Sevgilisi değil; kiz arkadasiymis!
Onla, bu zamana kadar ne yazik ki konusmadigimiz, rahatsız edici şeyleri konuşmak için buluşmuştuk zaten. Ben ona diktirmedigimi anlatip cidden beni bakire mi sanıyordun? Diye sorup "o rus kizi ne iş?" derken o bana "ben sevisilecek biri değil miyim? Amacin neydi?" demişti. Bunlar, o ortamda olmadan olarak anlasilmasi imkânsız şeyler.
Kimi suçlayayim ki canim?
Erkekleri gectim, Bu forumda bile; ben daha agirini yapardım, hatta "ben olsam seni öldürürdüm" diyen hanimlar varken ne yazikki senin dediklerini moral verme amaçli yazilmis. kadim dayanışmasi satirlari olarak algiliyorum.
Hayir, asla kadin dayanismasi icin yazmadim ben. Gercekten samimi dusuncelerim bunlar benim. Ben seni suclu bulmuyorum bu durumda. Yorumlarin hic birini okumadim, ama "ben olsam seni oldururdum" diyen kisilere de Allahtan akil sagligi ve vicdan diliyorum. Yaziklar olsun. Bu kadar kadin cinayeti olmasina sasirmamali.
Aslında konum bu; http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=739652
Ama şimdi durum biraz değişik olduğu için yeni konu açayım dedim.
Belki okuyanlar vardır; Eski sevgilimin şerefsizliği yüzünden yaklaşık iki ay evvel sözlüm beni terketmişti. O zamandan beri bir iki yarım cümleyi saymazsak telefonda bile konuşamadık. Yillik izni bittiğinden buraya geri dönmüş. Arayip konuşmak istediğimi söyledim kabul etti. Yarin bulusup iki aydir ilk kez konuşacağız. Hem heycanli hem de korkuyorum :18::18:
İki aydır birazcık olsun onunla konuşmak, dilim döndüğünce anlatmak istiyordum ama şimdi Ne diyeceğimi, nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum
Giyinip süsleneyim mi? Umursamaz mı davranayım? İşi yüzsüzlüğe vurup bi şans mı isteyeyim... Kafam bomboş.
Kendimi daha da kötü duruma düşürmeden bu buluşmada nasıl davranabilirim kızlar?
En iyisi olayı da buraya koyayım;
Buluştum kızlar;
Olmadı kızlar
“Zaten hiç ümidim yok” diyordum ama resmen kendimi kandırıyormuşum. Bir dünya ümitle gitmişim yanına. Ama yeni öğrendiğim şeyleri düşününce imkansızdan bile öteymiş bu barışma olasılığıTelefonda; arada gittiğimiz gölete götürmeyi ve istersem kimse görmesin diye beni arabayla evimizin biraz aşağısındaki parkın yanından almayı teklif edince daha ilk dakikadan tokat yemiş gibi oldum.
Ne tartıştık, ne sesimizi yükselttik, ne de karşılıklı birbirimizi sorguladık…
Arada espri bile yapıp güldü, ben yalandan gülümsedim.
Aylar evvel yapmamız gereken bir “itiraflar sohbeti” yaptık.
Keşke bu gün bildiklerimi daha evvel bilseydim.
Önce, eski sevgilimi niye hemen tersleyip silemediğimi anlatıyordum ki, bunu hiç takmadığını, yüzlerce kilometre ötedeki biriyle onu aldatamayacağımı, beni anladığını, zaten benim en çok nezaketimi takdir ettiğini söyledi. Bende, Niye beni böyle birden silip attığını; aramızdakini bitirdiğini sordum; 2. Kez "Evlenilecek erkek" muamelesini hazmedemezmis; Kötü biten eski ilişkisini anlattı. 4 yıl sürmüş, biraz bizimkine benzer, biraz devamı, biraz da tamamlayıcısı gibi bir hikayeydi. Çocuğun özelini buraya saçıp dökmek istemiyorum ama onu dinleyince resmen, romanın son sayfasını da okuyup bitirince hissedilen o “aydınlanma, geçmişte anlamsız kalan şeylerin anlamlanması, soruların cevabının gelmesi” duygusunu hissettim. Çoğu özel şeyler ama, Mesela eski sevgilisiyle yaptıkları ayrılık tartışması, duyduğu hakaretler yüzünden benle konuşmayı reddedip çekip gitmiş. Aynı şeyleri bir kez daha kaldıramazdım dedi. Çünkü ben, eski sevgilisinin söylediği şeylerin en az yarısının doğruluğunu tek başıma kanıtlamışım.
Şimdi hatırlıyorum da; eski ilişkisini bir iki kez anlatmaya kalkmıştı, ama sıra benimkilere gelir diye konuyu kapatmıştm
Sonra neredeyse üç saat kadar geçmişden, şimdiden ve gelecekten konuştuk, onla konuşmayı ne kadar da özlemişim… yağmur yağmamış olsa hala konuşuyor olacaktık.
