- 4 Aralık 2022
- 647
- 820
- 35
-
- Konu Sahibi new_yorker
- #101
Yaptıkları hiç hoş olmamış siz de mesafenizi koruyun ama aşk acısı çeker gibi de kalbiniz acımasın. Çok aşırı üzülmüşsünüz gereksiz birşey için. Mesafeli olun yeterli.
Bayıl istersen feriha olmuş35 yaşında kadınsınız işsiz misiniz dertsiz mi ben çözemedim ya bu drama ne yok canım acıdı yok kalbim acıyor ömrünüzde dert mi görmediniz ya belki bu yüzden aralarına dahil etmiyorlardır sizi fazla drama queensiniz
Ayyy epeyi gençmişsiniz onlardanMerhaba,
Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.
Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Çok yüksek dozda kalbim acidi, hüngür hüngür ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. Çok kalbim acidi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.
Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Çok canim yanıyor, çok kalbim acıyor. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var ki?
Hahhahajajajjajjjnannnannana35 yaşında kadınsınız işsiz misiniz dertsiz mi ben çözemedim ya bu drama ne yok canım acıdı yok kalbim acıyor ömrünüzde dert mi görmediniz ya belki bu yüzden aralarına dahil etmiyorlardır sizi fazla drama queensiniz
bu ne dram arkadasMerhaba,
Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.
Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Çok yüksek dozda kalbim acidi, hüngür hüngür ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. Çok kalbim acidi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.
Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Çok canim yanıyor, çok kalbim acıyor. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var nr
Çocuk yapın kız olursa arkadaş olur erkek olursa baya bir uğraş olur bunlar gelmez aklınıza.
Öyle kızım ve oğlum var nerede uyuduğumu bilmiyorum o derece.Valla buna katılıyorum. Çocuk olunca sıkılmaya değil, başını kaşımaya vaktin olmuyor.
Ben de çalışan birisinin yalnızlığa vakti olduğunu sanmıyorum ama sanırım bu arkadaş çalışmıyor öyle bir izlenim edindim okurken. Benim pek sıkılacak vaktim olmuyor ama konu türkiyedeki kadar arkadaş ortamı olması ise, benim gibi sürekli taşınan insanlar için imkansıza yakın. İngilizce konuşulmaya Avrupa ülkelerinde ise baya baya zor gerçekten.Cok iyi bir tespit yengenc, hic boyle dusunmemistim ama vakit gecirmeyi cok uyusamadigim bir arkadasimiz var grupta ben de bilincdisi olarak onu bu sekilde planlara dahil etmemeye calisiyorum sanirim
Ben de yurtdisindayim, toplamda 3 kitada 4 farkli ulkede yasadim. Hatta onumuzdeki yaza yine tasiniyoruz 5 senenin sonunda, malum expat yasamAma ben de bu yurtdisindaki yalnizlik hissinin cok abartildigini dusunuyorum. Ozellikle kendi ailesini kurmus, calisan olan insanlar icin... Sosyal ortamlarda bir sekilde arkadas ediniliyor ama ben gurbetteyiz, yalniziz, birbirimizden baska kimimiz var gibi dusuncesi olan insanlarla ozellikle iliski kurmuyorum.
Bende şu '' son dakika '' olaylarını anlamıyorum nasıl son anda oluyor çok merak ediyorum ciddenMerhaba,
Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.
Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Çok yüksek dozda kalbim acidi, hüngür hüngür ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. Çok kalbim acidi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.
Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Çok canim yanıyor, çok kalbim acıyor. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var ki?
aynenÖyle kızım ve oğlum var nerede uyuduğumu bilmiyorum o derece.
Konu sahibinin 6-7 yaşlarında kızı varmış zaten.Çocuk yapın kız olursa arkadaş olur erkek olursa baya bir uğraş olur bunlar gelmez aklınıza.
Ne güzel yazmissiniz, anlayisiniz ve desteginizi yaa buradan hissettim, teşekkür ederim.Yorumları okumayı bitirmeden yazıyorum. Sevgili arkadaşlar Allah aşkına yapmayın yaBurada çeşitli dertlere sert çıktığımız oluyor. Özellikle kendini ezdiren bariz hata yapan vs kişilerde bu metod kendine getirici olabilir ama kişilik özelliğine saygı göstermek çok mu zor? Karşımızda belli bir yaşta, evlilik sorumluluğu üstlenmiş, gitmiş ta bilmemkaç km ötede kendine hayat kurmuş bir kadın var. Bu konuya bu kadar takılması elbette doğru değil zaten bu maksatla konu açmış. Ama insanların mizaçları, yetişme tarzları ve çocukluk travmaları var bunlar öyle ha deyince çözülmüyor bazen sorunun teşhisi ve farkındalığı için bile uzun yıllar gerekiyor.
“Kaç yaşında kadınsın çocuk musun drama yapma buna da üzünülür mü iletişimi kes gitsin bu kadar basit” Bu cümleyi izole bi şekilde okuyun. O kadar faydasız ve hatalı ki. Bu şekilde yorum yapan arkadaşların da çocukluğuna inmek lazım. Okumuş okumamış kabul edelim bizim ebeveynlerimiz bizler kadar bilinçli değildi. Çocuklarımıza bile bu şekilde yaklaşmamamız gerektiğini bizler daha yeni öğreniyoruz. Bizler çocukken fiziksel ve duygusal acıları küçümsenerek büyümüş yetişkinler olarak bunu çocuklarımıza yaşatmayalım derken şu yukardaki üslup tam da yanlış ebeveyn davranışından kodlanan üslup.
