdım hatırladım. ve çok ama çok boğuluyorum bu hislerden.
trafik kazası geçirdim. Abim kullanıyordu arabayı. yüzüm darbe aldı. çenem dişlerim kırıldı. burnum kırıldı. omzuma platin takıldı. kalbime darbe aldım. tost olmuş arabadan sağ çıktık ve darbe olduğum yerden alındı. hastanede uyandım sevgilim vardı. sevgilimin babası ve kuzeni vardı. kaç saatlik yolu gelmişler. babam benim için endişe etmek yerine sevgilime bilenmeyi seçmişti. sevgilim olduğunu biliyordu ama tanışmamışlardı. haber vermedim ölümden döndüm. o halde babam trip attı. o halde bile bana sarılmadı. eniştem bile bakın eniştem bile teyzemin eşi bile bana ağlamış ama o ağlamamış. Ve bingo bunu bile unutmuşum ya. resmen kafam bunları hayal olduğuna inandırmış. Babama bu yüzden bile mesafe koymamışım.
babam para olarak bana sıkıntı yaşatan birisi olmadı. maddi olarak desteği verenin de annem olduğunu görüyorum ama. Ve artık babamın aldığı ekmeği bile yemek istemiyorum. Doğum günümde bana sözde hediye almış. ama onu alanın annem olduğunu biliyorum.
Öyle dertleşmek istedim. Birden bire neden geçmişi hatırladım bilmiyorum. 1-2 aydır sürekli bu düşünceler kafamı boğuyor. sürekli ağlar halde buluyorum kendimi. ara ara üçücük halimi görürken buluyorum halisilasyon gibi. o küçük kızı görüyorum. ki çocukken evet yaramazdım ama sevimliydim herkesin beni sevdiğini hatırlıyorum. videolar var videolarda görüyorum bıcır bıcır konuşan bir kız çocuğu. okuyanlar için teşekkür ederim. öyle dertleşmek istedim. belki benimle aynı durumda olan vardır.
Aynı evin içine girmeden eşini de taniyamabilirsin.Aileni eşinin ailesine anlatma sakın.ben de öyle kayınpederimi gördükçe çok üzülüyorum ve o kadar hak etmediği şeyler yaşıyorlar ki. çok tanımıyorum. ama tanıdığım kadarıyla benim babam o adamın tırnağı olamaz. neden diyorum neden babam böyle değil. belki ben daha normal biri olurdum. bende de aşırı derecede öfke sinir var. ve babam yüzünden başkalarını da üzüyorum. işsizim mesela buna sinirleniyorum. babamı suçlu buluyorum. mezuniyet zamanı akraba düğünü için kuyumcuya gitmiştik. orada bileklik gördüm babama dedim ki bana bunu hediye alabilirsin mezuniyetim için. almadı tabii ki. gittim o bilekliği kendime aldım. baktıkça üzülüyorum. arkadaşlarımı düşünüyorum sonra. Allah'tan pandemi vardı da üzülmedim. ona karşı da artık çok öfkem var sürekli kavga ediyoruz. asla susmuyorum. senden korkan küçük çocuk yok senin karşında dedim. bana sen run hastasısın diyor. ve hala üzülüyorum. bir kurum sınavına hazırlanıyorum. dün kayınpederimle konusunca oturup ağladım. aldığı ekmeği yemek istemiyorum. onun genlerini kazımak istiyorum. şiddet o kadar üzüyor ki. sanki dün beni dövmüş gibi. kalbim ruhum paramparça oluyor
evet şanslıyım ki beni el üstünde tutan seven sevdiğini belli eden bir hayat arkadaşım varEn azından nişanlın iyi diyeceğim ama baba önemli bir figür tabiki İnşallah oda sana davranışından ötürü pişman olur.
biz aynı evde yaşadık sevgilimle 1 sene Türkiye'de 7 ay almanyada. anlatamıyorum zaten. kendim bile yeni yeni farkına veriyorumAynı evin içine girmeden eşini de taniyamabilirsin.Aileni eşinin ailesine anlatma sakın.
Şundan dolayı dedim.Yarinin ne getireceği belli olmuyor.Belki ileride İnşallah olmaz da es ailesiyle anlasamazsaniz zor olur.Aileniz hakkında birşey derler ağrınıza gider.biz aynı evde yaşadık sevgilimle 1 sene Türkiye'de 7 ay almanyada. anlatamıyorum zaten. kendim bile yeni yeni farkına veriyorum
aileme laf ettirmem tabii kiŞundan dolayı dedim.Yarinin ne getireceği belli olmuyor.Belki ileride İnşallah olmaz da es ailesiyle anlasamazsaniz zor olur.Aileniz hakkında birşey derler ağrınıza gider.