Şu an almıyor. Daha önce ilaç kullanıyordu, sersem gibi yaptığı ve hep uyuduğu için bırakmıştı. İyi zaten 2 senedir, psikolağa gidelim diye çok söyledim ama istemedi. Ben kendim sürekli araştırıp, onunla arkadaş gibi sohbet ederek düşüncelerini desteklemeye yardımcı oldum. Beraber sosyal aktiviteler yapmaya şevk ettim. Cidden iyiydi yani, şu an ne oluyor ne yaşıyor anlamadım. Bugün konuştuk çok yüzeysel. “İyi misin, dün neler yaptın?” Dedim. “Bir şey yapmadım oturdum” dedi sadece. Yazdığım ve görüldü yaptığı mesajlar hakkında hiçbir şey söylemedi. Bende üzerine gitmedim artık…Simdi bence annenizin hayatinda yeni biri var ve muhtemelende alkol kullaniyor tekrar. Sizin durumunuzun birebir aynisini yakin bir arkadasim yasiyor, hatta acaba o musunuz diye dusundum ama annenizin yasi küçük. Arkadaşım artik en son annesinin gelirini kesti, eve alisveris yapip birakiyor, annesini alisverise cikartiyor, yani eksik birakmiyor kadini ama alkol almasina ve elaleme para yedirmesine engel oluyor (oldukca fazla zenginler, dolayisiyla kadina zengin avcisi jigolo tiplerde dolaniyor kimi zaman)
Sizin yapabileceğiniz en mantikli sey, karşınızdakinin yetiskin bir birey oldugunu hatırlamasina destek olmak, anneniz size gorev ve sorumluluklarini devredip ergen sorumsuzlugunda yasiyor anladigim kadariyla.
Psikolojik destek aliyor mu?
Haklısın…hissettigin duygular cok normal. ama sen onun annesi olmussun, onun da duzelmeye niyeti yok.
evini ayirmak bence su surecte yaptigin ennn dogru sey olmus, zor bir karar vermissin ama en doğrusunu yapmışsın.
annen yanlisa meyilli - sorunlu bir insan. bunu engelleyemezsin - bu senin sorumlulugunda da degil. keske bunu farketsen.
ne yaparsan yap, ne kadar bebek gibi baksan da onun niyeti varsa o yanlisi yine yapacak. hem de seve seve yapacak.
bence bu surecte kendi sagligin icin terapi al. annenle bagini kendi icinde degistirmeye calis.
ne kadar daha annene annelik yapacaksin ki? elbet sen de kendi hayatini kuracaksin, kendi çocuğunu doguracaksin. ergen bir anneye bir yere kadar bu kadar ilgi gosterebilirsin. devami senin de hayatini calmak olur.
annem 10 senedir doğa yürüyüşlerine gidiyor. artık kendi ekipleri oldu. toplu taşımayla falan ucuza gidiyorlar. herkes kendi yemeğini getiriyor. ot topluyorlar, zeytin topluyorlar. çayını yapıyor, üstüne yumurta kırıp yiyor, zeytinleri kuruyor, zevkli işler. doğa yürüyüşü aşırı iyi gelen bir şey. ben de gittim, oradaki insanların hepsi bir derdinden kurtulmak için gelmiş. kanser atlatan birisi, karısından kazık yiyen ötekisi. ayrıca her hafta gitmeye başlayınca yıllardır veremediği kilolarını verdi, küçücük kaldı kadın. ben bizim basenler genetik sanıyordum :) facebook'a bakın.Bu konu için verebileceğim bir tavsiye yok ama sanki bir noktada konuyu ben açmışım gibi hissettim. Çok şükür annem alkolden kurtuldu diyebilirim umarım sizin anneniz de kurtuluryaşları durumları o kadar benzer ki. Ben annem için aktivite bulmaya çalışıyorum siz de o şekilde bir şeyler planlayabilirsiniz. Mesela bulabilirsem bir yürüyüş ekibine göndereceğim gerçi orada ki insanlar ile kafası uyuşur mu bilemiyorum ama bu sıralar arkadaşı da yok sosyalleşmesi lazım ki psikoloğun bir faydası olsun evde oturarak depresyondan çıkamıyorlar ya da benim annem hiç bisiklet sürmemiş bisiklet eğitimi aldırmayı düşünüyorum siz de bu tarz şeylere yönlendirseniz belki faydası olur
