ayrılık acısı

antonie

bahtım saçlarımdan karadır
Kayıtlı Üye
13 Eylül 2016
2.882
5.857
Merhabalar.

Benim derdim çok klasik: Ayrılık acısı. 1 yıla yakındır bir ilişkim vardı, 1 ay önce de ayrıldık. Daha doğrusu o ayrıldı. Ben istemedim ve hatta onun ayrılacağına da inanmadım; 3-4 gün boyunca hiç ayrılmamışız, birazdan mesaj atacakmış gibi devam ettim. Nedenine nasılına girmek istemiyorum açıkçası, çünkü döner mi dönmez mi tartışmasına girmek ya da ilişkinin hatalarını sizinle irdelemek yerine ben sadece onu unutabilmek için sizden yardım almak istiyorum.

Gerçekten çok klasik bir acı, evet. Ama ilk sevgilim ve her şeyin ilkini yaşadığım insan olduğu için sanki dünyadaki tek aşık benmişim gibi hissediyorum. Hiç unutamayacakmışım gibi geliyor ve eski sevgilisini unutanları içten içe çok sevmemekle suçluyorum. 5 hafta oldu. En başta çok arabesk davrandım, yerlerden kazındım birkaç gün. Gözlerim patlayacak derecede ağladım. Sonra daha normalleştim. Kendine gel Antonie dedim. Hala daha diyorum. Hatta kendimi kaç yıllık evliler ayrılıyor sen mi atlatamayacaksın tarzı sözlerle sakinleştirmeye çalışıyorum ama çok fazla işe yaramıyor.

Sizden ne istediğimi de bilemiyorum. Ben her gün her gün kendime eninde sonunda bu çocuğu unutacağımı söylüyorum. Burada sevgilisinden ayrılıp mutlu olanların hikayesini de çok okudum. Ama kendime mantıklı mantıklı akıl verip "Azıcık daha zamana bırak her şey düzelecek" dedikten sonra en fazla birkaç saat öyle mantıklı durabiliyorum. Sonrası yine üzüntü, yine keder ve yine barışacağımıza dair hayaller.

Bu pazartesi uzun bir zamandan sonra ilk defa onu göreceğim. Gördüğümde ne yapacağımı düşünmeden edemiyorum. Acaba o beni görünce fikri değişir mi diye düşünüp bununla ilgili hayaller kuruyorum. Bazen ona çok sinirleniyorum, dönse de reddederim diyorum. Hep mutsuz olsun diye beddua ettiğim bile oluyor. Sonra tabi vazgeçiyorum bu kötü dileklerden. Değişik değişik ruh hallerindeyim yani.

Geçecek, ben de biliyorum. Ama buna inanamıyorum. Sanırım sırf içimdekileri bir yere dökeyim diye yazdım. Arkadaşlarımla bu konuyu hiç konuşmuyorum çünkü. Belki sizinle paylaşmak iyi gelir düşündüm, "Yazıp rahatlamak istiyorsunuz belki de" kısmı beni etkiledi çünkü :) Gerçekten de rahatladım nedense. Neyse, uzattım. Son olarak hepinize iyi tatiller diliyorum
 
Son düzenleme:
Yenisini bulunca geçer merak etme.
 
tam senin yaşlarındayken ben benzer bir konu açmışım.. biraz atlattığım bi dönemdi, o yüzden çok acıklı yazmamışım ama öncesinde çok acı çektim, yazık etmişim kendime.. bitti gitti, başkasına aşık oldum, onu bile unuttum.. daha çok küçüksün, en güzel yaşların bunlar senin, karşına daha çook insanlar çıkacak, gün gelecek adını bile zor hatırlayacağın bi insan için kendini bu kadar üzme..
 
