- 11 Ocak 2015
- 2.265
- 3.638
-
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #21
Aa ben komple görüşmek istemiyor sandım. Bence alınganlık yapıyorsunuz. Bahsettiğiniz yeri görme hevesi olmayabilir başka planlar yapmış olabilir.Yok gelecek ve birlikte gezeceğiz.
O planda değişiklik yok.
Ama şurayı görmek istiyoruz dediğim çok yakın yere eşlik eder misiniz dediğimde ona gelmesek darilmazsin dimi dedi. Bu da beni her anlamda düşündürdü. Buradaki yorumları okuyunca beklesen olmaz mi demesi de içten değil miydi diye acabadayim şuan :)
Siz çocuğunuzu başkaları için perişan ediyorsunuz diye başkaları da sizin için etmek zorunda değil. Siz biraz el iyisisiniz bana göre. Fazla fedakarlık kendi kul hakkına girmeye sebep olur, siz çocuğunuz için bile böyle büyüdü demissiniz.
Yurtdışından döndükten sonra insanların işi olur gücü olur, aileleriyle görüşür. Demek ki öncelik sıralamalarınız aynı değil.
Valla bir hafta önceden planım vardı tam o güne ablam geleceğim hem yol dönüşü sende mola veririz hemde bişeyler bırakıcam dedi bende planım var ben orada olucam anahtarı bırakıyorum istediğiniz gibi takılın dedim senede 3-4 defa gördügüm halde kimse için planımı degiştirmem beklemem yani illa görüşelim diye ısrar etmek kalıp beklemek bana çok garip geldi can dostum var kaç defa aynı şehire gittim ama buluşma şansım olmadı kimse de kimseye küsmedi şans olursa buluşuyoruz zaten niye illa görücem diye tutturup huzursuz olalımBu konu arkadaşlarımı eleştirmek için mi yoksa kendime kizmak için mi tam olarak bilemiyorum.
Yıllarca arkadaş konusunda çok şanslıyım sanırdım. Bu sene resmen acı bir aydınlanma yaşıyorum. Şanslı olan ben değilmişim. Ben herkes için eğilip bükülen, fedakarlik eden o uyumlu kişi oldugum için ayakta duruyormuş o ilişkiler. Pek çoğu kendinden, planından, düzeninden zerre ödün vermiyor.
Şehir dışından izne geldiğim zaman her birini görebilmek için kizimi daha minnacikken kanguruya koyar, toplu taşımalarla İstanbul'da bir yakadan bir yakaya geçerdim. Uyku saatlerinde koltuklu mekanlar seçer cocugu oraya yatırırdım. Resmen böyle büyüdü. Zor olmuyor mu diyenlere oluyor tabi ama sizi görmek için değer derdim.
Eşimle kavga ederdim cocugu sefil ediyorsun derdi yine de dinlemezdim.
Altında araba olan arkadaşım, 10 aylık cocugu var ve bana ama çocuğun düzeni, çok zor dedi geçen gün mesela. Sen gel dedi. Ben de bari bana söyleme bunu ayıp dedim, inat ettim ve kırgınlığımı dile getirdim.
Hakli gibi üste çıkmaya çalıştı ve asıl ben kırıldım dedi. Çocuğuna altın borcum vardi inat uğruna onu bile veremedim ve bunu dert ediyorum. Oysa ki çok hakketti bu inadi.
Koskoca 6 sene yaşadığım sehrin yakınına gelip bana gelmeyi ayarlayamayan arkadaşım 3 küçük cocukla bu sene oraya gezmeye gitmiş bana senin evin önünden geçtik diyor ve ben artık orada yokum. Keyfi simdi istedi ve gitti hepsi bu.
Bugün mu ne oldu? YIne çok sevdiğim bir arkadaşımın yaşadığı ile geldim ve görüşelim dedim. Yurtdisindaymis ben gittikten 3 gün sonra gelecekti. 3 gün için onu görmemiş olmak istemedim ve tatil planımı değiştirip bu şehirde bir yerde konaklayip onu bekleyelim dedim eşime. Tatilimiz bu olsun dedim. Eşim tamam dedi. Ve otelde onu bekliyoruz iki gecedir. Arkadaşın evine 40 dk uzaklıkta bir yerde görmek istediğimiz bir yer var birlikte gider miyiz yoksa biz tur mu ayarlayalım dediğimde biz gelmesek darılır mısın diyebildi.. Eşim iste senin fedakarlığın ve işte arkadaşların dedi..
Ona pek yüz vermedim ama haklı buluyorum. Ben de bu sene anladim ki onlar normal anormal olan benmişim. Beklemeyelim yarin geri dönelim dedim. Beklemeyecegim gerçekten de..
Ona da tur ayarlayamadik çok gitmek istediğimiz için plan değişikliği yaptik o yolu da çocukla dönemeyiz araba yok seninle görüşmek ya nasip artık diyeceğim.
