anneni yalnız bırakma derim ben.
kaybedince çok özlersin.
Annen gerçekten iyi durumda değil.
Yalnız bırakırsan büsbütün tımarhanelik olur.
2 gün sonra tekrar psikolog konusunu aç, sonra tekrar, fikre alışana kadar. Yola geliceğini düşünüyorum. Olmazsa da direteceksin, bahane yok doktora gitmezsen gelmiyorsun; gelmek istiyorsan gidiceksin yoksa kalıcaksın demeye devam et.
Bence annenizi ayrı eve çıkmaya değil de sizi özgür bırakmaya ikna etmeyi deneyin. Bütün sıkıntılarınızı burada anlattığınız gibi anlatın artık bir yetişkin olduğunuzu kararlarınızı alabilecek yaşa geldiğinizi ve anneniz de olsa size belli bir yerden sonra karışamayacağını söyleyin. Sorunlarınız çözülmezse ayrı bir eve çıkmak istediğinizi söyleyin. Yani annenize iki seçenek sunun. Bir orta yol bulursunuz belki.Arkadaşlar karışık bir hikayem var özet geçicem lütfen yardımcı olun. Annem ve babam boşanma aşamasındaydı. Üniversite okuduğum şehre annemle beraber geldik babam evi terk ettiği için yalnız kalmıştı çünkü. Okuduğum şehirde ev tutmuştuk. Daha sonra da abim Üniyi bitirdi geldi 3ümüz beraber kalıyorduk. Ben üniversiteyi bitirdim. Mezunum kpss ye giricem. Abim de geçen sene girdi askerliğini yaptı bu sene de atandı henüz yeri belli değil. Ama hemen kurdu ortamı ayarladı keyfince. 3 arkadas falan ev tutarım maaşım ilk zamanlar az olcak 1000 lira civarı falan dedi. Şimdi olay şu ki ben artık ayrı eve çıkmak istiyorum. Yani malum abim arkadaslarıyla kalacağı için annem benimle kalmak isticek ama ben istemiyorum. Çünkü beni öyle sıkıyolar ki artık bunaldım. 23 yaşıma giricem hala her şeyi sorgulamalar hesap vermemi beklemeler vs. bizimkiler normal değil aşırı baskıcı. Giydiğim kısa kol tişörtten kot pantolondan olay çıkaran bir ailem var. Annem bütün arkadaşlarıma kafayı takmış durumda. Hepsine bir kulp buluyor. Sırf açık giyiniyor diye insanlardan uzaklaşıp benden de aynısını istiyor. Yaşam tarzı olarak biraz daha rahat yaşayan açık giyinen bir komşu var mesela surekli konumuz o. Ya insanların kendi kararı seni ne ilgilendirir kadının ne giydiği diyorum yok anlatamıyorum. Bütün gün evde zaten dışarı çıkmıyor arkadası yok bu yüzden. Yetmiyor beni de kendi gibi yapmaya çalışıyor.Şortla askılıyla balkona dahi çıkarmaz beni. Hatta çöp atmaya balkona 1 dakikalığına çıkarım bana bildiginiz orospu muamelesi yapiyo. O halde dışarı çıkılır mı sen iyice azıttın falan. Altı üstü kalın askılı bluz ve dizimde şort. Evin içindeyim balkona 1 dk çöp atmaya çıkmışım insanların işi yok çıksa da baksam diye bizim balkonu mu gözleyecek diyorum. Bi yere gidiyorum arayıp kontrol etmeler hatta dışarı çıkıyorum ben diyip çıkınca hemen seslenir dur dur dur bi gel bakayım ne giydin diye. Sınava gidiyorum geç kalmışım. Kendisinin bi gün önce kendi elleriyle aldığı, yanında denediğim ve cok güzel oldu dediği pantolonu çok dar bu diyerek çıkarmaya zorlamış bi insan annem. Sınava geç kaldim diyerek kavga kıyamet çıktım arkamdan aksama