Sadece kendimi değil, toplumu da eleştirdim.teşekkür ederim.Tabi. Maddi çöküş olunca manevi değerler de çöküp gider. Şimdi çoğunluk yüzeysel bakıyor ilişkiye. Kimse kimseye değer vermiyor. Çoğunluk birbirini aldatiyor. Sadakat yok. Güven yok. Erkekler de çok değişti kadinlar da.. iyi insanlar var elbet. Evet azlar ama varlar umarım birine en kısa zamanda denk gelirsiniz. Yüzeysel ilişkiler yaygın ama yine de saygı, sevgi çerçevesinde ilişki isteyen kişiler de var. Umarım en kısa zamanda sizin de karşınıza öyle biri çıkar.
Bu sene annemler benim yanıma tatile gelecekti.otel parası bile olmamasına rağmen, sırf uçak parası için gelemediler.annemler 7000 lira emekli maaşı alıyor. 2 kişi gidiş dönüş 1 maaşları ediyor.abim o kadar yoğun çalışmak zorunda kalıyor ki onun yanına tatile gidecektik, onu da yapamadık.antalya gibi bir yerde kalacak yer parası bulamadığı için 32 yaşında, çolukla çocukla birlikte onların verdiği yerde yaşamak zorunda kalıyor.onların verdiği yerde kalacaktık.onu da ayarlayamadı.Kesinlikle bu dediklerinize katılıyorum.
Şu an ülkede zengin kesimden değilsen veya garantili bir mesleğin yoksa ( Şu an sadece tıp bölümü garantide) sürünürsün.
Öğretmen arkadaşlarım var. Yüksek lisans vs yapmışlar. Aldıkları asgari ücretin bir tık üstü. Çoğu mühendis de aynı durumda. Çoğu kişi mesleğini bile yapmıyor. Çocuğun kendini kurtarması için ya çok zeki olacak ya da özel hoca, dershane, kurs, takviye vs ciddi para dökeceksin. Yoksa zor. Hepimizin çocuğunun çok zeki olacağının garantisi var mı? Bu iki durumda yoksa asgari ücretten hallice kazanacak. Neye sahip olacak? Aileden gelen bir mal mülk sermaye yoksa en alt segment araba 700 bin. 1+1evler 2, 2.5 milyondan başlıyor. Nasıl alacaksin bunları? Aldığın aylık 11.500 ile ne yapacaksın ki? Eskiden işçiler emekli olurken ikramiye ile iyi kötü bir ev alabilirdi. Şimdi araba bile alamazsın. Köyünde ev bile yaptıramazsın. Bu hayatın berbat geçecek. 40 yaşında önceki kuşaklar emekli oldu. Ben 58 de emekli olacağım değişmezse. Benden sonraki kuşak en az 65 yaşında olacak. Belki 70e çıkarırlar. Mezarda emeklilik yani
Ne zaman hayatını yaşayacaksın? 60 yaşına kadar çalış, ise git gel mal mülk sahibi olma, anca aç karnın doysun, hobi yok, seyahat yok, dışarıda yemek bile lüks.Geçende sinema bileti baktık eşimle iki kişi 450 tl. Sadece sinema. Bir de yemek yesek 850 900 tl gitti bile. Öncedendi öyle 3 5 çocuk. Çoğu arkadasim çok çocuk seven bile en fazla tek çocuk sahibi. Onun için bile 3 5 yıl düşündüler para biriktirdiler. Bu yaşadığımız hayat, hayat değil, hayatta kalmaya çalışmak sadece.
Kalitesiz bir hayatı çok pahalı yaşıyoruz maalesef.
Yalnızlıktan korkuyoruz da mesela bir anne hayatını kaybederse ki Allah korusun her çocuğun ana babalı büyümesini her şeyden çok isterim -konuya meslek ve hayattaki tecrübelerim itibariyle çok çok hakim biri olarak-, diyelim çocuk başkasının eline kaldı? Bu ne olacak?Bence geç kalmışsınız 35 den sonra insanın enerjisi ciddi düşüyor ve down sendrom riski vs artıyor
Bide merak ediyorum çocuk istemeyenler emeklilikte filan ne yapacaksınız kapınızı çalan kimse kalmayacak herkes ailesiyle çocuklarıyla kendi kabuğunda oluyor arkadaş filan hepsi hikaye dara düştüğünüzde kimse kalmaz. eşinizi kaybetseniz mesela neye tutunacaksınız
Aile olmadıktan sonra hayatın bi anlamı yok gibi geliyor bana yani yalnızlıktan hiç korkmuyor musunuz
Dilerim süreciniz umduğunuzdan çok çok daha fazla kolaylaşır ve güzelleşir. yaşatanlar da yaşattıklarını yaşar umarım.Evet ilerleme kaydediyoruz çok şükür . Daha önce konuştuğu için dilde bir sorun olmadığını en azından biliyoruz. Bu bizim için umut. Atlatmasi kolay olmadı. Bakıcı ve kreş olayindan sonra 1 yıl boyunca ben ve babasından başka hiç kimse ona dokunamadi. babasına bile izin vermesi bir kaç ay sürdü.gece uykusu sıfıra indi. kimseyle iletişim haline geçmedi.herhangi oyun matı olan bir ortama bile sokamadik.yuksek sesle dahi biri konuşsa ağlama krizlerine girerdi.ev araba ne varsa sattık ,sehir degistirdim. özel dersler aldırdım , terapilere goturduk. Evladım için değer. onu kaybetmektense ev hanımı olurum daha iyi.