Demek hep herkesle benim sayemde görüşebiliyor musuz bundan sonra ben de onlar gibi yapacagim.
Bakalim 3 senede mi nasip oluyor görüşmek hiç senede mi..
Acikcasi herkese kirgin, kendime çok kızgınım.
Valla bir hafta önceden planım vardı tam o güne ablam geleceğim hem yol dönüşü sende mola veririz hemde bişeyler bırakıcam dedi bende planım var ben orada olucam anahtarı bırakıyorum istediğiniz gibi takılın dedim senede 3-4 defa gördügüm halde kimse için planımı degiştirmem beklemem yani illa görüşelim diye ısrar etmek kalıp beklemek bana çok garip geldi can dostum var kaç defa aynı şehire gittim ama buluşma şansım olmadı kimse de kimseye küsmedi şans olursa buluşuyoruz zaten niye illa görücem diye tutturup huzursuz olalım
İlla öyledir demiyorum, arkadaşınız samimidir belki bilemeyiz. Ama bi acaba payı da bırakmak gerek bazen.Ben hic içimden gelmeyen şeyleri yalandan söylemem.
Bu sebeple de öyle düşünemedim.
Gercekten beklememi istediğini düşündüm.
Samimiyetimize inanıyorum çünkü.. Eger tatilini ayarlamadiysan beklesen çok güzel olur dedi ben de ayarlamadim güzel otel bulursam burda beklerim sen benim için değerlisin dedim. Çok sevindi güya..
Artik sizin yazdıklarınizdan sonra gerçekten güya..
Yoo öyle olmuyor işte hepimizin hayatı var bazen ben müsait oluyorum o şehrin diğer ucunda işte oluyor bazen o boşta ben gidemeyeceğim yerde oluyorum aynı şehirde olduğumuz zamanlar önceden planlanmış şeyler olmuyor genelde ayrıca bu şekilde sürekli ilgi sürekli değerli hissetme görüşme Beklentisinde olduğunuz zaman sonuç kaçınılmaz olcak aynı şeyleri yaşayacaksınız.Uzun yıllar görüşme fırsatı yaratmadığın kişinin senin için değerli olduğuna inanmıyorum ben açıkçası. Ayni şehre gidip evinin yakınından geçip 3,5 Yıl görüşmedik ama can dostumsun hee :)
Laga luga yapmasın kimse :)
Önceliklerim farklı arkadaşlık kavramına verdiğim deger bu. Sen de bana aynisini yap gönül koymam desinler.
Pişkin pişkin hic eğilmem ama sen de benim için değerlisin dediklerinde komik oluyor.
Bu konu arkadaşlarımı eleştirmek için mi yoksa kendime kizmak için mi tam olarak bilemiyorum.
Yıllarca arkadaş konusunda çok şanslıyım sanırdım. Bu sene resmen acı bir aydınlanma yaşıyorum. Şanslı olan ben değilmişim. Ben herkes için eğilip bükülen, fedakarlik eden o uyumlu kişi oldugum için ayakta duruyormuş o ilişkiler. Pek çoğu kendinden, planından, düzeninden zerre ödün vermiyor.
Şehir dışından izne geldiğim zaman her birini görebilmek için kizimi daha minnacikken kanguruya koyar, toplu taşımalarla İstanbul'da bir yakadan bir yakaya geçerdim. Uyku saatlerinde koltuklu mekanlar seçer cocugu oraya yatırırdım. Resmen böyle büyüdü. Zor olmuyor mu diyenlere oluyor tabi ama sizi görmek için değer derdim.
Eşimle kavga ederdim cocugu sefil ediyorsun derdi yine de dinlemezdim.
Altında araba olan arkadaşım, 10 aylık cocugu var ve bana ama çocuğun düzeni, çok zor dedi geçen gün mesela. Sen gel dedi. Ben de bari bana söyleme bunu ayıp dedim, inat ettim ve kırgınlığımı dile getirdim.
Hakli gibi üste çıkmaya çalıştı ve asıl ben kırıldım dedi. Çocuğuna altın borcum vardi inat uğruna onu bile veremedim ve bunu dert ediyorum. Oysa ki çok hakketti bu inadi.
Koskoca 6 sene yaşadığım sehrin yakınına gelip bana gelmeyi ayarlayamayan arkadaşım 3 küçük cocukla bu sene oraya gezmeye gitmiş bana senin evin önünden geçtik diyor ve ben artık orada yokum. Keyfi simdi istedi ve gitti hepsi bu.
Bugün mu ne oldu? YIne çok sevdiğim bir arkadaşımın yaşadığı ile geldim ve görüşelim dedim. Yurtdisindaymis ben gittikten 3 gün sonra gelecekti. 3 gün için onu görmemiş olmak istemedim ve tatil planımı değiştirip bu şehirde bir yerde konaklayip onu bekleyelim dedim eşime. Tatilimiz bu olsun dedim. Eşim tamam dedi. Ve otelde onu bekliyoruz iki gecedir. Arkadaşın evine 40 dk uzaklıkta bir yerde görmek istediğimiz bir yer var birlikte gider miyiz yoksa biz tur mu ayarlayalım dediğimde biz gelmesek darılır mısın diyebildi.. Eşim iste senin fedakarlığın ve işte arkadaşların dedi..
Ona pek yüz vermedim ama haklı buluyorum. Ben de bu sene anladim ki onlar normal anormal olan benmişim. Beklemeyelim yarin geri dönelim dedim. Beklemeyecegim gerçekten de..
Ona da tur ayarlayamadik çok gitmek istediğimiz için plan değişikliği yaptik o yolu da çocukla dönemeyiz araba yok seninle görüşmek ya nasip artık diyeceğim.
Demek hep herkesle benim sayemde görüşebiliyor musuz bundan sonra ben de onlar gibi yapacagim.
Bakalim 3 senede mi nasip oluyor görüşmek hiç senede mi..
Acikcasi herkese kirgin, kendime çok kızgınım.
Prematüre doğmuş bebeğinizi arkadaşlarınızı görmek uğruna neden bu kadar yordunuz; anlam veremedim.Şehir dışından izne geldiğim zaman her birini görebilmek için kizimi daha minnacikken kanguruya koyar, toplu taşımalarla İstanbul'da bir yakadan bir yakaya geçerdim. Uyku saatlerinde koltuklu mekanlar seçer cocugu oraya yatırırdım. Resmen böyle büyüdü.
çok sevdiğim bir arkadaşımın yaşadığı ile geldim ve görüşelim dedim. Yurtdisindaymis ben gittikten 3 gün sonra gelecekti. 3 gün için onu görmemiş olmak istemedim ve tatil planımı değiştirip bu şehirde bir yerde konaklayip onu bekleyelim dedim eşime. Tatilimiz bu olsun dedim. Eşim tamam dedi. Ve otelde onu bekliyoruz iki gecedir. Arkadaşın evine 40 dk uzaklıkta bir yerde görmek istediğimiz bir yer var birlikte gider miyiz yoksa biz tur mu ayarlayalım dediğimde biz gelmesek darılır mısın diyebildi..
Prematüre doğmuş bebeğinizi arkadaşlarınızı görmek uğruna neden bu kadar yordunuz; anlam veremedim.
İnsan sayılı günden ibaret iznini neden böyle heba eder ? Bu tatil aynı zamanda eşinizin ve kızınızın da tatili değil mi ? Neden 1 otele tıkılıp kaldınız da arkadaş bekliyorsunuz ? Görmek istediğiniz yere niye gitmediniz mesela 2 gündür ?
Eşinizin bu durumu kabullenmesi de tuhaf.
Bence siz iyi birisiniz sizin gibi arkadaşım olsun isterdim.
Bu aralarda forumda çok arkadaşlık konusu açılıyor ben de açtım hatta retro falan mı var?
Çok fedakarsınız artık siz de yapmayın eşinizi çocuğunuzu öne koyun. Ben de bazen dozu kaçırıyorum ama düşünüp bu kız bana yapar mıydı diye tartıp kendimi frenlediğim oluyor.
Mesela arkadaşlarla tur gibi yere gitmiştik. Aynı odada kaldık birisi başka odada yer kaldı. Normalde onu düşünüp ta en başta yanıma çekmeye çalışırdım aynı odada kalalım diye ama onun bunu yapmayacağını düşünüp hiç uğraşmadım. Bir şekilde baktım çoğunluğumuz aynı odaya düştük o farklı odaya.
Çok haklısınız iste tam benim gibi düşünüyorsunuz.Fazla ödün vermişsiniz ve maalesef değeri bilinmiyor bunun, görev haline geliyor.
Ben yaşadığım yerden 45 dakika uzakta bir yere taşındım evlenince,çok yakın bir arkadaşım vardı,yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez denilen türdendi. Inanın ben gitmesem yaşadığım yere 1 kez bile görüşemezdik biz. Hatta kızımı görmeye bile annemin evine geldi(kendi yaşadığı yer burası tabi aynı zamanda),daha evimin kapısını açmış değil. Benim yaşadığım yerin yakınına sinemaya, gezmeye vs geldiğini gördüğüm gün,bıraktım görüşelim demeyi. Benim çabamla görüşmemize gerek yok dedim kendi kendime. Rahatım,huzurluyum. Ben 2 çocukla ona vakit ayırabiliyorsam,istiyorsa oda (çocuğu yok) ayırabilirdi. Görüşmek isteyen bir yolunu buluyor kısacası ama tek taraflı da olmaz tabi. İnsan bir noktadan sonra ben enayimiyim bu nedir noktasına geliyor. O noktada ipler kopuyor.
Yerinizde olsam şu saatten sonra ,görüşmek isteyen gelir,arar sorar der kenara çekilirdim. Kimseyi aramazdım görüselim diye.