Ay harika ya. O kadar özendim ki, çalışmıyor olsam bende katılırdım düzenli bir şekilde herhalde. Araştırayım bunu, biraz çıtlatayımannem 10 senedir doğa yürüyüşlerine gidiyor. artık kendi ekipleri oldu. toplu taşımayla falan ucuza gidiyorlar. herkes kendi yemeğini getiriyor. ot topluyorlar, zeytin topluyorlar. çayını yapıyor, üstüne yumurta kırıp yiyor, zeytinleri kuruyor, zevkli işler. doğa yürüyüşü aşırı iyi gelen bir şey. ben de gittim, oradaki insanların hepsi bir derdinden kurtulmak için gelmiş. kanser atlatan birisi, karısından kazık yiyen ötekisi. ayrıca her hafta gitmeye başlayınca yıllardır veremediği kilolarını verdi, küçücük kaldı kadın. ben bizim basenler genetik sanıyordum :) facebook'a bakın.
kesinliklee. belediyelerin kurslarına giderdi daha gençken, bir dönem emekli olunca her şeye sarmıştı tsm korosu, pilates vs. oradan hala süren arkadaşlıkları var. kesinlikle tavsiye ederim. şimdi kadınlarla evde masraflı oluyor diye kafede buluşup gün yapıyorlarmış. herkesten 5-10 euro topluyorlarmış ama güncel durumda ne olur bilemem.Ay harika ya. O kadar özendim ki, çalışmıyor olsam bende katılırdım düzenli bir şekilde herhalde. Araştırayım bunu, biraz çıtlatayım
Aradım az önce yine “ne yapıyorsun bugün, gel hava almaya çıkalım” dedim. “Kargolarım var gelecek, gelsinler çıkarız” dedi. Bende Allahtan bugün izinliyim, hafta sonu çalışıyorum bayram diye. Özel sektörün saçmalıklarıIyice takip et kanka başına bela açmasın
Zamanında bunu yaptığımda oldu. Gerçekten anormal bir boyuta taşıdığı olmuştu. Nefes alamıyordum. Ne yardımcı olmama izin veriyordu nede bana yansıtmadan duramıyordu. Liseye giderken kız arkadaşlarıma kalmaya gittiğimde içip içip bana bir ton mesaj yazardı. Zehir olurdu bütün akşamım, geri eve dönerdim. Hem benim arkadaşımda kalmamı fırsat bu fırsat görüp içmesi, sonrada mesajlarda genç kızlığından itibaren ailesinin, babamın yaptığı tüm haksızları bana mesajlarla yağdırması falan korkunçtu.bu arada ben sizinle benzer durumda büyüdüm. evet yalan söylemiş ama gelir anlatır mutlaka dayanamaz. içseydi onu da anlardınız şak diye. ben artık korkmaktan çok yoruldum, ona da sert tavrımla kötü hissettiriyorum. herkes kendi hayatının sorumluluğunu alsın, dertleşiyorsak dertleşelim ama kimse kimseden sorumlu olmasın. sağlıklı değil asla.
Bu arada kardeşim babamın ikinci evliliğinden. Belki annemin başka çocuğu daha olsaydı daha kolay olurdu her şey… çok yalnız bir kadın.Zamanında bunu yaptığımda oldu. Gerçekten anormal bir boyuta taşıdığı olmuştu. Nefes alamıyordum. Ne yardımcı olmama izin veriyordu nede bana yansıtmadan duramıyordu. Liseye giderken kız arkadaşlarıma kalmaya gittiğimde içip içip bana bir ton mesaj yazardı. Zehir olurdu bütün akşamım, geri eve dönerdim. Hem benim arkadaşımda kalmamı fırsat bu fırsat görüp içmesi, sonrada mesajlarda genç kızlığından itibaren ailesinin, babamın yaptığı tüm haksızları bana mesajlarla yağdırması falan korkunçtu.
