• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annem titizlik hastası. Artık Dayanamıyorum... Lütfen Bir Akıl Verin...

+1 titizlik bir yana annemin hayatının böyle olması da benim hatam olarak büyütüldüm; babam annemle barışmadı çünkü ben çabalamadım, babam evden gitti çünkü ben eve bağlayamadım.. Babam gitti annemin takıntıları arttı, babam aldattı annem iyice eve kapandı ve hep evin içindeki ses şu "Sen hayatı yaşıyorsun, geziyorsun ediyorsun ama ben bu cehennemdeyim. İstesen kocam burada olurdu." Diğer yandan da kıyamadığım noktalar kötü zamanları kadar bana iyi zamanları da oldu. Dışarı konusunda kısıtlamadı, seyahat arkadaşlarım vs ama o anlarda bile diken üstünde olup eve döndüğümdeki o rutini bilmek hep dönmeme isteği oluşturdu.
 
Psikiyatriye siz gidip görüşün muhtemelen ilaç vereceklerdir. (Görmeden vermeyedebilirler orasını nasıl hallederler bilmiyorum ama böyle hastalara bir yöntemleri vardır) Belli bir süre ilacı kullanırsa anksiyetesi hafifler ve doktora götürebilirsiniz. Yada online terapi seçeneğide olabilir belki güvenli alanından çıkmazsa daha rahat yol alabilirsiniz.
Başka türlü başına birşey gelmediği sürece zor. Onuda şöyle anlatayım benim annemde böyleymiş bir dönem. Ablam bebekken hastalanmış. Doktor bu çocuk temizlikten bu halde hiç mikrop görmemiş dışarı çıkar biraz kum toprak yesin dediği andan itibaren biraz törpülenmiş.
Annem de ben değilde babamla barıştığında böyle törpülenmeler yaşar gittiğinde tekrar başa sarardı...
 
Annem de ben değilde babamla barıştığında böyle törpülenmeler yaşar gittiğinde tekrar başa sarardı...

İşte sorununun üstünü örtüyor aslında ama farkında değil.Siz özellikle online terapiyi bir araştırın böyle ömür geçmez hem kendine hem sizlere eziyet.
 
ayrı eve çıkmam şu sebepten zor; benden başka kimsesi yok ve onu dört duvar arasında tek bıraktığım zaman kendine zarar vermesi kaçınılmaz
Ya tedaviye ikna edeceksiniz yada ayrı evden başka seçenek yok gibi.
Ben kendim yıkanırım artık beni yıkamanı kesinlikle istemiyorum gibi net konuşmayı denediniz mi? Acaba her şeye evet dediğiniz için istediği gibi kural koyuyor olabilir mi?
Artık sadece senin kuralların değil, benim de kendi kurallarım var deseniz?
 
Bencil olan anneniz size bunlari yapmaya hakkiniz yok sesinizi cikarin evi terk edin bakalim ne yapiyor tek basina dayanabiliyormu boyle tedavi olmayi reddedenlere acimiyorum sizde acimayin uada musade etmeyin koca kizsiniz dovecek hali yok ya soyinmayin yikamasina musade etmeyin ua tedavi olursun yada bu evden gidiyorum diyip uzaklasin kendi basinizin caresine bakin sizinde paikolojiniz iyice bozulmadan kurtarin kendiniz
 
Ben küçükken babamın psikolojik sorunları vardı asla psikiyatri psikolog desteği kabul etmiyordu. Annem gidip psikiyatrist ile görüşmüştü ve anlatım üzerine uygun ilaçları vermişlerdi, tabi kendi içmiyordu ama yemeğine gizlice ezip katıyorduk. Annen seni mutfağa sokmadığı için nasıl içirirsin bilmiyorum ama bence bir psikiyatrist ile görüşüp durumu anlat. Bir çözüm yolu göstereceklerdir
 
Psikolog değil de bence psikiyatri doktorunun görmesi şart. Ama bu seviyede biri hastaneye asla gitmez mikrop olaylarından dolayı.
Siz önden bi randevu alıp gidin görüşün ne yapabileceğinizi
Psikiyatrist ile siz gorusun ve fikir alin nasil bir yol izlemeniz ile ilgili. Annenizi dusunurken siz sagliginizdan olacaksiniz ki suan bile cok saglikli olma ihtimaliniz yok. Bakın sizi yikiyormus bu ne demek. Madem size bu iskenceyi yapiyor vede bunun sizin icinde dayanilmasi ve kabullenilmesi cok zor bi durum oldugunu bildigini dusunursek bari size birde ben cehennemi yasiyorum sen... vs gibi suclamalarda bulunmasin. Bu durumun suclusu siz degilsiniz. Psikiyatrist ile konusun belkide sizin baska eve cikmaniz karsisinda tedaviyi kabul eder. Dr sizi yonlendirecektir.
 
Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Ayrı eve çık. Haftada bir ziyaretine git. İhticanı vs gör. Orada durma. Bu yıla kadar ihmal edilen bir çocuk ve börek olmuşsun zaten. Hayatının kontrolünü eline al. Psikoloğa gitmeyen annen bencil asın. Biraz da sen kendin için bencil ol. Kaldıki bencillik olmaz bu artık
 
Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Masumlar apartmanı 2. Sezon mübarek.
Sen evlendiğinde nasıl geçim yapacak maddi manevi?
 
Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Kendinizi kurtarmaniz lazım.Bu yaslariniz geri gelmeyecek.Sizi yıkaması çok çok absurd bir durum.O seçimini tedavi olmamaktan yana kullanıyorsa siz de lütfen kendinizi seçin.Ben kızım için terapi almaya başladım.Buyudugunde benim sacmaliklarimla ugrasmasin diye .
 
Klasik bir okb. Kendi de çok zordadır, siz de çok zordasınız. Ama şöyle söyleyeyim bütün söylediklerini yaptıkça daha da ilerleyecektir takıntıları. Tecrübeyle sabit. Kişinin kendi istemesi lazım psikoloğa ya da psikiyatra gitmeyi. Anneniz için dışarı çıkmak işkencedir anlayabiliyorum. Ama online olarak hem psikiyatr ile hem de psikolog ile görüşebilir. Önce psikiyatri ile görüşme olursa daha iyi olur, çok yüksek ihtimal okbde yaygın kullanılan ilaçlardan birini reçete eder. Sonra psikolog ile terapiye başlamalı. Dediğim gibi süreci artık online yönetmek mümkün. Özelden bana yazarsanız daha ayrıntılı bir bilgi de verebilirim.
 
Bu arada pek çok söylenenin aksine evladın için iyileşmelisin kelimesi annenize daha çok yük olabilir. Evladımı da ne hale soktum diyerek depresyon kısmı da artabilir hastalığın. Sonuçta bu hem fizyolojik hem de çevresel temelleri olan bir hastalık. Yani başlangıç kısmı elinde olmuyor insanın. Ha evet bu kadar ilerlemeden müdehale edebilirdi, ama neler yaşadı içinde onu biz bilemeyiz. O yüzden dışarıdan anlaşılması zor yargılaması kolay bir durum. Kendi için temelde iyileşmeyi istemeli. Eminim hem kendinizi hem de annenizi öyle görmek sizi de çok etkiliyordur. Ama inanın kimse o durumda olmayı istemez. Oldukça inatçı bir hastalıktır, tedavisi uzun ve meşakkatli. Ancak çok çok iyi durumlara gelen bireyler mevcut.
 
En azından nasıl davranmanız gerektiğiyle ilgili bilgi alırsınız doktordan, ihmal etmeyin.
Ne yaparsanız tetiklenir, kendi sınırlarınızı nasıl koruyacaksınız.

Banyo olayı özsaygı zedeleyici bir durum, o kadarına atak üstüne atak geçirse izin verilmemeli.

Ayrıca annenize destek olun her zaman, ama öncelik kendi sağlığınızı korumak olmalı.
 
O gitmiyorsa siz gidin bir doktorla görüşün en azından nasıl davranmanız gerektiğini bilirsiniz. Böylece zamanla annenizi de ikna edersiniz. Ayrı eve çıkmak çözüm değil. Ahlaken doğru bir davranış da değil.
Böyle bir anneden ayrılıp ayri eve çıkmak niye ahlaken yanlış oluyormuş? Bırak aynı evde yaşamayı konu sahibinin yıllar once sosyal hizmetler tarafından korumaya alınması gerekiyordu. Hiçbir çocuk ruh hastası anne babasını zorla tedavi ettirmek zorunda değil. Abartmayın artık.
 
Merhaba ben 22 yaşında bir genç kızım. Kendimi bildim bileli aşırı boyuttaki bir titizlik takıntısı - hastalığı- olan bir anneyle yaşıyorum. Anne babam ayrı ve annemin takıntılarının boyut atlama sebebi de babam tarafından uğradığı ihanetler ve ayrılığı... Basit bir titizlik hastalığı değil en ufak örnekleri vermek gerekirse; dışarıdan eve girdiğimde; dış kapı kapandığı an da önünde tüm üstümü çıkarıp çırılçıplak bir halde duşa girerim ve yaşıma rağmen beni annem kendi elleriyle yaklaşık 40 dk yıkar. Kendimi yıkamama müsaade yok, banyom bittiğinde annemin belirlediği yerlere sadece dokunarak odama; evin içerisinde ise sadece annemin müsaade ettiği alanlarda oturup yemek yeme vakit geçirme hakkım var. Mutfağa girme iznim neredeyse hiç yok, yemeğim suyum önüme gelir. Dışarıdan gelen şeyler silinmez direkt yıkanır. Eve beyaz ekmek bile sokulmaz çünkü o yıkanamaz ya da silinemez. Telefonum elime geçmeden önce annem tarafından 20 dk silinir ve elime öyle verilir. Artık dayanamayacak boyutlardayım. Her titizlik hastalığı geçti dediğimde tekrardan daha da artarak senelerdir devam ediyor. Dışarıdan evimize misafir asla gelmez. Annem sene de max acil durumlar olmadıkça beş kere çıkar. Senelerdir gıkım bile çıkmadı bu konularda elimden geldiği kadar onu ve kurallarını destekleyip uydum ama artık 22 yaşında olup onun tarafından yıkanmak diken üstünde yaşamak zoruma gidiyor. Ayrı eve çıkmam imkansız çünkü benden başka kimsesi yok. Psikologa götürmek imkansız asla istemiyor. Zorla dışarı çıkarmam bile imkansız. Ne yapacağım hayatımı nasıl düzelteceğim onu bırakmak istemek bencillik mi bilmiyorum... Dışarıdan geldiğimde yediğim azarlar ve her şeyin suçluusu benmişim gibi "sen hayatı yaşıyorsun ben bu cehennemi" sitemleri zoruma gidiyor. Bencil miyim yoksa vicdanım sonunda bana geriye baktığımda büyük pişmanlıklar mı yaşatacak bilmiyorum.
Anlattıklarınız korkunç.. 22 yasında anne tarafından yıkanmak ve diğerleri.... Ne hayatlar var pess... Yapmanız gereken psikiyatristle görüşmek.. Bir tanıdıgımız vardı genc çocuk. Bı türlü psikiyatrist e gıtmeyı kabul etmedı. En son çare aılesı özelde bi psikiyatrist buldu durumu anlattı. Adam ilaç yazdı yemeklerine karıstırıp çaktırmadan verdiler başka carelerı yoktu sızin de başka carenız yok.. Böyle ömür gecmez yazık degıl mı size
 
Ahhh yavrucum böyle bir hayat sana işkence! Sen hayatını yaşıyorsun ben cehennemi demek bir annenin saçmalamasından başka birşey değil.
2 çocuğuma tek bakıyorum. Evim genelde belediyelik😂😂😂 çünkü en özgür alanları ev. İstedikleri gibi hareket ederler. 22 yaşında zorla banyo yaptırmak istismardır bence. Annene açık açık söyle. Tedavi olmazsan gideceğim de. Bu bencillik değil kesinlikle. Yazık sana da psikolojini bozacak manyak mı ne! Annen ama sinirlerim zıpladı. Seni dünyaya o getirdi babanı da o seçti! Yapmasaydı seçmeseydi! Kendi hakkına girme lütfen.
Son olarak da çok gençsin. Evden ayrılırsan yanlış bir seçim yapma. Tek başına hayatın tadını çıkarmaya bak.
 
Ben küçükken babamın psikolojik sorunları vardı asla psikiyatri psikolog desteği kabul etmiyordu. Annem gidip psikiyatrist ile görüşmüştü ve anlatım üzerine uygun ilaçları vermişlerdi, tabi kendi içmiyordu ama yemeğine gizlice ezip katıyorduk. Annen seni mutfağa sokmadığı için nasıl içirirsin bilmiyorum ama bence bir psikiyatrist ile görüşüp durumu anlat. Bir çözüm yolu göstereceklerdir
Bu yanlış bir yöntem! Panik atağım için psikiyatriye gittim. Verdiği ilaç karaciğerime dokundu az kalsın organ iflas ediyordu. Hastaneye zor yetiştim çok zor günler yaşadım.
 
kimsemiz yok maalesef annem ne kendi ailesiyle ne baba tarafıyla görüşmüyor. eve gelen psikolog yıkanmayı kabul ediyorsa tabi buyursun gelsin... öyle vahim durum
Sizin de psikoloğa gitmeniz lazım bu durumdan kurtulmanız ve annenize sınır koymanız için.
 
Back
X