Beni gerçek hayatta tanısanız birazdan yazacaklarıma ihtimal vermezsiniz çünkü pek çok konuda soğukkanlı (ilkyardım dahil) sorun çözme becerisi yüksek ve etkileşimde bulunduğum insanlarda güçlü ve realist bir izlenim bırakan biriyim. Bu özelliklerim yapay değil bunları taşıdığımı gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ancak karakterimiz katman katman. Ben de en az konu sahibi kadar hassasım bu konularda o yüzden kendim gibi savunacağım. Arkadaşlarımdan kazık yemek, nankörlük görmek beni de mahvediyor.
Örneklerle uzatmak istemiyorum ama lütfen şunu görün. Size çok aciz ve saçma gelen bu durum bir kişinin tüm karakterini asla yansıtmaz. Altında kişiye özel sebepler vardır. Ben işyerimde 9 yıl mahkeme açılabilecek ağırlıkta ve saçmalıkta mobbinge maruz kaldım. Başımı hiç eğmedim hiyerarşide en alttayken hiyerarşinin en üstündekine kafa tuttum. Saygı sınırını aşmadan hakkımı savundum. Bu süreçte üzüldüm ve öfkelendim ama bir gece olsun uykum kaçmadı, bir tek damla gözyaşı dökmedim, depresyona da girmedim. İş arkadaşlarım çok şaşırırdı demir leblebi gibisin ne kadar güçlüsün diyen, başımıza gelse bunalıma gireriz diyen… Ufacık bir soruşturmada gözyaşlarına boğulan arkadaşım oldu zerre kadar anlam veremedim ama dönüp de “sen çocuk musun ne ağlıyosun?” demedim.
12 yıllık, 15 yıllık arkadaşlıklarımı bitirdiğim bu sene ilk defa sizlerin yaşadığı özgüveni yaşadım üzüldüm ama yıpranmadım vicdanen çok rahatım. Bu farkındalık 39’da geldi bana. Kolay olmadı ama eski ben değilim çok şükür çünkü benzer bir durumu bana 5 yıl önce yaşattıklarında oturup konu sahibi gibi ağladığımı, bana daha yakın olana sebep sorduğumu ve sanki salakmışım gibi geçiştirildiğimi hatırlarım. Belki benim kırılma noktam oydu ve belki de konu sahibinin kırılma noktası bu olabilir. Lütfen yapıcı yaklaşalım birbirimize. Banlanma korkum yok, anonim de yazıyorum benim de bazı konularda dan dun giresim, ağzıma geleni sayıp rahatlayasım geliyor ama vazgeçip sayfa yeniliyorum. Fikrimin faydası karşı tarafa olmayacaksa kendi ego tatminim için kalp kırmama gerek yok. Bir ara KK’dan bu sebeple uzaklaşmıştım inşallah yine aynı duyguya kapılmam.
Konu sahibi üzüle üzüle öğreneceksiniz. Uygun zamanda daha detaylı yazışabiliriz ama şu an ilk aklıma gelen: Değişim istiyorsanız anahtar mottonuz “önce kendime değer vereceğim” olsun. Kendi özgün karakteriniz, tavrınız, fikir yürütme metodunuzla insanlarla kavga etmeden, küsmeden, üzülmeden ve gemileri yakmadan mesafe koymayı öğreneceksiniz ben bu sene epey yol kat ettim
Geriye dönüp bakıyorum ve görüyorum ki en az kendime merhamet etmişim. Artık bu denklemin değişmesi gerektiğini çok iyi biliyorum ve zihniyet oturdukça hareketlerimiz de ona göre şekilleniyor.
Benim sebeplerim biraz çocuklukla ilgili. Sizin de kendinize özgü sebepleriniz vardır bulup çıkarırsanız mücadele etmek daha kolay oluyor.
Belki yeni bir kıtada yeni bir hayata başlamanızdan ötürü arkadaşlık ve yakınlık ihtiyacınız daha ön plandadır bu sebeple daha hassassınızdır.
Çok uzun oldu okuyanlara teşekkür ederim. Konu sahibi sizi çok iyi anlıyorum ve sizi yıpratan bu hassaslığınızı kolaylıkla yönetebilecek duruma gelmenizi diliyorum. Sanal bir platformda sizi hiç tanımayan bir kadın olarak elinizi tutup sizi desteklediğimi düşünün
Bu ikiyüzlüce davranış onlarda yok demek, bir de biz Türkler daha insancılız diye övünürüz. Fakat sizi de anlamadım, Amerikalı arkadas bulsanız ya.Bu uc arkadasım Turk, Amerikali ya da yabancı arkadaslar birlikte plan yaptıkları kisiyi ekmezler, onlarda "to be nice to other people" yani insanlara karşı iyi/kibar olma kavramı oturmuştur.
Aslında cok şükredecek bir hayatim var. Benim ilk problemim elimde olmayan nedenlerden dolayı her sene ya da iki yılda bir taşınmak. Sürekli tasindigim icin insanlar ile koklu iliskiler kuramıyorum, çünkü ortamdan ayrılıyorum. Neyse ya hayirlisi.
Turkiyede iken bir defa bile Boyle dertlerim yoktu, kim kiminle gitmiş, gezmiş, aramid, aramamış, falan hatta bunları kafaya takan bir arkadasimi cok garipser, sürekli moral vermeye calisirdim. Gurbetci kafesi herkeste olmasa da bende cok yogun bir sekilde var. Calismiyor olmak da cabası. Iki çocuğum var, okula gidiyor bu sene ikisi de.
Is başvuruları ve mülakatlar donemindeyim, umarım ise girer ve sikintilarimi unuturum.