Merhaba sevgili anneler,
Ben bebegim 6 aylık olana kadar kendim baktım. 6 aylıkken işe dönmek zorunda kaldım. İşe başlayana kadar bebege kimin bakacagı konusunu hiç düşünmemiştim. İlk baslarda bir hafta annemde bir hafta babaannede kaldı kızım. Kaldıgı zamanlar cocugu getir götür yapmayalım diye anaannede ve babaannede kaldı kızım. Biz iş çıkısı gifip kızımızı görüp yatma saatinde eve dönüyorduk. Sonrasında bize zor oluyor diye babaanne ve dede bizim evimize gelmeye karar verdiler. Ben de onayladım. Ama birlikte yasadıkca sıkıntı yasadık. Kayınvalide ve kayınpederle aynı evde cocuk yüzünden mecbur kalmıstık yasamaya ki öncesinde de eşimin ailesiyle bir çok kez sorun yaşamıştım. Birlikte yasamaya basladıktan sonra kayınvalidem eve cok karısmaya basladı. Benim düzensizliğime laf ediyordu. Benim evimde benim evimi yönetmek, bizi yönetmek istedi. Herkes çalışıyor, herkesin evi tertipli düzenli, bir sen çalışıp cocuk bakmıyorsunlara kadar bi sürü laf oldu. Eşim işten geldiğinde babasıyla bir odada ben kayınvalidem ve kızım bir odada takılıyorduk. Eşime göre sorun olmayan bu durum bana zamanla batmaya basladı ve bir gün cok büyük bir kavga ettik. Ben de ailemi cagırdım. İşi boşanalıma kadar da getirdim. Kavgga sonrasında onlar evlerine döndüler. Benim ailem de eşimin ailesi de aynı şehirlerdeyiz. Eşim bakıcı istemiyor. Kızımızın cok küçük oldugunu bakıcıya teslim edemeyeceğini zamanı oldugunu söylüyor ve onu ikna edemiyorum. Şu an ki çözümümüz ise yine babaanne ve anaanne de haftalık olarak kalıyor. Ama ben babannedeyken cocugumu bir hafta boyunca göremiyorum ve bu beni kahrediyor. Onlarla da şuan hiç bir iletişimim yok. Şuan eşim kızımın yanında ailesiyle birlikte ve ben 11 aylık kızıma hasret evde tek basımayım. Ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum.Eşim beni caresiz bıraktı. Siz olsanız ne yapardınız ?
Annemin evi yakın ama cocugu getir götürde hasta ettik. Ben işe giderken cocugum uyuyor. Uyanmasın diye babası benden sonra cıktıgı için o getirip götürüyordu. Ama cocuk soğuklarda getir götürle hasta oldu. Bunun için annemde de mecburen kalıyor. Annemin durumu da bizde gelip bakmaya müsait değil, mecburen bırakıyoruz.
Annemin evi yakın ama cocugu getir götürde hasta ettik. Ben işe giderken cocugum uyuyor. Uyanmasın diye babası benden sonra cıktıgı için o getirip götürüyordu. Ama cocuk soğuklarda getir götürle hasta oldu. Bunun için annemde de mecburen kalıyor. Annemin durumu da bizde gelip bakmaya müsait değil, mecburen bırakıyoruz.
ozaman siz gidin annenizin evinde kalin koynunuza alin yavrunuzu orda uyuyun ya!
cocuk hasta oldu diye ne demek anneannenin evinde birakmak,ben hayatimda boyle sacma sapan bahane duymadim.
bu nasil is ya..
kusura bakmayin ama kari koca bu durum isinize geliyor.
bu net acik,kabak gibi gun gibi ortada.
ben haftasonu oglumu babaya biraktigimda 3 saat sonra depar atarak geliyorum eve,burnumda tutuyor cocuk.
nasil hasta ettik diye cocuk eve getirmiyorsunuz.
benim yasadigim ulkede sabahlari -20 derece hava ve ben oglumu bebek arabasiyla okula goturuyorum.
cok sukur ne ben hasta oldum ne oglum.
sIki giydirdikten sonra nasil hasta olur bebek,sarin sarmalayin ya!
