Ben annenizin yaptığı bir şey görmedim çok abartıp küçük emraha bağlamışsınız,erkek evlendirilirken daha çok para gittiği için sağ anne baba ev satmış,sağ anne payına düşen dükkan parasını size yollamış ne alaka ??Kadın sağ kendine neden kullanmıyor??.. Ben tam aksine ortalamanin üzerinde bir anne baba gördüm bu jenerasyona göre
Ben annenizin yaptığı bir şey görmedim çok abartıp küçük emraha bağlamışsınız,erkek evlendirilirken daha çok para gittiği için sağ anne baba ev satmış,sağ anne payına düşen dükkan parasını size yollamış ne alaka ??Kadın sağ kendine neden kullanmıyor??.. Ben tam aksine ortalamanin üzerinde bir anne baba gördüm bu jenerasyona göre
Okuduğunuzu anlamadığınızı düşünüyorum. Bilmem kaçıncı yüzyılda erkek kız ayrımı yapılıyorsa yaşamayalım bu hesaba göre? Anlattığım gayet açık. Ev satıldı tamamı erkek kardeşimindi. Babamın arabası satıldı. Ondan da tek kuruş pay almadım. Dükkan satıldı ondan da almayacaktım. Bunlar miras değil eve bir para girdiğinde paylaşmak için birilerinin ölmesini mi beklemeliyiz. Kendine kullanmıyor çünkü düzenli geliri var.Ben annenizin yaptığı bir şey görmedim çok abartıp küçük emraha bağlamışsınız,erkek evlendirilirken daha çok para gittiği için sağ anne baba ev satmış,sağ anne payına düşen dükkan parasını size yollamış ne alaka ??Kadın sağ kendine neden kullanmıyor??.. Ben tam aksine ortalamanin üzerinde bir anne baba gördüm bu jenerasyona göre
O kadar iyi anlıyorum ki. Başınız sağ olsunBebeğiniz için çok üzüldüm.ben de yakın zamanda kurtaj olmak durumunda kaldım.o yüzden hala hassasım.benim annem de öyle o kadar kırgınım ki.biz Bebeğin kalp atışı olmadığını öğrendik ve doktor doktor gezip ne yapcaz diye düşünürken. Beni arayıp yeğeninin çocuğu rahtsizlanmis onu anlatıyor bana.yani daha çok ağlayim diye mi anlattın bunu bana dedim kapattım telefonu.
Yani önemli olan annemin dertleri.uc gün konuşmadım .aradı beni diyorki kardeşine söylemedim. Daha önce ciddi bir rahatsızlık geçirmişti kardeşim.niye diyorum üzülmesin diyeymus.cunku ben dert babasiyim.ben taştan yapildim.annemin evladı değilde arkadaşıyım sanırım.
Bizimanneler böyle malesef.bazen diyorum ki iletişimi tamamen keseyim
Haklısınız eşime düşmez ama haksızlık yapıldıkça sindiremedi. En sonunda bir yerde dur demek zorunda kaldı çünkü onların yıktığını hep o tamir etmek zorunda kaldı. Artı iki çocuğum vardı ikisi de küvezdeydi defalarca uyardık daha öncesinden sigara konusunda. Ama ısrarla sigara içip yanıma gelip oturunca ben de o kokuyu soluyunca tekrar söylemek zorunda kaldı. Eşim o kadarının zaten bilincinde olan Bi insan. Kolay kolay kimseyle bu şekilde konuşmazMalesef birçok aile erkeğe destek olmak zorunda ama kız çocuğa birşey yapmaya gerek yok şeklinde düşünüyor. Cehalet deyin, kültür deyin bu böyle.
Aileniz haksızlık yapmış evet ama o senin çocuğun bu değil mi demek eşinize düşmez.
Annenizle aranızdaki tüm bağları koparmak istiyorsanız koparın ama bu konuda eşinizin dolduruşuna gelmeyin.
Yarın öbür gün eşinizle bir sıkıntı yaşarsanız iyi kötü yine anneniz yanınızda olacak.
Artı sigara içme demiş eşiniz. Ha dışarıda iç gel dese anlarımda insanlar avuçla para döküyor sigarayı bırakabilmek için. Bağımlı birine 3 gün sigara içme demek ayrı bir mantıksızlık.
