Annemin kopamadiği ailesi

merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.

Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?

Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.

Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.

Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..

Bu saatten sonra anneniz değişmez siz mesafenizi koruyun annenize karşmayın laftan anlamıyor belli, yapacak bişey yok... çıkın babanzla bi kafede çay için muhabbet edin başka çözümü yok görünüyor.

Kusura bakma okuyamadım hepsini, 25 yaşındasın bu nasıl dert senin derdin olacaksa sevgilinle ilgili yada okul arkadaşlarınla okulun ile ilgili dertlerin olmalı, bırak herkes napiyorsa yapsın annen bile olsa

milas1625 .!.:

Bu saatten sonra anneniz değişmez siz mesafenizi koruyun annenize karşmayın laftan anlamıyor belli, yapacak bişey yok... çıkın babanzla bi kafede çay için muhabbet edin başka çözümü yok görünüyor.

Genişletmek için tıkla...

Ben aslında annemi yorduklari için annemi korumaya çalışıyorum. Teyzem 35 yaşında. Akrabalarına gideceklerdi bir gün, kek yapacağım diye söz vermiş. Sonra yorgun olduğu için yapamamiş ama yalan olduğunu biliyorum, keyfi yetmemiş yapmamiştir.
Ananem anneme "keki sen yap, şimdi söz verdi yapmadı derler arkasından konuşurlar" dedi. Annem çok yorgun olmasına rağmen yaptı ve bazı rahatsızlıkları da var. Sonra yorgunluktan biraz yüzü düşünce ananemin sordugu ilk soru "Ne oldu, kızlarin bir şey mi yaptı, yüzün düşük gibi".. Bunu duyunca annemi korumak için yeltendim mesela ama annem bana kızdı, "seni ilgilendirmez" diyerek.. çok üzülüyorum gerçekten, ona bir şey olsa en çok ablam ben üzülürüm ama görmüyor gözü.

nurten1984 .!.:

Kusura bakma okuyamadım hepsini, 25 yaşındasın bu nasıl dert senin derdin olacaksa sevgilinle ilgili yada okul arkadaşlarınla okulun ile ilgili dertlerin olmalı, bırak herkes napiyorsa yapsın annen bile olsa

Genişletmek için tıkla...

Evdeki huzursuzluktan etkileniyorum maalesef.. bir de çocukluktan beri hep aynı konularla boğuştuğum için

birderdimvars .!.:

merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.

Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?

Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.

Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.

Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..

Genişletmek için tıkla...

Annen görüş desin, he de geç. Okul var , iş var , ders var zaten şunun surasinda ne kaldı kendi hayatını kurmaya başlarsın. Annen değişmeyecek ,annen öyle yetiştirilmiş bir insan. Kol kırılır yen içinde kalır ile büyümüş. Ortalama 50 yaşlarında olduğunu düşünüyorum annenin o yüzden bırak ne yaparsa yapsın. Sen başarısız olur muyum düşüncesine girme , sen kendini bilirsin. Kimse için değil kendin için başarılı ol. Kendi hayatina odaklan.

birderdimvars .!.:

merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.

Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?

Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.

Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.

Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..

Genişletmek için tıkla...

Anneninizin bakış açısını değiştiremezsiniz çok zor, kendi ayaklarınız üzerinde durup mesafeli bir ilişki sürecinde yürümek zorundasınız çünkü annenizin hayatında olunca siz de mecburen iletişim halinde kalacaksınız. İyilerdir kötülerdir bu kişisel bir düşünce, sevmek zorunda değilsiniz. Ama mecburen iletişim halinde kalacaksınız, atıyorum evleneceksiniz düğünde , bayramda , cenazede... Nötr kalmaya çalışmak zorundasınız gibi elden geldiğince..
Anneniz ile iletişim sorun ise sizin açınızdan babanız varsa kardeşlerinizle kendi bağınızı daha alternatif şekilde kurmak durumundasınız, Anneniz bazen dahil olacak bazen olmayacak.. Hayat her zaman hayal edilen kusursuz aile tablosu çizmiyor ve sadece sizin aileniz böyle değil. Her ailede değişik sorun veya sorunlar var.. Kalp kırmadan pişman olunacak şeyler yapmadan yola devam.. Üniversiteye dönünce gerekirse ailenize söylemeden psikolojik destek alabilirsiniz devlet hastanesinden veya üniversitesi hastanesinden.. Her yükü kendi başınıza taşıyamazsınız bazen bir yol gösteren gerekiyor... uzman birisi en ideal tercih
Allah size huzur ve kolaylık versin, inşallah düzelir her şey gönlünüzce en hayırlı şekilde

