Arkadaslarla gezme planı yaptık, beni ekip gittiler :(

Karadutlu .!.:

Newyorker ... herkes sizi eleştirmiş ama ben anladım sizi. Yurt dışına eşinizle çıktınız. Orda bi sosyal hayatınız aileniz arkadaşınız yok. O müzeye gidecek arkadaşlarınızla da bağ kurmak istediniz. Turkiyede böyle çünkü. Parkta 5 dakika oturup sohbet ettiğin kişiyle bile duygusal bağ kurarsın. Yalnızlıktan çok korkuyorsunuz çünkü. Orda da çok yalnız kaldınız. Belki kendi memleketinizde ailenizin olduğu şehirde olsaydınız böyle bir boşluğa düşmezdiniz.

Bu bir süreç. Siz de hassas noktanızı keşfetmiş oldunuz böylece. Lütfen üzülmeyin. Bu yönünüzü güçlendirmeye çalışın.

Bi de görüşmeyi o kadar çok istemişsiniz ki kendi aracınızla , gezmeyi garantiye almak istemişsiniz.

Ben olsaydım bir daha o tayfa ile onlar mesaj atıp görüşme planı yapana kadar görüşmezdim.

Genişletmek için tıkla...

Çok guzel anlamissiniz.
Gurbet çok zor geliyor bana, çok yalnız hissettiriyor. Turkiyede iken hiç Boyle birisi degildim, Boyle dertlerim de yoktu.
En son lisede falan Boyle hissetmiştim o da baya zorbalık seklinde idi. Universitede ve sonrasında hiç Boyle hissetmedim.
ABD ye geldigimden beri hep yalnız kaliyorum, on senede 7 defa birbirinden uzak eyaletlere tayindik, o yüzden bir bag kuramadım etrafımdaki insanlar ile. Burada bir senedir oturuyorum, bu arkadaşları da bir senedir taniyorum, Allah biliyor sevdiğim kisiler ucu de. Buraya dert yazıyorum ama sanırım yurt disinda olmak ile yurt icinde olmak dert sekillerini ve hislerin şiddetini etkiliyor. Aslında abartmadım, samimi olarak yazdım ne hissettiğimi. Keske gercekten de bunlar beni üzmese ve bir butun gunum kotu gecmese. Dedim ya elimde degil

Aklınıza geldikçe ağlamak haricinde ben size hak verdim. Tabiki sizinle gitmek zorunda değiller ama sizi ilk başta plana dahil etmeselermis o zaman. Yaptıkları çok ayıp, kirildiginizi dile getirmişsiniz, ama ben olsam üçüylede birdaha görüşmem.

new_yorker .!.:

Istemeyebilirler. Hatta beni sevmeyebilirler. Ucu cok samimi de olabilir Hic onemli degil. Beni uzen var olan plandan beni cikarip gitmeleri, beni ekmeleri.

Genişletmek için tıkla...

Tavuk mu yumurtadan yumurta mı tavuktan olayına dönmüş,sizi istemedikleri için ekmişler işte. Sizi istemeyeni siz hiç istemeyin. Bu kişiler Amerikalı mi yani duygusal bağlılık durumları ya da arkadaşlığa verdikleri önem bazen bizden farklı olabiliyor. Siz fazla hassassiniz sanirim

new_yorker .!.:

Çok guzel anlamissiniz.
Gurbet çok zor geliyor bana, çok yalnız hissettiriyor. Turkiyede iken hiç Boyle birisi degildim, Boyle dertlerim de yoktu.
En son lisede falan Boyle hissetmiştim o da baya zorbalık seklinde idi. Universitede ve sonrasında hiç Boyle hissetmedim.
ABD ye geldigimden beri hep yalnız kaliyorum, on senede 7 defa birbirinden uzak eyaletlere tayindik, o yüzden bir bag kuramadım etrafımdaki insanlar ile. Burada bir senedir oturuyorum, bu arkadaşları da bir senedir taniyorum, Allah biliyor sevdiğim kisiler ucu de. Buraya dert yazıyorum ama sanırım yurt disinda olmak ile yurt icinde olmak dert sekillerini ve hislerin şiddetini etkiliyor. Aslında abartmadım, samimi olarak yazdım ne hissettiğimi. Keske gercekten de bunlar beni üzmese ve bir butun gunum kotu gecmese. Dedim ya elimde degil

Genişletmek için tıkla...

Sürekli değişim bazen kaldirmasi zor bir duygudur.

7 defa yer değiştirmek de zor bir şey. Nedeni ne bilmiyorum ancak olabilirse kendinizi oncelikle artık sabitlemeye çalışın. Sonra da Türkiye'de lisede yaptığımız gibi kendinize sadece klasik kız grubu kurmayın derim.

Arkadaşlarınızı çeşitlendirin. Esiniz ile beraber görüştüğünüz Türk çift arkadaşınız olsun kafa dengi,meslek dengi denk gelirse onları bulun.

Eşiniz ile beraber gorustugunuz yabancı çift arkadaşlar edinin. Beraber yemek yiyin, geçin. Bunlar birkaç çift olsun, hepsiyle önce siz tanışıp hoşunuza giderse 6 kişilik bir grup oluşturun. 6 kişi olunca beraber evde kutu oyunu, lazer tag gibi aktiviteler güzel keyifli oluyor.

Bir de önce belki ayrı ayrı gorustugunuz ve siz çok seviyorsanız bu tarzı yine kız arkadaşlarınız olsun. Artık kendi hayat tecrubeme en geriye attığım arkadaşlık stili bu sanirim.

Kadınlar ile fikir alışverişinde kabaca bulunurum ama maalesef yaradilisimiza pek güvenmiyorum. Binbir çeşidiz ve tanımak zor. Bu nedenle sizin yaşadığınız gibi durumlar yaşamamak adına duygusal kız grupları yerine diğer arkadaşlıkları tercih ediyorum.

Ozetle artık insanları sevme odaklı arkadaşlık yerine, beraber gezme, beraber oyun oynama ve bilgi alışverişi şeklinde düşünüyorum. Bu üçü için herhangi bir bağ kurmuş olmama gerek yok. Bu eylemlerin kendileri geliştirici ve sosyalleşmek için yeterli.

Önceden ben de daha duygusal bir insandım daha Turkiye'deyken dahi öyleydim. Arkadaşlar ailem olabilirdi. Büyüdükçe ve olgunlaştıkca ben öyle hissediyorum diye insanların öyle hissetmediğini ve arkadaşlık konusunda aynı dusunmedigimizi sonunda idrak ettim.

Değişim sanciliydi ama sonunda başardığımı ve arkadaşlıktan beklentimiz değiştirdiğimi düşünüyorum. Bence bu konuya spesifik olarak takılmayı bırakıp siz de genel olarak düşünmeli ve genel olarak yeni bir bakış açısı edinmelisiniz.

Benim eşim de sizinki gibidir bu arada. Direkt olarak onlar olamayız, Biz farklı insanız olmamalıyız da.

Ama kendimizin bize daha yararlı olacak ve daha az canimizi acıtacak versiyonu olabiliriz. Onu bulun.

new_yorker .!.:

O arkadas story de sormus benimle gelen var mi diye, ucu konusunca New Yorker da gelmek istiyor Ona da soyleyelim demisler o yuzden diger arkadas soyledi bana. Sonra ben de bu plani atan arkadasa ben de geliyorum hatta benim arabayla gideriz dedim, konustuk konu kapandi orada. Sonuc su ki ekildim

Genişletmek için tıkla...

İnsanlar ekilebilir, dolandırılabilir, aldatılabilir.. hatta inanmazsınız öldürülebilir fakan.. e biz de insanız ya. Bide evliymişsiniz, benm yol arkadaşım olacak, bemce dünyanın en güzel şehirlerinden birinde yaşicam da bir grup kadının beni bilmem ne müzesine giderken ekmesine üzülcrm… yani abartmak istemem de siz de abartmşsınız, bu yönünüzü daha önce farkettilerse sizle yakın olmak istememişlerdir belki? Olabilir yani

gurbettekikardelen .!.:

Kafana dert ettiğin şeye bak, seni iplemeyeni sen de ipleme, salla gitsin bu em

Genişletmek için tıkla...

gurbettekikardelen .!.:

Kafana dert ettiğin şeye bak, seni iplemeyeni sen de ipleme, salla gitsin

Genişletmek için tıkla...

Bu emojileri nerden buluyorsunuz bende çıkmıyor

Çok yalnız kalmışsınız ondan bu kadar tepki düzenli gezi ve spor yapan gruplar var, bir an önce bınlara takılın

Kırılmakta haklısınız , ben de kırılırdım.
Twitterda geçen gün söyle bir paylaşım vardı, beni neden çağırmadınız diye soran kişiye cevap olarak, e gelme diye çağırmadık. Böyle bir şey olmuş sizde de. Ben olsam görüşmem bir daha.

new_yorker .!.:

Inanin elimde degil. Aklima geldikce agliyorum. Yani Gercekten bir kotulugumuz yok ama beni ekiyorlar. Umursamamayi Nasil yapabilirim? Cunku esim de agladigima denk gelince umursama diyor. O olsa hic umursamaz da. Elimde degil diyorum

Genişletmek için tıkla...

Şaka yapıyorum deyin nolur. Koskoca kadınsınız ne ağlaması içlenmesi yahu? Amerika'ya yeni mi yerleştiniz, iş ve arkadaş ilişkilerinin bizdeki gibi olmadığını fark etmiş olmanız lazım. Kimse kimseyle samimiyet kurmaz. Niye bana söylemediniz diye sitem etmenize bile şaşırmışlardır, çağırmak söylemek zorunda mıyız diye.
Bunu savunmuyorum tabii ki, birine söyleyip diğerine söylememek hatta yapılan plandan çıkarmak benim de yapabileceğim şey değil ama yabancılar bizim gibi bakmıyorlar olaya. Eşinizi örnek alın, kendisi tam Amerikan olmuş. Orada saçınızı başınızı yolmamak için beklentiyi sıfıra indirin. Bir kaç etkinlik yaptınız veya buluşup kahve içtiniz diye arkadaş dost sayılmıyorsunuz malesef. Sadece size karşı değil, birbirlerine de öyleler.

new_yorker .!.:

Çok guzel anlamissiniz.
Gurbet çok zor geliyor bana, çok yalnız hissettiriyor. Turkiyede iken hiç Boyle birisi degildim, Boyle dertlerim de yoktu.
En son lisede falan Boyle hissetmiştim o da baya zorbalık seklinde idi. Universitede ve sonrasında hiç Boyle hissetmedim.
ABD ye geldigimden beri hep yalnız kaliyorum, on senede 7 defa birbirinden uzak eyaletlere tayindik, o yüzden bir bag kuramadım etrafımdaki insanlar ile. Burada bir senedir oturuyorum, bu arkadaşları da bir senedir taniyorum, Allah biliyor sevdiğim kisiler ucu de. Buraya dert yazıyorum ama sanırım yurt disinda olmak ile yurt icinde olmak dert sekillerini ve hislerin şiddetini etkiliyor. Aslında abartmadım, samimi olarak yazdım ne hissettiğimi. Keske gercekten de bunlar beni üzmese ve bir butun gunum kotu gecmese. Dedim ya elimde degil

Genişletmek için tıkla...

Ben de yurtdisindayim 5.senem daha once de ABD'de yasadim bi sure ama 10 senede 7 eyalet cok fazla degil mi? Bu kadar degisim Turkiye icinde olsaniz bile sizi cok zorlardi, kendi seciminiz mi bu kadar cok tasinmak?

Bi de esinizle araniz nasil? Iyi hissetmediginiz bir evliliginiz varsa yalnizlik hissinizi o da tetikliyordur.

Bu kadar dram bi muze icin fazla degil mi ya. Herseyi böyle abartiyorsaniz normal ekilmeniz.

Yorumlara bakın ya herkes kadını "drama queen" addederek kendisinin ne kadar vakur olduğunu göstermiş. Tamam arkadaşlar en olgun, duygularını yönetebilen insanlar sizsiniz. Tebrikler, buyrun 20 lira.

Konu sahibi arkadaşa; belli ki bu dışlanmışlık sizde halihazırda var olan bir hassasiyete dokunmuş. Yalnız bırakılmak, dışarıda bırakılmak hayat boyu karşımıza çıkabilir. Neyse ki duygularınızı ifade etmişsiniz, içinizde kalmamış. Bu tür durumları tecrübe etmek bu duygularla baş etmeyi öğretir. İnsanız, hayatımız baş etmeyi öğrenerek geçiyor.

new_yorker .!.:

Merhaba,

Ben ABD de yasiyoruum, 35 yasindayim. Yeni tasindigim yerde bir yıldır tanistigimiz bir arkadas grubumuz var, çok samimi olmamakla birlikte arada bir araya gelip seviyeli biraz muhabbet ediyoruz, ayrılıyoruz. Bu arkadaslardan biri sosyal medyada "x müzeye gitmek istiyorum, benimle gelen var mi" dedi, ben de ben gelirim yazdim. Benden baska iki arkadas daha gelecegini söylemiş. Neyse ucu kendi arasında konuşmuş gidelim diye, biri de bana yazdı sen de yazmissin, sen de gel dedi. Sonra konustuk gidelim dedik, ben de dedim ki benim arabam geniş, benim arabayla gidelim dedim. Gidecegimiz gun bir arkadas hasta oldu, sonra erteledik, o iyileşinceye gideriz dedik gecen hafta.

Arkadaslar sabah instgrama bir girdim ucu buluşmuş, müzeye gitmiş, ucu de ayri ayri storyler atıyorlar falan nasıl kotu oldum bilemezsiniz. Kalbim kirildi, hatta ağladım tum gun. Aralarinda en genc benim ki ben de 35 yasindayim, digerleri 37, 39,42 yaşlarında. Seviyeli, iyi bir muhabbetimiz vardi, hiç beklemezdim, neye ugradigimi sasirdim. Nispeten biraz daha yakin hissetigimin story sine yazdım, neden beni ektiniz anlamadım dedim, çok ani oldu dedi, diger ikisi buluşmaya karar vermis, son dk buna haber vermişler ve aniden yola cikmislar ve hatta hem yol boyunca hem de gezi boyunca sürekli beni anmışlar. Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim, haklisin dedi. kalbim kirildi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim, haklisin dedi.

Arkadaslar ne olur bana yardimci olun. Bu insanlarla bir gr husumetim yok. Ucu anlaşıp gitsin buna da sozum yok ama neden var olan plandan ekiliyorum ki? Ya son dk da olsa haber vermelerinde ne gibi bir beis var ki?

Genişletmek için tıkla...

Geçen hafta en yakın arkadaşlarımdan diyebileceğim insanlar ben şehirdısındayken benimle daha önce planladıkları bir şeyi yapmışlar. Sosyal medyadan gördüm bende. Biraz bozuldum. Ama en yakın arkadaşlarımdan olmalarına rağmen ne mesaj attım ne sizin kadar üzüldüm. Sadece döndüğümde sordum neden beni beklemediniz diye. Kendinizi bu kadar yıpratmayın bunun için bence.