görüşücez abine söyliycem tehditleri savurdu. Altı üstü bir kot ne kadar dar olabilir? Duyan sanır el kadar mini etekle çıktım. Ki asla şort etek askılı vs giyemiyorum. Artık gerçekten bıktım. İstediğim gibi giyinmek özgür olmak bi yana özgüven dahi bırakmadı bende. Sürekli tepemde. Öylesine daraldım ki kaçıp kurtulmak istiyorum. Ayrı eve çıkmak istiyorum. Atanırsam da benle gelmek istiyor. Henüz bir şey diyemedim ama benimle gelmesini istemiyorum. Onu asla yalnız bırakmam maddi manevi arkasında olurum gider gelirim ama artık kendi evim olsun kendi ayaklarım üstünde durayım istiyorum. Ama biliyorum bu konuyu açmaya kalksam sülalecek tefe koyarlar beni. Ayılır bayılır şekerim tansiyonum fırladı der ortalığı ayağa kaldırır. Ama benim de sinirlerim yıprandı artık hayattan bezdim. Yeminle içimde yaşama hevesi kalmadi ya. Arkadaşlarım giyinip süslenip geziyor, benimki beni bunaltcak yer arıyor. İşin garibi kendi gençken gayet açık giyinmiş eteğini giymiş makyaj yapmış gezmiş bi insan. Küçükken de bana kısacık şortlar vs giydirirdi hatta. Ortaokul sonrası başladı kısıtlama son zamanlarda iyice arttı. Cidden artık dayanamıyorum psikolojimi bozdu özgüvenim yerle bir. Kendi düzenimi kurmak özgüven kazanmak istiyorum. Kendi yolumu çizmek istiyorum artık. Ama annemi de kırmak üzmek istemiyorum. Onu ikna ederek yapmak istiyorum bunu. Öneriniz var mı?
Kıymetini bilin yanınızdan ayırmayın,babanız terk etmiş abiniz gitmiş siz de giderseniz o kadına nolur bir düşünün.
Kıymetini bilin yanınızdan ayırmayın,babanız terk etmiş abiniz gitmiş siz de giderseniz o kadına nolur bir düşünün.
Bence annenizi ayrı eve çıkmaya değil de sizi özgür bırakmaya ikna etmeyi deneyin. Bütün sıkıntılarınızı burada anlattığınız gibi anlatın artık bir yetişkin olduğunuzu kararlarınızı alabilecek yaşa geldiğinizi ve anneniz de olsa size belli bir yerden sonra karışamayacağını söyleyin. Sorunlarınız çözülmezse ayrı bir eve çıkmak istediğinizi söyleyin. Yani annenize iki seçenek sunun. Bir orta yol bulursunuz belki.
Son mesajınızı okudum da, acaba annenizin psikolojik bir sıkıntısı olabilir mi. Bir arkadaşımın annesini anımsattı annenizin perde mevzusu. Bipolar bozukluk vardı annesinde. Sürekli kızıyla kavga halindeydi her yerde kavga çıkarırdı, kızını kısıtlardı aşırı tepkiler verirdi ve atak dönemlerinde dini konularla çok uğraşırdı. Hasta olduğunu kabul etmez ilaçlarını almazdı...defalarca konuşmayi denedim ama ne yazık ki başarılı olamadım kendi bildiginden şaşmıyor yinede tekrar deneyeceğim çok teşekkür ederim tavsiyeniz için umarim sonunda ise yarar
Son mesajınızı okudum da, acaba annenizin psikolojik bir sıkıntısı olabilir mi. Bir arkadaşımın annesini anımsattı annenizin perde mevzusu. Bipolar bozukluk vardı annesinde. Sürekli kızıyla kavga halindeydi her yerde kavga çıkarırdı, kızını kısıtlardı aşırı tepkiler verirdi ve atak dönemlerinde dini konularla çok uğraşırdı. Hasta olduğunu kabul etmez ilaçlarını almazdı...
