4,5 yillik evliyim. Esimi 6,5 yildir taniyorum.
Esim sinirli, huysuz, aksi bir insan. Yüzü hic gülmez, hep o erkek oldugu icin onun sözünün gecmesini ister.
Evlendigimizde beni iyice sindirmisti, sakin ve alttan alan bir yapim oldugu icin. Ailem beni 6-7 ay sonra ziyarete geldiginde, sanki avrupada yetismis bir kiz degilde, köyden gelmis, garip bir kiz haline bürünmüssün diye annemin gözyasi döktügünü hatirliyorum.
Is secen, evde eksik var mi yok mu sormayan, sevgisini hic belli etmeyen, öfkeli, evde sadece bilgisayar basinda oturan, ve hic paylasimda bulunmayan bir esim var. Beni deliler gibi sevipte, pesimden kosan adam. Ozamanlarda öfke kontrolü olmadigini biliyordum, ama uzakta oldugumuz icin pek taniyamamisiz birbirimizi biz, hic insanliktan nasibini almamis bir kimligi var.
Aileme karsi saygisiz (öyle ki annemin yedigi havucun sesine bile gicik olup yan yan bakislar atacak kadar), kardesime gicik (beni ezmeye calistigi icin, kardesim ona karsi geldigi icin), sadece babamla iyi gibi, cünkü babam ondan nefrette etse arada ben varim diye yine oglum oglum diyor. Babamlada gecen gün siyaset tartismasi yaparken babama sert ve oturakli bir sesle "benimle iddiaya girme" diye cikisacak kadar terbiye yoksunu biri.
Ailem evime gelir, annem merhaba demeden merhaba demez, ayaga cok gec kalkar, giderken yolculamayi bilmez, salondan yarim yamalak. Dün annem bir tencere yemek getirmis, "su yemek isini artik birakin getirmeyin istemiyorum" diye cikisti, annem eve gelmis aglamis telefonda sesinden anladim.
Dünde bu yüzden tartistik. Konular kardesimle arasinda yasandigi muhabbete geldi. Ben artik dayanamiyorum, madem öyle siz aranizdaki sorunlari halledin, bir sonraki seferde bu konuyu acacagim, acmazsam serefsizim dedim. Sen zaten serefsizsin dedi. Ne dedim?? Zaten mi serefsizim??? Lafi kivirmaya calisti, sen öyle diyorsun kendine ben birsey demiyorum dedi. Senin artik serefsiz bir karin yok dedim, esyalarimi toplamaya basladim. Sonra kivirdi yine sen öyle diyorsun kendine bence degilsin dedi.
Daha öncede esime sarilmak istedigim bir anda, bana o.... gibi sarilma demisti, ozaman gidecek yerim yoktu birakip gidemedim ailemden uzaktim. Gelip özür dilemisti. Ama artik kaldiramiyorum.
Benim de haysiyetim ve serefim var, bu laflari kaldiramiyorum. Babamin evine geldim.
Ailemede anlattim durumu. Cok sinirlendiler. O serefsiz lafini ona yedirtecem diyor kardesim, babam duraklatiyor. Bugün gidip esyalarimi alip babamin evine dönmeyi düsünüyorum tekrar, 4,5 yil hakaretlerle gecen dopdolu yillar yasatti bana. Artik sabredemiyorum, Allah'imdanda sabir istemiyorum.
Ayrilirsak türkiyeye dönmek zorunda o, yurtdisinda su an oturum almaya calisiyorduk. Ailesinin haberi yok daha onler Türkiyedeler. O kadar seviyorum ki onlari. Herseyi bitirdi, benim ailem iyi, onun ailesi iyi, birbirleriyle cok güzel anlasiyorlar, benide kendi öz kzilari gibi seviyorlardi, kocam olacak adamin yüzünden hersey yerle bir olacak.
Yardim edin, dogru karar mi veriyorum? Babam ve kardesim o eve dönersen o serefsiz lafini yutmus olursun ilerde bu sana daha agir laflar eder diyorlar. Ilerimi göremiyorum zaten hicte göremedim. Bosluktayim suan.
daha oturma iznini bile almadan hallere bak adamın4,5 yillik evliyim. Esimi 6,5 yildir taniyorum.