Biz bir keresinde yakın şehre gezmeye gitsek mi, sabah uyanalım da duruma göre bakarız diye konuştuk arkadaşlarla. Yattık uyuduk. Sabah sekizde kalktım bir de baktım iki tanesi giyiniyor. Ne oldu gidiyor muyuz dedim. Yok gece telefon geldi, biz x yürüyüşüne gideceğiz dediler. Niye beni uyandırmadınız dedim. Gelmezsin belki diye emin olamadık, zamanın var istersen gel dediler. Hazırlandım ben de gittim. üzülmüş olmanızı anlıyorum. Henüz o kadar yakın olmamışsınız demek ki. Ama

dinora .!.:

Yorumlara bakın ya herkes kadını "drama queen" addederek kendisinin ne kadar vakur olduğunu göstermiş. Tamam arkadaşlar en olgun, duygularını yönetebilen insanlar sizsiniz. Tebrikler, buyrun 20 lira.

Konu sahibi arkadaşa; belli ki bu dışlanmışlık sizde halihazırda var olan bir hassasiyete dokunmuş. Yalnız bırakılmak, dışarıda bırakılmak hayat boyu karşımıza çıkabilir. Neyse ki duygularınızı ifade etmişsiniz, içinizde kalmamış. Bu tür durumları tecrübe etmek bu duygularla baş etmeyi öğretir. İnsanız, hayatımız baş etmeyi öğrenerek geçiyor.

Genişletmek için tıkla...

Gördüğüm en mantıklı yorum

Lilalilyum .!.:

Geçen hafta en yakın arkadaşlarımdan diyebileceğim insanlar ben şehirdısındayken benimle daha önce planladıkları bir şeyi yapmışlar. Sosyal medyadan gördüm bende. Biraz bozuldum. Ama en yakın arkadaşlarımdan olmalarına rağmen ne mesaj attım ne sizin kadar üzüldüm. Sadece döndüğümde sordum neden beni beklemediniz diye. Kendinizi bu kadar yıpratmayın bunun için bence.

Genişletmek için tıkla...

Sizi ayipliyor değilim yanlış anlaşılmasın. Arkadaşlarınızın yaptığı kesinlikle yanlış. Sonuçta o planı sizinle yapmışlar. Davet etmeleri şarttı bence de. Sadece degisteremeyeceginiz şeyler için kendinizi bu kadar üzmeyin demek istedim.

new_yorker .!.:

neden beni ektiniz anlamadım dedim,

Genişletmek için tıkla...

new_yorker .!.:

Dedim ki bana da ani haber verebilirdiniz, geliyorum ya da gelemiyorum diyebilirdim dedim.

Genişletmek için tıkla...

new_yorker .!.:

kalbim kirildi dedim, daha samimi olabilirsiniz, daha iyi anlasabilirsiniz ama var olan bir plandan ekilmek çok canimi yaktı dedim,

Genişletmek için tıkla...

Yani ortamda istenmemissin, seni almamışlar. Bu kadar basit.
Bunu gördün,bir mesaj attin,tamam. Neden ısrarla bir mesaj daha,bir mesaj daha, yok kirdiniz, yok gelirdim bilmemne yazıyorsun ki?
Ver notunu, ona göre davran hepsine. Bu kadar ısrarcı olman belki insanları sogutmustur senden.

new_yorker .!.:

O arkadas story de sormus benimle gelen var mi diye, ucu konusunca New Yorker da gelmek istiyor Ona da soyleyelim demisler o yuzden diger arkadas soyledi bana. Sonra ben de bu plani atan arkadasa ben de geliyorum hatta benim arabayla gideriz dedim, konustuk konu kapandi orada. Sonuc su ki ekildim

Genişletmek için tıkla...

Tam olarak davet edilmemissiniz bile. Keşke yazan kişiden davet alsaydiniz.
Benim elime de bazen fazla davetiye geçiyor, ben de story atıyorum 'kimler gelir' diye. Ya da yalniz seyehat ettiğimde bir şehirde sikildiysam 'x şehrinde kimler var el kaldirsin' storisi atıyorum. Sevmediğim ya da görüşmek istemediğim insanlar yazınca da geriliyorum :)
Sizde de aynen öyle olmuş. Kadın Newyork ilanı açtığında aklında siz yokmussunuz, ilk yazdığınızda da oralı olmamış.
Çok açık ve net.
Belki olay turkiyede gelişse devamlı elalemi mutlu etmek için yaşayan, sabah akşam geldigi için biktigi komşusuna bile gelme diyemeyen, sevmediği akrabalarla gün yapıp kinayelere maruz kalıp gtunden ayrılmayan insanların memleketi olduğumuz için yine ayıp olmasın diye çağırırlardi. Ama bireysel yaşayan, vakti kıymetli insanların ülkesi.
O yüzden bu kadar kişisel almayın bence.

Ne hissettiğini cok iyi anlayabiliyorum.sonuna kadar haklısın da.Ama keske kalbim acıdı vs yazmasaydın.O kadarına cidden gerek yokmuş biraz abartı olmus .Bunu onların bilmesine bence gerek yoktu.Ben senin yerinde olsaydım hiç umursamaz gözükür hepsiyle arama mesafe koyardım.Soyleleriyle arkadaşlık etsen ne olur etmesen ne olur.
Ben de yaşadım buna benzer şeyler vaktiyle.Bi plan yapıp beni dahil etmediklerinde ya senin çocuğun kucuk gelmezsin diye düşündük vs diye bahaneler.ki bitanesiyle hep aynı dönemlerde doğum yaptık.Bu bahanelerden o kadar sıkıldım ki saglam bi mesafe koydum.Tabi arada başka şeylerde yaşandı bizim ama sonuç olarak hala benimle iletişim kurmak için uğraşıyorlar.
Demem o ki takmamaya çalış.Ben kimsenin canı istediğinde görüşüp planlarına dahil edeceği,canı istemediğinde ekecegi bi insan değilim. Böyle olmaktansa arkadaşsız kalırım daha iyi.Sen de öncelikle kendini önemse.Gurbetlik cok zor.Gurbetci olarak bu yöndende seni çok iyi anlıyorum.Ama hickimse senden daha değerli değil bunu unutma.

yenGEnC .!.:

Tam olarak davet edilmemissiniz bile. Keşke yazan kişiden davet alsaydiniz.
Benim elime de bazen fazla davetiye geçiyor, ben de story atıyorum 'kimler gelir' diye. Ya da yalniz seyehat ettiğimde bir şehirde sikildiysam 'x şehrinde kimler var el kaldirsin' storisi atıyorum. Sevmediğim ya da görüşmek istemediğim insanlar yazınca da geriliyorum :)
Sizde de aynen öyle olmuş. Kadın Newyork ilanı açtığında aklında siz yokmussunuz, ilk yazdığınızda da oralı olmamış.
Çok açık ve net.
Belki olay turkiyede gelişse devamlı elalemi mutlu etmek için yaşayan, sabah akşam geldigi için biktigi komşusuna bile gelme diyemeyen, sevmediği akrabalarla gün yapıp kinayelere maruz kalıp gtunden ayrılmayan insanların memleketi olduğumuz için yine ayıp olmasın diye çağırırlardi. Ama bireysel yaşayan, vakti kıymetli insanların ülkesi.
O yüzden bu kadar kişisel almayın bence.

Genişletmek için tıkla...

Davet edilmiş canim. Diğer 3 u anlaşıp konu sahibine de msj atmislar sen de gel diye.Hatta konu sahibinin arabasıyla gitmeyi kararlastirmislar.Ama içlerinden biri hastalanınca plan iptal olmuş.sonra da haber vermeyip kendileri gitmisler