Vallahi çok zor. Babanız terk ederse aklı başına gelir.

birderdimvars .!.:

merhaba herkese ben 25 yaşima girecek üni ogrencisi biriyim. Çok uzun olursa özür dilerim içimi de dökmek istedim bir yandan.
Benim derdim annemle. Annem kök ailesine aşırı duskun birisi. Ben cocuklugumda da böyleydi. O yüzden onun ailesini hiç sevmiyorum. Çünkü kendi ailesini kayırmak için sürekli babamla kavga halindeydi. Evimizin huzurunu onlar bozuyor diye düşünürdüm. Keza bence onlar da bozuyorlardi. Anneannemgil çok arsız insanlar. Belli bir kötülükleri yok ama çat kapı gelirler mesela planımız programımız varken, planımız olduğunu söylersek ananem küser gider,annem günlerce ağlar bize küser. Ananeniz size hakaret mi etti neden ona böyle kötü davranıyorsunuz gibi cümleler kurar.. Teyzem bizi hiç bir yere cagirmaz mesela ama biz onu cagirmadigimiz için suçluyuz, o cagirmasin siz cagirin diyor annem mesela... Annemin kuzenleri var,dayısının kızları, o kadar tehlikeli kişiler ki, iftira bile attıkları oldu adamın birisine. Mesela diyor ki annem neden onlarla goruşmuyorsunuz, benim ailemi fakir diye mi begenmiyorsunuz(???) Ablamla anlatmaya çalışıyoruz "bize uygun insanlar değiller,tehlikeliler" diyoruz, ama yok. Sizi ilgilendirmez başkasına yaptıkları, siz insandan kaçıyorsunuz, psikolojiniz bozuk tarzı şeyler söylüyor anca.

Ve daha kötüsü benim kendime olan güvenim tamamen tükenmek üzere. Birisine iftira atan 20 yaşındaki kuzenini bile benden üst görüyor. Akıllı diyor kıza inanabiliyor musunuz, ama ben insanlardan kaçan psikolojisi bozuk, mesleğim olunca bile iletişim kuramadigim için mesleğimi devam ettiremeyecegini düşündüğü cocuguyum.
Annem yüzünden kendime olan güvenim de tamamen bitti. Hayatımın bazı noktalarından zevk alamıyorum. Kendime güvenim yok gerçekten de mesleğimi elime aldığımda acaba yapabilecek miyim?

Bugün yine tartiştik annemle. Yarın okul için başka şehire gideceğim ve eve kimseyi kabul etmemesini dün söylemiştim. Çünkü valiz hazırlıyorum,banyoya giriyorum, babamla oturup yalnız başimiza son gecemizde sohbet etmek istiyorum. Ama tutup yine ailesini cagirmis. Gelip dedi ki "gelmek istediler hayır diyemedim". Ama yalan söylüyor kendim duydum gelin diye zorluyordu telefonda. Dün söylemiştim istemediğimi, ama beni hiç onemsemeyip çağırıyor.

Tartışma çıktı dolayısıyla. Akşam yemeği bile yemedik biliyor musunuz? Gitmeden önce son akşam annemin yaptığı çok sevdiğim çorbadan istemiştim. Bu tartişma yüzünden akşam yemeği bile yemedim..
Beni ailemden ayiramazsiniz diye ağladı tüm aksam. Evi terketti. Ben aradım, eve gel babamı üzme dedim o şekilde geldi şimdi ergen gibi odasına çekildi.

Ve daha uzucu olansa kendimi suçlu hissetmem. Keşke diyorum gelselerdi seslenmeseydim. Babamla da son akşam muhabbet etmeyiverseydim. Huzurumu kaçırmaya değdi mi sanki. Öyle de edemedim böyle de. Karakterim küçüklükten beri bunlarla şekillenmiş durumda.
Ben sorun çıkartan cocugum, onlar sevgili anneanne,dede.
Halbuki anneannem ben su içiyorum da bardağı kirletiyorum diye bana demedigini bırakmayan bir kadın. Anneme bunu söylediğimde onu yaşadiginda 5 yaşindaydin diyor. Ama ben unutmuyorum. Teyzemin okul karnelerine baktım diye bana demedigini bırakmayan anneannemin hal hareketlerini unutmuyorum. Şimdi yaşlandilar susuyorlar, ama gençken ne olduklarını biliyorum. Annemin gözleri bunu görmüyor. Görse bile önemsemek istemiyor. onlar yaptılar siz büyüklük yapın saygı duyun da demiyor. onlar yaptilarsa haklılar siz onları sevmek zorundasınız diyor..

Genişletmek için tıkla...

Neden geri çağırıyorsun anneni? Bırak ne hali varsa görsün. Annene söyle, burası benim babamın evi, onları git kendi evlerinde gör de. O kendi ailesini düşünüyorsa sen de kendi aileni, babanı evini düşüneceksin. Bir daha babanın maaşıyla alınan ekmekten tencereden bir kap yemek bile ikram etmesine izin verme. Benim annem de böyle birisi, bu yüzden babam bir yana annem bir yana. Annemin imkanı olsa 7/24 anasının evinde böyle kardeşlerine anasına hizmetçi olarak kalır. Bazen eteğimizdeki taşları dökmek, ağzımızı açıp, olanı biteni söylemek iyidir, sen de annene söyle. O seni evlat olarak ikinci sıraya atıyorsa hayatında, sen de onun sırasını buna göre belirleyeceksin.

ellerimlekazidim .!.:

Annen görüş desin, he de geç. Okul var , iş var , ders var zaten şunun surasinda ne kaldı kendi hayatını kurmaya başlarsın. Annen değişmeyecek ,annen öyle yetiştirilmiş bir insan. Kol kırılır yen içinde kalır ile büyümüş. Ortalama 50 yaşlarında olduğunu düşünüyorum annenin o yüzden bırak ne yaparsa yapsın. Sen başarısız olur muyum düşüncesine girme , sen kendini bilirsin. Kimse için değil kendin için başarılı ol. Kendi hayatina odaklan.

Genişletmek için tıkla...

Aynen oyle 50 yaşında. Haklisiniz. Bugün de hiç tartişmaya girmeseydim keşke,durup dururken babamı da üzdüm. Senelerdir bu durum böyleydi ama ilk kez bu kadar pişmanlik yaşiyorum. Çünkü yarın gideceğime rağmen bile önemsemiyor. Cocuguma son gün düzgün bir yemek yedireyim demiyor. En çok buna kırıldım sanirim..
Babam sen gideceksin diye çok üzgünüm annen nasıl böyle yaptı bugün bilmiyorum diyor. İlginç bir kadın.

freya_ .!.:

Anneninizin bakış açısını değiştiremezsiniz çok zor, kendi ayaklarınız üzerinde durup mesafeli bir ilişki sürecinde yürümek zorundasınız çünkü annenizin hayatında olunca siz de mecburen iletişim halinde kalacaksınız. İyilerdir kötülerdir bu kişisel bir düşünce, sevmek zorunda değilsiniz. Ama mecburen iletişim halinde kalacaksınız, atıyorum evleneceksiniz düğünde , bayramda , cenazede... Nötr kalmaya çalışmak zorundasınız gibi elden geldiğince..
Anneniz ile iletişim sorun ise sizin açınızdan babanız varsa kardeşlerinizle kendi bağınızı daha alternatif şekilde kurmak durumundasınız, Anneniz bazen dahil olacak bazen olmayacak.. Hayat her zaman hayal edilen kusursuz aile tablosu çizmiyor ve sadece sizin aileniz böyle değil. Her ailede değişik sorun veya sorunlar var.. Kalp kırmadan pişman olunacak şeyler yapmadan yola devam.. Üniversiteye dönünce gerekirse ailenize söylemeden psikolojik destek alabilirsiniz devlet hastanesinden veya üniversitesi hastanesinden.. Her yükü kendi başınıza taşıyamazsınız bazen bir yol gösteren gerekiyor... uzman birisi en ideal tercih
Allah size huzur ve kolaylık versin, inşallah düzelir her şey gönlünüzce en hayırlı şekilde

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim. Haklisiniz herkesin ailesi iyi kotu bir şekilde ilerliyor.
Babamla çok güzel bir iletişimimiz var Allah'a şükür. Annemi de görmezden gelmem lazım sanırım çünkü bir sonuca ulaşamiyorum. Tartişarakta söylesem güzelce de uyarsam anlamiyor

birderdimvars .!.:

Aynen oyle 50 yaşında. Haklisiniz. Bugün de hiç tartişmaya girmeseydim keşke,durup dururken babamı da üzdüm. Senelerdir bu durum böyleydi ama ilk kez bu kadar pişmanlik yaşiyorum. Çünkü yarın gideceğime rağmen bile önemsemiyor. Cocuguma son gün düzgün bir yemek yedireyim demiyor. En çok buna kırıldım sanirim..
Babam sen gideceksin diye çok üzgünüm annen nasıl böyle yaptı bugün bilmiyorum diyor. İlginç bir kadın.