Geçmişimi, Babamın ona ettiği lafları, o şerefsizi mahkemeye verme niyetimi… aklıma gelen her şeyi anlattım. Çoğunluğu özel, bazıları da; “Çok merak ettim, cidden diktirdin mi? Senin o tatil sürprizi ile çok mutlu olurdum muhtemelen; yani ekimin 24'ünde 27 yaşımı dolduruyorum; bana da yazık” Gibi rahatsız edici konuşmalar yaptık. İşle ilgili dertlerini(şantiyeden kurtulup müfettişliğe geçmeye uğraşıyordu ama artık o işler torpille oluyormuş)
Rus sevgilisini ve en önemlisi şimdi görüştüğü kız arkadaşını anlattı
Son ana kadar dayandım, hatta arada gülümsedim bile. Ama beni eve bırakırken “Arkana bakma selin, merak etme zamanla kolaylaşıyor” diyence koyuverdim. Son kez sarıldım, bi de öpeyim istedim izin vermedi
Aslında konum bu; http://www.kadinlarkulubu.com/showthread.php?t=739652
Ama şimdi durum biraz değişik olduğu için yeni konu açayım dedim.
Belki okuyanlar vardır; Eski sevgilimin şerefsizliği yüzünden yaklaşık iki ay evvel sözlüm beni terketmişti. O zamandan beri bir iki yarım cümleyi saymazsak telefonda bile konuşamadık. Yillik izni bittiğinden buraya geri dönmüş. Arayip konuşmak istediğimi söyledim kabul etti. Yarin bulusup iki aydir ilk kez konuşacağız. Hem heycanli hem de korkuyorum :18::18:
İki aydır birazcık olsun onunla konuşmak, dilim döndüğünce anlatmak istiyordum ama şimdi Ne diyeceğimi, nereden başlayacağımı hiç bilmiyorum
Giyinip süsleneyim mi? Umursamaz mı davranayım? İşi yüzsüzlüğe vurup bi şans mı isteyeyim... Kafam bomboş.
Kendimi daha da kötü duruma düşürmeden bu buluşmada nasıl davranabilirim kızlar?
En iyisi olayı da buraya koyayım;
Buluştum kızlar
Olmadı kızlar
“Zaten hiç ümidim yok” diyordum ama resmen kendimi kandırıyormuşum. Bir dünya ümitle gitmişim yanına. Ama yeni öğrendiğim şeyleri düşününce imkansızdan bile öteymiş bu barışma olasılığı
Ne tartıştık, ne sesimizi yükselttik, ne de karşılıklı birbirimizi sorguladık…
Arada espri bile yapıp güldü, ben yalandan gülümsedim.
Aylar evvel yapmamız gereken bir “itiraflar sohbeti” yaptık.
Keşke bu gün bildiklerimi daha evvel bilseydim.
Önce, eski sevgilimi niye hemen tersleyip silemediğimi anlatıyordum ki, bunu hiç takmadığını, yüzlerce kilometre ötedeki biriyle onu aldatamayacağımı, beni anladığını, zaten benim en çok nezaketimi takdir ettiğini söyledi. Bende, Niye beni böyle birden silip attığını; aramızdakini bitirdiğini sordum; 2. Kez "Evlenilecek erkek" muamelesini hazmedemezmis; Kötü biten eski ilişkisini anlattı. 4 yıl sürmüş, biraz bizimkine benzer, biraz devamı, biraz da tamamlayıcısı gibi bir hikayeydi. Çocuğun özelini buraya saçıp dökmek istemiyorum ama onu dinleyince resmen, romanın son sayfasını da okuyup bitirince hissedilen o “aydınlanma, geçmişte anlamsız kalan şeylerin anlamlanması, soruların cevabının gelmesi” duygusunu hissettim. Çoğu özel şeyler ama, Mesela eski sevgilisiyle yaptıkları ayrılık tartışması, duyduğu hakaretler yüzünden benle konuşmayı reddedip çekip gitmiş. Aynı şeyleri bir kez daha kaldıramazdım dedi. Çünkü ben, eski sevgilisinin söylediği şeylerin en az yarısının doğruluğunu tek başıma kanıtlamışım.
Şimdi hatırlıyorum da; eski ilişkisini bir iki kez anlatmaya kalkmıştı, ama sıra benimkilere gelir diye konuyu kapatmıştm
Sonra neredeyse üç saat kadar geçmişden, şimdiden ve gelecekten konuştuk, onla konuşmayı ne kadar da özlemişim… yağmur yağmamış olsa hala konuşuyor olacaktık.
Geçmişimi, Babamın ona ettiği lafları, o şerefsizi mahkemeye verme niyetimi… aklıma gelen her şeyi anlattım. Çoğunluğu özel, bazıları da; “Çok merak ettim, cidden diktirdin mi? Senin o tatil sürprizi ile çok mutlu olurdum muhtemelen; yani ekimin 24'ünde 27 yaşımı dolduruyorum; bana da yazık” Gibi rahatsız edici konuşmalar yaptık. İşle ilgili dertlerini(şantiyeden kurtulup müfettişliğe geçmeye uğraşıyordu ama artık o işler torpille oluyormuş)
Rus sevgilisini ve en önemlisi şimdi görüştüğü kız arkadaşını anlattı
Son ana kadar dayandım, hatta arada gülümsedim bile. Ama beni eve bırakırken “Arkana bakma selin, merak etme zamanla kolaylaşıyor” diyence koyuverdim. Son kez sarıldım, bi de öpeyim istedim izin vermedi