Canım ayrılık acısını yasayan bir tek sen degilsin. Dediğin gibi insanlar boşanıyor baska sorunları da oluyor cocuk gibi. Daha cok gençsin her seyde hayır vardır. Okul derslerin daha önemli. Geriye dogru baktığımda benimde sevdigim oldu. Üzüldüğüm zamanlarda oldu ama bugüne baktığımda esimle cok mutluyum sükür. O acılar olgunlastırdı. Üniversitede aynı sehri gelmis sevgililer genelde ayrıldı sahit oldun buna. Daha hayatını sekillendirme yolundasın hangi bölüme gitcen ileride ne olcan hepsi muallak. Sevgilinin de ne olacağı belli degil ki. Bak ben üniversitede birisini bulamadım istedigim gibi yok etrafta tabi en azından okudum kurtardım kendimi. Sonra esim cıktı karsıma kendini geliştirmiş cok iyi isi var meslegi var ve ilk kez biri o kadar icime sindi ve evlendik. Gecmise baktığımda o zaman iyiki hicbiri olmamıs dedim net bir bicimde. Zaman her seyin ilacı cidden. Gececek bu günler hatta kendin diyeceksin ya ben bunun icin mi üzülmüsüm diye.
 
19 yaş ne ki? Şuan ki düşüncelerin normal. 10 sene sonra görüşelim bakalım bu çocuğun adını hatırlayacak mısın?
Ben açıkçası ilk başta sevgiliyken bu yaş ne ki diye düşünüyordum. Çocuğa zaten ayrılıcaz sonsuza kadar birlikte olacak değiliz ya gibi bir cümle kurmuşluğum bile vardı. 18 yaşında başlayan bir ilişki son olmaz diye düşünüyordum ama çok bağlandım sonra, burada küçük yaşta eşiyle sevgili olan biiiiir sürü üye gördükçe öyle olacağımıza inanmıştım. Ondan dolayı olsa gerek. Yaşın küçüklüğü ve tecrübesizlik bu romantik hayallere yol açıyor sanırım. Benden büyük insanların gelip böyle üf gözünde büyütüyorsun tarzı konuşması gerçekten bana iyi geliyor, mantığımı tetikliyor biraz :) ilgilendiğiniz için teşekkür ederim :)


Benim en çok istediğim şey de ileride böyle aşk acısı çeken 19-20 yaşındaki gençlere "Ben de senin yaşında böyleydim ama şimdi eser kalmadı çocuğum" diyerek içlerini rahatlatmak Çok teşekkür ederim, böyle şeyleri okumak bana iyi geliyor


Demek istediklerinizi anladım çok teşekkür ederim ama sanırım ufak bir yanlış anlaşılma oldu, onu düzeltmek isterim. Biz zaten üniversitedeyiz, bu şehre birlikte gelmedik.
 
Ayrılık acısını yaşamayan
Yokluk çekmeyen
Yolda kalmayan
Reddedilmeyen
Tartışmayan insan kişiliği gelişimini tamamlamıştır
Yani ayrılık acısı geçer deneyimi kalır
 
Hanımefendi geçer neler geçiyor bu da geçer.Gördüğünüz zaman konuşmayın hatta özellikle aynı ortamda bulunmayın.Şarkı falan da dinlemeyin fazla.İlerde gülümsersiniz bu hallerinize
 
Okul başlayınca görcem dedin ya kafa oraya gitmis lise sandım. O zaman ona da yorum yapayım üniversite biz anfide derslere girerken sınıf kalabalık oldugu icin bir cok kisi birbiriyle sevgili oldu. Ben okul bittikten sonra ayrılmayan nadir kisi gördüm tek tük yani.
 
Insanlar daha beterini yasamadan hep en kötüsünü yasadim saniyo...
Değil mi? Çooook daha büyük acılar olduğunun farkındayım. Evlat acısı mesela. Benim ayrılık acım onun yanında nedir ki? Hele ülke şu durumdayken benim tek derdim bu diye kızıyorum kendime. Çok samimi söylüyorum bunu. Öf resmen ergenlik yapıyorum diye sinirleniyorum kendime. Ama gece yattığımda bu soğukkanlı halim kalmıyor da yine kendi kendime üzülmeye başlıyorum. Bu mantıklı halimi sürdüremiyorum yani. Aslında ben bu yüzden bu konuyu arkadaşlarımla konuşmuyorum. Küçümserler gibi geliyor, biri tutup el bebek gül bebek büyümüş ergenin tekisin dese (arkadaşlarım tabi ki böyle demezler ama) inanın cevap veremem, hak veririm onlara
 
Canim az cok anliyorum seni ama söyle düsün belki sonunuz hayirli degildi onunla Rabbim basindan dogru yolu gösterdi sana ben eşimle 6 sene flört ettim ve ayrildigimizda kendimi yer bitirirdim msjlar yalvarmalar sanki onsuz olmuyo gibi ama verdigim o daglar kadar degerler bana hep nankörlük kiymet bilmemezlik olarak geri döndü o yüzden kimseye haddinden fazla deger verip baglanma hamd olsun cok mutluyum ama simdiki aklim olsaydi kendimi bos yere üzmez kendi degerimi bilirdim
 
Ölümler bile unutuluyor. Hayatın verdiği acıları abartılı yaşamamak gerek. Seni sevseydi neden yokken ayrılmazdı. Kendine değer versen üzülmezdin.
 