Esim sinirli, huysuz, aksi bir insan. Yüzü hic gülmez, hep o erkek oldugu icin onun sözünün gecmesini ister.
Evlendigimizde beni iyice sindirmisti, sakin ve alttan alan bir yapim oldugu icin. Ailem beni 6-7 ay sonra ziyarete geldiginde, sanki avrupada yetismis bir kiz degilde, köyden gelmis, garip bir kiz haline bürünmüssün diye annemin gözyasi döktügünü hatirliyorum.
Is secen, evde eksik var mi yok mu sormayan, sevgisini hic belli etmeyen, öfkeli, evde sadece bilgisayar basinda oturan, ve hic paylasimda bulunmayan bir esim var. Beni deliler gibi sevipte, pesimden kosan adam. Ozamanlarda öfke kontrolü olmadigini biliyordum, ama uzakta oldugumuz icin pek taniyamamisiz birbirimizi biz, hic insanliktan nasibini almamis bir kimligi var.
Aileme karsi saygisiz (öyle ki annemin yedigi havucun sesine bile gicik olup yan yan bakislar atacak kadar), kardesime gicik (beni ezmeye calistigi icin, kardesim ona karsi geldigi icin), sadece babamla iyi gibi, cünkü babam ondan nefrette etse arada ben varim diye yine oglum oglum diyor. Babamlada gecen gün siyaset tartismasi yaparken babama sert ve oturakli bir sesle "benimle iddiaya girme" diye cikisacak kadar terbiye yoksunu biri.
Ailem evime gelir, annem merhaba demeden merhaba demez, ayaga cok gec kalkar, giderken yolculamayi bilmez, salondan yarim yamalak. Dün annem bir tencere yemek getirmis, "su yemek isini artik birakin getirmeyin istemiyorum" diye cikisti, annem eve gelmis aglamis telefonda sesinden anladim.
Dünde bu yüzden tartistik. Konular kardesimle arasinda yasandigi muhabbete geldi. Ben artik dayanamiyorum, madem öyle siz aranizdaki sorunlari halledin, bir sonraki seferde bu konuyu acacagim, acmazsam serefsizim dedim. Sen zaten serefsizsin dedi. Ne dedim?? Zaten mi serefsizim??? Lafi kivirmaya calisti, sen öyle diyorsun kendine ben birsey demiyorum dedi. Senin artik serefsiz bir karin yok dedim, esyalarimi toplamaya basladim. Sonra kivirdi yine sen öyle diyorsun kendine bence degilsin dedi.
Daha öncede esime sarilmak istedigim bir anda, bana o.... gibi sarilma demisti, ozaman gidecek yerim yoktu birakip gidemedim ailemden uzaktim. Gelip özür dilemisti. Ama artik kaldiramiyorum.
Benim de haysiyetim ve serefim var, bu laflari kaldiramiyorum. Babamin evine geldim.
Ailemede anlattim durumu. Cok sinirlendiler. O serefsiz lafini ona yedirtecem diyor kardesim, babam duraklatiyor. Bugün gidip esyalarimi alip babamin evine dönmeyi düsünüyorum tekrar, 4,5 yil hakaretlerle gecen dopdolu yillar yasatti bana. Artik sabredemiyorum, Allah'imdanda sabir istemiyorum.
Ayrilirsak türkiyeye dönmek zorunda o, yurtdisinda su an oturum almaya calisiyorduk. Ailesinin haberi yok daha onler Türkiyedeler. O kadar seviyorum ki onlari. Herseyi bitirdi, benim ailem iyi, onun ailesi iyi, birbirleriyle cok güzel anlasiyorlar, benide kendi öz kzilari gibi seviyorlardi, kocam olacak adamin yüzünden hersey yerle bir olacak.
Yardim edin, dogru karar mi veriyorum? Babam ve kardesim o eve dönersen o serefsiz lafini yutmus olursun ilerde bu sana daha agir laflar eder diyorlar. Ilerimi göremiyorum zaten hicte göremedim. Bosluktayim suan.
Ne güzel ailenizde size destek.. mahfetmeyin hayatınızı..
