- 3 Nisan 2025
- 26
- 6
- 1
- 30
- Konu Sahibi siirlihayat
-
- #41
Yeğenim var ona karşı ilgili mesela. Yani ne çocuk düşkünü ne de çocuk dusmani iste.
Yeğenim var ona karşı ilgili mesela. Yani ne çocuk düşkünü ne de çocuk dusmani iste.Hiç gözlemlediniz mi başkasının çocuğuna karşı tavrı nasıl?
Evet sorumluluk sahibi biri ama nasıl anlatsam çocuk olsa bakar hiçbir şeyini eksik etmez falan filan ama bunu sadece görev gibi yapar. Karşımda mutsuz bir adamdan başka bir şey göremem. Söylediğini de açık kapı bırakmak olarak göremiyorum malesef.baba olmadan nasıl olacak zaten babalık duygusuhep söylenir ya kadın bebek rahmine düştüğü andan itibaren annedir, baba kucağına alınca Baba olur diye, bence çok doğru. Kesin bir dille reddetmemesi, açık kapı bırakması olumlu bir işaret. Sorumluluk sahibi biri mi?
Mesela diyorum çocuğu olan bir yakınıniBabalık duygusuyla annelik duygusu aynı şey değil. Anatomik olarak.
Babalık duygusu baba olmadan önce yaşanamaz ki. Kadınlar için öyle değil ama. Annelik duygusu anne olmadan önce de var,hormonlar sebebiyle. Yani çocuksuz bir adamı babalık duygusu yok diye eleştiremeyiz. Baba olmadan önce anlayabileceği bir şey değil çünkü.
Çok gerçekçi düşünceler teşekkür ederimBunun öyle yaparız alışır vs. gibi bir durumu yok.
41 yaşında adamın fikri değişse bu zamana kadar değişirdi.
Size evlenmeden söylememesi büyük problem. Bu saklanılmaması gereken bir şey, açık konuşacağım çocuk sahibi olmak istiyorum, bebeğim baba sevgisini ilgisini sonuna kadar hak ediyor diyorsanız boşanma yolları açılmış oluyor. Çünkü adam istemiyor net bir şekilde, sen istersen yaparım demek de dünyaya gelse bile ilgilenmem demeye geliyor. Kısacası oluru yok bana göre.
Her şey zamanında güzel inşallah falan genel geçer cevaplar veriyorduEvlenmeden önce bu konuda ne diyordu? Biz zamanına kadar konuşmuştuk mesela eşim ilk bir iki yıl kesinlikle istemiyorum demişti. Mutlaka konuşulmuştur evlenmeden önce. Fikir değiştirdiyse ve diretiyorsa çok büyük haksızlık size.
Benim suan çocuksuz hayat istemem gibi net bir düşüncem yok. Benim zoruma giden şey bunun hayalini kurmamın bile önüne geçecek bir şey söylemesi ve sonradan söylemesi. Belki ben de çocuksuz yaşayacağım ömrümce fakat neden yani Şuan boyle şeyler duyuyorum neden bir karar vermek zorundayımResmen geçiştirmiş. Hesap sormak hakkınız ama haklılık şu an işinize yaramıyor. Eğer çocuk sahibi olmak çok önemliyse sizin için yolları ayırmaya bakmalısınız. Çünkü dediğim gibi bu orta yolu bulunacak bir konu değil. Bugün hamile kalsanız bu adam sorumluluk da üstlenmek istemeyecek. Her zorlandığınızda ben demiştim, sen istedin olacak.
Baaba olmayı istemek gibi istememek de en doğal hakkı yalnız bunu evlenmeden size söylememesi çokkk yanlış . Bu asla gizlenecek bir konu değil. Umarım hakkınızda en güzeli için doğru karar verirsinizSelamlar.
Gerçekten çok çaresizim. Kafam karışık ve kimseyle konuşamıyorum.
Eşimle 4 yıldır evliyiz. Ben 30 o 41 yasinda. Asla çocuk sahibi olmak istemiyor. Benim öyle duygularım yok diyor. Sen istiyorsan yaparım diyor en fazla. Bu benim gururumu kırıyor. Eğer bu konuda düşüncen buysa benim evlenmeden önce bunu bilmek hakkımdı diyorum. Sadece susuyor. İş nereye varacak bilmiyorum. Ben onu bir şeylere ikna etme çabasında da değilim. Sadece haksızlığa uğramış hissediyorum. Seviyorum eşimi fakat bir gün bir karar vermem gerekecek gibi hissediyorum. Gerçekten anlayamıyorum bir insanın nasıl böyle duyguları olmaz? Üstelik bana çocuk sevmiyorum gibi bi neden falan da sunmuyor. Öyle duygularım yok deyip geçiyor. Fikirlerinizi bekliyorum
Yukarıda da söyledim benim için de o kadar takıntı yapılacak asla çocuksuz yaşamam gibi büyük laflar edeceğim bi durum yok suanda. Yani ben de aşırı meraklı değilim kısacası. Suanda sağlık engeli olmasa dahi çocuksuz yasamayı seçen çiftler var sonuna kadar saygı duyuyorum. O çiftler her şeyi başta konuşuyorlar, birbirlerinin hakkına girmiyorlar, bense suan kendimi haksızlığa uğramış hissediyorum. Şuan sevgim ağır basıyor peki yarın? Yarın anne olma isteğim ağır basarsa bir karar vermem gerekecek evet. Bunu baştan bilseydim her şey bu karar zor olmazdı belki deBende sağlık problemleri yüzünden çocuk sahibi olamama riski taşıyorum. Daha aileler tanışmadan bu konuyu konuştuk. Bence öncesinde söylememesi büyük hata. Bazen kendi tercihi bazende elinde olmayan sebeplerden dolayı olmayabilir. Ne olursa olsun konuşulması gerekir diye düşünüyorum. Ama zamanı geri getiremeyeceğimiz için sizin karar vermeniz gerek. Ya bitireceksiniz ya da hiç çocuk sahibi olamama riskini göze alıp evliliğinizi sürdüreceksiniz.