Zaman ne gösterir bilemem oğlum duzelirse normal çocukların seviyesine gelirse tekrar sınava girerim, çalışmaktan gocunmam.
Hakkınızda hayırlısı. Önünüze daha güzel yollar açılsın.Kendinizle öz eleştiri yapmanız harika, bekarken arkadaşlardan özenip içimde yanan bir çocuk aşkı vardı. Evlendikten sonra sorumluluklar arttı ve 2 yılım sizin gibi düşünmekle geçti, herkes çocuğun çok güzel bir şey olduğunu söylerdi zaten çocuklar güzel… Mesele bende hazır mıyım? Ona ne vereceklerim ve ne katacaklarımdı.. Derken güzel bir evlilik nasip olmadı maalesef çocukta hikaye oldu.. Hayırlısı böyleymiş, bizde arkadaşların çocuklarını severiz
Böyle güzel eleştiri yapabilen hemcinsimin en iyi kararı verebileceğine inanıyorum
Ben olumsuz yorumlara katılmıyorum. Evet durum içler acısı kendimiz bile yetemiyoruz lakin ekonominiz bakmaya elverişliyse anne olabilirsiniz. Eğer istemeseydiniz buraya konu açmazdınız. Neler görüyoruz onca zor şartlar altında tıp kazanan bir çocuk vardı sosyal medyada. Siz güzelce yetiştirin saygıyı sevgiyi öğretin eğitimi bir şekilde halledilir.
Antalya'daki kiralar uçmuş zaten. Öyle duyuyorum hep. Sizin durumunuza üzüldüm. Umarım en kısa zamanda güzel bir tatil yaparsınız. 7000 tl emekli maaşı çok az. Neye yetecek ki? Umarım en azından asgari ücret yaparlar. Zaten artık tatil yapmak, seyahat etmek, sinemaya gitmek, dışarıda yemek yemek lüks olmuş durumda. Çok yazık. Otobüs biletleri de çok pahali, uçak zaten iyice lüks olmuş. Ot gibi yaşamak için çalışıyoruz. Bir de bir laf vardır. Allah gördüğünden geri koymasın derler. Ben 36 yasindayim. Bazı şeyleri geçmişte ekonomi iyiyken gördüm çok şükür. Onları şu an maaşım olmasına rağmen yapamayınca ağır geliyor. Bilmiyorum ben gelecekten ümitsizim. Umarım yanılırım.. umarım ben haksız çıkarım..Bu sene annemler benim yanıma tatile gelecekti.otel parası bile olmamasına rağmen, sırf uçak parası için gelemediler.annemler 7000 lira emekli maaşı alıyor. 2 kişi gidiş dönüş 1 maaşları ediyor.abim o kadar yoğun çalışmak zorunda kalıyor ki onun yanına tatile gidecektik, onu da yapamadık.antalya gibi bir yerde kalacak yer parası bulamadığı için 32 yaşında, çolukla çocukla birlikte onların verdiği yerde yaşamak zorunda kalıyor.onların verdiği yerde kalacaktık.onu da ayarlayamadı.hayata bak hayata.ciddi ciddi insanlık dramı yaşanıyor ülkede.
