Tesekkür ederim. Mutsuzum evet. Cok mutsuzum hemde. Hayatin tadi bile yok artik, o derece. Kendi kisiligimden cok ödün verdigimi düsünüyorum, bu evliligi kurtarmak icin cok direndim, 4,5 yil az degil. Ben ondan ne ev istedim, ne araba, ne para, ne pul inanin tek birsey istemedim, sadece bana saygi, aileme saygi istedim. Az söyle güler yüz tatli söz istedim.
Zaman zaman evliliklerde tabii kide kavgalar olur, ama is "serefsiz", "o..." gibi insanin gururunu haysiyetini kiracak hakaretlere geldi. Daha öncede daha hafif bir hakaret ettiginde, kayinbabama söylemis, lütfen konusun ben bununla bas edemiyorum hakaretlerini kaldiramiyorum demistim. Babasina agzimdan kacti diyip, bir ay sonra ayni hakaretlere, hatta zaman icinde daha agirlarina basvurdu. Ben bunlari haketmiyorum, gercekten etmiyorum.
Olay sadece şerefsiz kelimesi degil.
Adam saygisizin, hadsizin, terbiyesizin biri.
Hic mi nezaket kurallarindan haberi yok sanki dağdan inmis gelmis.
Boyle bir adamla tüm ömrunuzu tuketmeyin dönsün oda ülkesine sizin sayenizde avrupa görmüs ama hic yontulmamis. Sizin imkanlarinizdan yararlanmasina musade etmeyin boşanin sinir dışı edilsin.
Çocuk sahibi değilsiniz derhal boşanma davası açın ben bu adamin oturum izni aldıktan sonra neler yapacagindan korktum .sevgi diyorsan ne sevgisi saçın oksanmamis yüzün gülme mis derdine ortak olunmamış hep kahir hep bu mu sevgi değil işte sen kadinsin ilgi alaka hersey senin hakkın kocanın dizine uzandiginda bu dünya durmuyorsa huzur yoksa neye yarar ki ömrünü mu heba edeceksin sevgiden yoksun kalıp mutsuz olup birde çocuk doğurur sevgisiz onu mu büyüteceksin. Şu an Şansın var değerlendir .
Bak bunları biliyorsun tek yapmam gereken içten kabullenmek kimse boşanmak için evlenmiyor bak ben bekar im ama inan böyle bir şey yaşasam bitiririm şu kısa dünyada biz neden çekeim neden sevgisiz yaslanalim neden kaldı ki artık herseye imkan var bolluk var her anlam da eski zaman da değiliz .Kendine güvenin olsun ailen arkanda Ailene laf edilmiş .Birinin aileme laf ettiğini düşünemiyorum kurban ederim o insanı aileme hele abime laf edecek taş taş üstünde birakmam kimsenin haddi değil laf etmek .Dogru sacim oksanmadi, yüzüm gülmedi, derdime care olmadi.
1 ay'in 20 günü tartisiyoruz. Lütfen sevgini belli et, ben aliskinim sevilmeye, sevmeye, sarilmaya diyorum, tarzim degil diyor.
Evlendikten sonra zamanla zamanla azaldi zaten ilgisi, sevgisi, saygisi.
Ben hep ailemin tarafini tutuyormusum güya. Kardesimla arasinda 2 yil önce gecen konudan bahsediyor, hep o konu gündeme gelir ve ben onunda hakli taraflari oldugunu söylerim ama kardesimde haksiz yere cikismadi sana derim. Bu yüzden ailemi tutuyormusum. Bana tamamen onun tarafini tutmak icin yüz birakmiyor ki. Baba sert konusur, anneme sert konusur, kardesime hakaret edersen ben seni kime nasil savunurum? Hakli olsan hadi yine savunurum, haklida degilsin.
Cocuk istemiyorum, hayal bile edemiyorum, ben onunla cocuk büyütemem.
Konuda benim takıldığım nokta avrupai yaşam nasıl oluyor?! Şu milletteki avrupa özentisine bir türlü anlam veremedim gitti.Kişinin kendinde bitiyor her iş, bir insan köyde şehirde kasabada yetişmiş olabilir ama kendini çok güzel yetiştirerek sizin o avrupalı holiganlarınızdan çok çok çok daha kaliteli olur!!!..
Hayir cocuk yok.Ailen arkanda yeni bi hayat kur ailesinede olan biteni anlat senden duysnlars. Çocuk varmı bu arada varsa bidaha düsün..
Esiniz sizi sevmiyor hatta sizden nefret ediyor, size karsi tahammulsuz... Bosanmamaniz icin bir sebep dahi goremedim.