Genişletmek için tıkla...

Bazen bazı acıları yaşamadan yeni bir yol çizemiyor insan, her kötü şey o an bize olumsuz gelse de arkasına güzel şeylere yol açabilir, Allah bilir diyelim... Olmasa iyiydi ama olmuş.. Güzelce vedalaşın siz yine de ..

birderdimvars .!.:

Aynen oyle 50 yaşında. Haklisiniz. Bugün de hiç tartişmaya girmeseydim keşke,durup dururken babamı da üzdüm. Senelerdir bu durum böyleydi ama ilk kez bu kadar pişmanlik yaşiyorum. Çünkü yarın gideceğime rağmen bile önemsemiyor. Cocuguma son gün düzgün bir yemek yedireyim demiyor. En çok buna kırıldım sanirim..
Babam sen gideceksin diye çok üzgünüm annen nasıl böyle yaptı bugün bilmiyorum diyor. İlginç bir kadın.

Genişletmek için tıkla...

Bazı şeylerin yaşanması gerekiyor. Gitmeden elini öpün. Beli ki annenize duyduğunuz öfke değil aslında bastırılmış kıskançlık (bu kötü anlamda değil.) İlginin sizde değil de ( en doğal hakkiniz) onlarda olması ve sizin bunu küçük yaşlardan itibaren idrak etmenizin bir yansıması olmuş bu kavga.pismanliginiz da sevginizden. Bazen kabullenmek en iyisidir. Anneni artık kabul et ve oluruna bırak.

Aystkaramelmahkiyato .!.:

Neden geri çağırıyorsun anneni? Bırak ne hali varsa görsün. Annene söyle, burası benim babamın evi, onları git kendi evlerinde gör de. O kendi ailesini düşünüyorsa sen de kendi aileni, babanı evini düşüneceksin. Bir daha babanın maaşıyla alınan ekmekten tencereden bir kap yemek bile ikram etmesine izin verme. Benim annem de böyle birisi, bu yüzden babam bir yana annem bir yana. Annemin imkanı olsa 7/24 anasının evinde böyle kardeşlerine anasına hizmetçi olarak kalır. Bazen eteğimizdeki taşları dökmek, ağzımızı açıp, olanı biteni söylemek iyidir, sen de annene söyle. O seni evlat olarak ikinci sıraya atıyorsa hayatında, sen de onun sırasını buna göre belirleyeceksin.

Genişletmek için tıkla...

Annemi geri çağırma nedenim babamdi aslında. Ona çok uzuluyorum. Anneme de babamla aranızi bozma,benimle istemiyorsan yine konuşma umrumda degil, evine gel babamin suçu yok dedim. Geldi o da odasına kapandi direkt. Bazen odasının kapısını bile kilitliyor düşünün.
Benim annem de sizin annenizle aynı şekil kölemiz ol desinler olur. Aslında artik onun ne yaptığını da umursamıyorum. Bizi de içine çekmeye çalışıyor.
Bugün dedim ki mesela "ananem bize bir kere sarildi mi" dedim." İzin vermiyorsunuz ki " diyor..
25 senedir mi izin vermiyorum. 4-5 yaşlarindayken bile sadece azarlamalarini hatırlıyorum kadinin, değil sarilacak.
Biz ananeme sıcak durursak sarilirmiş bize suç bizimmiş o şekilde soyledi..

birderdimvars .!.:

Çok teşekkür ederim. Haklisiniz herkesin ailesi iyi kotu bir şekilde ilerliyor.
Babamla çok güzel bir iletişimimiz var Allah'a şükür. Annemi de görmezden gelmem lazım sanırım çünkü bir sonuca ulaşamiyorum. Tartişarakta söylesem güzelce de uyarsam anlamiyor

Genişletmek için tıkla...

Yani didişerek çözüm olmaz, hırpalanırsınız.. Yarın iş güç sahibi olup evlenince baba evine kim bilir kaç gün geleceksiniz.. bazen çekim alanından çıkmak en iyisi oluyor sakinleşmek için :) hem de ölümlü dünya değmez, sizin farkındalığınız ile annenizinki aynı olmayabilir ama en nihayetinde anneniz. En kötü şey olsa siz koşarsınız kıyamayıp o yüzden Allah kolaylık versin gönlünüze de ferahlık illa bir gün bir çıkar yol olur üzülmeyin..