Size katılıyorum. Bir gün çocuk sevgisinin ağır basabileceği ihtimalini bilsin, bir süre sonra gidebileceğimin farkında olsun diyorsanız bunları dürüstçe söyleyin. Yok, o zaman gelene kadar bilmesin, öyle bir an gelirse o zaman düşünürüm, vedalaşırım diyorsanız konuyu kapatın derim. Zamanı gelince konuşursunuz. Başka bir seçenek yok maalesefYukarıda da söyledim benim için de o kadar takıntı yapılacak asla çocuksuz yaşamam gibi büyük laflar edeceğim bi durum yok suanda. Yani ben de aşırı meraklı değilim kısacası. Suanda sağlık engeli olmasa dahi çocuksuz yasamayı seçen çiftler var sonuna kadar saygı duyuyorum. O çiftler her şeyi başta konuşuyorlar, birbirlerinin hakkına girmiyorlar, bense suan kendimi haksızlığa uğramış hissediyorum. Şuan sevgim ağır basıyor peki yarın? Yarın anne olma isteğim ağır basarsa bir karar vermem gerekecek evet. Bunu baştan bilseydim her şey bu karar zor olmazdı belki de
O dönem böyle bir dayatması yokken şimdi kesin bir şekilde istememesi aklıma bir ihtimal daha getirdi. Acaba bir sağlık sorunu olduğunu öğrenip size söyleyememiş olabilir mi ? Kişiliği nasıldır bilmediğim için böyle yazdım ama siz daha iyi bilirsiniz.Her şey zamanında güzel inşallah falan genel geçer cevaplar veriyordu
Baştan bilseniz evlenir miydiniz diye sorun bir de kendinize. Belki bu yardımcı olur.Benim suan çocuksuz hayat istemem gibi net bir düşüncem yok. Benim zoruma giden şey bunun hayalini kurmamın bile önüne geçecek bir şey söylemesi ve sonradan söylemesi. Belki ben de çocuksuz yaşayacağım ömrümce fakat neden yani Şuan boyle şeyler duyuyorum neden bir karar vermek zorundayım
Biz kadınlar anneliği rahme düştüğü an hissederiz ama erkekler babalığı çocuğunu kucağına alınca hissedebiliyor. Naçizane tavsiyem konuşup ortak bir kararla hareket etmeniz. Mutluluklar dilerim.Yeğenim var ona karşı ilgili mesela. Yani ne çocuk düşkünü ne de çocuk dusmani iste.
Keşke evlenmeden önce belırtseydı. Bu büyük bır hata. Ama baba olmak istemeyene de çocuk yapılmaz.Selamlar.
Gerçekten çok çaresizim. Kafam karışık ve kimseyle konuşamıyorum.
Eşimle 4 yıldır evliyiz. Ben 30 o 41 yasinda. Asla çocuk sahibi olmak istemiyor. Benim öyle duygularım yok diyor. Sen istiyorsan yaparım diyor en fazla. Bu benim gururumu kırıyor. Eğer bu konuda düşüncen buysa benim evlenmeden önce bunu bilmek hakkımdı diyorum. Sadece susuyor. İş nereye varacak bilmiyorum. Ben onu bir şeylere ikna etme çabasında da değilim. Sadece haksızlığa uğramış hissediyorum. Seviyorum eşimi fakat bir gün bir karar vermem gerekecek gibi hissediyorum. Gerçekten anlayamıyorum bir insanın nasıl böyle duyguları olmaz? Üstelik bana çocuk sevmiyorum gibi bi neden falan da sunmuyor. Öyle duygularım yok deyip geçiyor. Fikirlerinizi bekliyorum
Evli kalmayı mı daha fazla istiyorsunuz yoksa çocuk sahibi olmayı mı? Buna göre kararınızı vermelisiniz. Ama şunu unutmayın hayat çok kısa ve insanlar isteklerini ertelememeliler. Ne istediğinizi çok iyi düşünmelisiniz.Asla öyle düşünmüyorum. Ben onu hiçbir şeye zorlamam. Kendimi de böyle bir konuma sokmam. Zaten ben bu adamı nasıl değiştiririm diye düşünmüyorum ki. Ben bu düşünceyle nasıl başa cikarim, bir gün karar vermem gerektiğinde ne yapacağım bunları düşünüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?