Bırakın şu kalası! Bence sakın geri dönmeyin saygısız pislik herif.. kadın yemek yapıp getiriyor teşekkür edeceğine kadını ağlatıyor !! Basın tekmeyi Türkiye'ye mi geliyor nereye gidiyorsa gitsin.. !
Bana biraz da oturma izni almak için sizinle evli gibi geldi..!
Merhamet sorunu olan bi insan bence düzelmez ! aileniz arkanızda dönmeyin böyle bi adama sanırım çocuukta yok
Size yapabileceğim tek yardım kararınızdan dolayı sizi tebrik etmek ve mutluluklar dilemek. Çok şükür kendi kıymetinizi anlamış ve dur demeyi başarmışsınız.
Darısı şiddeti sadece fiziksel sanıp yıllarca sözlü şiddete maruz kalıp , kendilerini mutsuzluğa mahkum eden kadınlarımızın başına.
4,5 yillik evliyim. Esimi 6,5 yildir taniyorum.
Esim sinirli, huysuz, aksi bir insan. Yüzü hic gülmez, hep o erkek oldugu icin onun sözünün gecmesini ister.
Evlendigimizde beni iyice sindirmisti, sakin ve alttan alan bir yapim oldugu icin. Ailem beni 6-7 ay sonra ziyarete geldiginde, sanki avrupada yetismis bir kiz degilde, köyden gelmis, garip bir kiz haline bürünmüssün diye annemin gözyasi döktügünü hatirliyorum.
Is secen, evde eksik var mi yok mu sormayan, sevgisini hic belli etmeyen, öfkeli, evde sadece bilgisayar basinda oturan, ve hic paylasimda bulunmayan bir esim var. Beni deliler gibi sevipte, pesimden kosan adam. Ozamanlarda öfke kontrolü olmadigini biliyordum, ama uzakta oldugumuz icin pek taniyamamisiz birbirimizi biz, hic insanliktan nasibini almamis bir kimligi var.
Aileme karsi saygisiz (öyle ki annemin yedigi havucun sesine bile gicik olup yan yan bakislar atacak kadar), kardesime gicik (beni ezmeye calistigi icin, kardesim ona karsi geldigi icin), sadece babamla iyi gibi, cünkü babam ondan nefrette etse arada ben varim diye yine oglum oglum diyor. Babamlada gecen gün siyaset tartismasi yaparken babama sert ve oturakli bir sesle "benimle iddiaya girme" diye cikisacak kadar terbiye yoksunu biri.
Ailem evime gelir, annem merhaba demeden merhaba demez, ayaga cok gec kalkar, giderken yolculamayi bilmez, salondan yarim yamalak. Dün annem bir tencere yemek getirmis, "su yemek isini artik birakin getirmeyin istemiyorum" diye cikisti, annem eve gelmis aglamis telefonda sesinden anladim.
Dünde bu yüzden tartistik. Konular kardesimle arasinda yasandigi muhabbete geldi. Ben artik dayanamiyorum, madem öyle siz aranizdaki sorunlari halledin, bir sonraki seferde bu konuyu acacagim, acmazsam serefsizim dedim. Sen zaten serefsizsin dedi. Ne dedim?? Zaten mi serefsizim??? Lafi kivirmaya calisti, sen öyle diyorsun kendine ben birsey demiyorum dedi. Senin artik serefsiz bir karin yok dedim, esyalarimi toplamaya basladim. Sonra kivirdi yine sen öyle diyorsun kendine bence degilsin dedi.
Daha öncede esime sarilmak istedigim bir anda, bana o.... gibi sarilma demisti, ozaman gidecek yerim yoktu birakip gidemedim ailemden uzaktim. Gelip özür dilemisti. Ama artik kaldiramiyorum.
Benim de haysiyetim ve serefim var, bu laflari kaldiramiyorum. Babamin evine geldim.
Ailemede anlattim durumu. Cok sinirlendiler. O serefsiz lafini ona yedirtecem diyor kardesim, babam duraklatiyor. Bugün gidip esyalarimi alip babamin evine dönmeyi düsünüyorum tekrar, 4,5 yil hakaretlerle gecen dopdolu yillar yasatti bana. Artik sabredemiyorum, Allah'imdanda sabir istemiyorum.
