Durum oldukça karışik ve detaylı olarak anlatmazsam çok anlaşılacak gibi değil. O nedenle kafanızı sisrmis olursam şimdiden ozur dilerim.
36 yaşındayım. Hiç evlenmedim, üniversite ye girdiğinden beri yalnız yaşıyorum ve hep kendi paramı kazandım. Mihendisim ayrıca kendini de geliştirmiş biriyim sukur. Bunları yaşadığım olaya bakisinizda fikir vemresi acisindan anlattım.
Tam iki buçuk sene önce biriyle tanıştım bir iş ortamında. İki yada üçüncü gorusmemizde benden etkilendiğini ve düzgün bir iliski için şans istediğini söyledi. Bu arada komiser ve bekar olduğunu soyledi. Yasalarımız da aynıydı. Denemeyi düşündüm ve başladık. Birbirimizden gerçekten çok etkilenmistik ben aşık oldum tamamdır dedim. Yalnız yaşadığım için rahat gorusebiliyorduk ve çok kısa bir sure sonra bana gelmeleri sıklaştı ve bir ay sürmeden beraber yaşar hale geldik. Bu şekilde olmaz dedi ben avrupa yakasında oturuyotdum o anadolu yakasında calisiyordu. Taşınır misin hem böylece senin evinde değil ikimizin evinde yaşamış oluruz ben de bir erkek olarak daha rahat ederim dedi. O kadar asiktim ki herseyimi duzenimi crvremi bıraktım taşındım. Kendi isimdi o yüzden ofisimi de taşımak zorunda kaldım ama aradan iki ay geçmeden ben çalışmanın istemiyorum dedi ona da tamam dedim. Biraz yorulmuştum belki ben de 19 yaşından beri çalış oku tek başına ayakta dur. Biraz mola iyi gelir diye düşündüm sanırım ve işi bıraktım. Bu arada erkek arkadaşım sürekli benimle iş için evden uç dört saat çıkıyor öğlen arıyor hazırlan yemeğe gidelim diyor. Bir iki saat yemek falan eve bırakıyor uç dört saat sonra eve geliyordu. Hic bir akşam gelmemezlik yapmadı. Bir gün öğlen aradim zaten sürekli telefonla konusurduk yada yazisirdik. Aradim vuruldum dedi. Bi an dünyam basıma yıkıldı. Noldi nerdesin derken hazirlaniyorum bir yandan çıkmak için. Bana hakkını helal et sana çok yanlış yaptım falan dedi sonra telefon u kapattı. Bir daha aradim bir arkadaşı çıktı hastanenin adını verdi. Gittim ve bir baktım acilin önünde bi çocuk baba diye bağırıyor bir kadın onu tutuyor dur oğlum diyor. Bi an baktım bütün yüzler tanıdık doğru yerdryim ama bu ne derken. Bir tanıdık yanıma geldi ve herşeyi anlattı. Evli uç çocuğu var ve aslında polisten kaçarken yakalanmış. İsmi bile doğru değil yanı benim bildiğim ismi. Kaçtığı için sahte kimlikle dolaşıyormuş. Beş kursun almıştı hepsi göğüs bolgesi yanı hayatı riski çok fzlaydi. 24 saat sonra gözünü açtığında benim adımı sayiklamis hemşireler eşisiniz di mi dedi sürekli sizi sayılıyor dedi. Yanına girdim makinelere bağlı konuşamıyor yazıyla ozur dileyip o halde agladi. Ve o an affeettim onu. Sonra iyileşince cezaevine girdi tabii. Tüm ailesine beni kabul ettirdi. Eşi de kabul etti ama ben tabii böyle bir durumun içinde olmaktan çok rahatsiz oldum hep. Benim aile yapıma da cok ama çok ters şeyler. Sürekli sen benim için teksin bundan sonra hiçbirşey düşünme buradan cikayim sadece seninle olacağını bil zaten seninleyken hep öyleydi falan diyor ama nasıl neyr inananiyim onca yalandan sonra. Seviyor muyum evet aşık miyim cok. Ama affetmek affeettim tamam demek kadar kolay olmuyor. Bunu zmaanla daha iyi anladım. Şimdi cezaevinde onu yüzüstü bırakmak da doğru gelmiyor. Bu arada yüz kızartıcı bi suç flaan değil. Düzgün bi adam aslında çevresi tarafından çok sevilen biri. Yanı kafam karman çorman. Ben yaşamıyorum olanları unutamiyorim diye konuştum onunla goruste. Bu arada düzenli olarak her hafta goruse gidiyorum ve haftada bir de on dakika beni arıyor. Tek bir kişiyi arama hakkı var ve o beni arıyor cezaevinde olduğundan beri. Yanı konuştum iki haftadır kafamın karışik olduğunu falan cikayim herşeyi telafi edeceğim söz veriyorum diyor ama işte o yalanlar unutulmuyor. İşte böyle biraz uzun oldu tekrar ozur dilerim. Okuyanlara tesekkur ederim..
