-
- Konu Sahibi new_yorker
- #61
Haklısınız sonuna kadar
Haklısınız sonuna kadarMerhaba,
Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.
Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Kalbim kirildi, hatta ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. kalbim kirildi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.
Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var ki?
Davet edilmiş ama planı yapan, ilk storiyi atan kişi tarafından değil.Davet edilmiş canim. Diğer 3 u anlaşıp konu sahibine de msj atmislar sen de gel diye.Hatta konu sahibinin arabasıyla gitmeyi kararlastirmislar.Ama içlerinden biri hastalanınca plan iptal olmuş.sonra da haber vermeyip kendileri gitmisler
Bakın Amerika’da teksiniz ondan fazla hassas davranmış olabilirsinizBu yazdiklariniza katiliyorum. Ama elimde degil. Cunku 4 koca kadin plan yaptik. Ancak diger ucu beni ekti, planda Ben de vardim hatta Benim araba ile gidecektik
Üzülmekte haklısınız kim bu şekilde ekilse zoruna gider fakat bosverin gitsin. Gerçek yüzlerini göstermek istemişler benceMerhaba,
Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.
Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Kalbim kirildi, hatta ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. kalbim kirildi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.
Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var ki?
Bilinçli bir şekilde sizi çağırmak istememişler, ekildiğinizi düşünmeniz ve buna üzülmeniz çok normal, "drama queen" değilsiniz (anlamlandırılamayan her hassasiyetin drama queen diye nitelendirilmesini doğru bulmuyorum). Olması gerektiği gibi düşüncelerinizi de karşı tarafla şeffaf bir şekilde paylaşmışsınız. Belki yeni taşındığınız yerde kendinizi yalnız hissettiniz, ve normalde üzüleceğinizden daha fazla üzüldünüz. Her insanın farklı konularda hassasiyetleri olabilir, sizin de büyük ihtimalle arkadaşlık ilişkileriyle ilgili hassas bir kalbiniz var ve kırgınlığınız sebebiyle ağlamanız da gayet sağlıklı bir tepki. Fakat şu var, bunların akabinde kendi iyiliğiniz için yapacağınız en doğru seçim (naçizane fikrim), bu arkadaşlarınızla ilişkinizdeki samimiyeti biraz daha düşürerek onların bu tarz davranışlarına karşı kırılmayacağınız bir mesafeye kendinizi geri çekmek olacaktır.Merhaba,
Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.
Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Kalbim kirildi, hatta ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. kalbim kirildi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.
Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var ki?
Onların sizi çağırmamasını içselleştirmişsiniz, değersiz hissetmenize neden olmuş. Onların çağırması ya da çağırmaması sizi neden bu kadar etkiledi onu düşünün. Kaldı ki günümüzde çoğu arkadaşlık Türkiye de bile bu şekilde. Bu kadar önemsemeyin insanları. Allah dert vermesin. Kimse çağırmadı diye ağlanmaz. Siz başka çevreler edinmeye bakın. Sahip olduklarınıza odaklanın. Demek ki akıllarınıza gelmemişsiniz. O zaman siz de unutun. Bu derece büyütmeyin. Yazık günah size. Yapılan kötü ona diyecek bir şey yok. Ama bu kadar büyütmeyin. Ben de eskiden dert ederdim. Artık aman deyip geçer oldum. Hayat kısa.I
Bunu Bir arkadasim cok ayrintili bir sekilde soyledi. Ben kendime deger veriyorum, ozguvenim yerinde, Iyi birisi, sosyal birisi olduguma inaniyorum. Ama gel gor ki boyle de sap gibi kaliyorum ortada
arkanızdan she's creepy diye konuşmadılarsa... aşırı tepkiler bunlar.Inanin elimde degil. Aklima geldikce agliyorum. Yani Gercekten bir kotulugumuz yok ama beni ekiyorlar. Umursamamayi Nasil yapabilirim? Cunku esim de agladigima denk gelince umursama diyor. O olsa hic umursamaz da. Elimde degil diyorum
Davet edilmiş ama planı yapan, ilk storiyi atan kişi tarafından değil.
Bak ilk konuda da diyor;
"Bu arkadaslardan biri sosyal medyada x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi"
Yani esasen o storiyi atan kişi konu sahibine gel dememis. Hatta diğer ikisiyle konuşmuşlar, sonra içlerinden storiyi atmayanlardan biri yazmış. Konu sahibi de şey demiş;
"diger arkadas soyledi bana. Sonra ben de bu plani atan arkadasa ben de geliyorum hatta benim arabayla gideriz dedim"
Bence suç ilk story atan arkadaş oralı olmadığı halde konu sahibi kadını davet eden isguzar arkadaşta. Çünkü müze storisini atan baştan oralı olmamış. Bence bu konuda konu sahibini istemeyen, dışlayan o.