Chek .!.:

Anneniniz karşısında dimdik durun, siz istemiyorum dediğiniz halde anneniz çağırdıysa odadan çıkmayın çünkü siz belirttiniz buna rağmen çağırdıysa sonucuna kendi katlansın rezil olsun
Şuraya çağır dediyse hayır çağırmayacağım istediğin gibi küsebilir ağlayabilirsin ben istemiyorum bunu açıkça söylüyorum anne artık her istediğini yapmayacağım deyin.
Tabi her istediği yapılmış ya da istediği olsun diye duygu sömürüsü yapmaya alışmış insan gibi fazlaca küsecek konuşmayacak duygu sömürüsü yapacak ama hepsine karşı dik durup geri adım atmayacağınızı bilsin.

Genişletmek için tıkla...

Bu soylediginizi yaptim bugün. Odamdan cikmadim hiç, aslında ananemgilin yüzüne karşı bile daha önce dedim ki "ben giderken son gün gelmeyin, bir önceki gün gelin, ben son gün banyomu yapıp dinlenmek istiyorum". Yine küsmeler,ağlamalar olmustu ozaman. Ama anladıklarını sanmiştim. Anlamamişlar, bugün yine aynı şeyi yaşadık dejavu gibi..
Ananemgil o kadar arsizlar ki kapıdan kovsaniz,bacadan girerler. Hatta onları kovun, 2 dk sonra sorun kovmadi bizi derler. Çünkü kovdugunu kabul etseler bir daha gelemeyecekler. Kovsaniz bile duymazdan geliyorlar anlayacağınız..

Aslinda öyle güzel adam edilir de. Kusura bakmayın ben hiç aciyamayacagim. Anasına yaranacak diye kendi minicik evladını ezdiriyorsa hiç acımam. Kendi kul köle olmuş. Siz de oyle olun istiyor. Üçünüz dirayetli ve kararlı olursanız bu iş çözülür.

freya_ .!.:

Yani didişerek çözüm olmaz, hırpalanırsınız.. Yarın iş güç sahibi olup evlenince baba evine kim bilir kaç gün geleceksiniz.. bazen çekim alanından çıkmak en iyisi oluyor sakinleşmek için :) hem de ölümlü dünya değmez, sizin farkındalığınız ile annenizinki aynı olmayabilir ama en nihayetinde anneniz. En kötü şey olsa siz koşarsınız kıyamayıp o yüzden Allah kolaylık versin gönlünüze de ferahlık illa bir gün bir çıkar yol olur üzülmeyin..

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle doğru söylüyorsunuz. Ben hiç kıyamıyorum kendisine ama benim kotu olduğumu düşünüyor. Ne yapayım, zamanla anlayacaktır belki.
Ananem anneme sinirlensin en ufak telefonu falan suratına kapatır mesela. Hiç üzülür kızım diye düşünmez. Ama anneme bunun hakkında tepki versem benden kötüsü yok.. Kötü biri olmam lazım sanırım annemle geçinebilmem için

birderdimvars .!.:

Ben aslında annemi yorduklari için annemi korumaya çalışıyorum. Teyzem 35 yaşında. Akrabalarına gideceklerdi bir gün, kek yapacağım diye söz vermiş. Sonra yorgun olduğu için yapamamiş ama yalan olduğunu biliyorum, keyfi yetmemiş yapmamiştir.
Ananem anneme "keki sen yap, şimdi söz verdi yapmadı derler arkasından konuşurlar" dedi. Annem çok yorgun olmasına rağmen yaptı ve bazı rahatsızlıkları da var. Sonra yorgunluktan biraz yüzü düşünce ananemin sordugu ilk soru "Ne oldu, kızlarin bir şey mi yaptı, yüzün düşük gibi".. Bunu duyunca annemi korumak için yeltendim mesela ama annem bana kızdı, "seni ilgilendirmez" diyerek.. çok üzülüyorum gerçekten, ona bir şey olsa en çok ablam ben üzülürüm ama görmüyor gözü.

Genişletmek için tıkla...

Annenizi koruyucu kalkan değilsiniz ki.. Elbet Birgün oda farkına varacak ama iş işten geçmiş olacak

Siz kendinizi düşünün.. Bu psikolojiyle çok üzüntü yaşayabilirsiniz..