Anneanne ve babaannenin bakmasiyla bakicinin bakmasi arasinda bir fark yok ki, her durumda cocuk anneden uzak zaten, esinize aynen bunu soyleyin, olmadi bir pedagoga gidin beraberEşimi cok zorladım ama ikna edemiyorum. Naıl ikna edecegimi de bilmiyorumBU konuda kesin kararlı. Çocuk cok kücük zamanı var diyip duruyor.
Anneanne ve babaannenin bakmasiyla bakicinin bakmasi arasinda bir fark yok ki, her durumda cocuk anneden uzak zaten, esinize aynen bunu soyleyin, olmadi bir pedagoga gidin beraber
anaanne ve babannenin sevgi ilgisiyle bakıcının bakmasının aynı olmadıgı düşüncesinde eşim. Kimse onlar gibi iyi bakamazmış. Onların verdigi sevgiyi veremezmiş. Cocuk onların yanında mutlu oldugu gibi olamazmıs...
bebegimi de kaybetmek istemiyorum, işimi de. İyi bir işim var ve ben mühendisim. İş hayatına ara vermek nasıl olur bilmiyorum. Ama dediginiz gibi ilerde cocugumda bunun eksikligini hissetmesi beni cok korkutuyor. Kaldı ki cocugum beni unutuyormus gibi geliyor. Annesi olarak beni görmeyecek, beni sevmeyecek ve belki beni suclayacak bile diye cok korkuyorum.
ciddi bir pisikolojik ve pisikiyatrik destek alinmali.cocugada sizede yazik.
bende hatanın en büyüğünü sizde görüyorum..biz onlar için çalışıyoruz diyosunda aldıgın hangi pahalı oyuncak senin yerini doldurabilir..? Mutsuz anneden mahrum büyümüş bi çocuk kolejde okusa ne yazar..? İşimi kaybetmek istemiyorum diyosun ama evladın kayıp gidecek farkında değilsin..uzmanlar bırak bir hafta görüşmemeyi 2 yaşına kadar ayrı yatırmayın kokunuzu alarak uyusunlar ki güvenli bi şekilde hayata bağlansınlar diyor(bknz adem güneş) çünkü bebek dogdugu andan itibaren önce anneye sonra aileye baglanır sonra güvenli bi şekilde hayata tutunur..bebekliğinde güvenli baglanma gercekleşmeyen bireyler ileri ki zamanlarda yanlış şeylere baglanirlar( sigara alkol madde bağımlılığı vs) ileride yaşayacagı ve yaşatacagı herşeyden siz sorumlu olacaksınız bence bir yanı en dogal en masum yanı eksik yaralı bi çocuk olacak..bunu şuan ki davranışlarıyla ölçerek basitleştirilmeyin şimdi belli etmese bile yıllar ona içinde kalanları hatırlatacaktır..Benim cocugum burnumda tütmüyormu sanıyorsun ariyana. ben günlerce iş yerinde kızarmıs gözlerle gezdim. Soranlara bir şey söyleyemedim. Neden işime gelsin cocugumdan ayrı kalmak. Cocugu evden cıkaran mecburen baba oluyor. Cocugu uykudan uyandırıp ben mi götürmeliyim anneme sabah ayazında. O zaman cocuga yazık etmiş olmayacakmıyız.Biz cocugumuzun rahatı için ugrasıp durduk. Ama baba getirip götürdügü için bir erkek ne kadar ilgilenebilirse okadar bakabildi cocuga. Kim ne derse desin ben cocugunu düşünen bir anneyim. Kararlarımız dogru ya da yanlıs, ben herseyi cocugum için yaptım. Yapamadıgım tek şey eşimin düşüncelerini değiştirip cocugun evde bakılması için bir bakıcı tutmak oldu...
ve ben gercekten anlamıyorum. Eşim erkek anlamayabilir ama annesi. Ondan nefret ediyorum. O nasıl bir kadın ki benden nefret edebilirsin ama o cocugun beni görmemesi, bu durumu nası normal karsılıo anlamıorm. Düzgün bir insan olsa derki bu cocuk annesine muhtac, tutun bir bakıcı cocuk annesinin yanında olsun. Onlar bu durumdan eminim hoşnut. Sırf bu yüzden onlarla olan sorunları da çözmek istemiyorum.
anaanne ve babannenin sevgi ilgisiyle bakıcının bakmasının aynı olmadıgı düşüncesinde eşim. Kimse onlar gibi iyi bakamazmış. Onların verdigi sevgiyi veremezmiş. Cocuk onların yanında mutlu oldugu gibi olamazmıs...