Eşiniz çok iyi niyetli gelmedi bana. Sizi yalnızlastirmaya ya da kendine muhtaç hale getirmeye çalışıyor olmasın, dikkatli olun.
Anne baba sağsa erkek evlatta da sağ. Erkek evlada ev satıp kız evlada bir toplu iğne kadar düğününde destek olmuyorlarsa kusura bakmayın da buz gibi evlat ayrımı vardır. Ayrıca abisi evlenmemiş. Buna rağmen o parayı anne baba kendileri almamış, madem evi sattık bari iki evladımıza bölüştürelim dememiş, oğullarına hibe etmişler. Bir ev en az 2-3 milyondur bu zamanda. Sonra da dalga geçer gibi, sadaka verilir gibi kızlarına 200 bin verilmiş vicdan susturmak için. Hiç vermeseler daha iyiydi. Birine ev parası, diğerine 200 bin. Komik cidden. En az 10 kat fark var. Adam ev parasıyla iş kurmuş, batırmış. Elde para da yok şimdi. E bu adam evlenmemiş, bir de evlenirse ona da ayrıca masraf yapılacak. Belki borca harca sokacaklar kızı. Bir de ordan haksızlık.Ben annenizin yaptığı bir şey görmedim çok abartıp küçük emraha bağlamışsınız,erkek evlendirilirken daha çok para gittiği için sağ anne baba ev satmış,sağ anne payına düşen dükkan parasını size yollamış ne alaka ??Kadın sağ kendine neden kullanmıyor??.. Ben tam aksine ortalamanin üzerinde bir anne baba gördüm bu jenerasyona göre
Öncelikle kaybın için çok üzüldümBiraz uzun olacak ancak içimi dökmek istiyorum. 28 yaşında evliyim. Evleneli temmuzda 5 yıl olacak. Ben evlenirken ailem 1 çay kaşığı dahi almadı. Herşeyi eşimin ailesi ve ben aldık. Uzun süreli bi ilişkimiz olduğu için ben öğrenci paramla bırsumdan artırıp altın alırdım o da yardım ederdi. Öyle öyle biraz biriktirdik ve nişan yaptık. Evliliğim çok zor oldu babam hiç istemedi benimle aylarca konuşmadı uzak gideceğim için ve uzun süreli olduğu için nasıl söylemezmişim vs. Ben kuruş hesabı yaparken o en büyük markalardan kendine takım ceket vs bakmaya gidiyordu. Düğünlerde kamera çekimleri yaptığı için şehirdeki tüm salon sahiplerini tanıyordu. Bir salon tutmamız yardım edip aracılık etmesini istediğimde beni ilgilendirmez dedi. Ve biliyor musunuz benim düğünümü yaptığım yerde köpek bağlasan durmazdı. Üstelik erkek tarafı uzun ve uzak yoldan gelmişti. Tüm bunlar benim gücüme gide gide yaşandı. En sonunda babam eşime ve ailesine ikna olup onları çok sevdi.
Ben evlendikten 3 ay sonra abim evleneceği için oturduğumuz evi sattılar. 0 şaka. Madem imkanınız vardı bana neden kullanmadınız.
Abimse evlenemedi. Kız arkadaşının ailesi istemediği için. Ailem mecburen kiraya çıkmak zorunda kaldı. Evin parası ile abim kendine iş yeri açtı. Bir yıl geçmeden battı.
O süre zarfında babam hastalıktan vefat etti.. Malımız mülkümüz yoktu. Bir arabası vardı babamın. Çok lüks aman aman bir araba değildi yani. Ama gözü gibi bakar ve çok severdi. Abimin huyunu bildiğim için satmaya kalkarsa eşimle ben alacağımızı söyledik. Asla dedi ben bakımlarını yapıp kullanırım dedi. 6 ay sonra arabayı sattı. Onun parasına da kondu. Bu sürede annem hiç ağzını açmıyor. Sonra bi kaç yıl sonra annemin kardeşleriyle ortak olduğu dükkan satıldı. Annem eşimin ailesine alakasız bi şekilde tüm parayı bana vereceğini söylemiş. Onun hakkı demiş. Para 300bin falan. önce içinden kapora almışlar. Sonra bir miktar abimin borcunu ödemiş.
Ben diyordum ki 250 den aşağı gönderirseniz almam yıllardır hakkımı yediniz. 200k gönderip haber vermeye bile tenezzül etmediler. Ben de olduğu gibi tekrar gönderdim.
O süre zarfında eşim asla saygıda kimseye kusur etmeyen bi insandır. Hamileyken iki gün yoğun bakım olmak üzere 2 hafta hastanede yattım. Bir kere aranmadım. Bir ihtiyacın var mı diyen olmadı. Çünkü parayı gönderdikleri için. Tek ihtiyacım para diye.
Sonrasında annem eşime kızım o parayı kabul etmezse etmesin o para torunlarımın parası demiş. Eşim gurur yapmamamı parayı almamı söyledi 200k olarak bekliyorduk. O sürede de doğumum oldu özel hastane çocuk odası vs derken eşim de çok zorlanacaktı haklıydı. Ama hep o para senin istediğini yapabilirsin sadece hakkın olanı bırakma dedi. Annem doğumda buraya geldi bebekler küvezde olduğu için hergün hastaneye gidip geldim. Çocuk odası takımı da bakıyordum bir taraftan. Annemden kartını ve telefonunu istedim vermeye hazırdı ama çok mahçuptu. Çünkü torunlarına taktığı takı parasını benim hakkım olan paranın içinden almıştı. Maaşı ve geliri olmasına rağmen. Abim içinse borca girip tek tek öderdi. Ona gelince çabalıyordu ama bana gelince hep hazırdan götürüyordu. Nedenini sorunca cevap vermedi morali bozuldu.
Zaten ikizlerimden birini küvezde kaybettim, daha kırkı bile çıkmadan annem gözlerinden estetik ameliyatı olmak için memlekete geri döndü. Anne gitme ihtiyacım var diyemedim. Ne çocuğumun acısını yaşayabildim ne yapılan haksızlıkları sindirebildim. Eşime karşı çok mahçup olmuştum. O da olmuştu. Eşimin karşısında düştüğü durum çok kötüydü. Haliyle o çocuğun da bu senin çocuğun değil mi sorusunu sormak eşime düşmüştü. Eşim doğumdan sonra eve geldiğimizde anneme sigara içmemesini söylemişti. En azından bir kaç gün demişti. Aynı gün evimizin akt katında annemi sigara içerken bulmuş.
Niye onun için çabalayıp bana kılını kıpırdatmıyorsun anne dediğimde öyle şey mi olur sen benim canımsın vs diyor ama hiç umrunda değilim. 60 yaşında ama üzülerek aklı bir karış havada gibi her şeye güler umursamaz kırarsa hatasını kabul etmez sürekli kendini över vs. Şimdi başım sıkıştığında mesela içim bunaldığında söylediğim zaman yeni doğum yaptığın için böylesin dışarı çıkınca düzelirsin vs deyip geçiştiriyor. Asla neyim var neden öyle hissediyorum diye sormuyor.
Ben gurbetteyim. Burda eşim ve 1 2 arkadaşımdan başka kimsem yok. Onlarla da zaten çok sık görüşmem. Eşim her konuda bana destek yardımcı. Ama bazen onu da bunaltıyorum gibi hissediyorum.
Ama bu kimsesizliğimin altından kalkamıyorum. Aksine eşimin ailesi birbirlerine aşırı düşkünler. Bizi gördükçe kendi aralarında şaşırdıklarını tahmin edebiliyorum. Bir derdim olduğunda ona anlatamamak beni çok yoruyor. Derdimi değil de sanki bir dedikodu dinliyormuş gibi hissettiriyor ve geçiştiriyor. Lafa gelince beni çok sevdiklerini söylüyorlar abim ve ikisi ama sadece söylüyorlar. Babamın vefatından sonra bu ayrım daha belirgin hale geldi. Seni çok özlüyorum baba.. Keşke böyle olmasaydı..
Teşekkür ederim. İnşallah. İster istemez mahçup oluyor insan bir kendi ailene bir onunkilere bakınca. Görüşmemeyi de denedim ancak yine suçlu ben oldum Bebeğinizin durumu nasıl gözünüz aydın sağlıkla kavuşursunuz inşallah.Öncelikle kaybın için çok üzüldümrabbim bebişine upuzun ömürler versin
Yalnız değilsin, yeni doğum yaptım benim de bebeğim küvözde ailemle görüşmüyorum. Eşimle evlenmemi hiç istemedi babam ilk başta o görüşmeyi kesti benimle sonrada annem ve kardeşim. 1,5 seneden fazla oldu aynı şehirdeyiz ama ne doğum yaptığımı biliyorlar ne de başka durumları. Eşine karşı hiç kötü hissetme kendini, sen seçmedin aileni. Seni üzmelerine izin verme bırak görüşme. Anne, kardeş diye asla kutsal değiller. Herkes şanslı değil maalesef herkeste anne olamıyor.
Çok iyi anlıyorum ne hissettiğinizi ben de aynı şeyleri hissediyorum çünkü eşimin ailesine bakınca. Boşverin suçlu olun daha iyi her şekilde suçlusunuz zaten onlara göre.Teşekkür ederim. İnşallah. İster istemez mahçup oluyor insan bir kendi ailene bir onunkilere bakınca. Görüşmemeyi de denedim ancak yine suçlu ben oldum Bebeğinizin durumu nasıl gözünüz aydın sağlıkla kavuşursunuz inşallah.
Allah şifa versin moralinizi yüksek tutun inşallah sağlıkla kavuşursunuzÇok iyi anlıyorum ne hissettiğinizi ben de aynı şeyleri hissediyorum çünkü eşimin ailesine bakınca. Boşverin suçlu olun daha iyi her şekilde suçlusunuz zaten onlara göre.
Hala küvözde 34 haftalık doğdu, 2 hafta olacak. Biraz daha zamanı var dediler
Çok teşekkür ederim inşallahAllah şifa versin moralinizi yüksek tutun inşallah sağlıkla kavuşursunuz
Görüşmeyi kes ve daha fazla yıpranma, ailesiz de mutlu olabilirsin hem de daha huzurlu ...Biraz uzun olacak ancak içimi dökmek istiyorum. 28 yaşında evliyim. Evleneli temmuzda 5 yıl olacak. Ben evlenirken ailem 1 çay kaşığı dahi almadı. Herşeyi eşimin ailesi ve ben aldık. Uzun süreli bi ilişkimiz olduğu için ben öğrenci paramla bırsumdan artırıp altın alırdım o da yardım ederdi. Öyle öyle biraz biriktirdik ve nişan yaptık. Evliliğim çok zor oldu babam hiç istemedi benimle aylarca konuşmadı uzak gideceğim için ve uzun süreli olduğu için nasıl söylemezmişim vs. Ben kuruş hesabı yaparken o en büyük markalardan kendine takım ceket vs bakmaya gidiyordu. Düğünlerde kamera çekimleri yaptığı için şehirdeki tüm salon sahiplerini tanıyordu. Bir salon tutmamız yardım edip aracılık etmesini istediğimde beni ilgilendirmez dedi. Ve biliyor musunuz benim düğünümü yaptığım yerde köpek bağlasan durmazdı. Üstelik erkek tarafı uzun ve uzak yoldan gelmişti. Tüm bunlar benim gücüme gide gide yaşandı. En sonunda babam eşime ve ailesine ikna olup onları çok sevdi.
Ben evlendikten 3 ay sonra abim evleneceği için oturduğumuz evi sattılar. 0 şaka. Madem imkanınız vardı bana neden kullanmadınız.
Abimse evlenemedi. Kız arkadaşının ailesi istemediği için. Ailem mecburen kiraya çıkmak zorunda kaldı. Evin parası ile abim kendine iş yeri açtı. Bir yıl geçmeden battı.
O süre zarfında babam hastalıktan vefat etti.. Malımız mülkümüz yoktu. Bir arabası vardı babamın. Çok lüks aman aman bir araba değildi yani. Ama gözü gibi bakar ve çok severdi. Abimin huyunu bildiğim için satmaya kalkarsa eşimle ben alacağımızı söyledik. Asla dedi ben bakımlarını yapıp kullanırım dedi. 6 ay sonra arabayı sattı. Onun parasına da kondu. Bu sürede annem hiç ağzını açmıyor. Sonra bi kaç yıl sonra annemin kardeşleriyle ortak olduğu dükkan satıldı. Annem eşimin ailesine alakasız bi şekilde tüm parayı bana vereceğini söylemiş. Onun hakkı demiş. Para 300bin falan. önce içinden kapora almışlar. Sonra bir miktar abimin borcunu ödemiş.
Ben diyordum ki 250 den aşağı gönderirseniz almam yıllardır hakkımı yediniz. 200k gönderip haber vermeye bile tenezzül etmediler. Ben de olduğu gibi tekrar gönderdim.
O süre zarfında eşim asla saygıda kimseye kusur etmeyen bi insandır. Hamileyken iki gün yoğun bakım olmak üzere 2 hafta hastanede yattım. Bir kere aranmadım. Bir ihtiyacın var mı diyen olmadı. Çünkü parayı gönderdikleri için. Tek ihtiyacım para diye.
Sonrasında annem eşime kızım o parayı kabul etmezse etmesin o para torunlarımın parası demiş. Eşim gurur yapmamamı parayı almamı söyledi 200k olarak bekliyorduk. O sürede de doğumum oldu özel hastane çocuk odası vs derken eşim de çok zorlanacaktı haklıydı. Ama hep o para senin istediğini yapabilirsin sadece hakkın olanı bırakma dedi. Annem doğumda buraya geldi bebekler küvezde olduğu için hergün hastaneye gidip geldim. Çocuk odası takımı da bakıyordum bir taraftan. Annemden kartını ve telefonunu istedim vermeye hazırdı ama çok mahçuptu. Çünkü torunlarına taktığı takı parasını benim hakkım olan paranın içinden almıştı. Maaşı ve geliri olmasına rağmen. Abim içinse borca girip tek tek öderdi. Ona gelince çabalıyordu ama bana gelince hep hazırdan götürüyordu. Nedenini sorunca cevap vermedi morali bozuldu.
Zaten ikizlerimden birini küvezde kaybettim, daha kırkı bile çıkmadan annem gözlerinden estetik ameliyatı olmak için memlekete geri döndü. Anne gitme ihtiyacım var diyemedim. Ne çocuğumun acısını yaşayabildim ne yapılan haksızlıkları sindirebildim. Eşime karşı çok mahçup olmuştum. O da olmuştu. Eşimin karşısında düştüğü durum çok kötüydü. Haliyle o çocuğun da bu senin çocuğun değil mi sorusunu sormak eşime düşmüştü. Eşim doğumdan sonra eve geldiğimizde anneme sigara içmemesini söylemişti. En azından bir kaç gün demişti. Aynı gün evimizin akt katında annemi sigara içerken bulmuş.
Niye onun için çabalayıp bana kılını kıpırdatmıyorsun anne dediğimde öyle şey mi olur sen benim canımsın vs diyor ama hiç umrunda değilim. 60 yaşında ama üzülerek aklı bir karış havada gibi her şeye güler umursamaz kırarsa hatasını kabul etmez sürekli kendini över vs. Şimdi başım sıkıştığında mesela içim bunaldığında söylediğim zaman yeni doğum yaptığın için böylesin dışarı çıkınca düzelirsin vs deyip geçiştiriyor. Asla neyim var neden öyle hissediyorum diye sormuyor.
Ben gurbetteyim. Burda eşim ve 1 2 arkadaşımdan başka kimsem yok. Onlarla da zaten çok sık görüşmem. Eşim her konuda bana destek yardımcı. Ama bazen onu da bunaltıyorum gibi hissediyorum.
Ama bu kimsesizliğimin altından kalkamıyorum. Aksine eşimin ailesi birbirlerine aşırı düşkünler. Bizi gördükçe kendi aralarında şaşırdıklarını tahmin edebiliyorum. Bir derdim olduğunda ona anlatamamak beni çok yoruyor. Derdimi değil de sanki bir dedikodu dinliyormuş gibi hissettiriyor ve geçiştiriyor. Lafa gelince beni çok sevdiklerini söylüyorlar abim ve ikisi ama sadece söylüyorlar. Babamın vefatından sonra bu ayrım daha belirgin hale geldi. Seni çok özlüyorum baba.. Keşke böyle olmasaydı..