Sorma ya en düşüğüne denk geldiler.kısmetsiz bir aileyiz her konuda.bir günde herşey değişebiliyor ülkede.2,3 senelik karanlık bir uygulama vardı maaşlarda.bizimkiler de ona yakalandı.sadece onlar için de değil.memur maaşları da öyle.ayda bir kere 1.200, 1300 liradan seyahat etsen ay sonunu zor görüyorsun.oysa ki uçak yolculuğu günümüzde rutin bir hâlde olmalıydı.ayda bir kere ya.Antalya'daki kiralar uçmuş zaten. Öyle duyuyorum hep. Sizin durumunuza üzüldüm. Umarım en kısa zamanda güzel bir tatil yaparsınız. 7000 tl emekli maaşı çok az. Neye yetecek ki? Umarım en azından asgari ücret yaparlar. Zaten artık tatil yapmak, seyahat etmek, sinemaya gitmek, dışarıda yemek yemek lüks olmuş durumda. Çok yazık. Otobüs biletleri de çok pahali, uçak zaten iyice lüks olmuş. Ot gibi yaşamak için çalışıyoruz. Bir de bir laf vardır. Allah gördüğünden geri koymasın derler. Ben 36 yasindayim. Bazı şeyleri geçmişte ekonomi iyiyken gördüm çok şükür. Onları şu an maaşım olmasına rağmen yapamayınca ağır geliyor. Bilmiyorum ben gelecekten ümitsizim. Umarım yanılırım.. umarım ben haksız çıkarım..
3 buçuk yıllık bir anneyim arkadaşım... Sana şöyle söylim çok yoğun bir iş hayatım var akşam eve gittiğimde pestilim çıkmış oluyor.Gelgelelim kiii oğlumun beni kapıda görüp anne hoş geldin demesiiii beni benden alıyorMerhaba. Vakit ayırdığınız için teşekkür ederim öncelikle. Bahsedeceğim sorunumu yakınlarımla paylaştığımda üzerimde baskı hissediyorum. O yüzden sizlerden tarafsız cevap almak iyi gelir diye düşündüm.
37 yaşındayım. Şimdiye kadar bebek sahibi olmayı öteledik. Ötelerken pişman olmamak adına eşimle düzenli kontrol yaptırdık. Sağlık açısından şu an bir engel olmamakla birlikte, Yumurta rezervim biraz olması gerekenden düşük olduğu için doktorum max 3-4 ay deneyin sonra takiple süreç planlayalım dedi. (aşılama ya da tüp bebek süreci yaşamanız olası dedi.)
Bunun üzerinden 3 ay geçmesine rağmen ben hala anne olmaya hazır mıyım kestiremiyorum. Eşimde ben de evlat sahibi olmak istiyoruz aslında . fakat 1-2 yıl daha sonra olsa diye istiyorduk . bir yandan da Eşim saygı duyuyor ve sağlık sebebiyle olmaması durumunda ya da tercihimizle olmaması durumumuzda biz mutluyuz sorun yok . İsteyip istemediğine karar ver diyor. yani eşim açısından baskı yok.
Benim kendi içimde kararsızlığım ise hayatımdan oldukça memnunum. bir çocuk büyütmek evet çok büyük sorumluluk ve hayatımı tamamen ele geçirecek bir olay gibi görüyorum. Dönüşü yok. Bir yandan da anne olmayı hep çok isterdim. istediğim zaman olacağım diye düşünürdüm ama doğurganlık düştükçe ihtimal yok olursa üzülür müyüm yoksa tercihim buydu der hayatıma mı bakarım emin olamıyorum.
Çalışıyorum, memurum. Çok yorucu olmayan bir iş hayatım var. Özel sektörde stresle ve yoğun çalıştıktan sonra şu an cidden rahatım. Fakat artık yaş mı kendi miskinliğim mi bilmiyorum. Akşam eve geldiğimde bitap düşmüş oluyorum.
Eğer iş çıkışı program yapmışsak enerjim var. Eve geçmişsek direk dinlenme modu. koltuktan kalkasım gelmiyor.
Kaç haftadır düşünüyorum. Bebeğimiz olduğunda ben bu yorgunlukla akşam ne verebileceğim o çocuğa. Özbakımını yaparız tamam ama asıl önemli olan sadece özbakım da değil.
Bu enerjisizlikle iyi bir anne olamayacağımı düşünüp bebeğime haksızlık etmek istemiyorum. Anne olmadan da yaşanılıyor diyorum.
Ama içim anne olmayı da arzuluyor. kaçtığımın farkındayım da.
Çok git gelli karmaşık yazdım sanırım. Kendimi en iyi şekilde anlatmaya çalıştım. Çalışırken ya da çalışmazken annelik nasıl? Gerçekten zorlandıklarınız neler?
Zorlanırım diye düşünüp aslında zor değilmiş dediğiniz şeyler oldu mu? Ya da tam tersi mis gibi hallederim diye düşünürken afalladıklarınız nelerdi?