Çok sert davrandığım oldu. “Hangimiz anne, hangimiz çocuk? Bana bu korkuları yaşatmaya ne hakkın var. Kim kime sahip çıkacak, iyi örnek olacak yeter artık toparla kendini” dediğim zamanlarda oldu. “Ben senin gibi güçlü değilim” derdi bana. Oysa ben onun güçsüzlüğünden dolayı güçlü olmak zorunda bırakıldım…
Bu sefer bir bakıyordum çocuk gibi ağlıyordu.. çok yaralı bir kadın çok. Hani maddi, manevi, fiziksel o kadar çok şiddet görmüş ve gördü ki.. tüm yaşadıklarını yazsam gerçekten roman olur.
iki elini birleştirip, başı önünde çocuk gibi saatlerce hıçkıra hıçkıra ağladığı zamanları biliyorum. Yataktan hiç çıkmadan, yemeden günlerce yattığı günleri…
Kendi evladımmış gibi hissediyorum çoğu zaman. Çok acıyorum ona.. kötü anlamda değil. Böyle içim yanıp gidiyordu sanki onun o çaresiz hallerini görünce. İnsan evladına kıyamaz ya, onun gibi…
Bu yüzden bir nokta da “dertleşelim ama kimse kimseden sorumlu olmasın” da diyemiyorum tam. Demeyi çok istiyorum ama, gerçekten!
Ben anne değilim ama mesela kardeşim bana hep şey der. Küçük oğlu var 1 yaşında. “Abla çocuk ağladığı an beynimde bir sinyal çakıyor. Sanki bir ses çocuğun tehlike de diyor. Öyle kötü hissediyorsun çocuğun ağladığında” der hep.
Aynı şeyi annem için geliştirmişim. En ufak bir şeylerin yolunda gitmediğini hissettiğim an bütün bedenim alarm vermeye başlıyor yine kötüleşecek mi, yine bana da çok yansıyacak mı…
Benimde artık bu konuda daha sağlıklı hissetmem gerekiyor ne yazık ki. Dün çok iyi anladım bunu. Buraya gelip konu açacak kadar sıkıntı veriyorsa bana bu hisler gerçekten benimde biraz akışta kalmam gerekiyor zorda olsa…
Ay çok teşekkür ederim umarım aynı böyle sürekli katılabileceği bir grup ile tanışır ve devam ederannem 10 senedir doğa yürüyüşlerine gidiyor. artık kendi ekipleri oldu. toplu taşımayla falan ucuza gidiyorlar. herkes kendi yemeğini getiriyor. ot topluyorlar, zeytin topluyorlar. çayını yapıyor, üstüne yumurta kırıp yiyor, zeytinleri kuruyor, zevkli işler. doğa yürüyüşü aşırı iyi gelen bir şey. ben de gittim, oradaki insanların hepsi bir derdinden kurtulmak için gelmiş. kanser atlatan birisi, karısından kazık yiyen ötekisi. ayrıca her hafta gitmeye başlayınca yıllardır veremediği kilolarını verdi, küçücük kaldı kadın. ben bizim basenler genetik sanıyordum :) facebook'a bakın.