Arkadaşım kendi ikna edememişti, ama annesinin çekindiği aile büyükleri devreye girip götürmüşlerdi. İlaçlarını aldığı sürece hayatını gayet güzel sürdürüyor ama bazı dönemlerde ilaçları bırakıyor kötüleşmeye başladığında ilaçları bıraktığını anlıyoruz. Annenize sözü geçen bir büyüğünüz varsa ondan yardım alın derim.büyük bir sorunu var bunun farkındayım bu kadarı normal değil çünkü. O arkadaşıniz ne yaptı peki götürebildi mi annesini psikiyatra. Duzelme oldu mu? Goturmem lazim ama ikna edemiyorum aklıma olmadik seyler geliyor doktorla konusup zorla mı goturttürsem diye bile düşünmeye basladim gun gectikce daha da kötüye gidiyor çünkü her gun yenı bir şey çıkarıyor dayanılmaz oldu artık
Yok giysiyle mi ozguvwn kazanilcak diyenler olmus. E ben gelmisim 23 yasina benim normal sartlar altinda o yasta bi birey olmam gerekiyor. istedigini giyebilen en azindan. Ozguvenli olmak demek kendi secimlerini kendisini yapabilmesi ve bunun sonuclarina da kendisinin katlanabilmesi ddemektir. Sunu giyme bunu gitme diye kisitlayarak bi nevi onu "birey" gormemis oluyorsunuz. Sonucta o sizin cocugunuz, maliniz degil. Evet anne cok kiymetli ama benim birey olmama engel oluyorsa orda bi dur demek gerekiyor. Konu sahibine de tavsiyem, madem abin de atanacak. Sen de atanirsan eger annene ev tutarsiniz kirasini da ortak odersiniz sen de baska ev tutarsin kendine.
bu şekilde sınava sağlıklı hazırlanamazsın gibi duruyor. acaba sağlık ocağındaki doktorla konuşsan yalandan rutin bir testmiş gibi çağırsalar sonra güya sonuca göre sinir hastalıklarına sevk etse. olamaz mı ki böyle bir şey. rica etsen belki şüphelenmez annen. aşırı saçma oldu ama ihtimal işte. başka türlü gitmez gibime geldi.
Bence önce siz kendiniz için gidin psikologa, annenizin durumunu ve yaşadıklarınızı anlatınca zaten psikolog muhtemelen annenizle de görüşmek isteyecektir. O görüşme sonrasında doktor anlar annenizde sorun olup olmadığını ve ikinizi de ona göre yönlendirir. Yani anneniz, sizin rahatsızlığınızı çözmek için çağrıldığını düşünürse doktora gider diye tahmin ediyorum.onu da deneyeyim. benim de aklima su geldi. ben sinir hastasiyim zaten kriz geçirmiş gıbı yapaym hem de çok kötü. beni cok kotu görsün beni bu hale sen getirdin diyeyim senin baskılarin hareketlerin yüzünden sinirlerim yıprandı diyeyim bu mu annelik falan diyeyim belki vicdan yapar üzülür anne sonuçta belki ozaman ikna olur ya toplar kendini ya da tedavi olur belki çünkü daha dayanamiyorum gücüm kalmadi sinirlerm felç artık
bak şöylede olur önce sen gidersin sonra doktorun senin üzerinden annene konuşmak istediğini söyler. bu şekilde onuda gözlemlemiş olur. vicdan olayına girme bence ters tepebilironu da deneyeyim. benim de aklima su geldi. ben sinir hastasiyim zaten kriz geçirmiş gıbı yapaym hem de çok kötü. beni cok kotu görsün beni bu hale sen getirdin diyeyim senin baskılarin hareketlerin yüzünden sinirlerim yıprandı diyeyim bu mu annelik falan diyeyim belki vicdan yapar üzülür anne sonuçta belki ozaman ikna olur ya toplar kendini ya da tedavi olur belki çünkü daha dayanamiyorum gücüm kalmadi sinirlerm felç artık