Ben amalıat olmuştum 2 buyuk amalıat .Sonra her. Kucucuk bır rahatsızlıgımda ölüccem sanıodum.Tedavı alın .Depresyon ve okb tanısı kondu .Hastane donemı cok yıpratmıstı benı .Gecmıs olsun.Oyle yasanmaz bılıorum .En basta tedavı almayı kabul etmemıstım.Baktım artık baş edemıyorum.Kalbım carpıo vucudum alerjı gıbı atıo flnMerhaba kızlar aranıza bu inanılmaz korkuyu yaşayanlarınz var mı, hep olecek iş hissi, her an olebilirim kaygısı. Bu durum be yıprattı. Aranızda yaşayıp geciren kızlar varsa lutfen bu sureci nasıl gecirdigini anlatsın.
Banada yazarmısınız?Özelden yazdım
Farklı bir nakış açısı örnekler verebilirmisiniz?Konfor alanınızdan çıkın ölüm korkusu falan kalmaz.
Hoşuma gitti yazınız...Belki biraz tuhaf ama sizin aksinize günün birinde öleceğimi ve her şeyin biteceğini bilmek bana korku değil huzur vermiştir hep. Zira zaman, hayata her şeyden daha fazla anlam katar.
İnsanların büyük çoğunluğu sınırlı zamanlarını bile doldurmayı, dolu dolu yaşamayı, anlamayı, anlamlandırmayı beceremezken ne diye gözünü sonsuzluğa diker asla anlamıyorum mesela. Sonsuza kadar var olmanın nasıl ağır bi yük olabileceğini, her şeyi nasıl ucuz, anlamsız ve değersiz bir hale getireceğini bi düşünsenize.
Yaşamayı değerli kılan şey zamanla bağlı olmamız. Bugün değerli, çünkü bi yenisi daha yok. Yeni bi gün asla gelmeyebilir, gelse bile asla aynı gün olmayacak. Her sey icin tek şansınız var, o yüzden her şansı sonuna kadar kullanmanız lazım. Mutluyken dibine kadar mutlu olmanız lazım mesela, her saniyesinin tadını çıkarmanız lazım. Çünkü bi yenisini kimse garanti edemez size. Başarısızlıklarınıza çok da anlam yüklememeniz lazım çünkü milyarlarca yıldır var olan evrende 80 yıllık bi ömürle ne kadar batırmış olabilirsiniz ki işleri ? Kimse için, kimsenin lafıyla değil kendiniz için, kendi aklınızla yaşamanız lazım mesela. Çünkü kendi düsünceleriyle sizin hayatınıza yön vermeye, sizi yönetmeye, size tepeden bakmaya calısan sözde güc sahibi insanların hepsi de eninde sonunda organik, o cok bilen beyinleri toprak altında bozulup gübre olacak.
Özetle güzel şeylerin tadını çıkarın, hatta güzel şeyleri siz yaratın, kötü şeyleri (özellikle de degistiremeyeceklerinizi) çok da ciddiye almayın. Nasıl bu dünyaya doğarken kimse size fikrinizi sormadıysa, buradan giderken de kimse size fikrinizi sormayacak. Gelinecek yere siz karar vermediginize göre varsa gidilecek bi yer ona da siz karar vermeyeceksiniz. O yüzden sonunda ne olacağını da boşverin gitsin, siz önce yolu yürüyün keyifle.
Evet sonsuza kadar var olma hissi öyle sanırım çünkü daha yapmal isteğim çok sey var..,Sonsuza kadar varolmak hissi , güzel giden dünya hayatının bozulmasından korkma...Bence bu duygunun çıkış noktası.Ama bu dünya rahat bir yer değildir diye yazıyor zaten kitapta.Yalnız, sorunlu ve rahatsız dünya hayatındansa ebedi bir rahatlık olacaksa ben lütfen hemen oraya geçeyim yoruldum çünkü..
Yok okadarda kolay değil senelerce terapi gördüm ama bin nasihattan bir nusubet iyidir derlerya yaşadığım olay beni bu konuda tevekkül sahibi yaptı şükürler olsun darısı inş yaşayanlara bu korkuyuBunlar uzmanlar tarafından çok kolay çözülebilir fobiler.
Bir araştırın, güvendiğinize gidin.
Ha elbet korkuyorum düşününce ama düşünmemeye çalışıyorum:)
Sanırım salgın ruh halimizi çok etkiledi. Ben küçüklükten beri ölümden, hastalıktan korkan bir insandım. Aklıma gelince korkardım ama her zaman düşünmezdim sakindim açıkçası.kızlar nasıl oldunuz bende bu ara aynı şeyleri yaşıyorum
Çok geçmiş olsun yok hiç komik değil valla sizi çok iyi anlıyorum bi dönem dende kaygı bozukluğu teşhisiyle ilaç kullanmıştım biraz iyiydim son 1 yıldır şimdi yine kafamdan tarihler verip o gün öleceğim diye düşünüyorum çok korkuyorumSanırım salgın ruh halimizi çok etkiledi. Ben küçüklükten beri ölümden, hastalıktan korkan bir insandım. Aklıma gelince korkardım ama her zaman düşünmezdim sakindim açıkçası.
Ama şu son dönemde iyice ilerledi. Covidden vefat edenler oldu ailemde..
Bir başladı bende eşime bir şey olursa korkusu, anne babam ölürse telaşı, kedim var o kaçarsa ölürse korkusu, hiç bebek denemedik ama ya hiç bebeğimiz olmazsa telaşı..
Böyle yazında komik geliyor ama hayatımı etkiliyor, mutsuzluk resmen
Eşim salgın yüzünden sosyal hayatlarımızın mahvolmasına, sürekli ev-iş arasında olmamıza bağlıyor bu psikolojiyi.. Covidden sonra hala geçmezse ben de terapi almayı düşünüyorum.. Bir dönem okb de yaşayıp aşmıştım çok şükür.. Allah hepimizin yardımcısı olsun..
evet gideceğim bu konuda hiç ön yargım yok fakat gebelik planlıyordum tekrar ilaç içmek durumunda kalırsam gebeliği ertelemem gerekecek Allah hepimize şifa versinKesinlikle psikiyatri yardımı şart. İyi düşünmeye çalışın. Bende de var artık hayatımı etkilemeye başlayınca psikiyatriye gittim anca düzeliyor. Lütfen yardım alın.hayattaki güzel şeyleri düşünün.
evet gideceğim bu konuda hiç ön yargım yok fakat gebelik planlıyordum tekrar ilaç içmek durumunda kalırsam gebeliği ertelemem gerekecek Allah hepimize şifa versin
Teşekkür ederim size de çok geçmiş olsun.. Biliyorum o psikolojiyi, bir tanıdığım aylar evvelinden planlı olan uçak yolculuğuna binmedi. Sebebi ise uçak düşecekmiş hissetmiş binerse ölürmüş.. O kadar panik ve ağlıyordu ki.. Binemedi tabi. Günün sonunda uçak falan düşmedi. Ama ailesi terapiye yönlendirdi o dönem bu panik durumu ilerlemesin diye.Çok geçmiş olsun yok hiç komik değil valla sizi çok iyi anlıyorum bi dönem dende kaygı bozukluğu teşhisiyle ilaç kullanmıştım biraz iyiydim son 1 yıldır şimdi yine kafamdan tarihler verip o gün öleceğim diye düşünüyorum çok korkuyorum