yazdığınız her şeyi anlıyorum benzer dertten muzdaribim bir de garip bir yetenek yaşım kaç olursa olsun her türlü duygu durumunu, yalanını, her şeyini şak diye anlardım. biz de çok evreden geçtik benimki ben vaktimi bekliyorum artık diyerek yaşıyor. ben artık sadece hala hayatta olduğunu, nefes aldığını bunun bir şans olduğunu, her şeyin kendi elinde olduğunu söylüyorum. sahip olduklarına şükretmesi gerektiğini gösteriyorum. kişi istemedikçe zorla hiçbir şey yapılamaz bunu kabul ettim. bakın yaşadıklarının bazılarını da o seçti ve seçmeye devam ediyor. kurban psikolojisi bataklık gibidir. bir de biz ona katkıda bulunmayalım. ben onun çabalarını da takdir ediyorum bak sen neleri aştın diyorum. yaşadığımız şeyler bizi yıldırmamalı güçlendirmeli. yoksa hayat çekilmez. ben ağlamaya gelmedim lan buraya.Bu arada kardeşim babamın ikinci evliliğinden. Belki annemin başka çocuğu daha olsaydı daha kolay olurdu her şey… çok yalnız bir kadın.
analarımızı sosyalleştirelim onlar da keyif alsın azıcık hep mi dert çile canımmmmm hayatta tat da var, olmalı. yeterrrr ahahahAy çok teşekkür ederim umarım aynı böyle sürekli katılabileceği bir grup ile tanışır ve devam eder
Harika yazdınız ahyazdığınız her şeyi anlıyorum benzer dertten muzdaribim bir de garip bir yetenek yaşım kaç olursa olsun her türlü duygu durumunu, yalanını, her şeyini şak diye anlardım. biz de çok evreden geçtik benimki ben vaktimi bekliyorum artık diyerek yaşıyor. ben artık sadece hala hayatta olduğunu, nefes aldığını bunun bir şans olduğunu, her şeyin kendi elinde olduğunu söylüyorum. sahip olduklarına şükretmesi gerektiğini gösteriyorum. kişi istemedikçe zorla hiçbir şey yapılamaz bunu kabul ettim. bakın yaşadıklarının bazılarını da o seçti ve seçmeye devam ediyor. kurban psikolojisi bataklık gibidir. bir de biz ona katkıda bulunmayalım. ben onun çabalarını da takdir ediyorum bak sen neleri aştın diyorum. yaşadığımız şeyler bizi yıldırmamalı güçlendirmeli. yoksa hayat çekilmez. ben ağlamaya gelmedim lan buraya.bence siz de yanında olun ama kontrol etmeyin. bırakın kendi anlatsın mutlaka iletişim devamlı olsun ama çatışma ve azarlama olmadan. zaten gelip anlatacak. alkol onun kaçışı sadece mesele zihnindekilerle yüzleşip aşması insanın.
ay ölcem kadın kadına dayanışmadanHarika yazdınız ah
Aynılarını söylüyorum bende hep “kız neler atlattın, neler yaşadın bak helal olsun nasıl dimdik ayaktasın. Bundan sonra her şeyin daha iyiye gitmesi senin elinde yeter ki iste” diye gazlıyorum, moral veriyorum.
Kurban psikolojisi dediklerinde de ÇOOK haklısın. Bunu da çok yapıyorlar.
Bu arada kesinlikle şu dediğine de ekstra katılıyorum. “Ben ağlamaya gelmedim lan buraya”Aynen öyle! Hayat ne kadar zorlarsa zorlasın kaldığım yerden devam etmeye, gerekirse de sıfırdan başlamaya her zaman hazırdım. Yaşadığımız hayatın tekrarı yok. İstesek de olmayacak. Elimizde olanların kıymetini bilip, kendimizi mutlu etmenin yollarını bulmamız gerekiyor. Bazı günler en sevdiğim diziyi 386. kez yeniden açıp en sevdiğim tatlıyı yerken bulacağım o mutluluğu bazı günler ise yeni bir şehri keşfederken. Ama mutlaka o o mutluluğu hep içimizde sımsıkı tutmamız lazım.
Dertler, sorunlar hiçbir zaman bitmeyecek, o girdapta kaybolmamak önemli olan. Aslında hep bunu anlatmaya çalıştım annemede yıllarca. Çok yakın hissettim kendimi size, gerçekten çok teşekkür ederim. Çok güçlü bir kadınsın, içtenlikle söylüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?