Hepinize çok teşekkürler. Annem olsaydı böyle olmazdı.. Ben çok sessizim hayır diyemediğim için böyle.. Ananemde beni bırakma beni bırakmayın diye ağlıyor günlerce. ona da üzülüyorum. Ananeme çocukları baksın diye düşününce bile vicdan azabı çekiyorum. Niye bu kadar kötüyüm diye..
Annesi varken dahi damada baktirilmaz gibi bir anlam çıkardım “başta” kelimesini kullandığınız için. Bunu kastetmemişsiniz şimdi oturduAnnesi yok vefat etmiş. Düzgün konuşun ayrıca. Damat kalmış tek evet. Konudan haberiniz yok yorum yapıyorsunuz.
Başınız sağ olsun, mekanı cennet olsun anneciğinizin.
Size de anneannenize de çok üzüldüm. Ama diğer arkadaşların da dediği gibi burda en son size düşer. Anneannenizi mağdur etmek istemeyişinizi çok iyi anlıyor ve sizi takdir ediyorum. Belli ki çok iyi bir insansınız.
Büyüklerinizle güzelce konuşun. Dayılarınızın, teyzelerinizin çocukları yok mu? Onlara baktırıyorlar mı acaba? Gerekiyorsa bu işe önce dayı ve teyzeleri, sonra kuzenlerinizi de dahil ederek sırayla bakabileceğinizi söyleyin. Yük tek başınıza üstünüze almayın. Belli ki herkes çok uyanık direkt size yıkmaya çalışıyorlar.
Canım benim okurken gözlerim doldu kıyamam annen vefat etti daha acıyı yaşamadın, kendine taşıyamayacağın yükü yükleme gencecik kızsın yazık sanadaTeyzemin çocukları var. ama onlar bayramdan bayrama gelirler. Hiç ananemin evinde temizlik, ananeme bakma felan hiç birşey yapmadılar. Kardeşim anaokulu öğretmeni yeni evlendi. O da izin alamıyor. Birde ananem alzheimer hastası. 86 yaşında.. Bizi tanıyor ama kendini çok ifade edemiyor. Allah razı olsun komşular felan konuştu dayımlarla bu kız bakamaz diye.. Bakalım ne yapacaklar.
Annem varken ayda bir 7 yada 10 gün bizde kalıyordu annem getiriyordu. O zaman annem yanımda olduğu için tek olmadığım için bakabiliyordum. Çok kısa boylu ve sinirsel engelli olan teyzem var onunla kalıyordu. Ama sinir hastası olduğu için ananeme yemek falan yediremiyor. Her şeye sinirleniyor. Bizimle kalmadığı zaman annem 2 3 günde bir yemek yapıp götürüyordu. Teyzemle idare ediyorlardı ama son zamanlarda annemin ölümüyle daha da kötüleşti. Yürüyemez hale geldi. Çalışmasam hiç sorun değil seve seve bakarım. Ama çalışınca tek olunca olmuyor. korkuyorum kendi başına ayağa kalkmaya çalışıyor, yerde bir şey görüyor eğilip onu almakla uğraşıyor. Yanında sohbet edecek kimsesi olmayınca saatlerce uyuyor. Önceden ben götürürdüm tuvalete falan kendi yürürdü koluna girerdim. Kadın 7 günde çöktü. Tek başına yürütemiyorum. Birlikte yaşadığı teyzemde bakamaz. Diğer teyzemin gelip diğer teyzeme yardımcı olması gerek annemin yaptığı gibi. Söyledim bakıcı tutun dedim ama ses çıkmadı henüz.Başınız sağ olsun, Allah sabrını versin
Annenizin vefatından önce anane kiminle nerede kalıyordu ben onu anlayamadım? Anneniz yemek götürüyormuş ama kendisini idare edebiliyor muydu o zaman, yalnız mıydı? Evlatları varken en son toruna düşer bu konu. Kaldı ki siz acılı bi insansınız şuan bu nasıl bi bencillik yaptıkları? Tüm evlatlar elini taşın altına koymak zorunda. Ama anladığım kadarıyla buna yanaşan yok, siz de ananeye kıyamıyosunuz tabi..
Evet babamda genç değil ki 66 yaşında, O adamı bırakıpta ananemlere kalmayada gidemem.Babanız da evde anladığım kadarıyla. Pardon da ne münasebet adamın karısı ölmüş bir sürü çocuğu dururken o mu bakacak? Eğer babanız yoksa da yine aynı durum bir sürü evladı var kadıncağızın size mi düştü? İmkanınız olsa tabi ki bakın sokağa atılmaz ama bu durumda kimse almıyorsa maalesef bakım evi
Anladım. Teyze ile idare etmeye çalışıyordu ama teyze de zaten zor durumda. Yani en mantıklısı sanırım hem ananeye hem de gerekirse teyzeye bile evde destek olacak birinin tutulması. Kardeşler bölüşsün masrafı, hatta siz de verin bir miktar gerekirse. Sonra lafı olmasın. Tekrar başınız sağ olsunAnnem varken ayda bir 7 yada 10 gün bizde kalıyordu annem getiriyordu. O zaman annem yanımda olduğu için tek olmadığım için bakabiliyordum. Çok kısa boylu ve sinirsel engelli olan teyzem var onunla kalıyordu. Ama sinir hastası olduğu için ananeme yemek falan yediremiyor. Her şeye sinirleniyor. Bizimle kalmadığı zaman annem 2 3 günde bir yemek yapıp götürüyordu. Teyzemle idare ediyorlardı ama son zamanlarda annemin ölümüyle daha da kötüleşti. Yürüyemez hale geldi. Çalışmasam hiç sorun değil seve seve bakarım. Ama çalışınca tek olunca olmuyor. korkuyorum kendi başına ayağa kalkmaya çalışıyor, yerde bir şey görüyor eğilip onu almakla uğraşıyor. Yanında sohbet edecek kimsesi olmayınca saatlerce uyuyor. Önceden ben götürürdüm tuvalete falan kendi yürürdü koluna girerdim. Kadın 7 günde çöktü. Tek başına yürütemiyorum. Birlikte yaşadığı teyzemde bakamaz. Diğer teyzemin gelip diğer teyzeme yardımcı olması gerek annemin yaptığı gibi. Söyledim bakıcı tutun dedim ama ses çıkmadı henüz.
Herkes kendi ebeveynine baksın deEvet babamda genç değil ki 66 yaşında, O adamı bırakıpta ananemlere kalmayada gidemem.
Neden bakım evi seçeneğini düşünmüyorsunuz ? Her hafta kontrol ederseniz ziyaret edersiniz o da orada güzel bakılır. Kimse sorumluluk almıyorsa herkes üç beş elini cebine atsın ortaklaşa ücretini karsilasin.Annemi 2 Ocak'ta birden bire kalp krizinden kaybettim. Kardeşim kendini tamamen temizliğe verdi, ben ise home office çalışıyorum ve mecburen izin alamadım. İşim sabah 7.30’dan akşam 6’ya kadar sürüyor.
Ananemi dayımlar ve teyzemler bize bıraktılar, "Sizde kalsın" diye. Annem hayattayken, ananeme her 3 günde bir yemek getirip götürürdü, bazen de bize getirip 1 hafta kalırdı. Ben de ananemi tuvalete götürür, yıkardım, yemek yedirirdim, çünkü zorla yemek yiyordu. Annem, yanında durur, "Bir şey olmasın, ayağa kalkıp düşmesin" diye hep dikkat ederdi. Şu an ananem, teyzemle kalıyor, ancak teyzem küçük boylu ve %50 sinirsel engelli olduğu için ananeme yeterince bakamıyor. Diğer teyzem ise görümceleriyle kalıyor, onları bırakmıyor. Dayım emekli oldu ama sürekli nöbete gidiyor. Diğer dayım ise karısına hizmetçi tutuyor, özel bakıcı tutuyor, ama annesiyle ilgili hiçbir şey yapmıyor. Bu durum beni gerçekten çok zorluyor. Kardeşim de gidecek, 1 hafta izin alabildi işten, o da evli ve kendi evi var.
Ananeme nasıl bakacağımı bilemiyorum. Tek başıma bakmak gerçekten çok zor. Annem öldüğünden beri, ananem daha da kötüleşti. Artık ayakta duramıyor, sürekli altına işiyor. Çalışmasam hiç sorun olmaz, her şeyle ilgilenirim ama çalışmak gerçekten çok zorlaştırıyor. Evde çalıştığım halde rahat değilim sürekli iş için telefon geliyor. Birileri aradığında, ananem yerinden kalkmaya çalışıyor ilgilenemiyorum ve bu beni çok zorluyor. Annem öleli 8 gün oldu ve ben hâlâ acımı tam olarak yaşayamadım. Annemsiz nasıl yaşayacağımı düşünürken, kardeşleri ananemi bize bıraktılar. Yanında kaldığı teyzem yemek yediremiyor. Ananem öyle bir deri bir kemik kaldı ki...
Bakıcı tutmak istesem de bunu karşılayamam çünkü bakıcı maaşı, benim maaşımdan daha fazla. Çok canım acıyor. Bir yandan annemi kaybettim, bir yandan da ananem bu halde... Yanımda bir insan olsa yine bakarım ama tek olmuyor. Kafayı yedim. Bundan sonra ne olacak nasıl olacak diye düşünmekten. Annemi çok özlüyorum. Her gece anne diye çığlıklarla uyanıyorum.
Çünkü o zaman ananemle beraber kalan teyzeme kimse bakmaz. Ev kirasını falan ödemezler. Ananem var diye onu da idare ediyorlar. Teyzemin de engelli maaşını kestiler. Teyzem öyle hiç bir şeyin farkında değil. Çocuk gibi öyle elinde tablet oynuyor. Sinirleniyor öyle. O yüzden o konuyu açmadım. Sadece ananeme bir kadın tutun dedim. Ama henüz kimseden bir cevap çıkmadı.Neden bakım evi seçeneğini düşünmüyorsunuz ? Her hafta kontrol ederseniz ziyaret edersiniz o da orada güzel bakılır. Kimse sorumluluk almıyorsa herkes üç beş elini cebine atsın ortaklaşa ücretini karsilasin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?