- Konu Sahibi CicimBalim
- #121
Iyi günler hanimlar
Kimseyle bukadar detayli paylasamadigim icin sizlerin fikirlerini dusuncelerini merak ediyorum.
Erkek arkadasim var 8 aydir birlikteyiz. O 35 yasinda ben 29. Kendisi 3 yil oldu bosanali ve bu evliliginden 2 kizi var (11 ve 14 yas).
Kizlari bastan beri kabul ettim fakat henüz tanismadik (denklesemedik)
Büyük kizi ilk beni duydugunda annesinin doldurusuna gelip para istedi babadan ve alamayinca babasiyla tartisti bana küfürler etti beni sebep bildi ve bagini kesti. Fakat kücügü daha cok babaci ve iki haftada bir veya tatillerde geliyordu sürekli babasina. Tabi bu sürecte biz erkek arkadasimla fazla görüsemiyorduk kiz babaannesine gittiginde görüsürdük 2-3 saatligine. Sorun yoktu benden yana hep anlayisliydim.
Neyse zamanla erkek arkadasim ben anlayisli oldukca sanki kiymet bilmemeye basladi. Birgün Tartismistik kalbimi kirmisti ve ben meseleyi bulusarak hal etmek istedigimi söyledim. Bulusacaktik ama araya hep birseyler girdi ve oldu 6 gün. 6 gün boyunca aramiz soguktu oda benden birsey olmamis gibi davranmami bekledi hep. Ama yapamadimki icim buruktu sonucta.
Her Neyse tam bulusacagimiz hafta büyük kizida birden aradi ve gelmek istedigini söyledi. Tabiki bende cok sevindim erkek arkadasimin adina sonucta büyük kizi o adimi atmisti. Kizlar geldi kaldilar babalarinda ve erkek arkadasim bana gün verdi bulusalim bu meselemizi konusalim diye anlastik. O gün geldi catti beni aradi neymis büyük kizi alisverise ve yemege gitmek istiyormus. Artik canima tak etmisti cünki 8 gündür aramiz soguktu bulusamiyorduk ve hep anlayisli olan bendim. Bu sefer dedim bana söz vermistin bir cözümunu bulabilirsin aslinda.
Cok üzüldü iki ates arasinda kaldim cocugu kirip hayir diyememki dedi. Hayir Deme zaten fakat bir cözümünü bul ben bugün bu meseleyi konusmak istiyorum kac gundur erteliyoruz hep birseyler giriyor araya dedim. Bu sefer anlayisli olamayacagim kuklan degilim dedim.
Her neyse uzun lafin kisasi o gün gitti cocuklariyla ve beni yine bir kenara atti..
Oysa cözüm coktu. Ve 2 gün boyunca aramadi sormadi beni anca cocuklari annelerine biraktiktan sonra aradi. Yani cocuklara acikca delikanlica diyemediki ben X le gorusecegim 1 saatligine. Neymis büyük kiz aylar sonra ilk defa gelmis ve ona hayir demek olmazmis. O zaman bana söz vermeseydi onca gün bekletmeseydi.
Cocuklarda özellikle büyügü benimle tanismak istiyordu fakat ben erkek arkadasimla arami düzeltmeden cocuklara rol yapip tanisamazdim kisiligimde bu yoktur.
Bu olaydan sonra cok yiprandim. Gelecegimizi dusundum demek ben hep en son planda olacagim hep yipranacagim.. Oda diyor cocuklarla tanissan böyle zorluklar yasamayiz.
Kesinlikle cocuklarini bosversin demiyorum fakat dengeyi tutsun. Cocuklarinin hic birseyine Hayir diyemiyor özellikle büyügünden cok cekiniyor. Oysa cocuklar ayri ve hayat arkadasi ayri kategoridir degil mi?
Neye kizacagimida bilmiyorum inanin bir yandan onuda anliyorum fakat kendimide düsünmek zorunda degilmiyim? Asiri anlayisli olmanin sonu böylemidir?
Ayriligi düsünüyorum kafam cok karisik..
Sizin fikirlerinizi dusuncelerinizi merakla bekliyorum
Henüz ilişki aşamasında o dengelerin kurulması çok zor
Biz evlendikten sonra eşim çok iyi denge tutmasına rağmen 3-4 yılımızı aldı
Erkek arkadaşınız çocukları annesinde yaşayan bir baba, psikolojik olarak zaten onları kaybettiğini düşünüyor ve kazanmak için elinden geleni yapıyor, bu aşamada denge sağlamanız imkansız.
Evlenilir, zaman geçer, herkes birbirine alışır, bu arada baba gerekli dengeleri kurar, siz de destek olursunuz zaman işidir bu. Çocuklarla hayat sizin düşündüğünüz gibi olmuyor, mesela özel bir program yapmışızdır pat diye biri hasta olur gece eşim alıp hastaneye götürür, bizim program iptal olur, haa bir kez de anneleri götürsün diyebilirm ama demem eşim üzülür çünkü aklı kalır ve bu gibi durumlara hiç üzülmedim de. Eşimin çocukları artık büyüdüler biri 21, diğeri 17 yaşında ama yine de acil bir durumda babalarını ararlar, bazen başbaşa bırakırım onları beni kabullenmiş olsalar da babaları ile başbaşa vakit geçirmek isteyebilirler. Bunlar yaşanırken eşim beni de hiç üzmedi, annelerinin kötü niyetli davranışları oldu, çocukları doldurup yollaması oldu, gece yarıları çocukları bahane edip araması, yazması oldu bazen benim çocuksuz bir insan olarak anlayamadığım durumlar oldu, her zaman eşim beni düşünerek hareket etmiştir ama dedim ya bu işler zamanla oluyor. Yazdıklarınızdan bu durumları pek anlayışla karşılama durumunuz olmadığını anladım, bence evlilik düşünmeyin