Bence geç kalmışsınız 35 den sonra insanın enerjisi ciddi düşüyor ve down sendrom riski vs artıyor
Bide merak ediyorum çocuk istemeyenler emeklilikte filan ne yapacaksınız kapınızı çalan kimse kalmayacak herkes ailesiyle çocuklarıyla kendi kabuğunda oluyor arkadaş filan hepsi hikaye dara düştüğünüzde kimse kalmaz. eşinizi kaybetseniz mesela neye tutunacaksınız
Aile olmadıktan sonra hayatın bi anlamı yok gibi geliyor bana yani yalnızlıktan hiç korkmuyor musunuz
3 buçuk yıllık bir anneyim arkadaşım... Sana şöyle söylim çok yoğun bir iş hayatım var akşam eve gittiğimde pestilim çıkmış oluyor.Gelgelelim kiii oğlumun beni kapıda görüp anne hoş geldin demesiiii beni benden alıyorTüm yorgunluğum stresimm gidiyor. Çok yorucu mu evet çok sorumluluk mu evet git gide daha da zorlaşıyor mu evett amaaa dünya bir yana onun sevgisi verdiği güven bir yana. Onun nefesinin kokusunu bile özlüyor insan işteyken.
Okudukça ben de bunu düşünmeye başladım şu an istemiyor gibi hissetsem de ilerde istediğimde nasip olmazsa pişman olacağım sanırım .Çocuk sahibi olmak bence de üzerinde çok iyi düşünülmesi ve maddi manevi olarak hazır hissedilmesi gereken bir konu. Maddi boyutunu geçtim Türkiye de çocuk yetiştirmek psikolojik ve sosyolojik olarak bile çok zor. Ama sizde şöyle bir şey hissettim. Sanki yapmazsanız ileride pişman olacakmışsınız gibi. Yanılıyor da olabilirim ama bana geçen his bu. Benim de yakın çevremde maddi manevi gücü olduğu halde çocuk sahibi olmayıp, kendi hayatına odaklanan insanlar var ama onların bir kez bile olsa mı acaba ikilemine düştüğünü görmedim. Siz bu ikileme düştüyseniz ileride pişman olabilirsiniz bence.
Bu arada benim de bir oğlum var. Rahatına düşkün denebilecek bir insanım ama bir kez olsun keşke olmasaydı dediğim olmadı.
Teşekkür ediyorum. Size de istediğiniz zaman sağlıklı bir bebiş dilerimTüm zorlulara rağmen yaşanılası =)
Okudukça ben de bunu düşünmeye başladım şu an istemiyor gibi hissetsem de ilerde istediğimde nasip olmazsa pişman olacağım sanırım .
Ömrü güzel olsun yavrunuzun.
En önemliside bu konu sahibi. Gayet bilinçlisiniz kaygılarınızı kenara atın ve eşinizle anne baba olmayı isteyin. Allah hayırlıysa hayırlı zamanda nasip etsin. Ben sizin çok iyi anne olucağınızı düşünüyorum:)Teşekkürler . mutlu, kendine yeten, bilinçli bir evlat olarak yetişsin tüm yavrular.
Teşekkür ederim . Bunları duymak iyi geldi. :)En önemliside bu konu sahibi. Gayet bilinçlisiniz kaygılarınızı kenara atın ve eşinizle anne baba olmayı isteyin. Allah hayırlıysa hayırlı zamanda nasip etsin. Ben sizin çok iyi anne olucağınızı düşünüyorum:)
Ucretsiz izin de artık kosul ıstıyo dıye bılıyorumÇok güzel yanları var anneliğin. Kokusu sevgisi... Ama çok zor da, oğlum çok huysuz bir bebekti. Halen de huysuz.. O kadar yaramazlık yapıyor sonra gelip annemmm deyip boynuma sarılıyor, herşeyi unutuyorum...
2 yıl ücretsiz izin alıp anneliğin tadına bakın. Sonra bakıcı yada kreş... Bende 657yim. Oğlum tüp bebek..
Emin olun o şüphe hiç bitmeyecek... Şüphe bitmezse embriyo dondurun. Sonra kullanırsınız. Kardeş istersek diye 6 embriyomuz var. Düşünmüyoruz ama kıyıp yok da edemiyoruz...
kendinizden net olmak güzel birşey . istemeyerek anne olmadığınız için tebrik ederim sizi. kendinize kulak vererek hayatınız için doğru olanı yapmışsınız .:)Ben çok düşündüm sonra olmamaya karar verdim. Zaten hiç anne olayım hissi yoktu o yüzden defteri tamamen kapattım. :)
Umarım iyileştirme zammı yapılır. Ben yapilir diye düşünüyorum. Seyahat etmek ciddi bir maliyet oldu. Ben artık yabancı youtuber vloglarini izlemiyorum. Yaşam standartları beni sinirlendiriyor. Çok kaliteli yaşıyorlar. Mutlular. Sokağa bir çıkıyorum herkes mutsuz herkes öfkeli. Herseyden kısmak beni mutsuz ediyor. Herkesi mutsuz ediyor. Umarım bu günleri atlatırız. Çok umudum yok ama gene de yanılmak istiyorum. Hani bir mesajınızda demişsiniz ya hepimiz mutlu mu yaşıyoruz diye. Vallahi billahi çok mutsuz yaşıyorum. İşten sonra sırf moralim düzelsin kafam dağılsın diye aktivite yapıyorum. Haber izlemiyorum ona rağmen mutsuzluğum gitmiyor. Çocuğum yok. Çocuğum için gelecek kaygım yok. Kendim ailem ve kardeşim için gelecek kaygım var.. acaba çocuğu olanlar bu gelecek kaygısı ile nasıl yaşıyorlar, ne yapıyorlar çok merak ediyorum.Sorma ya en düşüğüne denk geldiler.kısmetsiz bir aileyiz her konuda.bir günde herşey değişebiliyor ülkede.2,3 senelik karanlık bir uygulama vardı maaşlarda.bizimkiler de ona yakalandı.sadece onlar için de değil.memur maaşları da öyle.ayda bir kere 1.200, 1300 liradan seyahat etsen ay sonunu zor görüyorsun.oysa ki uçak yolculuğu günümüzde rutin bir hâlde olmalıydı.ayda bir kere ya.
Merhaba. Vakit ayırdığınız için teşekkür ederim öncelikle. Bahsedeceğim sorunumu yakınlarımla paylaştığımda üzerimde baskı hissediyorum. O yüzden sizlerden tarafsız cevap almak iyi gelir diye düşündüm.
37 yaşındayım. Şimdiye kadar bebek sahibi olmayı öteledik. Ötelerken pişman olmamak adına eşimle düzenli kontrol yaptırdık. Sağlık açısından şu an bir engel olmamakla birlikte, Yumurta rezervim biraz olması gerekenden düşük olduğu için doktorum max 3-4 ay deneyin sonra takiple süreç planlayalım dedi. (aşılama ya da tüp bebek süreci yaşamanız olası dedi.)
Bunun üzerinden 3 ay geçmesine rağmen ben hala anne olmaya hazır mıyım kestiremiyorum. Eşimde ben de evlat sahibi olmak istiyoruz aslında . fakat 1-2 yıl daha sonra olsa diye istiyorduk . bir yandan da Eşim saygı duyuyor ve sağlık sebebiyle olmaması durumunda ya da tercihimizle olmaması durumumuzda biz mutluyuz sorun yok . İsteyip istemediğine karar ver diyor. yani eşim açısından baskı yok.
Benim kendi içimde kararsızlığım ise hayatımdan oldukça memnunum. bir çocuk büyütmek evet çok büyük sorumluluk ve hayatımı tamamen ele geçirecek bir olay gibi görüyorum. Dönüşü yok. Bir yandan da anne olmayı hep çok isterdim. istediğim zaman olacağım diye düşünürdüm ama doğurganlık düştükçe ihtimal yok olursa üzülür müyüm yoksa tercihim buydu der hayatıma mı bakarım emin olamıyorum.
Çalışıyorum, memurum. Çok yorucu olmayan bir iş hayatım var. Özel sektörde stresle ve yoğun çalıştıktan sonra şu an cidden rahatım. Fakat artık yaş mı kendi miskinliğim mi bilmiyorum. Akşam eve geldiğimde bitap düşmüş oluyorum.
Eğer iş çıkışı program yapmışsak enerjim var. Eve geçmişsek direk dinlenme modu. koltuktan kalkasım gelmiyor.
Kaç haftadır düşünüyorum. Bebeğimiz olduğunda ben bu yorgunlukla akşam ne verebileceğim o çocuğa. Özbakımını yaparız tamam ama asıl önemli olan sadece özbakım da değil.
Bu enerjisizlikle iyi bir anne olamayacağımı düşünüp bebeğime haksızlık etmek istemiyorum. Anne olmadan da yaşanılıyor diyorum.
Ama içim anne olmayı da arzuluyor. kaçtığımın farkındayım da.
Çok git gelli karmaşık yazdım sanırım. Kendimi en iyi şekilde anlatmaya çalıştım. Çalışırken ya da çalışmazken annelik nasıl? Gerçekten zorlandıklarınız neler?
Zorlanırım diye düşünüp aslında zor değilmiş dediğiniz şeyler oldu mu? Ya da tam tersi mis gibi hallederim diye düşünürken afalladıklarınız nelerdi?