Bencede artik sevgisi bitti gibi geliyor. Ilk zamanlar alttan aldigim icin sevdi, sonra susmadigim icin yavas yavas uzaklasti farkindayim bunun.
Zaten bir evlilik yok ortada kendinize saygınızıda yitirmek istemiyorsanız beyefendiyi ülkesine postalayın...kendiyle başbaşa kalsın yeni bir hizmetçi bulana kadar.çunku siz eş olmamışsınız beyefendiye4,5 yillik evliyim. Esimi 6,5 yildir taniyorum.
Esim sinirli, huysuz, aksi bir insan. Yüzü hic gülmez, hep o erkek oldugu icin onun sözünün gecmesini ister.
Evlendigimizde beni iyice sindirmisti, sakin ve alttan alan bir yapim oldugu icin. Ailem beni 6-7 ay sonra ziyarete geldiginde, sanki avrupada yetismis bir kiz degilde, köyden gelmis, garip bir kiz haline bürünmüssün diye annemin gözyasi döktügünü hatirliyorum.
Is secen, evde eksik var mi yok mu sormayan, sevgisini hic belli etmeyen, öfkeli, evde sadece bilgisayar basinda oturan, ve hic paylasimda bulunmayan bir esim var. Beni deliler gibi sevipte, pesimden kosan adam. Ozamanlarda öfke kontrolü olmadigini biliyordum, ama uzakta oldugumuz icin pek taniyamamisiz birbirimizi biz, hic insanliktan nasibini almamis bir kimligi var.
Aileme karsi saygisiz (öyle ki annemin yedigi havucun sesine bile gicik olup yan yan bakislar atacak kadar), kardesime gicik (beni ezmeye calistigi icin, kardesim ona karsi geldigi icin), sadece babamla iyi gibi, cünkü babam ondan nefrette etse arada ben varim diye yine oglum oglum diyor. Babamlada gecen gün siyaset tartismasi yaparken babama sert ve oturakli bir sesle "benimle iddiaya girme" diye cikisacak kadar terbiye yoksunu biri.
Ailem evime gelir, annem merhaba demeden merhaba demez, ayaga cok gec kalkar, giderken yolculamayi bilmez, salondan yarim yamalak. Dün annem bir tencere yemek getirmis, "su yemek isini artik birakin getirmeyin istemiyorum" diye cikisti, annem eve gelmis aglamis telefonda sesinden anladim.
Dünde bu yüzden tartistik. Konular kardesimle arasinda yasandigi muhabbete geldi. Ben artik dayanamiyorum, madem öyle siz aranizdaki sorunlari halledin, bir sonraki seferde bu konuyu acacagim, acmazsam serefsizim dedim. Sen zaten serefsizsin dedi. Ne dedim?? Zaten mi serefsizim??? Lafi kivirmaya calisti, sen öyle diyorsun kendine ben birsey demiyorum dedi. Senin artik serefsiz bir karin yok dedim, esyalarimi toplamaya basladim. Sonra kivirdi yine sen öyle diyorsun kendine bence degilsin dedi.
Daha öncede esime sarilmak istedigim bir anda, bana o.... gibi sarilma demisti, ozaman gidecek yerim yoktu birakip gidemedim ailemden uzaktim. Gelip özür dilemisti. Ama artik kaldiramiyorum.
Benim de haysiyetim ve serefim var, bu laflari kaldiramiyorum. Babamin evine geldim.
Ailemede anlattim durumu. Cok sinirlendiler. O serefsiz lafini ona yedirtecem diyor kardesim, babam duraklatiyor. Bugün gidip esyalarimi alip babamin evine dönmeyi düsünüyorum tekrar, 4,5 yil hakaretlerle gecen dopdolu yillar yasatti bana. Artik sabredemiyorum, Allah'imdanda sabir istemiyorum.
Ayrilirsak türkiyeye dönmek zorunda o, yurtdisinda su an oturum almaya calisiyorduk. Ailesinin haberi yok daha onler Türkiyedeler. O kadar seviyorum ki onlari. Herseyi bitirdi, benim ailem iyi, onun ailesi iyi, birbirleriyle cok güzel anlasiyorlar, benide kendi öz kzilari gibi seviyorlardi, kocam olacak adamin yüzünden hersey yerle bir olacak.
Yardim edin, dogru karar mi veriyorum? Babam ve kardesim o eve dönersen o serefsiz lafini yutmus olursun ilerde bu sana daha agir laflar eder diyorlar. Ilerimi göremiyorum zaten hicte göremedim. Bosluktayim suan.