Ayrilirsak türkiyeye dönmek zorunda o, yurtdisinda su an oturum almaya calisiyorduk. Ailesinin haberi yok daha onler Türkiyedeler. O kadar seviyorum ki onlari. Herseyi bitirdi, benim ailem iyi, onun ailesi iyi, birbirleriyle cok güzel anlasiyorlar, benide kendi öz kzilari gibi seviyorlardi, kocam olacak adamin yüzünden hersey yerle bir olacak.
Yardim edin, dogru karar mi veriyorum? Babam ve kardesim o eve dönersen o serefsiz lafini yutmus olursun ilerde bu sana daha agir laflar eder diyorlar. Ilerimi göremiyorum zaten hicte göremedim. Bosluktayim suan.
Inanin hala acaba düzelir mi diye gel gitler yasamiyor degilim. Normal sanirim bunlar, ama bugün kendimi daha güclü hissediyorum. Bundan bir sene önce olsa böyle birseyi yapamazdim sanirim. Ayriligi cok dile getirsemde, kalkip baba evine dönmedim hic, hep düzelir düzelir diye diye. Esimde sürekli ayriliktan bahsediyorsun diye hayrikislarima, cirpinislarima inanmadi sanirim, hala inandigini zannetmiyorum. Telefonda acmadi daha. Erkek kardesimde evli, esine davranis sekillerine bakiyorum o kadar hos ki anlatamam, evliligi ona sordum kendi evliligini anlatmasini istedim anlatti ve o kadar farkli ki bizimkinden.
Bugün gidip esyalarimi alacagim evden ve konusacagim kendisiyle, biliyorum yalvarmalar yakarmalar baslayacak, ama cok sans verdim olmuyor, stresten artik bagirsaklarimda sorun yasiyorum, gözümün biri atiyor devamli. Strese bagli bunlar biliyorum.
Inanin hala acaba düzelir mi diye gel gitler yasamiyor degilim. Normal sanirim bunlar, ama bugün kendimi daha güclü hissediyorum. Bundan bir sene önce olsa böyle birseyi yapamazdim sanirim. Ayriligi cok dile getirsemde, kalkip baba evine dönmedim hic, hep düzelir düzelir diye diye. Esimde sürekli ayriliktan bahsediyorsun diye hayrikislarima, cirpinislarima inanmadi sanirim, hala inandigini zannetmiyorum. Telefonda acmadi daha. Erkek kardesimde evli, esine davranis sekillerine bakiyorum o kadar hos ki anlatamam, evliligi ona sordum kendi evliligini anlatmasini istedim anlatti ve o kadar farkli ki bizimkinden.
Bugün gidip esyalarimi alacagim evden ve konusacagim kendisiyle, biliyorum yalvarmalar yakarmalar baslayacak, ama cok sans verdim olmuyor, stresten artik bagirsaklarimda sorun yasiyorum, gözümün biri atiyor devamli. Strese bagli bunlar biliyorum.
arkadaşım hayata bir kere geliyoruz
mutlu yaşamak lazım
herşeyin farkındasın
çok mutsuzsun
ezilmiş hissediyorsun
acı çekiyorsun
sadece sana değil, senin "canım" dediğin ailene de yapıyor bu adam
çocuğun yok
ailen destek
hiç düşünme bence
ben çok zor "boşan" derim
fakat öyle iyi ifade etmişsin ki kendini
sen kesin "boşan"
geri dönme
bırak ne hali varsa görsün
ailenin de değerini bil
inşallah Allah karşına daha iyilerini çıkarır
boşver
birinin yanında mutsuz, kalbin acı içinde yaşamaktansa
yalnız ama huzurlu ol
Allah yolunu açık etsin
Acabalarla ömrünüzün 4,5 yılını harcadınız. Ha bugün ha yarın düzelir diyerek bir ömrü heba etmeyin. Bekar hayatınızda şimdiden mutluluklar dilerim. Gönlünüzün dengi , hakkınızda hayırlısı olan insanla karşılaşmanız dileğiyle