- 11 Ağustos 2024
- 204
- 107
- 26
-
- Konu Sahibi gitmesanamuhtacim
- #1
Merhaba arkadaşlar. Farklı bi konseptle karşınızdayım, artık kendimi rezil etmemeye karar verdim. Geçen gün konusunu açtığım çocuğa o mesajı attım ve onu sildim, hatırlarsanız. Kendime yeni bir sayfa açmak istiyorum fakat bu yeni sayfayı açmamda önce temelden başlamayı düşündüm ve bu konuya ailemden başlamam gerektiğini biliyorum. Aile içinde çok tartışıldığı için ben de yabancı gözünden bakmanın daha uygun olduğunu düşündüm ve bu yüzden buraya konu açmaya karar verdim. Benim annem Bilecikli, babam Rizeli. Bi kere aralarındaki kültür farkını tamamen geçiyorum, oralara girersek çıkamayız fakat bir babaannem var. Bir de amcam vardı. Amcam 18 yaşında böbreklerini kaybetti ve bu yüzden diyalize girmeye başladı. Tam o sırada da ben doğmuşum ve babaannem de o yüzden bana ayrı bir düşkündür fakat bu düşkünlüğü, bana pahalıya patladı. O gündür bu gündür yemek yedirme ve kilo aldırma takıntısı ve daha birçok takıntısı var. Anneme anneliğini yaşatmamış, benimle daha çok o ilgilenmişti fakat ben küçükken yemeği zorla yedirmek için benim başımı tutarmış, ağzıma zorla yemek vermek için. Ben ağzıma kadar dolup kusarmışım ve tekrar yemek yedirirmiş ve tekrar tekrar. Annemse sessiz, sakin bir insandır. Zaten 23 yaşında babamla evlenmişti, belki biraz da çocuk yaşta olduğu için babaanneme sürekli sessiz kaldı. Beni babaannem büyüttü diyebiliriz bu nedenle. Her sabah babaannem babamla annemi saat 08.00'da uyandırıp annemle babamın bulunduğu evi temizlermiş, eşyaların yerini kendisine göre ayarlarmış. Babam da annesinin yanında olup "benim annem senden öndedir" dermiş ve bütün bunlara sessiz kalırmış. Hâlâ daha da öyle zaten babam. Annem de yıllarca (25 sene) hem kendi yapısından dolayı hem de amcamın hastalığından dolayı susmuş. Babam ve ailesi onu ezdikçe ezmiş. Yâni mesela halamın düğününe annemlerin annesi, yâni benim anneannem geldiğinde anneannemin kıyafetini değiştirtmiş, "bu kıyafetler güzel değil" diye. Bunlar hep bir örnek, başka olaylar da var ama uzatmamak için kısa kesmek istiyorum. Ben bir kere eve geç saatte geldiğimde dedem(babamın babası) gelmiş ve anneme vurmaya kalkmış, üstüne yürümüş fakat babam hiçbir şey dememiş. Bugün de halamlar, yâni annemin görümcesi "baban böyleydi, annen 4 sene babanla sevgili oldu da anlamadı mı böyle bi adam olduğunu" diyerek annemi suçluyorlar. Annemse sürekli ağlıyor, babamı hiç sevmiyor ve sevmediği için ona sarılmak bile zor geliyor, zaten ayrı yatıyorlar. Annem yıllarca böyle durumların içinde kaldığı için şu an 40 kiloya düştü ve yediklerini de sürekli kusuyor. Doktora da gittik ama midesinde sadece hafif bir ülser varmış. Anoreksiya olduğunu düşünüyorum. Sizce annem mi haklı? Babam mı? Ve aranızda çevresinde anoreksiya olan var mı? Varsa iyileşen var mı ve ben ne yapabilirim sizce? Yardımınıza ihtiyacım var.