Bazen grup etkinliklerinde birini istemezsin ve bir şekilde onu elersin. Bu bazen onu sevmeidginden olur bazense sevsen bile belki o gün diğerleriyle konuşmaya ihtiyacın olduğundan olur
Benim eski iş yerinde son 3-5 aydır çalışan bir kız vardı. Heralde sosyalleşme isteğinden tüm etkinliklere gelirdi. Bense Zaten tüm gün isteyiz,bir de iş çıkışı aynı insanlarla kalablik bir şey yapmayı hiç sevmem.
bir keresinde çıkış saatinde sevdiğim bir arkadaşla spontane bir plan yaptık, başka sevdiğimiz biri var,ona da soralım dedik. Bizim 3. Arkadaş 'gelsem mi gelmesem mi' modunda olunca 'hadiii çok oturmayiz' falan diye ikna etmeye çalıştık.
Sonra o yeni giren kız dedi 'aaa bilmemnere mi,ben gelirim'
Bu yeni kızı da iş yerinde bile kafam kaldırmıyor, iş çıkışı o gelse ben gitmem yani bir ortama. Ki düşmanlığım falan yok,sadece sosyal olarak zaman geçirmek istemediğim birisi. Zaten hava kararana kadar çalışıyorum,neden iş çıkışı iki saat kafa dinleme hakkimda az sevdiğim insan göreyim ki?
O zaman da biz ayak yaptık 'madem yorgunsun, başka zaman plan yapalim' diye. Sonra bizbize gittik.
Bence konu sahibinin olayı da aynı böyle oldu..
Eminim tatlı biridir ama basit arkadaşlıklara bu kadar aşırı değer veren, küçük şeyleri büyütüp 'kalbim üzüldü' diyip diyip ağlayan biriyle ben de arkadaşlık yapmak istemezdim. İnsana biraz korkutucu geliyor.
Bu kadar yargilayanlarin yurtdisi yalnızlığı hakkında fikri olmadığını düşünüyorum. Belki Türkiye içinde farklı yere taşınıp yeniden ortam oluşturmak gibi düşünülüyor ama gerçekten çok çok farklı. Ben de 2 senede 3 kez yer değiştirdim, arkadaşlık kurmak bir yaştan sonra daha zor, kiminin çocuğu var kiminin yok o zaten büyük engel, dil bariyeri olabiliyor vs. Tahminim bunlar Türk arkadaş grubu, maalesef biz turkler birini planda istemeyince baştan kibar bir dille söyleyemiyoruz, halbuki en sonunda çok daha kaba bir biçimde belli ediyoruz istemedigimizi. Keşke Amerikalılar gibi baştan, bu sefer biz üç kişi plan yaptık, baska sefer de seninle yapalım, diyebilsek. Belki beraber yemek yiyip sohbet ederken tercih ediyorlar ama etkinlik yaparken kafanız uyuşmuyor olabilir, ya da üçümüz bir araya geldik özel şeylerimizi bayadir konuşamıyorduk iyi oldu demiş olabilirler. Her zaman sevmemekten değil yani her türlü şey olmuş olabilir.
İnsan türkiyede olsa bir sürü arkadaşı olacakken birden yalnız kalınca var olan üç beş kişiye fazla önem addediyor. Arkadaşlık kavramınızı duygusal değil de artık paylaşım, yardım, eğlence üstüne biraz daha mantik üstüne kurup biraz daha farklı kişileri de hayatınıza ekleyin derim. İnsanlara beni kırdın, canımı acıttın diyerek kendinizden soğutmak dışında bir şey yapamazsınız. Onun yerine like atın geçin, samimi olduğunuz birisi varsa içlerinde ayrı da görüşün. 4 kişi aynı anda toplanmak, anlaşmak daha zor zaten.
Çünkü her gittiğimiz yere kendi kültürümüzü de taşıyoruz. Tamamen başka ülke, başka kültür, başka insan ilişkileri var. Her davranışı üstümüze almamamız gerek. Onlarda "ayıp olur söylemezsek" diye bir şey yok. Çok rahat bir şekilde hayır derler, bunu istemiyorum, üzgünüm sen davetli değilsin derler. Mesela birisi evine davet eder parti veya kutlama yapacaktır, liste hazırlar ve sorar kim ne getirebilir diye. Ben her gittiğim yere ekmek salata tatlı vs...bana ne düşmüşse götürdüm. Bahçede ızgara partisi verilir herkes etini içkisini kendi götürür.Cok iyi bir tespit yengenc, hic boyle dusunmemistim ama vakit gecirmeyi cok uyusamadigim bir arkadasimiz var grupta ben de bilincdisi olarak onu bu sekilde planlara dahil etmemeye calisiyorum sanirim
Ben de yurtdisindayim, toplamda 3 kitada 4 farkli ulkede yasadim. Hatta onumuzdeki yaza yine tasiniyoruz 5 senenin sonunda, malum expat yasamAma ben de bu yurtdisindaki yalnizlik hissinin cok abartildigini dusunuyorum. Ozellikle kendi ailesini kurmus, calisan olan insanlar icin... Sosyal ortamlarda bir sekilde arkadas ediniliyor ama ben gurbetteyiz, yalniziz, birbirimizden baska kimimiz var gibi dusuncesi olan insanlarla ozellikle iliski kurmuyorum.