Hepimiz eminimki senin geçtiğin bu yollardan geçmişizdir az yada çok. Şuan ne denilse sana pek anlamı olmaz aslında yaşayan bilir derler ya. Ama bir kaç ay geçmesi lazım kendine geleceksin ve o an bu yazdıklarını tekrar okuduğunda "ayy bende ne kadar çok abartmışım ya bunları mı hissetmişim" diyeceksin emin ol. Bence zamana bırak, bu olaylarda aslında bizim kişiliğimizi oluşturmamızda büyük etkenler oluyor
 
Ölümler bile unutuluyor. Hayatın verdiği acıları abartılı yaşamamak gerek. Seni sevseydi neden yokken ayrılmazdı. Kendine değer versen üzülmezdin.

Acı yaşama kısmında haklısınız ama neden yokken ayrılma gibi bir şey olmadı. Ortada bir sebep var. Bana göre ayrılacak bir sebep değildi ama herkesin düşünceleri farklı. Durup dururken ha diye gitmedi, ben sadece burda nedeninden bahsetmek istemiyorum. Kendine değer versen üzülmezdin kısmına da katılamıyorum pek. Çünkü evet başta kısa bi süre kendimi harap etmem cidden doğru değildi ama devamında üzülüp onu özlemem kendimi değersiz bulduğumdan kaynaklanmıyor. Onsuz da değerliyim, onsuz da güzelce yaşarım sadece şu an onu seviyorum ve ayrılmak istemediğimden dolayı dertleniyorum. Bunun da biteceğinin farkındayım. Kabul edersiniz ki 1 yıldır sürekli dip dibe olduğunuz bir insandan ayrılınca ben değerliyim üzülmeyeyim diyemiyorsunuz
 
Benimde iliskim bitti, kabullenemiyorum resmen ve bitiren taraf ben olmama ragmen hemde.
Arkadaslarim hobi edin diyor ama canim Hicbi sey yapmak istemiyor yahu. Biraksalar 7 24 uyuyacak vaziyetteyim.
Sonra ayni iliski sorunlariyla bas eden kisilerle konusuyorum, hatta gecen hafta biri evlendi Keske bende sabir etseydim diyorum kendi kendime bi pismanligim oluyor icten ice.
Umarim bu sureci kolay atlatiriz. Aciyi en dibe kadar yasamak gerek belkide ama en kisa zaman da tekrar hayata geri dönmek şartıyla.
 
Ben senin konularını okumuştum, nickini görünce direkt hatırladım. Daha önce de ayrılık yaşadığınız için sen de biliyorsun hiçbir zaman o acı ilk zamanlardaki gibi kalmıyor. Gerçi burda unutamıyoruum diye konu açmış birisi olarak ne tavsiye verebilirim ki? Valla benim acıyı biraz fazla abarttığım da oldu. Kilo verdim yahu yemek yemedim. Sonra bu sağlığımı etkilemeye başlayınca normalde yediğimden daha fazla yemeye başladım güç toplayayım diye. E öyle olunca da kilo aldım. Böyle al-ver al-ver, yaşasın bu ayrılığın bana ömür boyu hediyesi olacak olan vücut çatlakları!

Öğrenciyim ya, tatildeyim. Yapacak işim yok. Tüm gün malak gibi yatıp tavanı izledim. Bana iyi geldi biliyo musun? Sonra zaten kendi kendime günlerimi doldurmak, gezmek tozmak istedim. Senin de hobi edinesin gelir. Şimdilik zorlama. Malak gibi yatma lüksün varsa yat. 1-2 günlüğüne insanın kendini bırakması gerek bence. Sen de bırak. 1 hafta çoook taze. Benim 1. haftamla bugünüm arasında dağlar var
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…