Eşimi cok zorladım ama ikna edemiyorum. Naıl ikna edecegimi de bilmiyorumBU konuda kesin kararlı. Çocuk cok kücük zamanı var diyip duruyor.
Ben evde inanılmaz bunaldım iki sene ücretsiz izin aldım ama işe tekrar başlayacaktım eşim aldı karşısına beni güzelce anlattı eğer başlarsan ki durumumuz müsait bebeğe yazık olur şimdi olmasa bile ilerde çok sorun yaşarız çocukla bağın kuvvetli olması adına kendin bak dedi mantıklı geldi bana bunu eşinin düşünmesi lazkm ben millet büyütsün diye doğurmadım deEşimi cok zorladım ama ikna edemiyorum. Naıl ikna edecegimi de bilmiyorumBU konuda kesin kararlı. Çocuk cok kücük zamanı var diyip duruyor.
Tavrınız net olsun, düzgün bir bakıcı bulun. İçim acıdı, 11 aylık bebekten bir hafta ayrı kalmak çok zor. Bakıcı istemiyorsa gündüz bakım evi olsun ama mutlaka hergün o bebeği görün. 3 çocuklu ,çalışan ve aileden yardım edecek kimsesi olmayan birisiyim. Çocuklarım bu şekilde büyüdü. Üzülürdüm ama bu konuyu okuyunca insan yardım edeni olmadığına seviniyor.Merhaba sevgili anneler,
Ben bebegim 6 aylık olana kadar kendim baktım. 6 aylıkken işe dönmek zorunda kaldım. İşe başlayana kadar bebege kimin bakacagı konusunu hiç düşünmemiştim. İlk baslarda bir hafta annemde bir hafta babaannede kaldı kızım. Kaldıgı zamanlar cocugu getir götür yapmayalım diye anaannede ve babaannede kaldı kızım. Biz iş çıkısı gifip kızımızı görüp yatma saatinde eve dönüyorduk. Sonrasında bize zor oluyor diye babaanne ve dede bizim evimize gelmeye karar verdiler. Ben de onayladım. Ama birlikte yasadıkca sıkıntı yasadık. Kayınvalide ve kayınpederle aynı evde cocuk yüzünden mecbur kalmıstık yasamaya ki öncesinde de eşimin ailesiyle bir çok kez sorun yaşamıştım. Birlikte yasamaya basladıktan sonra kayınvalidem eve cok karısmaya basladı. Benim düzensizliğime laf ediyordu. Benim evimde benim evimi yönetmek, bizi yönetmek istedi. Herkes çalışıyor, herkesin evi tertipli düzenli, bir sen çalışıp cocuk bakmıyorsunlara kadar bi sürü laf oldu. Eşim işten geldiğinde babasıyla bir odada ben kayınvalidem ve kızım bir odada takılıyorduk. Eşime göre sorun olmayan bu durum bana zamanla batmaya basladı ve bir gün cok büyük bir kavga ettik. Ben de ailemi cagırdım. İşi boşanalıma kadar da getirdim. Kavgga sonrasında onlar evlerine döndüler. Benim ailem de eşimin ailesi de aynı şehirlerdeyiz. Eşim bakıcı istemiyor. Kızımızın cok küçük oldugunu bakıcıya teslim edemeyeceğini zamanı oldugunu söylüyor ve onu ikna edemiyorum. Şu an ki çözümümüz ise yine babaanne ve anaanne de haftalık olarak kalıyor. Ama ben babannedeyken cocugumu bir hafta boyunca göremiyorum ve bu beni kahrediyor. Onlarla da şuan hiç bir iletişimim yok. Şuan eşim kızımın yanında ailesiyle birlikte ve ben 11 aylık kızıma hasret evde tek basımayım. Ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum.Eşim beni caresiz bıraktı. Siz olsanız ne yapardınız ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?