dilek çim..uzun uzun yazıyorum canım ama ister oku, ister okuma canın sağolsun
yaşadıklarını gerçekten "çeken anlar"..benim annem ve babam da görücü usülü evlenmişler. annem sırf özgürlük kazansın, ev baskısından kurtulsun diye ilk görücüyle evlenmiş..gerçi iyi ki öyle yapmış çünkü rahmetli babamı çok seviyorum:çok üzgünüm:
benim annemin durumu, seninkinden farklı olarak, aşırı derecede umursamaz ve rahat olmasıydı. hiçbi zaman bize sahip çıkmadı, hiç yanımızda olmadı, babacığım onun saçmalıkları yüzünden 49 yaşında toprak olup gitti; ben bunu bile tesadüfen öğrendim... ne zaman onu yanlışları için tenkit etsek "ben deliyim ben hastayım" diye kendini aklamaya çalıştı,çok büyük yalanlar söyleyerek "özgürlük uğruna" evi terketti gitti 1 yıl önce...yaklaşık 5 aydır falan da hiç aramadı, sormadı. ama bu onun kendi tercihi diye düşündüm, çok ağırıma gitti ama alıştım artık...kusura bakmasın kimse ama, "yine de anne" diyemiyorum ben kendisine...
daha kötüsü geçen baharda nedensiz yere birlikte yaşadığım anneannem de beni evden kovdu:çok üzgünüm: senin gibi nerede yaşayacağım diye gecelerce uykusuz kaldım, arkadaşlarımın hepsi " gel bizde kal" dedikçe içim paramparça oldu...ağlamadığım bi an bile yoktu...
ama sonra ne oldu...
bu ağır dönemlerde sadece Allah'a sığındım; zor da olsa kulaklarımı tıkayıp mesleğime sarıldım, sonra da nisan ayında şu andaki sözlümle tanıştım ve hayatımdak herşey 180 derece tersine döndü
anneannem ben evleneceğim diye hüngür hüngür ağlıyo mesela düşün...
demem o ki dilekçiğim, Allah bir şekilde yüzüne gülüyor insanın...sen sabrını yitirmemeye çalış...okuluna, işine odaklan...hayat sana ödülünü mutlaka verecek buna inanıyorum, çünkü ben de yaşadım benzer şeyleri...inan ki yanlız değilsin...:1hug: