Allah yardımcın olsun canım, önceki olayları bilmiyorum ama gerçekten zor günler geçiriyorsun. İnsanın sorun yaşadığı kişiler anne baba olunca iş daha da zorlaşıyor. Eğer onlarla birlikteyken kendini iyi hissetmiyorsan, artık onlarla birlikteyken neredeyse çıldıracağım diyorsan gitmek şu an için en doğru karar. Kendi ruh sağlığını düşünüyorsan seni böyle etkileyenleri kendinden uzak tutmalısın. Bu kişi annen baban da olsa.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Annemden nefret ediyorum ve evi terkediyorum...
- Konu Sahibi dilek_88
- Başlangıç Tarihi
Dilekciğim,
Bu başlıkta ve başka başlıklarda okudum yazdıklarını. Annen ile ilşikin hakkında yazdıkların sayesinde baya bilgi sahibi oldum.
Evden şu anda ayrılmak elbette çözüm değil, zaten bunu sen de görmüşsün. Buna sevindim.
Ama uzun vadede mezun olup kendi paranı kazanmaya başladığında, yaşın biraz daha kendini koruyabilecek kadar olgunlaştığında, başına bir iş gelmeyecek iyi bir çevreden ev tutup kendini geçindirebileceğin zaman tekrar düşünürsün bunu. Şimdi çok erken ve tehlikeli.
Anladığım kadarıyla o günlere daha bir 4-5 sene var. Okulun bitecek iş bulacaksın.
O zamana kadar neler yaşadığın da çok önemli. Sonuçta hem ruhen hem bedenen sağlıklı olmalısın ki okulunu sorunsuz bitirebilesin.
Tatlım bunun için de çok güçlü, dimdik olman lazım.
Annenin bazı sorunları olabilir, yaşının olgunluğunda olmayabilir. Onun yerine sen olgun olacaksın, dimdik duracaksın, güçlü kalacaksın ve olaylara daha yukarıdan bakmaya çalışacaksın.
Ama tabi bu tek başına zor, hele de bu kadar yıpranmışken. Kızma bana güzelim benim ama bazı cümlelerinden, anlattıklarından artık yıpranmış olduğun için bazı tepkilerinin sağlıklı olmadığını hissediyorum. Sen de olayların içinde savrulup gitmektesin sanki. Biraz uzaktan bakmaya ihtiyacın var. Sakın yanlış anlama, yaşadıkların kolay değil. Bunların senin psikolojini altüst etmesi normal. Ben olsam belki çok daha beter bir durumda olurdum. Hepimiz zaman zaman tek başımıza birşeylerle başa çıkamayabiliyoruz.
O nedenle bir profesyonel yardım alsan çok güzel olur bence. Olayı çözmek, kim haklı kim haksız ispatlamak için değil. Bu zor günleri daha hasarsız atlatmak için. Başka bir forumdaki yazından anladığım kadarıyla daha önce gitmişsin psikoloğa, demek ki buna sıcak bakıyorsun. Lütfen devam et profesyonel yardım almaya. Eğer maddi konuda zorluk olur diyorsan devlet hastanelerinde de var psikiyatri bölümleri, babanın sigortasından yararlanıyorsundur umarım. Ücretsiz olarak gidebilirsin. Lütfen kendine bir iyilik yap, güçlü ol ve güçlü olmana yardım etmesi için bir uzmandan yardım al.
Bu arada sakın sakın sakın okulunu bırakma. Bugün annen, yarın kocan... Bir kadın mutlaka ekonomik özgürlüğünü elinde tutmalı ki; kocasının, ailesinin yanında kalmak istediği için kalsın. Yuvası, sevgisi için kalsın. Gidersem perişan olurum diye zoraki sürdürmek zorunda kalmasın.
İyi haberlerini bekliyoruz. Umarım "mezun oldum, hayatımı kurdum" dediğin yazılarını da okuruz burda.
Biraz öğüt verir gibi olduysa kusura bakma, beni ablan kabul edersen sevinirim.
Bu başlıkta ve başka başlıklarda okudum yazdıklarını. Annen ile ilşikin hakkında yazdıkların sayesinde baya bilgi sahibi oldum.
Evden şu anda ayrılmak elbette çözüm değil, zaten bunu sen de görmüşsün. Buna sevindim.
Ama uzun vadede mezun olup kendi paranı kazanmaya başladığında, yaşın biraz daha kendini koruyabilecek kadar olgunlaştığında, başına bir iş gelmeyecek iyi bir çevreden ev tutup kendini geçindirebileceğin zaman tekrar düşünürsün bunu. Şimdi çok erken ve tehlikeli.
Anladığım kadarıyla o günlere daha bir 4-5 sene var. Okulun bitecek iş bulacaksın.
O zamana kadar neler yaşadığın da çok önemli. Sonuçta hem ruhen hem bedenen sağlıklı olmalısın ki okulunu sorunsuz bitirebilesin.
Tatlım bunun için de çok güçlü, dimdik olman lazım.
Annenin bazı sorunları olabilir, yaşının olgunluğunda olmayabilir. Onun yerine sen olgun olacaksın, dimdik duracaksın, güçlü kalacaksın ve olaylara daha yukarıdan bakmaya çalışacaksın.
Ama tabi bu tek başına zor, hele de bu kadar yıpranmışken. Kızma bana güzelim benim ama bazı cümlelerinden, anlattıklarından artık yıpranmış olduğun için bazı tepkilerinin sağlıklı olmadığını hissediyorum. Sen de olayların içinde savrulup gitmektesin sanki. Biraz uzaktan bakmaya ihtiyacın var. Sakın yanlış anlama, yaşadıkların kolay değil. Bunların senin psikolojini altüst etmesi normal. Ben olsam belki çok daha beter bir durumda olurdum. Hepimiz zaman zaman tek başımıza birşeylerle başa çıkamayabiliyoruz.
O nedenle bir profesyonel yardım alsan çok güzel olur bence. Olayı çözmek, kim haklı kim haksız ispatlamak için değil. Bu zor günleri daha hasarsız atlatmak için. Başka bir forumdaki yazından anladığım kadarıyla daha önce gitmişsin psikoloğa, demek ki buna sıcak bakıyorsun. Lütfen devam et profesyonel yardım almaya. Eğer maddi konuda zorluk olur diyorsan devlet hastanelerinde de var psikiyatri bölümleri, babanın sigortasından yararlanıyorsundur umarım. Ücretsiz olarak gidebilirsin. Lütfen kendine bir iyilik yap, güçlü ol ve güçlü olmana yardım etmesi için bir uzmandan yardım al.
Bu arada sakın sakın sakın okulunu bırakma. Bugün annen, yarın kocan... Bir kadın mutlaka ekonomik özgürlüğünü elinde tutmalı ki; kocasının, ailesinin yanında kalmak istediği için kalsın. Yuvası, sevgisi için kalsın. Gidersem perişan olurum diye zoraki sürdürmek zorunda kalmasın.
İyi haberlerini bekliyoruz. Umarım "mezun oldum, hayatımı kurdum" dediğin yazılarını da okuruz burda.
Biraz öğüt verir gibi olduysa kusura bakma, beni ablan kabul edersen sevinirim.
işte tipik annemin modeli. bunlardan çok var demek ki. neden böyle davranırlar yavrularına anlamam ve yıllardır anlayamadım. böyle bir anneyle tam 27 yıl geçirdim de. en sonunda ben evlendim kardeşimde ünv. bitirip tayini çıktı ve buralardan gitti de kurtuldu. canım sabırlı ol diyecem ama biliyorum çok zor. senin annen gene iyi benimki beni evden dışarı attı. daha neler neler... anlatsam roman olur... ama neyseki o günler mazide kaldı. inşallah seninde bu sıkıntıların biran evvel geçer. allaha bol bol dua et canım bu mübarek günlerde. allah yar ve yardımcın olsun
dilekçiğim canım,
yazdıklarını öfkelenerek okudum...nasıl anneler var diyorum kendi kendime...hamile kalmadan önce sertifika alınmalı psikolojik olarak, başka çıkar yolu yok bu işin..
arkadaşlar baksnanıza, dilek, nasıl bir ortamda büyümüş ve İstanbul'da üniversiteyi kazanacak kadar da başarılı olabilmiş...seni çok takdir ediyorum...
anne-babanın sırf senin okumana izin vermesi yüzünden minnet duyman gerektiğini söyleyenler bence bir takvim bulup hangi yılda yaşadığımıza baksınlar!
canım, görünen o ki, anneni psikologa götürmen çok zor...sanırım sosyal güvencesi de yok, sen üniversitenin imkanıyla psikologa görünebilmişsin. akrabalarından seni takdir edenler olduğunu söylemişsin, bence onlarla kısmen konuyu paylaşmaya çalış. ama çok sinirlenmeden, anlat onlara, seni anlayacak biri çıkar. ama dğer taraftan da korktum şimdi, içlerinden biri gidip annene söylerse senin kız seni bize şikayet ediyor diye, o zman da kötü olabilir
sanırım son sınıfta okuyacaksın, bu iyi bir şey. çok zor biliyorum ama bir yıl daha dayanmaya çalış, sonra sen sağ ben selamet. o zaman ayrılacaksan ayrılırsın evden, şimdi doğru zaman değil canım.
sakın kızma, naçizhane fikrim, nolur anlamaya çalış, hoşlandığın bri varmış bu çok güzel. senin dertlerine ortak olmaya çalışması da güzel fakat dikkat et ne olur...seninle çok ilgilenirse, içinde bulunduğun ilgiye çok ihtiyacın olduğu bu dönem, kendini teslim etme birine canım. (teslim olmayı ruhsal anlamda söylüyorum) sonra ilgisi bir anda kesilirse veya arnızda sorun çıkarsa onun yokluğu da seni daha çok sarsar. anlıyor musun? özellikle duygusal bağlanmanın bu durumda etkisi daha sarsıcı olabilir. akıllıca davran canım lütfen..
seninle yaşımız yakın ben de 21 yaşındayım. seni az da olsa anlayabiliyorum.
sana söyleyebileceğim tek şey, aklını kullanman gerektiğidir dilekçim. sen okumuş, bilgili birisin. anneni duymazlıktan gelemezsin biliyorum zaten bu sefer beni umursamıyor diye de sinirlenir.
ama yalnız değilsin. devlet sana ihtiyacın olduğunda (en kötü durumda) elini uzatacaktır. dayak vs ile karşılaşırsan hiç korkma, bir polis merkezine git, anlat. yeni yasalarla bu durum artık ciddi suç haline geldi. ki sen zaten reşitsin. evden ayrılarak durumu çözemezsin ama annene bu konuda senin de elinin güçlü olduğunu bir şekilde anlat.
ağrı kesici ilaçlara bu kadar çok yüklenmen ilerde ciddi mide problemleriyle karşılaşmana sebep olabilir, dikkatli ol. zaten stres te mideye vurur. daha az kullanmaya çalış canım.
sana sabır ve huzur diliyorum arkadaşım...düzelecek emin ol...
sevgiler!
yazdıklarını öfkelenerek okudum...nasıl anneler var diyorum kendi kendime...hamile kalmadan önce sertifika alınmalı psikolojik olarak, başka çıkar yolu yok bu işin..
arkadaşlar baksnanıza, dilek, nasıl bir ortamda büyümüş ve İstanbul'da üniversiteyi kazanacak kadar da başarılı olabilmiş...seni çok takdir ediyorum...
anne-babanın sırf senin okumana izin vermesi yüzünden minnet duyman gerektiğini söyleyenler bence bir takvim bulup hangi yılda yaşadığımıza baksınlar!
canım, görünen o ki, anneni psikologa götürmen çok zor...sanırım sosyal güvencesi de yok, sen üniversitenin imkanıyla psikologa görünebilmişsin. akrabalarından seni takdir edenler olduğunu söylemişsin, bence onlarla kısmen konuyu paylaşmaya çalış. ama çok sinirlenmeden, anlat onlara, seni anlayacak biri çıkar. ama dğer taraftan da korktum şimdi, içlerinden biri gidip annene söylerse senin kız seni bize şikayet ediyor diye, o zman da kötü olabilir
sanırım son sınıfta okuyacaksın, bu iyi bir şey. çok zor biliyorum ama bir yıl daha dayanmaya çalış, sonra sen sağ ben selamet. o zaman ayrılacaksan ayrılırsın evden, şimdi doğru zaman değil canım.
sakın kızma, naçizhane fikrim, nolur anlamaya çalış, hoşlandığın bri varmış bu çok güzel. senin dertlerine ortak olmaya çalışması da güzel fakat dikkat et ne olur...seninle çok ilgilenirse, içinde bulunduğun ilgiye çok ihtiyacın olduğu bu dönem, kendini teslim etme birine canım. (teslim olmayı ruhsal anlamda söylüyorum) sonra ilgisi bir anda kesilirse veya arnızda sorun çıkarsa onun yokluğu da seni daha çok sarsar. anlıyor musun? özellikle duygusal bağlanmanın bu durumda etkisi daha sarsıcı olabilir. akıllıca davran canım lütfen..
seninle yaşımız yakın ben de 21 yaşındayım. seni az da olsa anlayabiliyorum.
sana söyleyebileceğim tek şey, aklını kullanman gerektiğidir dilekçim. sen okumuş, bilgili birisin. anneni duymazlıktan gelemezsin biliyorum zaten bu sefer beni umursamıyor diye de sinirlenir.
ama yalnız değilsin. devlet sana ihtiyacın olduğunda (en kötü durumda) elini uzatacaktır. dayak vs ile karşılaşırsan hiç korkma, bir polis merkezine git, anlat. yeni yasalarla bu durum artık ciddi suç haline geldi. ki sen zaten reşitsin. evden ayrılarak durumu çözemezsin ama annene bu konuda senin de elinin güçlü olduğunu bir şekilde anlat.
ağrı kesici ilaçlara bu kadar çok yüklenmen ilerde ciddi mide problemleriyle karşılaşmana sebep olabilir, dikkatli ol. zaten stres te mideye vurur. daha az kullanmaya çalış canım.
sana sabır ve huzur diliyorum arkadaşım...düzelecek emin ol...
sevgiler!
msjın birisinde uzun yazdım k bakma diye bişi gördümdü
asla öyle kusurluk birşey yok.çünkü bu uzun yazılar öle iki satırlık allah sabır versin yazılarından çok çok daha etkili ve destek verici bnm için.bnm durumumu yaşamış insanların tavsiyeleri bana güç veriyor.bu yüzden uzun yazmaktan çekinmeyin..
hepinize teşekkürler ablalarım.a.s.
iyiki varsınız, ben buradaki yazılar okudukça kendime geliyorum yoksa bir ayda 2 sinir krizi.......
senağlama
asla öyle kusurluk birşey yok.çünkü bu uzun yazılar öle iki satırlık allah sabır versin yazılarından çok çok daha etkili ve destek verici bnm için.bnm durumumu yaşamış insanların tavsiyeleri bana güç veriyor.bu yüzden uzun yazmaktan çekinmeyin..
hepinize teşekkürler ablalarım.a.s.
iyiki varsınız, ben buradaki yazılar okudukça kendime geliyorum yoksa bir ayda 2 sinir krizi.......
senağlama
Gerçekten yaşadıklarına üzüldüm,olayları tam olarak bilemiyorum ama sanırım nefret değil,içten içe yoğun bir kızgınlık seninkisi.Yoksa biliyorum ki o evden ayrılmış olup çok uzaklarda bile olsan,annenin bir rahatsızlığı ya da hayatsal bir durumunda en önce koşturacak olan sensin.Sadece haklı da olsan daha sakin bir pencereden bak olaylara,eminim herşey yoluna girecektir..Kardeşin için yaptıklarında çok gurur verici,sen iyi bir ablasın ve umarım ki yanlış bir hayat sürmezsin,sevgiyle kal..
sana daha önceki konunda da yorum yapmıştım canım hatırladım şimdi..ALLAH hayırlısını versin.yaşının küçük oldugunu hatırlıyorum.annenin de nasıl biri oldugunu okudum.ama ne olursa olsun evden ayrılmamalısın canım.bu benim düşüncem tabi...sen bu içindeki nefret düşüncesini atmadıkça böyle yanlış şeyler yapacaksın.annen iyi bir annelik yapmıyor sana evet.ama onları öyle yüzüstü bırakıp gitmek sana yakışmaz canım..sabır ablacım dayan.gün gelir herşey çok güzel olur.gittigin yerde belki psikolojik olarak biraz rahatlayacaksın ama için içini yemiyecek mi annenler orada ne yapıyor falan diye..ve evden ayrılmanın arkasından insanlardan işitecegin yalan yanlış dedikodulara hazır mısın?çünkü bizim insanlarımız böyle tatlım herşeye bişy uydurur dedikodu yayarlar ..bunlar senin umurunda degil o derece bıktın bunu da biliyorum ama evden gitmen bir çözüm degil inan buna..aksine yeni tatsızlıkların başlangıcı...ama tabi şöyle bişey yapabilirsin biraz uzaklasıp birkaç ay en azından kafanı dinleyebilirsin.iyi düşün derim.daha da ço üzülmeni istemem canım..hakkında hayırlısı.
ben işin içinden çıkamadım açıkçası zor bir durum.bir annenin böyle davranmasını
akıl mantık almıyor.anladığım kadarıyla seninde sinirlerin tamamen yıpranmış
boşver ya soğukkanlı ol ve annenle münakaşaya girmemeye çalış.annenle aranı düzeltmeye bak ne biliyim ona hediyeler al böyle birbirinize hakaretle olmaz.
bak yarın bir gün sende anne olacaksın bu kadar asabilikle sen çocuğuna ne kadar faydalı olabilirsinki takma kafana git annene sarıl şu mübarek günlerde bırak o anlasın hatalıysa hatasını annelik çok özel bir duygudur çünkü bende bir anneyim
öncelikle geçmiş olsun canım, ev arkadası arayan bi çok insan var onların yanına çıkabilirsin.
bi arkadasım bu sekilde mecidiyeköy'de 2 kızın yanına 3. kişi olarak çıktı ev kirası olarak da sanırım kişi başı 273 ytl ödeyecek, ev de cevahirin hemen yanında.
sakıncası yoksa hangi üniversitedesin
bi arkadasım bu sekilde mecidiyeköy'de 2 kızın yanına 3. kişi olarak çıktı ev kirası olarak da sanırım kişi başı 273 ytl ödeyecek, ev de cevahirin hemen yanında.
sakıncası yoksa hangi üniversitedesin
arkadaşım dur bi sakn ol bukadar ani karar vermen doğru değil bak ne güzel okuyorsun sabret şu okulun bitsin duyma anneni umursama he de geç bir hedefin var senin çok yıpranmış ve hassaslaşmışsın öncelşkle ruh halini bir düzene sok evden ayrıldığında kaçabileceğinimi sanıyorsun sıkıntıların seninle beraber gelecek önce doktora git profosyonel bir yardım al sonra aklı selim bir karar alırsın cahillik yapma evden kaçmak çözüm değil anneni babanı sen seçmedin onları söküp atamazsında sabırlı ol kardeşim .............
canım anladıgım kadarıyla annen çok cahil sende 20li yaşlardasın galiba yanılıyormuyum bilmiyorum yaşın konusunda. sana çok hakverdim çünkü insanın annesi dünyasıdır bence ilk sevginin anlamını anne ögretir insana anne insanın eli ayagı herşeyidir. annesi mutlu olup mutlu yetişmeyen çocuk yoktur bence anne ektiğini biçer zamanı gelince sana tavsiyem hayat sana bu yönünü göstermiş malesef anne sevgisini yeteri kadar görememişsin ama artık anneni sorgulamaktansa onu böyle kabul et bırak annenle kavga edipte ona benim dogrularım bunlar diyerek kabul ettirmeye çalışma daha fazla üzülür ve nefrete dönüştürürsün içindekileri. o senin annen ve benim annem böyle diye düşün. düşün ki içindeki insan sevgisini kaybetme sen ilerde iyi bir anne ol..........
Farkındayım.gerçeketen artık sinir die bişi kalmadı...en ufak kötü birşeyde bağırıyorum alıyorum falan..tepkilerim aşırı derecelerde olmaya başladı. :çok üzgünüm: ünini açılmasını bekliyorum.açılasın ilk işim üniden sevk alıp cerrahpaşaya falan gitmek...
dün o tanıtım kampanyası bitti.yani hem o ailem gibi sevdiğim insanların bulunduğu hemde işimden marketten ayrılmış oldum yani.
hemde hoşlandığım insandan..akşam kapıdaan çıktım otobüse bineceğim içimden ağlamak geliyor.sanki cidden bir parçamı orada bıraktım öle fena olduki içim....
ben şuan kızkardeşim üniyi kazandığı ve maddi durumlar gereği sürekli bir işe girmem lazım.bu yüzden o markete iş başvurusunda bulunmuştum.ama dün müdür eleman ihtiyacı yok dedi.üzüldüm ama çilem bitmedi.ailem kasımpaşa gopa 40 dk mesafe uzaka diye işe girmemi istemiyordu babam "sen gerizeklasıın.ne işi var orda gece sürünüp geleceksin bakk burada .... marketi var.muhasebeci arıyor.ayağının dibinde git gir işte" diyor.ama bamın söylediği markette berbat bir yer!ki ben muhasebeci değilimki!ama yakın ya illede git gir.sabah uyandım annem rahat bıramadı neyse onun zoruyla sanki zorla evlendirilmeye gider gibi çıktım evden.form verdiler.doldur akşam getir dediler.eve geldim annem forma benden önce bakıyor!ya hadi hayatımı mahvetiniz zalim insanlar ulan gireceğim işede karışmayın be!uzak olsun ama en azından huzurum olsun!!!! ama gelde bunlara anlat...neyse işte bugünde böyle moralim bozuk...
anne-babanın sırf senin okumana izin vermesi yüzünden minnet duyman gerektiğini söyleyenler bence bir takvim bulup hangi yılda yaşadığımıza baksınlar!
canım, görünen o ki, anneni psikologa götürmen çok zor...sanırım sosyal güvencesi de yok, sen üniversitenin imkanıyla psikologa görünebilmişsin. akrabalarından seni takdir edenler olduğunu söylemişsin, bence onlarla kısmen konuyu paylaşmaya çalış. ama çok sinirlenmeden, anlat onlara, seni anlayacak biri çıkar. ama dğer taraftan da korktum şimdi, içlerinden biri gidip annene söylerse senin kız seni bize şikayet ediyor diye, o zman da kötü olabilir
sakın kızma, naçizhane fikrim, nolur anlamaya çalış, hoşlandığın bri varmış bu çok güzel. senin dertlerine ortak olmaya çalışması da güzel fakat dikkat et ne olur...seninle çok ilgilenirse, içinde bulunduğun ilgiye çok ihtiyacın olduğu bu dönem, kendini teslim etme birine canım. (teslim olmayı ruhsal anlamda söylüyorum) sonra ilgisi bir anda kesilirse veya arnızda sorun çıkarsa onun yokluğu da seni daha çok sarsar. anlıyor musun? özellikle duygusal bağlanmanın bu durumda etkisi daha sarsıcı olabilir. akıllıca davran canım lütfen..
sana söyleyebileceğim tek şey, aklını kullanman gerektiğidir dilekçim. sen okumuş, bilgili birisin. anneni duymazlıktan gelemezsin biliyorum zaten bu sefer beni umursamıyor diye de sinirlenir.
sevgiler!
çok güzel yerlere değinmişsin.gerçi onlar beni niye okutuyor biliyormusun mezun olsunda işe girsinde bize baksın diye!düşünceleri bu...
akrabalarımdan bbir tek dayım vardır.ama onuda bizimkiler dinlemez ve bana çok feci kızarlar
ve o insan konusundada haklısın.dün tanıtım bitip ayrılırken çok fena oldum.hayatımda bir destek, bir güneş derdim ama onada bağlanmışım farkında olmadan.dün bu yüzden üzüldüm aslında..gerçi gece msj attı falan ama çok sorunlar var.o bana bakarken gözlerinde br ışıltı var ama sonra hemen karamsarlık..dün biraz konuştuk.bana 25ime geldim.işim kendim için iyi ama ilerisi için güvencem yok.evim yok arabam yok.sürekli ş garantim yok.açık liseye girip okumak istiyorum ama bu satten sonrada lise üni nasıl okuyacağım bilmiyorum dedi..
içimden ona yardımcı olmak istiyorum.ki izin verse yaparımda, yeterki izin verse...
bu arada aneem gelmiş monitörü okumuş.yazıları görmüş lanet kadın!senin hoşalndığın birimi var?bak burada annen varken sen niye oraya yazıyorsun diyor.bende karışma hayatımı mahvettin hep bari buna karışma dedim!aa çocuk istemiyor demekki seni sen banamı kabahet bluyorsun?
ya en sonunda artık cahilsin sen diye bağırmaya başladım.offfffffffff offffffffffffffffffffff :'((((((((((((((((((
Son düzenleme:
