Çok güzel yazmışsınız çok da haklısınız. Yayalara önceliği çok yanlış anlamışlar. Tabi bunların bir de şöför versiyonları var. Okul çıkışında, okul çantasının birini önüne birini sırtına asmış iki elinde çocukları, zar zor akan trafikte bel fıtığı olmak üzere karşıya geçmek için sabırla bekleyen kadına ısrarla yol vermeyen şöförler de bol. Bu kadın karşıya geçerken, sağa dönecek gibi yapıp, ani bir hamleyle direksiyonu bu iki çocuk ve annenin üzerine kırıp gaza basan ( ki amacının sadece korkutmak olduğunu o an anlıyorsun çünki yine ani bir frenle sana vuracakken durup yolcu indiriyor) minibüs şöförü gibi insan müsveddeleri de var. Bunu da ekliyim dedim ama olay yaya şöför meselesi değil. Olay sizin gibi, benim gibi karşısındaki insana saygı gösteren çok az insan kaldı. İnsanlar karşısındakine saygısızlık etmeyi maharet sayıyor artık. “Benim yolum, ohhhh, durdum yolun ortasında yük indiriyorum, sizde eşşek gibi bekleyin diye, yoksa gider ilerde sola parkeder orada yükü indirirdim” diye düşünen şöförler türedi. “Ben yolun ortasından yürürüm”diyen yayalar türedi. Bu arada bir şey ekleyeceğim, bebek arabası meselesi. Bu çok ayrı bir durum. Onu da tecrübelerim ile açıklamak istiyorum. Puset ile çıkıyorsunuz evden, kaldırım rampasından ineceksiniz, araba parketmiş rampa önüne. Yola iniyorsunuz karşıya geçiyorsunuz boş bir rampa bulup diğer kaldırıma geçiyorsunuz, mutlu mesut bir kaç metre ilerliyorsunuz. O ne kaldırıma araba parketmiş. Yine mecbur yola iniyorsunuz. Ve bu kısır döngü bu şekilde , siz puset kullandığınız sürece devam ediyor. Çok şükür çocuklar büyüdü de kurtuldum o eziyetten:))